Οι augmented, οι άνθρωποι που δέχθηκαν αλλαγές στο σώμα τους, από «ανώτερη τάξη» καταλήγουν στο περιθώριο ως πολίτες β’ κατηγορίας.
Με τα γεγονότα να λαμβάνουν χώρα δύο χρόνια μετά το τέλος του Human Revolution, ο κόσμος είναι ξανά διχασμένος, και αυτή τη φορά περισσότερο από ποτέ. Οι augmented, οι άνθρωποι που δέχθηκαν αλλαγές στο σώμα τους, από «ανώτερη τάξη» καταλήγουν να θεωρούνται περιθωριακοί και αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, με τους “naturals” να προσπαθούν να απαλλαγούν από την παρουσία τους με κάθε δυνατό τρόπο. Φυσικά, από το διχασμό αυτό αρκετοί είναι αυτοί που περιμένουν να κερδίσουν πολλά, δρώντας μυστικά, χωρίς ποτέ να φανερώνουν τις προθέσεις και την πραγματική τους ταυτότητα.
Στη νέα αυτή περιπέτεια που τον περιμένει, ο Jensen θα ανακαλύψει ότι όσον αφορά στην ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει «λάθος» και «σωστό», ενώ οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν.
Στο μέσο αυτής της διένεξης βρίσκεται για ακόμη μια φορά ο Adam Jensen, ο άνθρωπος που «δεν διάλεξε ποτέ» να δεχθεί βιονικά μέρη στο σώμα του. Από τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν, ο Adam δε θυμάται (ω, τι έκπληξη) παρά ένα μικρό μέρος, αν και η δικαιολογία που δίνεται για το “reset” των ικανοτήτων του είναι αρκετά πιστευτή. Στη νέα αυτή περιπέτεια που τον περιμένει, ο Jensen θα ανακαλύψει ότι όσον αφορά στην ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει «λάθος» και «σωστό», ενώ οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν.
Η επιλογή της ευθείας αντιπαράθεσης είναι σαφώς λιγότερο απολαυστική από το stealth και τις άλλες, ενδιαφέρουσες ικανότητες του Jensen, όπως για παράδειγμα τη δυνατότητα αποφυγής ορισμένων αναμετρήσεων απλά και μόνο με συζήτηση.
Το Deus Ex: Mankind Divided είναι στον πυρήνα του ένα action RPG που δίνει έμφαση στο stealth. Με τη βοήθεια των augmentations, ο Adam αποκτά εντυπωσιακές ικανότητες που του επιτρέπουν να χρησιμοποιεί το περιβάλλον αλλά και το ίδιο του το σώμα σαν μέσο (ή και όπλο) για να επιτύχει το σκοπό του. Από το να καθίσταται αόρατος και να hack-άρει terminals ή να ξεγελάει turrets, μέχρι να γίνεται ένα κινούμενο tank, ο Adam Jensen είναι ικανός να ενσωματώσει όλα τα εργαλεία που χρειάζονται οι παίκτες για να ακολουθήσουν το μονοπάτι που οι ίδιοι επιλέγουν. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι όλος ο κόσμος και οι αποστολές του τίτλου έχουν δημιουργηθεί ως μια σειρά από προβλήματα, προσφέροντας την «πολυτέλεια» της επιλογής, ή ακόμα και της δημιουργίας, της λύση τους. Ο τίτλος προσφέρει απλόχερα experience points για σχεδόν οτιδήποτε οι παίκτες κάνουν, επιτρέποντάς τους με αυτόν τον τρόπο να αποκτήσουν τα πολυπόθητα praxis points. Τα τελευταία αποτελούν το «κλειδί» για τις ικανότητες του Jensen, δηλαδή το ιδανικό «build», ανάλογα με τις προτιμήσεις του παίκτη. Ο τελευταίος αναγκάζεται να διαλέξει προσεκτικά, αφού η χρήση ορισμένων ικανοτήτων μπορεί να προκαλέσει υπερφόρτωση στα συστήματα του Adam, αναγκάζοντάς τον να απενεργοποιήσει κάποια talent trees ώστε να ισορροπήσει την κατάσταση.
