Σήμερα υπάρχει μια πληθώρα τίτλων με θέμα τους επικούς κόσμους της Games Workshop, Warhammer Fantasy και Warhammer 40K, αλλά το μακρινό 1998, οπότε η SSI κυκλοφόρησε το Warhammer 40K: Chaos Gate, αυτό ήταν κάτι σπάνιο. Φανερά επηρεασμένο από τη σειρά UFO/X-COM, το παιχνίδι είχε παρόλα αυτά εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα και κατάφερε να κερδίσει τους φίλους των turn-based strategy. Είναι απορίας άξιο, λοιπόν, γιατί το sequel χρειάστηκε ούτε λίγο, ούτε πολύ 24 χρόνια για να έρθει. Τόσα ώστε δεν είναι βέβαιο αν θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται sequel ή reboot.
Παρόλα αυτά to Warhammer 40K: Chaos Gate – Daemonhunters (με τον τίτλο-σιδηρόδρομο) δεν επικεντρώνεται στους περίφημους Ultramarines, όπως ο προκάτοχός του, αλλά στους πολύ λιγότερο γνωστούς Grey Knights. Το μυστικό αυτό τάγμα των Space Marines σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα ανήκει στο Ordo Malleus, το τμήμα της πανίσχυρης Inquisition που είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στον πόλεμο ενάντια στις δυνάμεις του Χάους. Οι Inquisitors του Ordo Malleus για το λόγο αυτό λέγονται συχνά και Daemonhunters. Η δύναμη των Grey Knights είναι η ακλόνητη πίστη τους. Παρόλο που όλοι τους είναι psykers, διαθέτουν δηλαδή ψυχικές δυνάμεις που χρησιμοποιούν στη μάχη, σε αντίθεση με τους psykers άλλων ταγμάτων Space Marines λέγεται ότι ποτέ τους δεν έχουν διαφθαρεί από το Χάος. Στο παιχνίδι αυτό μεταφράζεται στο Willpower που ενεργοποιεί τις περισσότερες δυνάμεις των Grey Knights και το οποίο κάθε Knight αναπληρώνει σκοτώνοντας τους εχθρούς του.
Οι μάχες λαμβάνουν χώρα σε turn-based mode και εκ πρώτης όψεως μοιάζουν αρκετά με εκείνες των X-COM. Σε αντίθεση όμως με το X-COM 2 και τα αγχωτικά mission timers που εισήγαγε, εδώ η πίεση στον παίκτη ασκείται πιο έμμεσα, μέσω του μηχανισμού των Warp Surges. Τα Warp Surges είναι οι εκδηλώσεις της δύναμης του Χάους στον υλικό κόσμο. Κάθε γύρο, είτε ο παίκτης βρίσκεται σε μάχη είτε εξερευνά το χάρτη το ποσοστό του επόμενου Warp Surge αυξάνεται. Όταν φτάσει το 100% συμβαίνει κάποιο τυχαίο γεγονός το οποίο είναι πάντοτε αρνητικό για τον παίκτη. Μπορεί οι Knights να χάσουν ένα hit point για όλη την υπόλοιπη αποστολή, να ανοίξουν πύλες και να εμφανιστούν νέοι εχθροί ή αν βρισκόμαστε σε μάχη, μπορεί οι εχθροί να αποκτήσουν νέες μεταλλάξεις. Ωστόσο, ο μηχανισμός των Warp Surges δεν είναι απλά ένα timer με άλλη μορφή: το ποσοστό του Warp Surge αυξάνει κάθε φορά που ένας Grey Knight χρησιμοποιεί κάποια ικανότητα η οποία απαιτεί Willpower, ενώ ορισμένοι υπηρέτες του Χάους μπορούν ακόμα και να προκαλέσουν ένα Warp Surge πρόωρα. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται η ανάγκη εξισορρόπησης των Willpower abilities με τις απλές επιθέσεις. Αυτό έχει σημασία, καθώς σχεδόν κάθε επίθεση ή ικανότητα ενός Grey Knight μπορεί να ενισχυθεί μέσω του Willpower. Ο ρυθμός αύξησης αυξάνεται ακόμα περισσότερο σε πλανήτες που έχουν διαφθαρεί από το Χάος.
