Magnavox (1972)
Πιάνοντας την πρώτη εποχή των videogames consoles, ερχόμαστε μπροστά στο Magnavox Odyssey που εμφανίστηκε το 1972 και ακολούθησε σε διάφορες εκδόσεις μέχρι και το 1978. Το σύστημα κυκλοφόρησε με ένα ενσύρματο χειριστήριο που έδινε στον παίκτη τη δυνατότητα να δώσει εντολή για οριζόντια και κάθετη κίνηση, ενώ έφερε ένα ειδικό πλήκτρο για τη διαδικασία reset του συστήματος.
Fairchild Channel F (1976)
To 1976 κυκλοφόρησε το Fairchild Channel F από την Fairchild Semiconductor και τα χειριστήριά του ξεχώρισαν με την μία, καθώς δεν είχαν κυρίως σώμα, αλλά αποτελούνται βασικά από μια λαβή και ένα τριγωνικής μορφής jog που μπορούσε να κινηθεί στις οκτώ κατευθύνσεις, ενώ μπορούσε και να πατηθεί για να λειτουργήσει με τη λογική του πλήκτρου.
Atari 2600 (1977)
Επόμενη σημαντική στάση στην ιστορία των game console controllers ήταν αυτή στο χειριστήριο του Atari 2600. Για πολλούς θεωρείται το χειριστήριο από το οποίο ξεκίνησε η εξέλιξη και ήταν υπερβολικά απλό σε επίπεδο σχεδιασμού. Μια τετράγωνη στιβαρή βάση, ένας μοχλός στο κέντρο με τη δυνατότητα κλίσης σε οποιαδήποτε κατεύθυνση και ένα κόκκινο πλήκτρο έδιναν στον κάτοχο της κονσόλας όλες τις δυνατότητες στον τομέα του χειρισμού.
Atari 5200 (1982)
Το επόμενο σημαντικό controller που συναντήσαμε στην ιστορία των videogame consoles ήταν αυτό του Atari 5200. Το εν λόγω χειριστήριο πάτησε πάνω σε αυτό του Atari 2600 και το πήγε ένα βήμα παραπάνω, προσφέροντας μια λύση που εν τέλει δεν ήταν τόσο βολική. Ο λαστιχένιος μοχλός μίκρυνε σε ύψος, προστέθηκαν στο επάνω μέρος πλήκτρα Pause και Reset, τα fire buttons πήγαν στο πλάι και στο κάτω μέρος υπήρχε ένα πλήρες αριθμητικό πληκτρολόγιο.
Vectrex (1982)
Μία από τις πιο ιδιαίτερες κονσόλες ήταν το Vectrex που κυκλοφόρησε το 1982, αλλά έπεσε πάνω στην εποχή του μεγάλου κραχ και απέτυχε εμπορικά. Το ειδικό ενσύρματο χειριστήριό του είχε έναν αναλογικό μοχλό 8 κατευθύνσεων και τέσσερα πλήκτρα εντολών, προσφέροντας αρκετές επιλογές σε game developers και παίκτες.
NES/Famicom (1983)
Το NES/Famicom είναι από τα πιο ιστορικά συστήματα οικιακής ψυχαγωγίας και κυκλοφόρησε το 1983 στην Ιαπωνία, το 1985 στην Αμερική και το 1986 στην Ευρώπη. Το χειριστήριό του είναι από τα πλέον αναγνωρίσιμα και αποτελεί μεταφορά των επιλογών εντολών που είχαν οι κάτοχοι Game & Watch. Στο αριστερό σημείο υπήρχε ένας σταυρός 4 κατευθύνσεων, δύο πλήκτρα για εντολές Select και Start, καθώς και τα δύο πλήκτρα εντολών Α και Β.
