Η ύπαρξη της κατάλληλης ατμόσφαιρας είναι για πολλούς βασική προϋπόθεση για να ασχοληθούν με ένα παιχνίδι και ένας τρόπος αυτή να εξασφαλιστεί είναι μέσω της πλοκής η οποία στην περίπτωση του Thomas was Alone είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Συγκεκριμένα, η εταιρεία Artificial Life Solutions που πειραματίζεται με διάφορες μορφές τεχνητής νοημοσύνης έρχεται αντιμέτωπη με κάτι που μοιάζει με bug και έχει κάνει αρκετές από τις ρουτίνες που έχει αναπτύξει να αποκτήσουν επίγνωση της υπόστασής τους. Μία από αυτές τις ρουτίνες οι οποίες αποκαλούν τους εαυτούς τους quadrilaterals, είναι ο Thomas-AT-23-6-12, ή εν συντομία Thomas ο οποίος δεν θα αργήσει να μάθει για την πηγή της γνώσης που δεν είναι τίποτα άλλο από την σύνδεση του mainframe στο οποίο ζει με το Internet. Έχοντας την αναζήτηση στο αίμα του, ή καλύτερα στα bit του, ο Thomas θα θελήσει να βρει την πηγή της γνώσης και στο ταξίδι του θα συναντήσει μιας σειρά από άλλες ρουτίνες με τις οποίες θα γίνει φίλος και θα δεχτούν να τον ακολουθήσουν και να τον βοηθήσουν στη δύσκολη περιπέτειά του. Έτσι λοιπόν όλοι θα καταφέρουν να μπουν στο creation matrix, το σύστημα δημιουργίας του κόσμου και τελικά θα βρεθούν στον πραγματικό κόσμο συνυπάρχοντας με τους ανθρώπους.
Οι ικανότητες όλων των χαρακτήρων, συνδυαστικά, είναι το κύριο και μοναδικό εργαλείο με την κατάλληλη χρήση του οποίου θα είναι κάθε φορά εφικτό να φτάσει ο κάθε ένας στο δικό του portal εξόδου.
Για το κατόρθωμά τους το οποίοι κάποιοι συγκρίνουν με την Έξοδο των Εβραίων θα τους απονεμηθεί ο τίτλος του original architect και όλοι θα τους θυμούνται ως τις ρουτίνες που μπόρεσαν να αλλάξουν τη ροή της ιστορίας τους. Για να γίνουν όμως όλα αυτά, ο Thomas και οι φίλοι του θα πρέπει πρώτα να καταφέρουν να επιβιώσουν, περνώντας μια σειρά από επίπεδα όπου θα κληθούν να λύσουν αρκετούς γρίφους σχετικά με το πως θα μπορέσουν να φτάσουν κάθε φορά στην έξοδο. Για όλους όσοι συμμετέχουν σε κάθε πίστα υπάρχει και μια ειδική έξοδος ή portal όπως αναφέρονται από τον δημιουργό του παιχνιδιού τα οποία αντιστοιχούν στο σχήμα του κάθε πρωταγωνιστή. Ο Thomas όπως και οι φίλοι του έχουν ο καθένας διαφορετικό, ορθογωνικό σχήμα, αλλά και διαφορετικές ικανότητες. Άλλος μπορεί να πηδάει ψηλότερα, άλλος πολύ μακριά, άλλος μπορεί να επιπλέει στο νερό, άλλος μπορεί να λειτουργεί ως τραμπολίνο κλπ. Οι ικανότητες όλων, συνδυαστικά, είναι το κύριο και μοναδικό εργαλείο με την κατάλληλη χρήση του οποίου θα είναι κάθε φορά εφικτό να φτάσει ο κάθε ένας στο δικό του portal εξόδου.
Επίπεδα που μοιάζουν με λαβύρινθους
Ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι πολύ καλός και σε αρκετές περιπτώσεις οι παίκτες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους για να βρουν το πως θα καθοδηγήσουν τα quadrilaterals στον προορισμό τους. Τα γραφικά από πλευράς τους δεν είναι κάτι που χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς. Ορθογωνικά σχήματα, όπως και οι αναπαραστάσεις των χαρακτήρων, τα οποία όμως έχουν τοποθετηθεί στην οθόνη με τέτοιο τρόπο ώστε να συνθέτουν σε πολλές περιπτώσεις έναν αριστοτεχνικά στημένο, επικίνδυνο λαβύρινθο που αγωνιά να καταβροχθίσει τον οποιονδήποτε τολμήσει να σκεφτεί ότι είναι ικανός να τον περάσει. Η μουσική επένδυση, μπορεί να μην αποτελεί την πιο ευχάριστη συντροφιά, όμως συμβάλει στην δημιουργία της απαραίτητης ατμόσφαιρας, με τους παίκτες να αποκομίζουν την εντύπωση ότι βρίσκονται χαμένοι σε ένα χαώδες περιβάλλον. Από την άλλη αυτό το οποίο προκαλεί ευχάριστη έκπληξη για έναν indie τίτλο, όπου συνήθως το budget είναι περιορισμένο, είναι η ύπαρξη αφήγησης με τον Βρετανό κωμικό ηθοποιό Danny Wallace να παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τον χαρακτήρα κάθε ήρωα και έτσι σε συνδυασμό με μικρά κείμενα τα οποία εμφανίζονται ανά διαστήματα πριν την έναρξη των επιπέδων, δίνουν στους παίκτες μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον κόσμο του παιχνιδιού. Η έκδοση του παιχνιδιού πάνω στην οποία βασίστηκε η συγκεκριμένη παρουσίαση είναι αυτή του Wii U και στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η δράση εκτυλίσσεται ταυτόχρονα στην τηλεόραση και την οθόνη του GamePad, δίχως να υπάρχει η δυνατότητα απενεργοποίησης μίας εκ των δύο εξόδων. Τα touch controls δεν χρησιμοποιούνται παρά μόνο στην περίπτωση εναλλαγής του χαρακτήρα που κάθε φορά ελέγχουν οι παίκτες, λειτουργία η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί και μέσω του R shoulder button και μάλιστα με τρόπο πολύ πιο αποτελεσματικό μιας και σε πολλά επίπεδα υπάρχουν αρκετοί φίλοι του Thomas στην οθόνη και δημιουργείται μπέρδεμα.
Συνολικά, το Thomas was Alone είναι μια διαφορετική, πολύ ευχάριστη gaming εμπειρία, η οποία πρόκειται να καθηλώσει τους παίκτες για όχι περισσότερο από 5- 6 ώρες. Οι μηχανισμοί του gameplay είναι ιδιαίτερα απλοί και αυτό είναι που το κάνει ελκυστικό για όλες τις «κατηγορίες» παικτών. Η ατμόσφαιρα συγκαταλέγεται στα στοιχεία που προσθέτουν πολλούς πόντους στον τίτλο ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα έξυπνα puzzle που θα ταλαιπωρήσουν ευχάριστα το μυαλό όσων αποφασίσουν να βοηθήσουν τον Thomas, τον James, τη Laura, τη Sarah, τον Paul και όλες τις υπόλοιπες ρουτίνες τεχνητής νοημοσύνης.
Μου έχουν λείψει τέτοια παιχνίδια. Απλές ιδέες με άκρως ελκυστικά αποτελέσματα. Τελικά ακόμα και μία τελεία μπορεί να αλλάξει τη ροή των γεγονότων.
Σίγουρα είναι συμπαθητικό παιχνιδάκι, αλλά ο ντόρος που συνοδεύει το Thomas was alone μου φαίνεται υπερβολικός.