Οι επιρροές από franchises όπως τα Pokémon και Digimon δεν μπορούν να κρυφτούν και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επιλέχθηκαν κάποιοι διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης στο gameplay του τίτλου.
Οι Red Entertainment και Spike Chunsoft επέλεξαν τη φορητή κονσόλα της Nintendo για να φιλοξενήσει έναν τίτλο που έχει ξεκάθαρα ως target group τους μικρούς gamers. Όσο generic ακούγεται ο τίτλος του παιχνιδιού, άλλο τόσο generic είναι και η ιστορία του. Ο κεντρικός ήρωας αποτελεί τον κλασικό πιτσιρικά που θέλει να γίνει ένας φύλακας, ένα είδος trainer, μαζί με άλλους νεαρούς που και αυτοί με τη σειρά τους έχουν χαρακτηρίζονται από όλα απαραίτητα στερεότυπα που απαιτούνται για τέτοιου είδους σενάρια. Ο καλόκαρδος χοντρούλης που είναι λίγο γκαφατζής, αλλά έχει χρυσή καρδιά, η ευγενική κοπελιά που θέλει να κάνει παρέα με τα καλά παιδιά (δηλαδή με εμάς) και ο κλασικός ανταγωνιστής με το περίεργο κούρεμα που μας πετάει με το καλημέρα το «γάντι». Ο μυστηριώδης σκοτεινός χαρακτήρας, ο κουραστικός προφέσορας, ο διοικητής του όλου εγχειρήματος με το ηγετικό προφίλ του απόλυτου μέντορα, όλα αυτά φιλοξενούνται σε έναν κόσμο γεμάτο με Vivosaurs και φύλακες.
Οι κινήσεις τους και τα εφέ των επιθέσεων δεν είναι σε καμία περίπτωση εντυπωσιακά, η κινησιολογία τους είναι αργή, αφαιρώντας έτσι την αίσθηση και τα συναισθήματα που θα έπρεπε να υπάρχουν όταν παρακολουθεί κανείς μια μάχη με πελώριους δεινόσαυρους.
Η μετονομασία των δεινόσαυρων σε Vivosaurs βοηθάει τους δημιουργούς να απαγκιστρωθούν εν μέρει από τον πραγματικό κόσμο και να μεταφερθούν σε πιο fantasy περιβάλλον το οποίο τους επιτρέπει να δημιουργήσουν περισσότερα πλάσματα και να μην περιορίζονται από τον όρο «Dinosaurs». Οι επιρροές από franchises όπως τα Pokémon και Digimon δεν μπορούν να κρυφτούν και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επιλέχθηκαν κάποιοι διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης στο gameplay του τίτλου. Το Fossil Fighters: Frontier βασίζει ένα μεγάλο μέρος του στην εξερεύνηση των μικρών πάρκων τύπου Jurassic Park. Ο μόνος τρόπος για να εξερευνηθούν τα εν λόγω πάρκα είναι με το Bone Buggy, ένα αμάξι 4Χ4 το οποίο έχει όλα τα μοντέρνα αρχαιολογικά εργαλεία. Ο χρήστης χρησιμοποιεί το τζιπάκι για να ανακαλύψει απολιθώματα, μέσω των οποίων θα μπορέσει να ζωντανέψει τους Vivosaurs και να τους χρησιμοποιήσει αργότερα σε μάχη. Η ανασκαφή των απολιθωμάτων γίνεται με διασκεδαστικό mini game, όπου ο παίκτης καλείται να καθαρίσει το απολίθωμα από το χώμα όσο πιο γρήγορα και «καθαρά» γίνεται, χρησιμοποιώντας το stylus. Όσο καλύτερο το αποτέλεσμα της ανασκαφής, τόσο πιο δυνατός θα είναι ο Vivosaur που θα προστεθεί στην ομάδα σας.