Atari 7800 (1986)
Το Atari 7800 είναι το τρίτο σύστημα που συναντάμε σε αυτό το αφιέρωμα χειριστηρίων. Κυκλοφόρησε στην αγορά της Αμερικής το 1986 και ένα χρόνο αργότερα (1987) στην Ευρώπη. Μπορούσε να αναπαράγει σχεδόν όλα τα παιχνίδια που είχαν κυκλοφορήσει για τον Atari 2600, ενώ συνοδευόταν και από ένα ψηφιακό controller. Στο αριστερό τμήμα του χειριστηρίου υπήρχε ένας σταυρός κατευθύνσεων με τη μορφή μοχλού, καθώς και δύο πλήκτρα. Όλα τα υπόλοιπες εντολές (όπως πχ. Select και Reset) ήταν προσαρμοσμένες σε ειδικά πλήκτρα στο κυρίως σώμα της κονσόλας.
Master System (1987)
To Master System κυκλοφόρησε αρχικά ως SEGA Mark III στην Ιαπωνία και στη συνέχεια κατέληξε στις αγορές της Αμερικής (1986) και Ευρώπης (1987) ως Master System. Στο μπροστινό της τμήμα, η κονσόλα είχε δύο υποδοχές για χειριστήρια που έμοιαζαν αρκετά σε αυτά του NES, με τη βασική διαφορά ότι στο αριστερό τμήμα είχαν ένα Control Pad 8 κατευθύνσεων και δύο πλήκτρα.
TurboGrafx-16 (1987)
To TurboGrafX-16 κυκλοφόρησε με τις ευλογίες της Hudson Soft και NEC, ανήκε στην κατηγορία των 16-bit συστημάτων και τέθηκε αντιμέτωπο με τις προτάσεις της Nintendo και της SEGA. To χειριστήριό του χαρακτηρίστηκε εκείνη την εποχή οπισθοδρομικό, αν και δεν υστερούσε σε σχέση με τα αντίστοιχα των ανταγωνιστών. Είχε ένα D-Pad στα αριστερά, δύο πλήκτρα Select και Run στο κέντρο και δύο πλήκτρα δράσης στο δεξί μέρος με διακόπτες τριών επιπέδων.
Mega Drive (1988)
H τρίτη κονσόλα της SEGA κυκλοφόρησε το 1988 στην Ιαπωνία και ακολούθησαν οι περιοχές της Αμερικής (1989) και της Ευρώπης (1990). Το χειριστήριο που εμφανίστηκε στο λανσάρισμα είχε ένα σταυρό κατευθύνσεων στο αριστερό τμήμα, ένα πλήκτρο Start και τρία action buttons στα δεξιά.
Στη συνέχεια, η SEGA έδωσε στην αγορά μία δεύτερη έκδοση με 6 action buttons, χωρισμένα σε δύο σειρές των τριών.
Neo Geo (1990)
To Neo Geo ήταν η απόπειρα της SNK να μεταφέρει μία καμπίνα arcade στο σπίτι και την τηλεόραση του παίκτη. Κάτι τέτοιο έφερε ως αποτέλεσμα ένα τεράστιο κόστος απόκτησης τόσο για την κονσόλα, όσο και για τα games που έρχονταν σε τεραστίων διαστάσεων cartridges. Πάντως, το arcade χειριστήριο της κονσόλας έμεινε στην ιστορία με τον μοχλό κατευθύνσεων, τα τέσσερα μεγάλα πλήκτρα δράσης και τα Select/Start στο βασικό του σώμα.
Super NES (1990)
Η επόμενη οικιακή κονσόλα της Nintendo κυκλοφόρησε αρχικά το 1990 στην αγορά της Ιαπωνίας με την ονομασία Super Famicom και ακολούθησε την πορεία του στην Αμερική (1991) και στην Ευρώπη (1992). Η κονσόλα είχε υποδοχή για δύο χειριστήρια στο μπροστινό της τμήμα, ενώ το χειριστήριο είχε την κλασική λογική: αριστερά ο σταυρός κατευθύνσεων, στο κέντρο τα πλήκτρα Select και Start και στα δεξιά τέσσερα πλήκτρα δράσης, με διάταξη «διαμάντι». Ωστόσο στο επάνω μέρος του χειριστηρίου υπήρχαν για πρώτη φορά δύο έξτρα πλήκτρα, τα γνωστά μας πλέον ως shoulder buttons. Η ιαπωνική έκδοση του χειριστηρίου χρησιμοποίησε στα πλήκτρα δύο αποχρώσεις του μπλε, ενώ η αμερικανική και η ευρωπαϊκή ακολούθησαν τη χρωματική επιλογή της SNK στο Neo Geo CD.
