Το Enemy Front τοποθετείται κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τον παίκτη να αναλαμβάνει τον ρόλο του Robert Hawkins, έναν Αμερικανό πολεμικό ανταποκριτή, ο οποίος δεν αρκέστηκε μόνο στο να καταγράψει τις θηριωδίες τον Ναζί στην Ευρώπη, αλλά έγινε και εκείνος μέλος της αντίστασης κατά της γερμανικής κατοχής. Το κυρίως campaign εξελίσσεται μέσα από αναδρομές στο παρελθόν του πρωταγωνιστή και κατά τη διάρκεια του gameplay συναντήσαμε διάφορα settings όπως είναι η Πολωνία, η Γαλλία και η Νορβηγία, ωστόσο όλο το βάρος (της ιστορίας) ρίχνεται στην ιστορική «εξέγερση της Βαρσοβίας» και στην αντίσταση των Πολωνών στο γερμανικό ζυγό.
Η παραγωγή ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το 2011 και για ένα διάστημα η ανάπτυξη του project είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση, μιας και ο επικεφαλής της ομάδας Stuart Black αποφάσισε να αποχωρήσει το 2012.
Η ομάδα ανάπτυξης φαίνεται πως επικεντρώθηκε σε γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που μέχρι πρότινος δεν είχαμε δει σε άλλο WWII shooter (ή τουλάχιστον είχαμε πολλά χρόνια να δούμε) και αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μεγάλο ατού για το παιχνίδι. Ο τρόπος όμως που αποδίδεται η όλη ιστορία, είναι οδυνηρά πεζός και ρηχός. Μετά από μία αρκετά σύντομη εισαγωγή, ο πρωταγωνιστής βρίσκεται μαζί με άλλους αντιστασιακούς σε κάποιες σκοτεινές και υγρές κατακόμβες της Πολωνίας, οι οποίες ουσιαστικά λειτουργούν ως ένα HUB, όπου από εκεί ξεκινούν οι πρώτες αποστολές μας. Κατά την διάρκεια του campaign βρήκαμε πολλά ιστορικά όπλα (που χρησιμοποιούσαν οι αντιστασιακοί στον Β’Π.Π.), όπως το υποπολυβόλο Sten, το πιστόλι Welrod, το Lightning SMG και άλλα. Παρόλο που υπάρχει μεγάλη γκάμα, τα όπλα είναι τόσο ανακριβή που οι πιθανότητες ήταν 50-50 στο να πετύχουμε instant kills από αρκετά μακρινή απόσταση με υποπολυβόλο ή ακόμα και με πιστόλι. Επιπλέον, η κίνηση και η χρήση των όπλων δεν έχει ροή, ενώ και τα ίδια δεν προσφέρουν ικανοποιητική αίσθηση «βάρους». Παρόλα αυτά, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι το gunplay παραμένει αρκετά διασκεδαστικό (το sniper ειδικότερα θα γίνει το αγαπημένο σας όπλο).
Το Enemy Front προσπαθεί (πάρα πολύ) να μην είναι γραμμικό δίνοντας στον παίκτη την δυνατότητα να επιλέξει το πώς θα ολοκληρώσει μία αποστολή. Κάτι που σημαίνει ότι ο τίτλος περιλαμβάνει διαφορετικές διαδρομές προς το εκάστοτε objective, αλλά και την επιλογή μίας πιο stealth προσέγγισης. Τις περισσότερες φορές όμως καταλήγαμε στο “run-and-gun”, μιας και η ανιαρή ΑΙ του παιχνιδιού έκανε ακόμα πιο εύκολο το έργο μας. Οι εχθροί συμπεριφέρονται σαν… «πεντάχρονα», όχι μόνο επειδή συνήθως γίνονται εύκολος στόχος, αλλά ακόμα και ο τρόπος κάλυψης πίσω από διάφορα αντικείμενα μοιάζει πραγματικά γελοίος, αφού είτε παραμένουν στατικοί πίσω από ένα αντικείμενο και περιμένουν να «λυτρωθούν» τρώγοντας μία σφαίρα στο κεφάλι, είτε δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να καλυφθούν.