Οι developers προσπάθησαν με έξυπνο τρόπο να δώσουν παραπάνω ενδιαφέρον στο grinding και στην αναζήτηση νέων απολιθωμάτων. Ένα απολίθωμα φτάνει ώστε να ζωντανέψει ένα Vivosaur, όμως κάθε έξτρα κομμάτι προσφέρει είτε νέα abilities είτε έξτρα XP στον εκάστοτε δεινόσαυρο. Όλοι οι σκελετοί των Vivosaurs χρειάζονται τουλάχιστον 4-5 απολιθώματα ώστε να συμπληρωθούν στο 100% και να έχουν όλα τα abilities, παρέχοντας ένα έξυπνο κίνητρο για την πλήρη εξερεύνηση ενός πάρκου. Η τοποθέτηση μικρών γκαράζ που ενεργούν ως σημεία ανεφοδιασμού βοηθούν τον παίκτη να ακολουθήσει στο δικό του ρυθμό, μιας και δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο. Εκτός από απολιθώματα, ο χρήστης μπορεί να βρει πολύτιμους λίθους, οι οποίοι γεμίζουν την «τσέπη» του.
Οι Red Entertainment και Spike Chunsoft επέλεξαν τη φορητή κονσόλα της Nintendo για να φιλοξενήσει έναν τίτλο που έχει ξεκάθαρα ως target group τους μικρούς gamers.
Με τα χρήματα αυτά μπορούν να αγοραστούν αναβαθμίσεις για το Bone Buggy, οι οποίες θα κάνουν την ζωή του κεντρικού ήρωα αρκετά πιο εύκολη. Εξίσου σημαντικοί είναι φυσικά και οι λοιποί μηχανισμοί του παιχνιδιού, με το Fossil Fighters: Frontier να προσπαθεί να εμπλουτίσει τις turn-based μάχες με ένα-δυο «μικρά τρικ». Πριν από κάθε μάχη ο παίκτης καλείται να επιλέξει το κατάλληλο Vivosaur για να μπει στην «αρένα». Τα διαφορετικά types, Fire, Water, Wind, Earth και Normal, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην τελική έκβαση του αγώνα, αν και πρόκειται για μία αρκετά περιορισμένη εικόνα. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια αυτού του είδους, η παλέτα μοιάζει αρκετά φτωχή και με την πάροδο του χρόνο δημιουργείται η αίσθηση ότι θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν περισσότερα types ώστε να στηριχθεί καλύτερα το concept του «μαζεύω Vivosaurs και τα ρίχνω στην μάχη».
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονιστεί ότι οι developers σάς ρίχνουν κατά κάποιον τρόπο στα βαθιά με το καλημέρα. Τα αντίπαλα Vivosaurs είναι αρκετά «ανταγωνιστικά» και ο παίκτης καλείται να μάθει σχετικά άμεσα το ειδικό σύστημα των υποστηρικτικών τεχνικών. Πριν από κάθε επίθεση που εξαπολύεται στο αντίπαλο τέρας, ο χρήστης μπορεί να χρησιμοποιήσει τα Support Shots για να δυναμώσει το damage που θα κάνει το δικό του Vivosaur ή μπορεί και να γιατρέψει το δικό του πλάσμα εξαπολύοντας παράλληλα την standard επίθεση που θα είναι, προφανώς, λιγότερο δυνατή. Όσο προχωράει η ιστορία προστίθενται και άλλα support shots που επηρεάζουν defence, critical και speed. Φυσικά και τα εν λόγω support shots δεν προσφέρονται για «απεριόριστη» χρήση, προστατεύοντας έτσι τον μηχανισμό και τις μάχες γενικότερα. Για παράδειγμα, ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να «ξοδέψει» όλα τα support shots σε μόλις μία επίθεση, να μοιράσει ένα μέρος αυτών σε περισσότερες επιθέσεις ή να μη χρησιμοποιήσει κανένα ώστε να κρατήσει «καβάτζα» για την επόμενη μάχη, ρισκάροντας φυσικά λίγο παραπάνω. Στόχος είναι να γίνει σωστή διαχείριση ώστε να υπάρχουν πάντοτε αρκετά Support Shots για να μπορέσει να δημιουργηθεί ένα ικανοποιητικό σερί μαχών, χωρίς να πρέπει να πραγματοποιείται κάθε τρεις και λίγο επίσκεψη στο εκάστοτε γκαράζ καταστρέφοντας προφανώς τον ρυθμό.
