Μικρές αλλαγές στον τομέα της παρουσίασης θα εντοπίσετε στο Olliwood: η πιο σημαντική βρίσκεται στην υιοθέτηση μιας καθαρότερης, εξομαλυμένης απεικόνισης.
Δεν υπάρχουν πάντως αξιοπρόσεκτες αλλαγές που εκ πρώτης όψεως να δικαιολογούν το sequel, τουλάχιστον στον κεντρικό κορμό του παιχνιδιού. Και πάλι το όλο concept δεν στοχεύει σε κάποια ουσιαστική εξομοίωση του αθλήματος αλλά σε μια στιλιζαρισμένη, arcade εμπειρία. Υπάρχουν μόλις δύο arcade modes, το Career όπου υπάρχει μια προκαθορισμένη διαδρομή, με ζητούμενο την εκτέλεση όσο το δυνατόν περισσότερων και εντυπωσιακότερων tricks (συνολικά 25 επίπεδα για κάθε επίπεδο δυσκολίας) και το Spots στο οποίο πρέπει τα κόλπα και η ολίσθηση σε ράγες να διαδέχονται τις κινήσεις στον αέρα: εάν πατήσετε στο έδαφος και με τους τέσσερις τροχούς τις σανίδας, ολοκληρώνεται η προσπάθεια σας. Και στα δύο βαθμολογήστε για την απόδοση σας, ενώ υπάρχει και ένα daily grind, με μια ξεχωριστή spot διαδρομή, στην οποία όμως έχετε μόνο μια ευκαιρία (τουλάχιστον, μπορείτε να κάνετε δοκιμαστικές προσπάθειες για όση ώρα θέλετε). Μικρές αλλαγές στον τομέα της παρουσίασης θα εντοπίσετε στο Olliwood: η πιο σημαντική βρίσκεται στην υιοθέτηση μιας καθαρότερης, εξομαλυμένης απεικόνισης, τόσο του χαρακτήρα όσο και των περιοχών γενικότερα. Τουλάχιστον υπάρχει μεγαλύτερη φαντασία στους χώρους όπου κάνετε skateboard: ένα κινηματογραφικό στούντιο, ένας ναός των Αζτέκων, ένα luna park και δύο πόλεις (άγρια Δύση και μια φουτουριστική). Η απεικόνιση παραπέμπει ξανά σε αισθητική 16-bit, αν και πλέον υπάρχει μεγαλύτερη ευκρίνεια και λιγότερα pixels. Οι πέντε τοποθεσίες παραμένουν λίγες αλλά τουλάχιστον διαθέτουν περισσότερες ευκαιρίες για tricks, ενώ και το sprite του χαρακτήρα βελτιστοποιήθηκε, με τα tricks πλέον να είναι περισσότερο ευδιάκριτα.
Στην ήδη λεπτομερή λίστα από κόλπα που μπορείτε να εκτελέσετε, έχουν προστεθεί και τα manuals, τα οποία διατηρούν τον πολλαπλασιαστή του σκορ εφόσον κατά την προσγείωση σύρετε τον αναλογικό μοχλό αριστερά ή δεξιά και πατήσετε το X. Η προσθήκη μοιάζει μικρή αλλά ουσιαστικά έχει μεγάλο αντίκτυπο στο gameplay και είναι επιτακτική η χρήση τους για την επίτευξη μεγάλου σκορ. Τα υπόλοιπα μένουν όπως τα θυμάστε: οι κινήσεις πραγματώνονται με τον αριστερό αναλογικό του PS Vita - μετακινώντας τον προς τα πάνω/κάτω εκτελούνται τα βασικά άλματα, ενώ τα πιο σύνθετα tricks απαιτούν πιο περίπλοκες ενέργειες, όπως ημικύκλια, περιστροφές κ.τ.λ.
Η απεικόνιση παραπέμπει ξανά σε αισθητική 16-bit, αν και πλέον υπάρχει μεγαλύτερη ευκρίνεια και λιγότερα pixels.
Εκτός του αναλογικού, χρησιμοποιούνται και τα shoulder buttons για περιστροφή της σανίδας σε 360 μοίρες, ενώ το Χ πρέπει να πατηθεί για ασφαλή προσγείωση στο έδαφος. Αν είστε απόλυτα συγχρονισμένοι, θα ανταμειφθείτε και με ένα αξιοσέβαστο scoring bonus. Αντίστοιχα λειτουργεί και το grinding (skateboarding δηλαδή πάνω σε ράγες ή σε εξαιρετικά λεπτές επιφάνειες) με ειδοποιό διαφορά ότι εκεί πρέπει να σύρετε το μοχλό προς κάποια κατεύθυνση λίγο πριν ακουμπήσετε στο σημείο επαφής.