Το Enemy Front τοποθετείται κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τον παίκτη να αναλαμβάνει τον ρόλο του Robert Hawkins, έναν Αμερικανό πολεμικό ανταποκριτή, ο οποίος δεν αρκέστηκε μόνο στο να καταγράψει τις θηριωδίες τον Ναζί στην Ευρώπη
Εκτός λοιπόν του ότι δεν έχει κανένα νόημα η χρήση stealth, υπάρχουν επίσης περιορισμοί στο πως θα κινηθεί ο παίκτης σε ένα επίπεδο. Για παράδειγμα ακόμα και να θέλαμε σε ορισμένες περιπτώσεις να «κόψουμε» δρόμο ώστε να αιφνιδιάσουμε τον εχθρό, πάντα θα υπήρχε ένας φράχτης ή ακόμα και ένας μικρός τοίχος να μας εμποδίσει, ενώ πολλές ήταν οι φορές που απλά… προσπεράσαμε τους εχθρούς και φτάσαμε στο επόμενο objective. Επιπλέον, οι σύμμαχοι (NPCs) έχουν διακοσμητικό ρόλο στο gameplay, αφού σε όποια αποστολή μας συνόδεψαν δεν προσέφεραν καμία -ουσιαστική- βοήθεια στην εξολόθρευση του εχθρού, ενώ δεν λείπουν και κάποια scripted τμήματα.
Όσον αφορά στον τεχνικό τομέα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το άθλιο voice acting τόσο κατά την διάρκεια των διαλόγων όσο και κατά την διάρκεια της μάχης, όπου οι Γερμανοί συνήθως επαναλαμβάνονται. Οι χαρακτήρες στα cutscenes φαίνονται πολλές φορές παραμορφωμένοι λόγω των χαμηλής ποιότητας textures, ενώ το frame rate είναι εμφανές ότι «υποφέρει». Η CryEngine παραμένει σταθερή αξία, αλλά το Enemy Front δυστυχώς αποτελεί δυσφήμηση για την δημοφιλή μηχανή γραφικών, καθώς όχι μόνο δεν είδαμε ρεαλιστική απόδοση σε ό,τι αφορά -τουλάχιστον- τα όπλα (physics στις σφαίρες κτλ.), αλλά όλα στο παιχνίδι μοιάζουν να είναι συμπιεσμένα.
Παρόλο που αφήνει αρκετές υποσχέσεις, το παιχνίδι αδυνατεί να προσφέρει έστω και τα βασικά
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ένα μη ολοκληρωμένο τίτλο, με τα ελαττώματα να είναι πολλά τόσο σε ό, τι αφορά το gameplay όσο και σε τεχνικό επίπεδο. Τα μόνα θετικά στοιχεία που κρατήσαμε από το σχεδόν 6ωρο playthrough είναι η “bullet camera” του sniper που μας θύμισε λίγο Sniper Elite και το πολύ καλό soundtrack, το οποίο υπογράφει ο Cris Velasco, γνωστός και για τα soundtracks των Company of Heroes 2 και Mass Effect 3. Εν κατακλείδι, η ανύπαρκτη ΑΙ, το ρηχό voice acting, η έλλειψη physics των όπλων, τα χωρίς νόημα side missions και πολλά άλλα «παρατράγουδα», σίγουρα συνθέτουν μία κάκιστη παραγωγή που δεν αξίζει να επενδύσει κανείς.
Κι εγω δεν θυμαμαι απο ποτε εχω να διαβασω τοσα αρνητικα στοιχεια σ'ενα παιχνιδι...αυτο το κανει αυτοματα cult! ;-)
Τα είπε όλα ο... πολεμικός ανταποκριτής ( :P ) Παναγιώτης Χιονίδης!
Αυτός ο Stuart Black θα κάτσει ποτέ από την αρχή μέχρι το τέλος της ανάπτυξης σε κάποιον τίτλο; Ή θα έχουμε να παίζουμε το... Black;
Είδα τον βαθμό και για μιά στιγμή νόμιζα ότι το review το έκανε ο Φραγκούλης :))
Πάγος13 έγραψες!
εχουμε καιρο να δουμε β παγκοσμιου πολεμου αριζω και αναπολω call of duty
τοσο χαλια ειναι?