Ο παίκτης εκ πρώτης όψεως δεν φαινόταν να έχει συγκεκριμένο στόχο και έπρεπε να εκτιμήσει την κατάσταση και να μπει στο πετσί του παιχνιδιού. Και οι δύο χαρακτήρες χρησιμοποιήθηκαν με μια δυναμική μοιρασμένη ανάμεσα στις προαναφερθείσες πηγές έμπνευσης, και με εκπληκτικό, απίστευτα ζωντανό animation. Ένα άλλο στοιχείο ήταν η μετατροπή σε gameplay στιγμών που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι cutscenes, όπως φάνηκε και από την παρουσίαση στην press conference της Sony. Από πλευράς αισθητικής, μας φάνηκε κάτι διαφορετικό και από τα δύο παιχνίδια-προγόνους του. Δεν ήταν τόσο βαρύ και συναισθηματικό όσο το Ico ούτε και τόσο μελαγχολικό όσο το Shadow of the Colossus, και αυτό φαινόταν στη χρήση του φωτός, στο περιβάλλον και τη ζωντάνια που απέπνεε ο περίγυρος. Ο Ueda τόνισε και πάλι πως άξονας του τίτλου θα είναι η εξερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στο αγόρι και τον Trico, το τεράστιο πλάσμα που τον συνοδεύει.
Σε ερώτηση που απευθύναμε στον Ueda σχετικά με το πόσο η σχέση των δύο πρωταγωνιστών θα εξελίσσεται και το πώς αυτό θα επηρεάζει το gameplay, ο ταλαντούχος δημιουργός μάς τόνισε πως ο Trico θα μαθαίνει σταδιακά να εμπιστεύεται ολοένα και περισσότερο τον μικρό ήρωα. Με αυτό τον τρόπο, η συνεργασία τους θα γίνεται ολοένα και καλύτερη και ο ένας θα αρχίσει να έρχεται πιο «κοντά» στον άλλο. Με αυτό τον τρόπο, ο παίκτης θα πρέπει κάθε φορά να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματα κάθε χαρακτήρα: το τεράστιο σώμα και τη δύναμη του Trico ή το γεγονός ότι το παιδί είναι μικρόσωμο και ιδιαίτερα ευέλικτο.
Η συμπεριφορά του Trico θα εξελίσσεται δυναμικά μέσα από ένα σύνολο συνθηκών, triggers, ΑΙ και flags, ακολουθώντας τις επιλογές του παίκτη. Οι τρόποι αλληλεπίδρασης δεν εξηγήθηκαν και ακούσαμε μόνο πως θα ποικίλουν. Δεν είχαμε τη χαρά να παίξουμε τον τίτλο και μας έμεινε μια πικρή γεύση, καθώς τα παιχνίδια του Ueda έχουν την ικανότητα να μαγεύουν τον παίκτη με το που αγγίξει το χειριστήριο και περιστρέψει την κάμερα. Τα όσα είδαμε όμως μας επιβεβαίωσαν τη βαθιά συναισθηματική διάσταση του gameplay και το πόσο πιστό θα είναι στο μονοπάτι των Ico και Shadow of the Colossus. Το animation ήταν καθηλωτικό, με τρομερά φυσική κίνηση που έκανε ένα φανταστικό πλάσμα να μοιάζει τόσο ρεαλιστικό όσο ένα γατί. H αίσθηση του ύψους κυριάρχησε στο demo και θα χαρακτηρίζει και το τελικό προϊόν, δημιουργώντας αυτή την ψευδαίσθηση του φόβου ότι οι ήρωες ζουν μια περιπέτεια και από κάτω τους βρίσκεται το χάος. Το Enternity απλά ανυπομονεί για περισσότερες πληροφορίες.
Επιτέλους, γύρισε! Το The Last Guardian με μάγεψε, όπως και τα πρώτα trailers του 2009. Αυτή την φορά όμως ήταν gameplay. Ανυπομονώ να το παίξω, τα Ico και Shadow of the Colossus είναι από τα αγαπημένα μου παιχνίδια.
Αντε να δουμε τι θα λεει.
Μακάρι το παιχνίδι The Last Guardian να είναι, τουλάχιστον αντάξιο των δύο προκατόχων του αν όχι ακόμη καλύτερο για να δικαιωθεί μετά από τη τόση ταλαιπωρία που πέρασε.
Πάντως όσο και να αναγνωρίζω ότι αυτός ο τίτλος πέρασε από σαράντα κύματα και όσο καλό game και να το βλέπω, βρίσκω πολύ αδικο να κυκλοφορήσει μόνο στο PS4.
Οι οπαδοί του τίτλου, που έχουμε PS3 θα μείνουμε μόνο με την όρεξη...