Κάθε Vivosaur μπορεί να έχει 4 επιθέσεις, αριθμός που φαντάζει μικρός από την στιγμή που δεν υπάρχουν αρκετά items εκμάθησης καινούριων επιθέσεων. Το drop rate των απολιθωμάτων στα Vivosaurs κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα, μιας και είναι αρκετά random με αποτέλεσμα να υπάρχουν δεινόσαυροι με μονάχα μία επίθεση για αρκετό διάστημα. Αυτό μπορεί να μην αποτελεί απαραίτητα πρόβλημα από τη στιγμή που ο χρήστης βρίσκει σχετικά γρήγορα και μέσα στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού αρκετούς Vivosaurs, υπάρχει όμως ο κίνδυνος να βρεθείτε με ένα πλάσμα που δείχνει αρκετά χρήσιμο και ικανό, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις απαιτητικές μάχες επειδή έχει μόνο μία επίθεση. Το πότε θα βρεθεί το κατάλληλο απολίθωμα που θα προσθέσει μια νέα επίθεση, είναι κάτι το οποίο μπορεί να απαντηθεί μόνο με γυάλινη σφαίρα.
Οι μάχες πραγματοποιούνται συνήθως μαζί με τουλάχιστον άλλον ένα φύλακα, δημιουργώντας ουσιαστικά team battles. Ο γκαφατζής φίλος μας αποτελεί μακράν τον καλύτερο συνοδοιπόρο για αρκετά μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού, αφού δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηριστεί ως lifesaver εξαιτίας του παντοδύναμου Tricera που βρίσκεται στην κατοχή του. Το εν λόγω πλάσμα μπορεί να πάρει ολόκληρο το ματς στις πλάτες του και η τοποθέτησή του στο ρόστερ του πρώτου φίλου του κεντρικού ήρωα σίγουρα δεν είναι τυχαία σ’ ένα παιχνίδι που προσπαθεί να προστατέψει τον νεοφερμένο gamer. Τα λάθη συγχωρούνται και ο παίκτης καταφέρνει να ξεκλέψει λίγο χρόνο ώστε να μάθει να κινείται σε team battles και να διαχειρίζεται σωστά τα support shots. Αν μάλιστα το Vivosaur του παίκτη «πέσει» στη μάχη, αλλά ο αγώνας κερδηθεί από τους συμμάχους του, ο δεινόσαυρος του παίκτη θα πάρει, παρ’ όλα αυτά, τα XP που του αντιστοιχούν.
Κάθε Vivosaur μπορεί να έχει 4 επιθέσεις, αριθμός που φαντάζει μικρός από την στιγμή που δεν υπάρχουν αρκετά items εκμάθησης καινούριων επιθέσεων.
Αυτή είναι μία επιβεβλημένη διαφοροποίηση από τους μηχανισμούς άλλων παρόμοιων games (όπως π.χ. τo Pokémon) μιας και το εν λόγω παιχνίδι στηρίζεται στα team battles. Επίσης, δεν υπάρχει η ανάγκη για heal μετά από κάθε μάχη, μιας και οι δεινόσαυροι έχουν πάντοτε full health πριν ξεκινήσει ο αγώνας, είτε διεξαχθεί απέναντι σε έναν άλλον φύλακα σε tournament, είτε πρόκειται για wild Vivosaur που περιπλανιέται σε κάποιο πάρκο. Κάπου εκεί όμως αρχίζει και αναρωτιέται ο καταναλωτής ποιο είναι το πραγματικό target group του Fossil Fighters: Frontier. Η ιστορία, οι χαρακτήρες και οι δεινόσαυροι είναι αρκετά απλοϊκοί, φτιαγμένοι ξεκάθαρα για τους μικρούς μας φίλους. Το gameplay και το κουραστικό grinding που γίνεται όλο και πιο έντονο όσο προχωράει το σενάριο ταιριάζουν περισσότερο σε gamer που έχει εμπειρία με turn based RPG και που, πάνω απ’ όλα, έχει αρκετή υπομονή. Ο κόσμος των Vivosaurs μοιάζει να βρίσκεται σε ένα είδος σύγχυσης, με τους developers να προσπαθούν να κρατήσουν και τα δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Δηλαδή από τη μία να υπάρχει kid friendly περιβάλλον, αλλά να μην είναι και υπερβολικά απλουστευμένο («μπας και τσιμπήσουμε και κανένα fan άλλων franchises»).
