Δεν είναι ίσως της κλίμακας και δυσκολίας που θα περιμένατε, αλλά λόγω hardware και προτεραιοτήτων το βάρος πέφτει αλλού. Προτεραιότητα είναι η δράση και η συνεργασία των παικτών.
Αυτήν τη φορά αντί για έναν τεράστιο χάρτη που απαιτεί εξαντλητική εξερεύνηση και επικό back tracking, βρίσκετε μικρά αυτόνομα επίπεδα που μπορούν να ολοκληρωθούν σε 10 λεπτά έκαστο. Αυτό δεν σημαίνει πως λείπουν οι μικρές ευκαιρίες για εξερεύνηση (δώστε έμφαση στο “μικρές”) αλλά και οι γρίφοι. Δεν είναι ίσως της κλίμακας και δυσκολίας που θα περιμένατε, αλλά λόγω hardware και προτεραιοτήτων το βάρος πέφτει αλλού. Προτεραιότητα είναι η δράση και η συνεργασία των παικτών. Παρόλο που μπορεί να ολοκληρωθεί από έναν μόνο παίκτη, ο τίτλος είναι πραγματικά σχεδιασμένος για πολλούς και συγκεκριμένα έως τέσσερις. Και αυτό γίνεται αντιληπτό από το πόσο εύκολο ή “στρωτό” μπορεί να είναι το πέρασμά σας από ένα ολόκληρο επίπεδο ή ένα boss fight όταν υπάρχει παρέα και πόσο δύστροπο όταν δεν υπάρχει ούτε ένας σύμμαχος μαζί σας.
Το puzzle solving είναι σαφώς πιο ανεπτυγμένο, με το καλό level design να υποστυλώνει τα πάντα.
Πόσο μάλλον η ολοκλήρωση όλων των main και side missions στον απαραίτητο χρόνο κάθε επιπέδου, που θα σας εξασφαλίσουν το απαραίτητο score για την απόκτηση μεταλλίων, τα οποία με τη σειρά τους επιτρέπουν το ξεκλείδωμα slots για τα MODS σας. Τα τελευταία είναι items που μπορείτε να “προσθέσετε” στον παίκτη σας και δίνουν συγκεκριμένες ιδιότητες. Δεν μπορείτε να κουβαλάτε όσα θέλετε μαζί σας ενώ πρέπει να προσέχετε μιας και συγκεκριμένα MODS μπορεί να σπάσουν εάν χάσετε σε ένα επίπεδο και να μην μπορέσετε να τα ξαναχρησιμοποιήσετε. Για να μη συμβεί αυτό βέβαια υπάρχουν και επιπλέον special weapons (τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά) που με σωστή επιλογή πριν κάθε αποστολή θα σας δώσουν μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των Space Pirates. Αρκεί να μην επιλέξετε με τη μια πολλά μαζί μιας και η στολή σας αντέχει συγκεκριμένο βάρος για αυτά τα weapons.
Η όποια εξερεύνηση ουσιαστικά γίνεται για την εύρεση MODS εντός των επιπέδων οπότε παραμένει γενικά ρηχή υπόθεση. Από την άλλη το puzzle solving είναι σαφώς πιο ανεπτυγμένο, με το καλό level design να υποστυλώνει τα πάντα. Αν και όλα διαδραματίζονται σε 3 μόνο πλανήτες, είναι σχεδόν μηδαμινή η αίσθηση του deja vu και στα 22 επίπεδα του Metroid Prime: Federation Force. Και μπορεί να μη διαθέτει το κάθε επίπεδο το δικό του boss fight, όταν όμως αυτά εμφανίζονται είναι αρκετά ενδιαφέροντα και σίγουρα πιο εύκολα με αρκετούς παίκτες. Καταφέρνουν όμως να μείνουν ένα “κλικ” πιο πίσω από το προαναφερθέν puzzle solving. Είτε μιλάμε για προσπάθεια εγκλεισμού τεράστιων τεράτων σε κλουβιά, είτε συνοδεία ενός βαγονιού εν μέσω ηλεκτρικής θυέλλης, ή ακόμα και σωστή στόχευση και πυροβολισμός σε μπάλα για να προσπεραστεί σειρά εμποδίων, η κατάσταση παραμένει ευχάριστη και σκεπτόμενη. Σε περιπτώσεις όπως αυτή της μπάλας πάντως, και γενικότερα της στόχευσης, θα πρέπει να τα πηγαίνετε καλά με το χειρισμό. Αυτός καταφέρνει μεν να προσαρμοστεί στα δεδομένα του συστήματος, αλλά ποτέ δεν γίνεται πραγματικά άνετος όσο ένα αντίστοιχο FPS με κλασικό χειριστήριο.
Υπάρχει σύστημα lock on που λειτουργεί τόσο καλά που είναι σχεδόν μαγικό. Δεν κάνει ποτέ λάθος, δεν κομπιάζει ποτέ και η κάθε σας ριπή θα βρει το στόχο. Η ελεύθερη στόχευση στο χώρο όμως, γίνεται είτε με το C-Stick του New Nintendo 3DS, είτε με motion controls. Η δεύτερη λύση είναι τελικά και η καλύτερη ανάμεσα στις 2, μιας και το C-Stick δεν έχει την απαραίτητη άνεση ενός κανονικού αναλογικού μοχλού για την περίσταση. Η κίνηση στο χώρο γίνεται μια βολική συνήθεια σιγά σιγά αλλά ποτέ δεν καταλήγει κάτι το ιδανικό. Ακόμα ένας λόγος να χαιρόμαστε λοιπόν για το τόσο καλό lock, αλλά και το συνδυασμό lock on και ελεύθερης στόχευσης που μπορεί να επιτευχθεί ώστε να υπολογίσετε καλύτερα που θα σημαδέψετε ώστε να πετύχετε ένα μακρινό αντίπαλο που βρίσκεται σε συνεχή κίνηση.