Αυτό μας φέρνει στην άλλη πτυχή του παιχνιδιού: οι μάχες λαμβάνουν χώρα σε διάφορους πλανήτες, τους οποίος επισκεπτόμαστε με τη βοήθεια του σκάφους Baleful Edict. Σε αντίθεση με τα X-COM, ο παίκτης δεν χτίζει κάποια βάση, αλλά το ρόλο αυτό παίζει το εν λόγω διαστημόπλοιο. Στον κόσμο του Warhammer 40K τα διαστημόπλοια δεν είναι απλά τεχνολογικά κατασκευάσματα, αλλά κινούμενοι γοτθικοί καθεδρικοί, με πύργους και περίτεχνα βιτρώ. Αυτό δεν είναι μόνο θέμα αισθητικής. Στο μακρινό, ζοφερό αυτό μέλλον μεγάλο μέρος της τεχνογνωσίας έχει χαθεί, με αποτέλεσμα διαστημόπλοια όπως το Baleful Edict να έχουν σχεδόν θρησκευτική αξία για την Empire και η συντήρησή τους είναι θέμα ζωτικής σημασίας για το Adeptus Mechanicus, το αυτόνομο κομμάτι του Imperium που παρέχει και συντηρεί τα μυστικά όλης του της τεχνολογίας. Στο Daemonhunters το Adeptus Mechanicus εκπροσωπεί η tech-priestess Dominus Lunete, η οποία υπερασπίζεται σαν Κέρβερος το σκάφος και έτσι έρχεται συχνά σε σύγκρουση με τους άλλους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον ανώνυμο Commander του παίκτη: τον βετεράνο Purifier Brother Ectar και την νεαρή Inquisitor Vakir. Ενώ η Lunete ασχολείται, όπως είπαμε, με το σκάφος και τις αναβαθμίσεις του, ο Ectar εστιάζει στο έμψυχο δυναμικό και στις αρχές των Grey Knights, ενώ η Vakir στην έρευνα ενάντια στο Χάος. Μοιραία οι εντάσεις μεταξύ τους είναι συχνές, ενώ η γραφή των χαρακτήρων και οι ερμηνείες δεν απογοητεύουν. Θα ήταν παράλειψη εδώ να μην αναφερθούμε στον πάντοτε εξαιρετικό Andy Serkis που παίζει το ρόλο του Grandmaster Kai, ο οποίος αμφισβητεί έντονα την Vakir και απαιτεί να πειστεί για την ανάγκη της σταυροφορίας που εκείνη υποστηρίζει.
H Vakir ανακάλυψε ότι ο θεός Nurgle που πρεσβεύει τις ασθένειες και τη σήψη, έχει δημιουργήσει μια νέα επιδημία που λέγεται The Bloom και επιχειρεί να μολύνει όλο τον γαλαξία. Εφόσον και η ίδια αλλά και οι Grey Knights ανήκουν στο Ordo Malleus, η Inquisitor έχει την δύναμη να επιστρατεύσει το Baleful Edict, παρόλο που μετά την τελευταία του εκστρατεία έχει υποστεί σοβαρές ζημιές και έχει χάσει μεγάλο μέρος του δυναμικού του. Αυτό δίνει την ευκαιρία στον παίκτη να επιδιορθώνει σιγά-σιγά το σκάφος και να στρατολογήσει νέους Grey Knights. Το πρώτο επιτυγχάνεται με τη χρήση μηχανικών Servitors και το δεύτερο μέσω του Requisition. Αυτά τα πολύτιμα εφόδια αποκτούνται κυρίως μέσω επιτυχημένων αποστολών, ενώ το Requisition είναι το πλέον σημαντικό, καθώς ξοδεύοντας το δεν αποκτούμε μόνο Grey Knights, αλλά και νέο, βελτιωμένο εξοπλισμό: melee και ranged όπλα, πανοπλίες, χειροβομβίδες και πολλά άλλα.