3DO (1993)
Η 3DO αποφάσισε να κυκλοφορήσει τη δική της κονσόλα σε συνεργασία με την Panasonic και στη συνέχεια με τις Sanyo και Goldstar (νυν LG). Στη μοναδική θύρα στο μπροστινό τμήμα της κονσόλας συνδεόταν και το χειριστήριο που δεν διέφερε ιδιαίτερα από τον ανταγωνισμό. Ένα pad 4 κατευθύνσεων βρισκόταν στα αριστερά του, δύο κεντρικά πλήκτρα Stop και Play στο κέντρο, τρία πλήκτρα δράσης στο δεξί μέρος σε διαγώνια διάταξη και δύο shoulder buttons.
Η GoldStar έφτιαξε για τη δική της έκδοση της κονσόλας ένα ελαφρώς αλλαγμένο χειριστήριο, που διατηρούσε όμως την ίδια διάταξη.
Amiga CD32 (1993)
Η Amiga επιχείρησε να μπει στην αγορά των home consoles με το Amiga CD32, το οποίο κυκλοφόρησε το 1993. Το χειριστήριό του ήταν από τα πιο παράξενα, με ένα pad τεσσάρων κατευθύνσεων στο αριστερό τμήμα, ένα πλήκτρο Play/Pause στο κεντρικό μακρόστενο (τμήμα), τέσσερα χρωματιστά action buttons σε τετράγωνη διάταξη στα δεξιά και δύο shoulder buttons.
Atari Jaguar (1993)
Η επόμενη απόπειρα της Atari στις οικιακές κονσόλες ήρθε το 1993 με το Atari Jaguar. Αν κάτι ξεχώρισε ήταν το κακής αισθητικής και μεγάλων διαστάσεων χειριστήριό του. Στο κεντρικό του τμήμα υπήρχε το D-Pad, τα πλήκτρα Pause και Option, και στα δεξιά τρία πλήκτρα. Στο κάτω τμήμα εντοπίζαμε ένα πλήρες αριθμητικό πληκτρολόγιο.
Η Atari αναγκάστηκε να προχωρήσει σε ανασχεδιασμό του, προσθέτοντας άλλα τρία πλήκτρα εντολών και δύο shoulder buttons. Το δεύτερο σχέδιο ήταν πάντως ίδιας κακής αισθητικής με το πρώτο.
Neo Geo CD (1994)
Η αμέσως επόμενη κίνηση της SNK ήταν να αλλάξει τα cartridges με CDs, έτσι ώστε το κόστος των παιχνιδιών να πέσει αρκετά. To χειριστήριό του ήταν αρκετά πιο κοντά σε αυτά των ανταγωνιστικών συστημάτων με ένα pad 8 κατευθύνσεων στα αριστερά, πλήκτρα Select και Start, αλλά και τέσσερα χρωματιστά πλήκτρα δράσης στο δεξί μέρος και σε διάταξη που θυμίζει κάπως αυτή των σημερινών controllers.