Το σύστημα χειρισμού συνεχίζει να είναι η ατραξιόν του τίτλου φυσικά: είναι απόλυτα λειτουργικό και εξαιρετικά απλό σε σύλληψη αλλά συνάμα βαθύ και με ομαλό learning curve. Ο χρόνος που αναλώνετε στο Olliwood έχει αντίκρισμα - όσο περισσότερο ασχολείστε, τόσο πιο βελτιωμένα θα βγαίνουν τα combos σας και θα εκμεταλλεύεστε όλο και καλύτερα το playground. Φυσικά η προσθήκη των manuals προσθέτει έξτρα τεχνική στα tricks και ανεβάζει αρκετά το δείκτη δυσκολίας αλλά όταν τελικά εκτελείτε μια επιτυχημένη αλληλουχία προχωρημένων κόλπων χωρίς να σπάσετε τα…μούτρα σας, δεν ανταμείβεστε μόνο με δυσανάλογα μεγάλο πολλαπλασιαστή σκορ αλλά και με το ζεστό αίσθημα της ικανοποίησης. Οι στόχοι που σας βάζει το παιχνίδι άλλωστε είναι κλιμακούμενης δυσκολίας: η Roll7 δεν σας ρίχνει με μιας στα βαθιά και τα objectives στο amateur tier (τουλάχιστον στις πρώτες πίστες) είναι σχετικά απλά. Πάντως μην τρέφετε ψευδαισθήσεις, το OlliOlli είναι από τα παιχνίδια που απαιτούν απόλυτο συγχρονισμού ματιού-χεριού, οπότε αποτελεί ευχής έργον ο τόσο ακριβής χειρισμός.
Φυσικά το PS Vita μειονεκτεί στο χειρισμό έναντι του PS4 λόγω της μικρής επιστροφής των analog sticks, αλλά συνηθίζεται γρήγορα η ιδιαιτερότητα αυτή χωρίς περαιτέρω προβλήματα. Αυτό είναι και το μόνο μικρό ψεγάδι που εντοπίσαμε στη φορητή της Sony - κατά τα άλλα ο τίτλος τρέχει περίφημα χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση ή σύμβαση. Το OlliOlli 2: Welcome to Olliwood τελικά κρίνεται ως το «ασφαλές» sequel που κανείς δεν περίμενε, όχι τουλάχιστον τόσο σύντομα. Για τους φίλους του αρχικού OlliOlli το προτείνουμε ανεπιφύλακτα, καθώς τα manuals προσφέρουν αρκετό «τυράκι» για όσους έλιωσαν τον τίτλο, ενώ μελλοντικά η προσθήκη του split-screen (σε PS4) είναι καλοδεχούμενη και θα εκτιμηθεί δεόντως. Ως έχει, για ολιγόλεπτα gaming sessions είναι ιδανικό, εφόσον φυσικά είστε λάτρεις του αθλήματος. Οι υπόλοιποι δεν χάνουν τίποτα με το να του ρίξουν μια ματιά αφού το παιχνίδι θα το βρουν δωρεάν μέσω του PS Plus αυτόν τον μήνα.
Ωραιο και αναλυτικοτατο review.Οσο για τους μοχλους στο "βητακι" που παιζω εγω,πραγματι δεν σου βγαινουν μερικες κινησεις με την πρωτη.Να ειναι καλα το Plus,γιατι οσο εθιστικο και αν ειναι,δυσκολα θα εδινα 10 ευρω.
Προσωπικά μου άρεσε λίγο καλύτερα το πρώτο παιχνίδι της σειράς.Είναι σαν να χάθηκε λίγο από την μαγεία του.
Επίσης μου φαίνεται τόσο δύσκολο που με απογοητεύει και το παρατάω.Γενικότερα όμως είναι διασκεδαστικό παιχνίδι.Πάντα μιλάω για την έκδοση του ps vita.
Το OlliOlli 2 είναι πολύ καλύτερο από το πρώτο παιχνίδι. Ο τεχνικός τομέας είναι ίδιος, αλλά το θέμα είναι το gameplay και το level design όπου η Roll7 δίνει ρέστα. Παλιά έκανες combo μόνο κάνοντας grinding πάνω σε ράγες/πλατφόρμες, τώρα έχουν προστεθεί διάφοροι τρόποι να ολοκληρώσεις ένα level με ένα μεγαλειώδες combo από την αρχή μέχρι το τέλος. Και το επίπεδο πρόκλησης ανέβηκε (απ' όσο θυμάμαι, στο πρώτο τα δύσκολα levels ήταν στο 5ο group, στο καινούριο η δυσκολία ανέβηκε σταδιακά ήδη από το 2ο group επιπέδων και αυτά του 5ου group είναι παλουκάρες). Και το daily grind (όπου τρέχεις σε μικρό μέρος πίστας αντί για ολόκληρη) το βρίσκω καλύτερο. Με λίγα λόγια, ένα εθιστικό arcade παιχνίδι, που αδικείται από πολλούς επειδή δεν είναι ΑΑΑ (ας πούμε σαν τα Tony Hawk).