Είναι, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό, το πόση προσοχή στη λεπτομέρεια έχει δοθεί ούτως ώστε το κάθε objective να διαθέτει τρόπους επίλυσης που να εκμεταλλεύονται όλες τις δυνατές ικανότητες του πρωταγωνιστή, και μέχρι το τέλος δεν «παλιώνει» ούτε στιγμή. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι η προσκόλληση στον action χαρακτήρα και η επιλογή της ευθείας αντιπαράθεσης είναι σαφώς λιγότερο απολαυστική από το stealth και τις άλλες, ενδιαφέρουσες ικανότητες του Jensen. Όπως για παράδειγμα τη δυνατότητα αποφυγής ορισμένων αναμετρήσεων απλά και μόνο με συζήτηση και παρατήρηση των αντιδράσεων του συνομιλητή. Είναι φανερό εξάλλου πως ο τίτλος δε σχεδιάστηκε με φιλοσοφία «all guns blazing» κατά νου, ωστόσο είναι ευχάριστο που η ομάδα ανάπτυξης ασχολήθηκε εκτενώς με αυτήν την πτυχή του τίτλου και ραφινάρισε τα στοιχεία του gameplay που την αγγίζουν. Ακόμα και αν δεν μπορούν να συγκριθούν με το «αδιάβροχο» σύστημα stealth που ο τίτλος κληρονόμησε από το Human Revolution.
Από το να καθίσταται αόρατος και να hack-άρει terminals ή να ξεγελάει turrets, μέχρι να γίνεται ένα κινούμενο tank, ο Adam Jensen είναι ικανός να ενσωματώσει όλα τα εργαλεία που χρειάζονται οι παίκτες.
Το σκηνικό για όλα τα παραπάνω είναι η πόλη της Πράγας, όπου και λαμβάνει χώρα το μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειας. Ο πρωταγωνιστής καλείται να μεταφερθεί και σε άλλες τοποθεσίες, οι οποίες ουσιαστικά λειτουργούν ως διαλείμματα και τρόπος για να προχωρήσει η πλοκή. Το πρόβλημα είναι ότι το DX:MD βρίθει φιλοδοξίας όσον αφορά στην ιστορία, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν καταφέρνει να καλύψει όλα τα ανοίγματα που κάνει. Η προσκόλληση στην Πράγα, παρά την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στο σχεδιασμό του περιβάλλοντος, εν τέλει ζημιώνει τον τίτλο σεναριακά, και μετά από περίπου 20-25 ώρες (για ένα τυπικό playthrough με έμφαση στο stealth και αρκετά side-missions) εμφανίζονται ξαφνικά οι τίτλοι τέλους, αφήνοντας περισσότερα ερωτήματα από αυτά που εν τέλει απαντώνται.
Το Breach Mode ουσιαστικά αποτελεί μια σειρά από mini-games βασισμένα στον πυρήνα του gameplay, που βάζει τους παίκτες σε ένα περιβάλλον Από το να καθίσταται αόρατος και να hack-άρει terminals ή να ξεγελάει turrets, μέχρι να γίνεται ένα κινούμενο tank, ο Adam Jensen είναι ικανός να ενσωματώσει όλα τα εργαλεία που χρειάζονται οι παίκτες και τους καλεί να hack-άρουν servers.
Από τεχνικής άποψης, το αποτέλεσμα είναι σαφώς καλύτερο από το Human Revolution, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο τίτλος θα διεκδικήσει δάφνες τεχνολογικής αρτιότητας. Για την έκδοση του PC (η οποία και δοκιμάστηκε για τις ανάγκες του review) θα χρειαστείτε ένα αρκετά δυνατό σύστημα, ενώ η δουλειά που έχει γίνει θα μπορούσε να είναι σαφώς καλύτερη. Τα bugs είναι αρκετά, τα frame drops και το stutter αδικαιολόγητα, ενώ το acceleration του mouse μάλλον επιβάλει τη χρήση gamepad. Τέλος, οι χρόνοι loading είναι χαρακτηριστικά μεγάλοι, αν και μετά το πρώτο loading μιας περιοχής τα πράγματα βελτιώνονται αισθητά. Ο ηχητικός τομέας, από την άλλη, για ακόμη μια φορά κλέβει την παράσταση, με εκπληκτικές ερμηνείες και ένα εξαιρετικό soundtrack, πιστό στην ατμόσφαιρα και την κληρονομιά της σειράς.
Κανείς δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί: ποια είναι τα σχέδια της Eidos Montreal για το Deus Ex; Γιατί σε όρους gameplay, η ομάδα φαίνεται να ακολουθεί όλα τα σωστά βήματα (αν και δεν αποτελεί ακριβώς λύση το να αφαιρούνται πρακτικά τα boss fights αντί να διορθωθεί αυτή την πτυχή του τίτλου). Όσον αφορά στην ιστορία όμως; Είναι από τις λίγες φορές που τα story DLCs θα ήταν ευπρόσδεκτα, γιατί αν χρειαστεί αναμονή άλλων 5 ετών για το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας του Adam Jensen, το ενδιαφέρον δε θα είναι το ίδιο. Και το Breach Mode, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί μια σειρά από mini-games βασισμένα στον πυρήνα του gameplay, δεν είναι αρκετό για να καλύψει το κενό. Όπως και να ‘χει, το Deus Ex: Mankind Divided είναι ένας απολαυστικός τίτλος, αντάξιος της σειράς. Το…πρόβλημα, είναι ότι από την αρχή δημιουργεί το σκηνικό για μια περιπέτεια με απαράμιλλο βάθος, αλλά στο τέλος μας αφήνει να ζητούμε περισσότερα. Και όχι με την καλή έννοια.
Κωνσταντινε, νομιζω το παιχνιδι δεν ηταν αξιο μετα τα πρωτο μερος, απειρα χακ κανενα εκτος του τελους boss fight και οπως ειπες τελειωνει ΠΟΛΥ αποτομα, καλο παιχνιδι αλλα περιμενα κατι παραπανω, σωστο το 8 αλλα θα δικαιολογουσα και το 7 χωρις να παιζει μεγαλο ρολο το "νουμερο", οπως και να το δουμε παντως ειναι ενα καλο παιχνιδι αλλα μετα το επος το πρωτο περιμενεις απλα κατι παραπανω :)
Συμφωνώ ότι τα boss fights θα μπορούσαν να είναι περισσότερα (υπάρχει και ένα πολύ ενδιαφέρον side mission με ένα "boss fight" στο τέλος), αλλά σε γενικές γραμμές θεωρώ πως υπήρξε εξέλιξη και ραφινάρισμα των μηχανισμών. Το θέμα είναι πράγματι στην ιστορία. Το Human Revolution ήταν πολύ πιο "μεγάλο" (και δεν εννοώ τη διάρκεια) και αφηγήθηκε μια ιστορία σαφώς πιο ενδιαφέρουσα. Το Mankind Divided δυστυχώς δεν καταφέρνει να σε κάνει να ενδιαφερθείς στον ίδιο βαθμό (ούτε καν κοντά, για την ακρίβεια).
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το κάτι παραπάνω το έδωσαν (αν σκεφτείς το πόσο πιο προσεγμένος είναι ο πυρήνας του gameplay, ή π.χ. το γεγονός ότι οι μεταβάσεις από το hub (Πράγα) σε τοπεθεσίες όπως τα clubs και η τράπεζα είναι απρόσκοπτες και χωρίς loading), αλλά δε φρόντισαν να κάνουν το ίδιο στην ιστορία. Απλά τσέκαραν τα κουτάκια (illuminati, προδοσίες, συνωνομοσίες κλπ).
αναμενετε αρχες Σεπτεμβρη το DX12 ..για να δουμε
Πράγματι, αν και όλοι οι μηχανισμοί είναι φανερώς βελτιωμένοι, η ιστορία είναι μερικα κλικς πιο κάτω από ό,τι το πρώτο DX ή το DX: HR. Σε σύγκριση με αυτούς τους τίτλους, η όλη φάση είναι κάπως πιο "μαζεμένη" και συμφωνώ πολύ με την τοποθέτησή σου "απλά τσέκαραν τα κουτάκια". Είναι σίγουρα πιο καλοδουλεμένη σε σχέση με άλλες κυκλοφορίες της αγοράς, αλλά μπροστά στο παγκόσμιο scale του HR, φαίνεται κάπως αδύναμη.
Έλα... Παραδέξου ότι πρώτα έβαλες τη βαθμολογία και μετά το Blu Ray στη κονσόλα....!!!!
Ισχύει ότι υπάρχουν bosses τα οποία μπορείς να τα προσπεράσεις χωρίς να το πάρεις χαμπάρι;
Γενικά ακούω από γνωστούς μου τα ίδια προβλήματα. Τρομερό gameplay, καλούτσικο περιεχόμενο για να σε κρατήσει για 30 ώρες περίπου, αλλά αδιάφορη ιστορία. Κρίμα μεν, αλλά όπως και να έχει κάποια στιγμή θα το τιμήσω μιας και το HR είναι εξαίσιο.
Θέλω να πιστεύω, ότι παρόλες τις αδυναμίες πρέπει το Deus Ex: Mankind Divided να παραμένει ένα διαμάντι.