Όσο προχωράει η ιστορία προστίθενται και άλλα support shots που επηρεάζουν defence, critical και speed.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν λίγα στοιχεία από το ένα, λίγα στοιχεία από το άλλο, αλλά ουσιαστικά δεν έχει καλυφθεί καμία πλευρά σε απόλυτο βαθμό. Έτσι δημιουργούνται σε όλα τα target groups κενά, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ικανοποιήσει τα «θέλω» των μικρών και μεγάλων φίλων. Το αργό, επιεικές tempo δεν μπορεί να συμβαδίσει ποτέ με το χρονοβόρο grinding, τα δύο αυτά στοιχεία συγκρούονται συνεχώς μεταξύ τους καθ’ όλη την διάρκεια του Fossil Fighters. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μία εναλλακτική λύση για όσους θέλουν να παίξουν κάτι πέρα από Pokémon ή τα πολύ παλιά Dragon Quests, η οποία δεν μοιάζει το ίδιο διασκεδαστική. Τα πάρκα και το περιβάλλον δείχνουν εν μέρει πλούσια, από την άλλη δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο πράγμα και για τους δεινόσαυρους, οι οποίοι δείχνουν τα καλλιτεχνικά και δημιουργικά όρια της ομάδας ανάπτυξης. Οι κινήσεις τους και τα εφέ των επιθέσεων δεν είναι σε καμία περίπτωση εντυπωσιακά, η κινησιολογία τους είναι αργή, αφαιρώντας έτσι την αίσθηση και τα συναισθήματα που θα έπρεπε να υπάρχουν όταν παρακολουθεί κανείς μια μάχη με πελώριους δεινόσαυρους. Οι μάχες έχουν ενδιαφέροντα στοιχεία που τα διαφοροποιούν από άλλα παιχνίδια, αλλά μετά από κάποιες ώρες επέρχεται κούραση η οποία πηγάζει κατά κάποιον τρόπο από τις εν μέρει απλουστευμένες βάσεις του και από τον αργό ρυθμό του. Όσα κόλπα και αν χρησιμοποιηθούν στο Fossil Fighters: Frontier, τα πέντε διαφορετικά types των Vivosaurs και η μικρή γκάμα επιθέσεων θα μοιάζουν πάντοτε λίγα για να στηρίξουν έναν τέτοιο τίτλο.
Το παιχνίδι φαίνεται να έχασε κάπου το δρόμο του, περιπλέκοντας κάποια πράγματα περισσότερο απ’ ότι έπρεπε και αφήνοντας κάποια άλλα να μοιάζουν φτωχά στα μάτια ενός έμπειρου gamer. Όσο και να αγαπά κανείς τους δεινόσαυρους σαν πιτσιρίκι, όσο και να κάνει κέφι αυτή την «εητίλα» που εκφράζεται από τη μουσική και τους στίχους του intro του Fossil Fighters: Frontier, το παιχνίδι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει απέναντι στους άλλους σημαντικούς τίτλους του είδους. Για κάποιον που έχει μπουχτίσει με τα Pokémon, ίσως να αποτελέσει για αυτό το καλοκαίρι ικανοποιητική εναλλακτική λύση. Το Online Mode θα προσφέρει μάλιστα κάποιες παραπάνω ώρες διασκέδασης, αφού παρότι πρόκειται για έναν τίτλο που δεν είναι mainstream, υπάρχει αρκετός κόσμος ώστε να πραγματοποιούνται γρήγορα τα Ranked Battles. Κάποια στιγμή όμως, σε κάποια μάχη που θα δίνει ο Jura μαζί με το πιστό δεινοσαυράκι Nibbles, οι περισσότεροι παίκτες θα αρχίσουν να λησμονούν τις μέρες του Ash και του Pikachu.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity