Θα μπορέσει ο Yoshi να απαντήσει στο χτύπημα του Boo;
Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε πέντε διαφορετικά modes και σε περίοπτη θέση του αρχικού menu βρίσκεται το Mega Battle. Εκεί είτε σε μονούς είτε σε διπλούς αγώνες θα κληθείτε να δείξετε όλες τις ικανότητές σας προκειμένου το όνομά σας να γραφτεί κάτω από την ένδειξη winners. Όπως συνέβαινε και στο Mario Tennis του Nintendo 3DS, υπάρχουν τα λεγόμενα chance shots, δηλαδή σημεία στο τερέν όπου αν πατήσετε το κατάλληλο κουμπί, τότε η βολή σας θα πάρει ιδιαίτερη τροχιά, δυσκολεύοντας την άμυνα από πλευράς των αντιπάλων. Επιπλέον, μπορείτε να πραγματοποιήσετε jump shots με την μπάλα να φεύγει από τη ρακέτα σας με αυξημένη ταχύτητα, ενώ η attraction, θα μπορούσε να πει κανείς, του συγκεκριμένου mode είναι τα γιγαντιαία μανιτάρια που κυκλοφορούν και αν τα φάτε ο χαρακτήρας σας θα μεγαλώσει υπέρ του δέοντος για περιορισμένο χρονικό διάστημα, εκτός και ο αντίπαλος προλάβει να ρίξει πάνω σας το μπαλάκι.
Έχοντας περάσει από το Mega Battle, έχετε στην ουσία δει, συγκεντρωμένα και συνδυασμένα σε ένα mode, σχεδόν όλα όσα μπορεί να σας προσφέρει το παιχνίδι.
Εννοείται πως τρώγοντας το μανιτάρι αυξάνονται και οι δυνάμεις σας, οπότε όταν βρίσκεστε σε αυτήν την κατάσταση είναι ευκαιρία να ξεφύγετε στο σκορ, επιτυγχάνοντας πολύτιμα breaks που είναι απαραίτητα για την επιτυχή έκβαση κάθε αγώνα. Έχοντας περάσει από το Mega Battle, έχετε στην ουσία δει, συγκεντρωμένα και συνδυασμένα σε ένα mode, σχεδόν όλα όσα μπορεί να σας προσφέρει το παιχνίδι. Για του λόγου το αληθές, στο Mega Rally, το πλέον αδιάφορο mode του παιχνιδιού, το μόνο που αλλάζει είναι η μπάλα. Πλέον δεν παίζετε χρησιμοποιώντας τα κλασικά κίτρινα μπαλάκια, αλλά μια τεράστια λευκή μπάλα την οποία ο ένας παίκτης ρίχνει στον άλλο, προσπαθώντας να επιτύχετε το μεγαλύτερο σερί χτυπημάτων. Κάτι όπως οι κλασικές ρακέτες, με τη διαφορά ότι δεν υπάρχει η παραλία, το αντηλιακό, ο παγωμένος καφές και όλα όσα θυμίζουν καλοκαίρι.
Η μπάλα από τον Wario στον Waluigi και το αντίστροφο…πολύ ενδιαφέρον…
‘Ηλθον, είδον και απήλθον από το εν λόγω mode και όποιος τολμηρός επιχειρήσει να ασχοληθεί μαζί του για δεύτερη φορά, μάλλον ανήκει στην ίδια κατηγορία με όσους επιμένουν να συνεχίζουν μια παρτίδα τάβλι, παρόλο που ο αντίπαλος τούς έχει πιάσει τη μάνα. Επίσης αδιάφορο, σε λιγότερο βαθμό όμως, είναι και το Knockout Challenge. Εκεί διαλέγετε το χαρακτήρα σας και το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να επιτύχετε όσο περισσότερες νίκες μπορείτε στη σειρά. Δίχως όμως κανένα επιπλέον κίνητρο, δίχως κάποια επιβράβευση που θα κάνει τους παίκτες να θέλουν να παίξουν ξανά και ξανά. Για τους λάτρεις των παραδοσιακών αγώνων, υπάρχει το Classic Mode που χωρίζεται σε δύο μέρη, το Simple όπου δεν υπάρχει το οτιδήποτε από πλευράς βοηθημάτων και το Standard όπου στο παιχνίδι υπάρχουν τα chance και jump shots. Βλέποντας τη διάρθρωση του mode αυτού, εύλογα αναρωτιέται κάποιος γιατί η Camelot προτίμησε να δημιουργήσει ξεχωριστά το Mega Battle κι αν κάποιος πει πως έγινε για να γεμίσει η αρχική οθόνη, προφανώς βρίσκεται πιο κοντά στην αλήθεια από οποιονδήποτε άλλο.
Ο ιπτάμενος…υδραυλικός…
Το gameplay στο single player είναι ελκυστικό και τα chance shots, που αξίζει να αναφέρουμε πως ναι μεν υπάρχουν αλλά πολλοί παίκτες μπορούν να επιλέξουν να μην τα χρησιμοποιούν πάντοτε, έχουν σκοπό να κάνουν το παιχνίδι τους λιγότερο προβλέψιμο. Το άσχημο είναι ότι πολύ γρήγορα θα βαρεθείτε να παίζετε και θα κρεμάσετε πρόωρα τα παπούτσια σας, δίνοντας τέλος στην solo καριέρα σας. Εκεί βεβαίως που βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος της διασκέδασης είναι το local co-op όπου παρέα με τους φίλους σας, σε μονούς ή διπλούς αγώνες, θα κληθείτε να αναδείξετε όλες τις πτυχές του ταλέντου σας, εφόσον βεβαίως έχετε προηγουμένως προπονηθεί κατάλληλα και έχετε μάθει τα τερτίπια των εννέα διαφορετικών ειδών ταρτάν. Αλλιώς γκελάρει η μπάλα στο γρασίδι, αλλιώς στο χώμα και αλλιώς στον πάγο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, το χειριστήριο ανταποκρίνεται άμεσα στις εντολές και, όπου είναι απαραίτητο, υπάρχουν οπτικά βοηθήματα, κυρίως για να υποδεικνύεται ποιο πλήκτρο ή πλήκτρα πρέπει να πατηθούν κάθε φορά για την πραγματοποίηση των chance shots.
Θα ανέμενε κάποιος πως ό,τι εμπειρίες δεν μπόρεσε να αποκομίσει από τα local modes θα τις αποκόμιζε από το online, όμως και εκεί τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Δεν υπάρχουν lobbies, δεν υπάρχουν communities, δεν υπάρχουν τουρνουά, δεν υπάρχει η δυνατότητα online co-op με φίλους σας. Απλά αγώνες με αγνώστους, είτε για το χαβαλέ, με χρηματική ανταμοιβή και για τους δύο, είτε για τη δόξα, με τον κάθε παίκτη να ξεκινάει την online καριέρα του έχοντας 2.000 πόντους. Επιπλέον, οι περιορισμοί που μπορεί να θέσει ο καθένας στο match making τις περισσότερες φορές καταστρατηγούνται με αποτέλεσμα να παίζει tie break με chance shots και giant mushrooms, ενώ οι αρχικές του επιλογές ήταν τα ακριβώς αντίθετα. Το καλό είναι πως το lag είναι μηδενικό, άρα, τουλάχιστον, οι αγώνες διεξάγονται δίχως ενοχλητικές καθυστερήσεις, ενώ πριν την έναρξή τους φαίνεται στην οθόνη το πόσο δυνατό σήμα έχει ο αντίπαλος, οπότε μπορεί εξ αρχής να προβλεφθεί το αν θα υπάρξει η οποιαδήποτε ανεπιθύμητη διακοπή λόγω δικτύου.
Τι μανιτάρια τρώνε και μεγαλώνουν έτσι;
Σύστημα ανταμοιβών ναι μεν υπάρχει, όμως σε μια ακόμα απόδειξη ότι οι προκλήσεις λάμπουν διά της απουσίας τους, νικητές και ηττημένοι, λαβαίνουν όλοι χρηματικά ποσά και έτσι σιγά σιγά φουσκώνει το πορτοφόλι τους. Αυτά μπορούν στη συνέχεια να τα χρησιμοποιήσουν για την πραγματοποίηση in-game microtransactions που ξεκλειδώνουν τα 25 collectibles του παιχνιδιού. Υπάρχει βεβαίως και η περίπτωση να θελήσουν κάποιοι να κρατήσουν τα εικονικά τους χρήματα, προτιμώντας να ξεκλειδώσουν οτιδήποτε extra εκτελώντας τα tasks που κάθε φορά απαιτούνται, όμως είναι βέβαιο ότι, κάποια στιγμή, όλοι θα μπουν στον πειρασμό να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Έτσι και αλλιώς πόσο συχνά δίνεται η ευκαιρία να σπαταλήσει κάποιος χρήματα που από τη μία δεν είναι δικά του, από την άλλη υπάρχουν σε αφθονία και προσφέρονται απλόχερα; Περνώντας στο roster, αν και εμπλουτισμένο σε σχέση με άλλους τίτλους της σειράς, παραμένει φτωχό και εν έτει 2015, που ο κόσμος διψάει για ποικιλία και διαφοροποίηση, οι 16 χαρακτήρες είναι ένας πολύ μικρός αριθμός.
Θα ανέμενε κάποιος πως ό,τι εμπειρίες δεν μπόρεσε να αποκομίσει από τα local modes θα τις αποκόμιζε από το online, όμως και εκεί τα πράγματα είναι απογοητευτικά.
Ναι μεν είναι κατανοητή η θέληση της Camelot να κρατήσει το παιχνίδι κυρίως μεταξύ των κατοίκων του Mushroom Kingdom, όμως ο τίτλος θα κέρδιζε επιπλέον πόντους εάν είχαν συμπεριληφθεί και άλλοι ήρωες της Nintendo. Θα περίμενε κάποιος πως ίσως το κενό να καλυπτόταν από τις φιγούρες amiibo, όμως ούτε με αυτές αυξάνεται το roster. Από τη μία, όπως και στο Smash Bros. οι παίκτες μπορούν να εκπαιδεύσουν το αγαπημένο τους amiibo φτάνοντάς το σε σημείο να μπορεί να συναγωνιστεί τον οποιονδήποτε, από την άλλη το παιχνίδι δεν υποστηρίζει όλες τις φιγούρες, παρά μόνο αυτές των ηρώων που υπάρχουν στο roster. Όσον αφορά στον τεχνικό τομέα και γενικά την παρουσίαση, οι παίκτες θα απολαύσουν υψηλή ανάλυση, η οθόνη είναι γεμάτη χρώματα, ο ήχος είναι κρυστάλλινος, αλλά όλα αυτά δεν φτάνουν για να καλύψουν το απουσιολόγιο. Το γεγονός ότι έχουν καταργηθεί τα cut-scenes πριν από κάθε αγώνα και έχουν απλά αντικατασταθεί από μια εικόνα, είναι ακόμα κάτι που συγκαταλέγεται στα αρνητικά, ενώ η ύπαρξη μιας και μόνο αρένας είναι επίσης απαράδεκτη για κανονική κυκλοφορία.Το Mario Tennis Ultra Smash είναι σίγουρα το παιχνίδι που δε θα μας κρατήσει μπροστά από τις τηλεοράσεις μας τα προσεχή Χριστούγεννα. Από όποια οπτική γωνία και αν το δει κάποιος, είναι ολοφάνερο πως πρόκειται για πολύ βιαστική δουλειά για την οποία οι developers όχι μόνο δεν ξόδεψαν λίγη φαιά ουσία, αλλά επέλεξαν αδιάφορα game modes μόνο και μόνο για να έχουν να λένε πως προσέφεραν κάτι για να ασχολείται το κοινό. Έχουν περάσει οι εποχές που μόνο και μόνο με την ύπαρξη του Mario, του Luigi και όλων των άλλων γνωστών χαρακτήρων το κοινό ενθουσιαζόταν. Το αδιάφορο και πολύ φτωχό περιεχόμενο, η απουσία mini-games και η έλλειψη σοβαρών ανταμοιβών είναι πράγματα που θα πρέπει να προβληματίσουν όλους όσους ως τώρα σκέφτονταν την αγορά του παιχνιδιού. Το αλάτι που θα μπορούσε να σπαταλήσει απλόχερα η Camelot προτίμησε να το αφήσει ανεκμετάλλευτο γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα ένα κάτι περισσότερο από ημιτελές project. Παρόλα αυτά όμως, τα υπάρχοντα στοιχεία του μπορούν να αποτελέσουν τη στέρεα βάση, πάνω στην οποία είναι δυνατή η ανάπτυξη ενός μελλοντικού τίτλου tennis, αντάξιου του ονόματος της Nintendo.
Ειναι ντροπη να μην υπαρχει ενα σοβαρο τεννις παιχνιδι σε ολες τις next gen κονσολες! Δεν καταλαβαινω γιατι δεν βγαζουν top spin 5 μετα το εξαιρετικο top spin 4 τοσο σε gameplay οσο και σε πωλησεις! Ή να μεταφερουν το tennis elbow απο το pc που ειναι παιχνιδαρα!
Θλίψη και απογοήτευση .......