Αν ο παίκτης νιώθει αρκετά σίγουρος για τον εαυτό του, μπορεί να αναλάβει προαιρετικούς περιορισμούς στην εκπλήρωση κάθε αποστολής, οι οποίοι προσφέρουν επιπλέον Requisition σε περίπτωση επιτυχίας, αλλά μειωμένο στην αντίθετη περίπτωση. Το ρίσκο αυτό είναι από τα λίγα που θα πάρει κανείς παίζοντας το Daemonhunters. Κι αυτό επειδή υπάρχουν σχετικά λίγοι απρόβλεπτοι παράγοντες. Όποιος έχει περάσει δεκάδες ώρες παίζοντας X-COM γνωρίζει πολύ καλά το συναίσθημα του να αστοχεί ένας στρατιώτης μας σε μια κρίσιμη βολή με ποσοστό επιτυχίας 95%. Δύο φορές στη σειρά. Είναι μια στιγμή στην οποία ποντίκια, πληκτρολόγια και χειριστήρια βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο και είναι κάτι το οποίο ποτέ δε θα συμβεί στο Daemonhunters, καθώς δεν υπάρχει καθόλου RNG στις επιθέσεις. Πολύ απλά, αν ο στόχος μας είναι καλυμμένος πλήρως ή/και αρκετά μακριιά, τότε οι επιθέσεις εναντίον του θα αστοχήσουν ή θα κάνουν μειωμένη ζημιά. Αυτό κάνει μεν τις μάχες πιο προβλέψιμες, αλλά εξαλείφει την εξαιρετική απογοήτευση που προσφέρει ο άδικος θάνατος στρατιωτών μας όταν χάνονται κυριολεκτικά σίγουρες επιθέσεις, ειδικά όταν ο παίκτης έχει κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να στήσει σωστά το πλάνο του.
Εδώ η σωστή τοποθέτηση των Grey Knights και η όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση των action points που ελέγχουν τις κινήσεις τους, του περιβάλλοντος που τους προσφέρει ευκαιρίες για κάλυψη και επίθεση και του Willpower που ενισχύει τις επιθέσεις και ενεργοποιεί τις ικανότητές τους είναι η συνταγή της επιτυχίας. Οι Grey Knights χωρίζονται σε 4 βασικά classes και 4 advanced: Justicar, Apothecary, Purgator, Interceptor και Chaplain, Librarian, Paladin και Purifier αντίστοιχα. Καθεμία από αυτές έχει ένα ρόλο στον οποίο υπερτερεί (π.χ. οι Justicars ειδικεύονται στο melee και στα buffs, ενώ οι Purgators στο ranged damage και AoE), αλλά το παιχνίδι μας δίνει δυνατότητες να πειραματιστούμε με εξοπλισμό και το skill tree, ώστε να δημιουργήσουμε υβρίδια ή να εστιάσουμε σε έναν ή δύο τομείς. Ορισμένα skills, ωστόσο, όπως το chain teleport του Interceptor, φαίνεται να υπερτερούν αρκετά σε σχέση με άλλα. Είτε ο παίκτης είναι επιθετικός είτε αμυντικός σε προσανατολισμό, το παιχνίδι του δίνει αρκετά εφόδια για να αναπτύξει τη στρατηγική του. Δεν είναι όλα τέλεια, φυσικά. Το ΑΙ μερικές φορές κάνει ανούσιες κινήσεις, ενώ ορισμένοι μηχανισμοί, όπως το overwatch λειτουργεί πολύ καλύτερα για το ΑΙ, παρά για τον παίκτη.
Όπως και να έχει και παρά τις όποιες αδυναμίες, το Daemonhunters εκμεταλλεύεται άριστα το πλούσιο υλικό του σύμπαντος του Warhammer 40K, από την γοτθική αισθητική, το πλούσιο lore και την δραματική, grimdark ατμόσφαιρα. Αυτό μεταφέρεται και στη μάχη, καθώς η κάμερα ζουμάρει στους Grey Knights καθώς σπάνε πόρτες, εκτοξεύουν χειροβομβίδες, γκρεμίζουν κίονες ή εκτελούν θεαματικά κάποιον μεταλλαγμένο υπηρέτη του Χάους.
Οι λάτρεις των tactical turn-based strategy και οι οπαδοί του Warhammer 40K σίγουρα θα αγαπήσουν το Warhammer 40K: Chaos Gate – Daemonhunters. Για όσους δεν έχουν επαφή είτε με το ένα είτε με το άλλο, ο τίτλος αυτός είναι σίγουρα ένα καλό σημείο εκκίνησης.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity