Από εκεί και ύστερα ξεκινάει ένας ιστός που πλέκεται με σχετική επιτυχία, καθώς ένας ένας οι χαρακτήρες των Forrester βρίσκονται υπό τον έλεγχο του παίκτη, σε μια σειρά από γεγονότα που φέρουν το gameplay στίγμα της Telltale: επιλογές και συνέπειες. Δυστυχώς η αρχή του επεισοδίου αφήνει μια αίσθηση προχειρότητας, αφού ο παίκτης βρίσκεται απότομα στη μέση ιστορικών καταστάσεων δίχως να γνωρίζει τίποτα για τους χαρακτήρες τους οποίους ελέγχει, εκτός κι αν, περιέργως, αποφασίσει να σταματήσει την εκκίνηση και να περάσει μισή ώρα διαβάζοντας το codex. Η συνέχεια υπόσχεται κάτι καλύτερο, μιας και μέχρι το τέλος των δυόμιση ωρών που διαρκεί το Iron from Ice, ο παίκτης έχει ως ένα βαθμό γνωριστεί με τους χαρακτήρες, ακολουθώντας τον αργό ρυθμό ενός αναγκαίου characterization. Εντούτοις, το gameplay που συνοδεύει αυτή τη διαδικασία είναι αναγκασμένο να κινηθεί στους ίδιους αργούς ρυθμούς, με τις σημαντικές επιλογές συχνά να είναι συγκεχυμένης βαρύτητας, αγκιστρωμένες στην ανάγκη ανάλυσης των χαρακτήρων και στο αναμενόμενο fan service, που ναι μεν κερδίζει τις εντυπώσεις (οι συναντήσεις με τον Tyrion είναι απολαυστικές) αλλά δεν αφήνει τη γεύση του αναγκαίου. Η Telltale μοιάζει λοιπόν να μην είχε ακριβώς αποφασίσει που θα ξοδέψει το χρόνο της, με αποτέλεσμα το πρώτο επεισόδιο να είναι ανισομερές. Σε αυτό συμβάλει φυσικά και η επιλογή της να μετατρέψει τις “τοξικές” συζητήσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών σε gameplay. Κάθε λέξη, κάθε πρόταση και κάθε αίτημα έχουν τη δύναμη να διαμορφώσουν τις καταστάσεις, ένα στοιχείο των μηχανισμών που πολλές φορές είναι πιο δραματικό και εμπεριέχει μεγαλύτερη ένταση από τα κλασικά -πλέον- εκτεταμένα QTEs που αναδεικνύουν το ζενίθ των επιλογών.
Πρόκειται σίγουρα για ένα μηχανισμό που σκοπό έχει να μεταφέρει στον παίκτη τη δύναμη που έχουν οι λέξεις -και κατ’ επέκταση οι καταστάσεις- στο σύμπαν του Game of Thrones, αλλά που προς το παρόν δεν πατάει καλά στα πόδια του, αφού ενίοτε κάνει με το ζόρι την εμφάνισή του σε σκηνές που θα λειτουργούσαν ομαλότατα ως cutscenes. Είναι αλήθεια όμως ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης (κάτι που ήδη φαίνεται στο δεύτερο επεισόδιο). Η συνεργασία με το HBO, από την άλλη, είναι εντελώς επιτυχημένη και δίνει έναν τόνο αυθεντικότητας στην όλη εμπειρία, με τους πραγματικούς ηθοποιούς να υποδύονται τους χαρακτήρες, το art direction να είναι απόλυτα σύμφωνο με την τηλεοπτική σειρά, ενώ το soundtrack, με τις λεπτές παραλλαγές του, να εξυπηρετεί την ατμόσφαιρα (άσχετα αν τα μέτρια γραφικά και το αδικαιολόγητα ασταθές frame rate κηλιδώνουν την εικόνα). Μάλιστα, η τελευταία μισή ώρα, με την εμφάνιση του Ramsay Snow, συνεγείρει μια παράνοια και φόβο που δεν έχει να ζηλέψει σχεδόν τίποτα από την τηλεοπτική σειρά, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η γραφή της Telltale, όταν πετυχαίνει, ανήκει στην ελίτ του είδους.
Το σχετικά απαρχαιωμένο gameplay, που φανερά πλέον βασίζεται στην έννοια του interactive movie και καθόλου στη λογική των adventures, αφήνει μια πικρή γεύση, ιδιαίτερα όταν κάποιος κάνει τη σύγκριση με το Walking Dead και διαπιστώσει τη μηδαμινή εξέλιξη. Παρόλα αυτά, το Game of Thrones: Iron from Ice έχει σκοπό να ασχοληθεί με το ανθρώπινο δράμα του Westeros και να πει μια ιστορία ικανή να σταθεί, αν όχι δίπλα στον George R.R. Martin, τουλάχιστον σε ορατό σημείο πίσω του. Υπό αυτό το πρίσμα το πρώτο επεισόδιο χτίζει κάτι που δεν μπορεί να παραγνωριστεί και που αφήνει πιθανώς χώρο στο άμεσο μέλλον για ένα δικό μας, ψηφιακό, Red Wedding.
Για ένα περίεργο λόγο που δεν μπορώ να τεκμηριώσω, είμαι σχεδόν απόλυτα πεπεισμένος, πως το story θα μας αφήσει όλους ικανοποιημένους μετά την κυκλοφορία και των 6 επεισοδίων.
Αν θες να δεις μια ωραία σειρά, μια interactive movie, αν σε ενδιαφέρει μόνο η ιστορία και τίποτα άλλο τότε το παιχνίδι θα σε ικανοποιήσει σε μεγάλο βαθμό.
Αν θες να "παίξεις", αν θες να καταβάλεις κόπο και να ανταμειφθεις, τότε μακριά απο αυτό το παιχνίδι.Καλύτερα να το δεις στο youtube ως walkthrough.
Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω τον reviewer είναι κατά πόσο οι επιλογές μας έχουν αντίκτυπο στα επόμενα επεισόδια της σειράς ή στην εξέλιξη της ιστορίας.Δλδ η λέξη interactive έχει λόγο ύπαρξης ή απλά υπάρχει επειδή πατάμε και κανά κουμπάκι όσο βλέπουμε το παιχνίδι.Από το review, αν κατάλαβα καλά, οι αποφάσεις μας επηρεάζουν τους διαλόγους και τίποτα άλλο;
Όπως γράφω και στο review, κάθε πρόταση ή αίτημα του παίκτη μπορεί να διαμορφώσει καταστάσεις. Μην περιμένεις ιδιαίτερες πολύπλοκες αλλαγές, όμως, αφού αυτές θα φανούν στα επόμενα, ευελπιστώ, επεισόδια. Κάθε επεισόδιο χτίζεις την ιστορία σου, ακριβώς όπως και στο Walking Dead.
Λίγο αυστηρό σε βρίσκω με το 6άρι.. Δεν ξέρω όμως γιατί, αφού συμφωνώ με όλα τα + και -.
Ίσως επειδή το ευχαριστήθηκα το Ep.1 περισσότερο απο όσο περίμενα.
εγώ πάντως έχω ψηθεί να το αγοράσω μόλις βγει και το τελευταίο επεισόδιο όλα μαζί.θέλω πολύ να δω τι έχουν φτιάξει αυτοί οι τυπάδες μετά την εξαιρετική δουλειά που έκαναν στο the walking dead και ακόμα περισσότερο θέλω να δω τον κόσμο του Martin να αναπτύσσεται μέσα στα μάτια μου με δικές μου απόψεις να αλλάζουν που θα αλλάζουν την ιστορία.
Το βασικότερο τεχνικό πρόβλημα αναφέρεται στο review, που δεν είναι άλλο από τις αδικαιολόγητες πτώσεις του frame rate. Τα juggies είναι επίσης πολλαπλά αλλά δίχως να είναι καταδικαστικά. Η αισθητική, γενικότερα, στοχεύει περισσότερο στην έκφραση παρά στη λεπτομέρεια. Οι φίλοι του Martin σίγουρα θα ικανοποιηθούν από την ατμόσφαιρα όσο και την πειστικότητα των περιοχών και των χαρακτήρων, όπως αναφέρεται στο κείμενο. Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε αυτούς, αν και θα ήταν μάλλον καλύτερα να περιμένουν να κυκλοφορήσουν τουλάχιστον τρία επεισόδια.
Δεν είναι κακό, απλά θα προτιμούσα τα γραφικά και το animation να ήταν καλύτερα.
Guys, μια χαρά είναι ο τεχνικός τομέας όπως σε όλα τα games της Telltale. Ίσα ίσα που σε κάποια σημεία πέφτουν τα Frames αλλά η όλη εμπειρία είναι GOT και αξίζει με το παραπάνω.