Ποια η διαφορά όμως των πολλών παικτών ή του ενός για τον τίτλο; Πέραν της αυτονόητης διασκέδασης, είναι εμφανές ότι ο ρυθμός και η ισορροπία ανάμεσα σε “pew pew” και οτιδήποτε άλλο είναι πολύ πιο σωστή με πολλούς παίκτες, αλλά και πως οι κλασικές έτοιμες εντολές, που επιλέγει η Nintendo για την επικοινωνία ανάμεσα στους παίκτες, είναι αυτήν τη φορά κάπως πιο λειτουργικές, τόσο λόγω της επιλογής των εντολών, όσο και του ότι υπάρχει και φωνή που συνοδεύει την κάθε μια. Οπότε και να μην τη δείτε στην οθόνη, θα την ακούσετε. Το αξιοπρόσεκτο είναι πως σε περίπτωση single player ο τίτλος δεν δείχνει να προσαρμόζει δυσκολία, αριθμό αντιπάλων κ.λπ.
Η κίνηση στο χώρο γίνεται μια βολική συνήθεια σιγά σιγά αλλά ποτέ δεν καταλήγει κάτι το ιδανικό.
Απλά σας προτείνει να κάνετε equip συγκεκριμένο MOD που τετραπλασιάζει το attack power και την άμυνά σας. Οι περισσότεροι παίκτες όμως μπορούν να συνεργαστούν για να βγάλουν πιο εύκολα ένα boss, να λύσουν πιο γρήγορα ένα γρίφο, να ανακαλύψουν και να μοιραστούν περισσότερα mods σε λιγότερο χρόνο και συνολικά να δώσουν στον παίκτη όλα όσα έχει να προσφέρει το Metroid Prime: Federation Force. Μπορείτε να παίξετε τόσο locally (αρκεί ο κάθε παίκτης να διαθέτει τον τίτλο), είτε online. Παραδόξως η δεύτερη επιλογή φαντάζει πολύ πιο...πραγματοποιήσιμη, ενώ το online είναι ακριβώς αντίθετο από εκείνο του Super Smash Bros. For Nintendo 3DS στις αρχές του: Άριστο και χωρίς το παραμικρό κόλλημα σε οτιδήποτε.
Το κέρδος λοιπόν βρίσκεται πάντα σε όσους επιλέξουν παιχνίδι με πολλούς παίκτες. Η μοναχική οδός βρίσκεται πάντα εκεί για να σας γαργαλήσει όταν βρίσκεστε σε σημείο εκτός δικτύου, όμως η απλή αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει η παραμικρή σύγκριση. Δεν θα αργήσει η στιγμή που όσο είστε μόνος είτε απλά θα σας κουράσει ο ρυθμός του, είτε δεν θα μπορέσετε να περάσετε κάποιο σημείο ενός επιπέδου λόγω πλήθους αντιπάλων και τα συνεχόμενα game over που σας οδηγούν στην αρχή του επιπέδου θα σας διαλύσει την ψυχολογία. Ακόμα και εκεί το multiplayer είναι καλύτερο, μιας και μπορείτε να κάνετε revive όσους συμμάχους σας βγουν εκτός μάχης. Όλη αυτή η ακατάσχετη “Metroidoλογία” μάς οδηγεί σε διάφορα συμπεράσματα. Το Metroid Prime: Federation Force δεν είναι ένα κλασικό Metroid. Είναι η πρώτη φορά που το single player παραμένει ουσιαστικά κομπάρσος για χάρη της παρέας και αυτή με τη σειρά της φέρνει πολύ καλή ισορροπία ανάμεσα σε δράση και εξερεύνηση, χωρίς να κουράζει. Αυτή η επιλογή μαζί με τη χρήση των MODS, που επιτρέπουν σχεδόν ό,τι συνδυασμό ιδιοτήτων θελήσετε, μας θυμίζουν λίγο όσα έγιναν και με το Splatoon. Μην απορείτε με τη σκέψη. Και οι 2 τίτλοι δείχνουν πως η Nintendo, είτε με τα δικά της χέρια είτε με εξωτερική βοήθεια, ψάχνεται για αλλαγές και πειραματισμό στους νέους της τίτλους, ακόμα και αν βασικά τους χαρακτηριστικά μένουν στην απ΄ έξω.
Το Metroid Prime: Federation Force είναι σαφώς λιγότερο φιλόδοξο σε σχέση με το Splatoon (ίσως και λύση ανάγκης μιας και δεν φαίνεται να υπάρχει ορίζοντας για καθαρόαιμο Metroid σύντομα) αλλά δεν κάνει τα πάντα λάθος. Για την ακρίβεια σε ό,τι σχετίζεται με το multiplayer, τα πάει περίφημα. Το μόνο πραγματικό foul είναι το minigame “Blast Ball” που μοιάζει επικίνδυνα με το Rocket League. Αφιερώστε του μερικά λεπτά για να διαπιστώσετε πως δεν αξίζει ιδιαίτερα την προσοχή σας. Δεν υπάρχει πάντως λόγος γκρίνιας για το τι προσφέρει σε σχέση με τα παλαιότερα Metroid. Είναι ένα FPS πολύ καλά ζυγισμένο για φορητή κονσόλα, αλλά μόνο για πολλούς παίκτες. Στο single player μάλλον οι Space Pirates θα ήλπιζαν για λίγη Samus Aran. Oh, the irony.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity