Με εξαίρεση τους χαρακτήρες της σειράς Dragon Ball, στους οποίους το απλό dash μετατρέπεται ουσιαστικά σε πτήση προς τον αντίπαλο, δεν υπάρχει κάποιος χαρακτήρας που να δίνει άδικο πλεονέκτημα σε όποια πλευρά βρεθεί.
Εδώ το θέμα είναι οι μάχες έως και 8 μαχητών ανά αρένα. Τις περισσότερες φορές θα βρεθείτε σε αναμετρήσεις 3 vs 3 με εσάς να αναλαμβάνετε τον έλεγχο ενός παίκτη από την ομάδα σας. Η AI αναλαμβάνει τον έλεγχο των υπολοίπων με έναν από αυτούς να έχει πάντα υποστηρικτικό ρόλο, πράγμα που σημαίνει πως μπορείτε να τον καλέσετε μερικές μόνο φορές για μια απλή επίθεση. Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες βρίσκονται ταυτόχρονα μέσα σε μια τεράστια αρένα και μάχονται μέχρι τελευταίας ρανίδας του hair gel τους. Φυσικά η μίξη τόσο πολλών και διαφορετικών styles και χαρακτήρων αναγκάζει το fighting system να προσαρμοστεί και να καλύψει (όσο μπορεί) τους πάντες. Αφήνονται έτσι στην άκρη τα ιδιαίτερα πολύπλοκα combos ή η σύνδεση κάθε πλήκτρου με μια επίθεση.
Οι απόλυτα αλλοπρόσαλλοι χαρακτήρες μπορούν να φέρουν το αναγκαίο θέαμα αλλά το που θα χτυπήσει η επίθεση του καθένα είναι διαφορετική ιστορία.
Υπάρχει πλήκτρο για heavy attacks, για light attacks, πλήκτρο για άμυνα αλλά και για dash με το συνδυασμό κινήσεων που απορρέουν από αυτά να...μετράται σε αράδες. Το εντυπωσιακό στο όλο εγχείρημα είναι πως σπανίως χαλάνε οι ισορροπίες. Με εξαίρεση τους χαρακτήρες της σειράς Dragon Ball, στους οποίους το απλό dash μετατρέπεται ουσιαστικά σε πτήση προς τον αντίπαλο, δεν υπάρχει κάποιος χαρακτήρας που να δίνει άδικο πλεονέκτημα σε όποια πλευρά βρεθεί. Αυτή η αίσθηση ισορροπίας όμως χάνεται αρκετά γρήγορα όταν έρθει για τα καλά η ώρα της μάχης. Σε κάθε περίσταση πρέπει να κερδίσετε έως και τρεις “γύρους”. Στην ουσία αυτό σημαίνει να καταφέρετε ισάριθμα K.O. στην αντίπαλη ομάδα πριν το κάνει αυτή. Έχοντας πάντα τον έλεγχο ενός μόνο από τους χαρακτήρες που επιλέξατε για την ομάδα σας πρέπει να βγάλετε τα κάστανα από τη φωτιά σχεδόν ολομόναχοι. Η A.I. των συμμάχων σας είναι ικανή να σας προσφέρει ίσως ένα K.O. αλλά τα υπόλοιπα είναι δική σας υπόθεση. Πρόβλημα χώρου πάντως δεν υπάρχει ποτέ. 
Οι αρένες του J-Stars Victory VS+ είναι πάντα αρκετά μεγάλες για να για να χωρέσουν όλα τα εμπλεκόμενα μέλη σε τρεις διαστάσεις. Οι απόλυτα αλλοπρόσαλλοι χαρακτήρες μπορούν να φέρουν το αναγκαίο θέαμα αλλά το που θα χτυπήσει η επίθεση του καθένα είναι διαφορετική ιστορία. Αυτό γιατί οι επιθέσεις έχουν κυρίως “τοπικό” χαρακτήρα, εννοώντας πως μόνο όσοι είναι ακριβώς μπροστά σας θα δεχθούν τις συνέπειες. Υπάρχουν και attacks με πιο μαζικό χαρακτήρα αλλά και πάλι σπάνια καταφέρνετε να χτυπήσετε παραπάνω του ενός. Οπότε το lock on γίνεται αναγκαίο “αξεσουάρ” αλλά μάλλον δεν εξυπηρετεί όσο χρειάζεται. Αν δεν σας κάτσει τίποτα από όλα αυτά υπάρχουν και τα Victory Bursts τα οποία “φορτίζουν” όσο κερνάτε ζημιά τους αντιπάλους σας. Όταν υπάρξει η σχετική ένδειξη στην οθόνη πατάτε συγκεκριμένο πλήκτρο και είστε έτοιμοι για μεγάλες ζημιές. Μετά το απαραίτητο “πορωτικό” animation μπορείτε να ενεργοποιήσετε την απόλυτη επίθεση του παίκτη σας και να κάνετε μεγάλη ζημιά σε όσους βρεθούν στην ακτίνα της. Ευτυχώς οι συγκεκριμένες επιθέσεις δεν είναι τόσο δυνατές ώστε να σκοτώσουν μονομιάς αντίπαλο παίκτη με full HP.
Σε όλα τα παραπάνω μπορείτε να προσθέσετε και μηχανισμό stamina που ανάλογα με τις κινήσεις που επιλέγετε, καταναλώνεται σιγά σιγά και όταν φτάσει στο τέλος σάς εμποδίζει να εκτελέσετε συγκεκριμένες κινήσεις. Λίγη απλή αποχή από επιθέσεις επιτρέπει στον αντίστοιχο δείκτη να αυξηθεί ενώ μπορείτε να το καταφέρετε και χειροκίνητα για πιο γρήγορα αποτελέσματα, μέθοδος όμως που σας κρατά εκτεθειμένο σε επιθέσεις. Και τώρα προσπαθήστε να αναλύσετε τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω για την ίδια τη μάχη. Η κατάσταση δεν είναι απλή και δυστυχώς δεν είναι καθόλου κολακευτική για το J-Stars Victory VS+. Για αρχή έχουμε ένα brawler όπου συμμετέχουν πολλοί χαρακτήρες ταυτόχρονα και δεν υπάρχει η απαραίτητη ευελιξία για άμεση επίθεση σε διάφορες κατευθύνσεις. Οι περισσότερες κινήσεις στο τέλος ενός combo πετούν τον αντίπαλό σας μακριά.
Με τις αρένες να είναι υπερβολικά μεγάλες (και τα εμπόδια εντός αυτών απλές δικαιολογίες για να μη φαίνονται εντελώς άδειες) καταλήγετε πολύ συχνά σε ένα συνεχόμενο κυνηγητό με τον αντίπαλο. Του επιτίθεστε, τον εκτοξεύετε, τον κυνηγάτε, τον ξαναρχίζετε στις γρήγορες, τον εκτοξεύετε, τον κυνηγάτε κ.λπ. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εμπλακείτε σε μια τέτοια διαδικασία μιας και καταφέρνοντας ένα hit στον αντίπαλο αυτός δεν μπορεί να ξεφύγει μέχρι να τελειώσετε το combo σας (ή τη συστοιχία combos που μπορεί να καταφέρετε). Το όλο κυνηγητό βέβαια μπορεί να τελειώσει άδοξα αν σας επιτεθεί κάποιος από τους αντιπάλους. Το γεγονός πως μπορεί εσείς να είστε αλλού εστιασμένοι και η επίθεση να σας έρθει από άλλη μπάντα είναι απλά καταστροφικό μιας και όπως προαναφέραμε δεν είναι εύκολο να επιτεθείτε με άνεση σε διαφορετικές κατευθύνσεις και πολλαπλές απειλές. Πόσο μάλλον όταν μπορεί να έχετε ξεκινήσει ένα combo, να βλέπετε αντίπαλη επίθεση να σας έρχεται, να έχετε χρόνο και αντανακλαστικά ως παίκτης να την αντικρούσετε αλλά να σας τρώει το αιώνιο animation του χαρακτήρα σας που πρώτα πρέπει να τελειώσει και μετά να σας επιτρέψει να κάνετε το οτιδήποτε.
Μετά την πτώση από ένα combo, αφού σηκωθείτε από το σημείο όπου προσγειωθήκατε, υπάρχει ένα διάστημα λίγων δευτερολέπτων κατά το οποίο είστε “άτρωτος”. Η επιλογή προφανώς έγινε για να υπάρχει ελπίδα να ξεφύγετε από μια πιθανή ατελείωτη επίθεση και να κάνετε τη δική σας αντεπίθεση. Πρακτικά είναι η καλύτερη δικαιολογία ώστε να επιτεθείτε σε μέλος της αντίπαλης ομάδας μέχρι ο αντίπαλος με τον οποίο απασχολούσασταν ως εκείνη τη στιγμή να γίνει και πάλι τρωτός. Μέχρι τότε βέβαια μπορεί να σας έχει κάνει απλά ένα long range attack από την άλλη άκρη του επιπέδου και να σας χαλάσει τα πάντα. Το καλό στην όλη υπόθεση είναι πως υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες (59 στο σύνολο) ώστε να φτιάξετε το πιο κατάλληλο για εσάς roster. Ασφαλώς δεν είναι όλοι διαθέσιμοι εξ αρχής (ξεκλειδώνονται με in-game currency) ενώ πολλοί εξ αυτών μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε υποστηρικτική θέση.
Η κατάσταση δεν είναι απλή και δυστυχώς δεν είναι καθόλου κολακευτική για το J-Stars Victory VS+. Για αρχή έχουμε ένα brawler όπου συμμετέχουν πολλοί χαρακτήρες ταυτόχρονα και δεν υπάρχει η απαραίτητη ευελιξία για άμεση επίθεση σε διάφορες κατευθύνσεις.
Η ανάγκη για ισορροπία όμως φέρνει μεν πολλά διαφορετικά πρόσωπα, animations και fighting styles, αλλά πολλές όμοιες ουσιαστικά επιθέσεις ανάμεσά τους. Το μεγαλύτερο κακό όμως μάλλον είναι το button mashing στο οποίο καταλήγετε μιας και οι πολύ λίγες συνολικά διαθέσιμες κινήσεις και ο τρόπος εκτέλεσής τους (ίδιος σε κάθε χαρακτήρα) σας βάζουν σε αιώνιο spamming mode και ιδιαίτερα επαναλαμβανόμενο gameplay. Τα πολλά modes του τίτλου δεν θα κάνουν πολλά για να σας βγάλουν από αυτή τη ρουτίνα. Από το story mode που είναι απλά μια δικαιολογία για μάχες με συγκεκριμένους συμμετέχοντες και συλλογή in-game currency, μέχρι τα Victory Road, online, arcade κ.λπ. κάνετε πάντα ακριβώς τα ίδια πράγματα με καμία ουσιαστική διαφορά σε κάτι, πέραν της δυσκολίας της AI. Ακόμα και η δυσκολία της AI όμως μπορεί να φανεί περίεργη μιας και η πραγματικότητα εντός μάχης προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες, αλλά στην πράξη όλα είναι τόσο χαοτικά που μπορεί να τα βρείτε μπαστούνια με πολύ εύκολους αντιπάλους ή να πάτε “νεράκι” στην υψηλότερη δυσκολία.
Τα πολλά modes του τίτλου δεν θα κάνουν πολλά για να σας βγάλουν από αυτή τη ρουτίνα.
Ο τίτλος της Level-5 επιλέγει απλά να θυσιάσει τα όποια καλά του στο βωμό της (τελικά αδικαιολόγητης) απλότητας. Είστε μέλος μιας ομάδας αλλά δεν υπάρχει ποτέ ουσιαστική σύνδεση με αυτή, πέραν των Victory Bursts και ενός ελάχιστου σε διάρκεια chain combo. Υπάρχουν συγκεκριμένες έτοιμες εντολές που μπορείτε να δώσετε στην ομάδα αλλά δεν αλλάζουν ουσιαστικά την κατάσταση. Ο έλεγχος διαφορετικών μαχητών της ομάδας σας κατά τη διάρκεια της μάχης σίγουρα θα μείωνε τα κακώς κείμενα. Θα μπορούσε ο κάθε χαρακτήρας να έχει ουσιωδώς διαφορετικό moveset και στην εκτέλεση, όχι μόνο στο όνομα. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν γίνεται τελικά και είναι πραγματικά κρίμα για έναν τίτλο που δείχνει ότι μπορεί να καταφέρει τόσα πολλά.
Το J-Stars Victory VS+ είναι πραγματικά εντυπωσιακό αλλά για όλους τους λάθος λόγους. Προσφέρει μια απλή αλλά καλή ιδέα, άπειρους χαρακτήρες, επικό fan service και...μένει εκεί. Έχοντας πολλές δυνατότητες επιλέγει να μην αξιοποιήσει ούτε μια, καταλήγοντας σε σημεία ως ασυμμάζευτο και εντελώς διεκπεραιωτικό. Και το κάνει ώστε να γίνει πιο εύπεπτο και αρεστό στο κοινό που στοχεύει. Δεν το κατηγορούμε για αυτή την επιλογή. Είναι δικαίωμά του να κάνει ό,τι αυτό θέλει. Απλά ας μην κατηγορήσει και αυτό όσους το δοκιμάσουν για το πόσο κουραστικό και επαναλαμβανόμενο τους φαίνεται στο τέλος.
Για τα αρνητικα του δεν δικαιολογειται το 3.Ακομα και αυτος που ειναι ασχετος απο Dynasty warriors/One piece/Dragon Ball games ενα 5αρακι θα του εβαζε.Τωρα θα μου πειτε τι 3 τι 5.Σιγα!
Παντος αν ξερεις οτι θα παιξεις τιγκα Japan-ιλα,χωρις υποθεση και επαναλαμβανομενες μαχες μεχρι να σε κουρασουν,αξιζει για το cast που προσφερει.