PlayStation (1994)
Η πρώτη απόπειρα της Sony για κονσόλα οικιακής ψυχαγωγίας ήρθε το 1994 με το PlayStation. H κονσόλα κυκλοφόρησε το 1994 στην Ιαπωνία και ένα χρόνο αργότερα (1995) σε Ευρώπη και Αμερική. Η πρώτη έκδοση του χειριστηρίου ήρθε με δύο χαρακτηριστικές λαβές, τέσσερα πλήκτρα κατευθύνσεων (και όχι έναν σταυρό), δύο πλήκτρα Select και Start στο κεντρικό τμήμα και τα τέσσερα παραδοσιακά πλήκτρα εντολών στο δεξί μέρος. Στο επάνω τμήμα, η Sony πρόσθεσε άλλα δύο πλήκτρα πέραν των παραδοσιακών Shoulder buttons που γνωρίζαμε μέχρι εκείνη τη μέρα.
Το 1997 ήρθε η μεγαλύτερη αλλαγή που είχαμε δει μέχρι τότε από πλευράς χειριστηρίων. Η Sony εγκαινίασε τη σειρά DualShock, η οποία ερχόταν με δύο αναλογικούς μοχλούς στο κεντρικό τμήμα (που λειτουργούσαν και ως πλήκτρα με την ονομασία L3 και R3), αλλά και μηχανισμό δόνησης, που μετέφερε κάθε δράση στο παιχνίδι στα χέρια του χρήστη με μια σειρά από «χτυπήματα» που δημιουργούνταν από μια σειρά μηχανισμών.
SEGA Saturn (1994)
Η SEGA κυκλοφόρησε την επόμενη κονσόλα της το 1994 στην αγορά της Ιαπωνίας και ένα χρόνο αργότερα (1995) σε Αμερική και Ευρώπη. Δεν διέφερε πολύ από όσα είχαμε δει εκείνη την περίοδο στην αγορά με ένα Pad 8 κατευθύνσεων στα αριστερά, ένα πλήκτρο Start στο κέντρο, δύο τριάδες action buttons στα δεξιά και shoulder buttons στο επάνω μέρος.
Η SEGA κατάφερε να κυκλοφορήσει ένα έξτρα χειριστήριο για το SEGA Saturn που ήταν σχεδιασμένο για το Nights into Dreams, διατέθηκε με αρκετές κόπιες του τίτλου και ονομαζόταν Saturn 3D Controller. Είχε σχήμα δίσκου, τα κλασικά πλήκτρα του απλού controller, μαζί με ένα analog stick.
Apple Bandai Pippin (1995)
Δεν είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν ότι η Apple έχει εμπλακεί με την αγορά των home consoles. Σε συνεργασία με την Bandai, η αμερικανική εταιρεία κυκλοφόρησε το Pippin το 1995 σε Ιαπωνία και Αμερική. Το boomerang-οειδές χειριστήριο είχε ένα pad τεσσάρων κατευθύνσεων στο αριστερό τμήμα, μία μπίλια κύλισης στο κεντρικό και τέσσερα πλήκτρα δράσης στο δεξί. Στο κάτω μέρος είχε άλλα τρία πλήκτρα εντολών που δυσκόλευαν πάντως αρκετά στη χρήση.
Nintendo 64 (1996)
Η είσοδος της Nintendo στην 64-bit εποχή ήρθε με το Nintendo 64 το 1996 στην Ιαπωνία και την Αμερική και το 1997 στην Ευρώπη. Το σύστημα κυκλοφόρησε με ένα εντυπωσιακό χειριστήριο τριών λαβών που είχε τον κλασικό σταυρό κατευθύνσεων, έναν αναλογικό μοχλό στο κέντρο (και το πλήκτρο Start από πάνω του), έξι πλήκτρα εντολών στο δεξί μέρος και ένα πλήκτρο σκανδάλης (Z-trigger) στο πίσω.
Μάλιστα, μία ειδική υποδοχή επέκτασης (expansion port) στο κάτω τμήμα του μπορούσε να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την εμπειρία του παίκτη. Εκεί μπορούσε να συνδέσει κανείς είτε ένα Rumble Pack (για να προσθέσει τη λειτουργία της δόνησης), είτε ένα Controller Pack (για επέκταση μνήμης της κονσόλας). Και τα δύο Packs πωλούνταν ξεχωριστά.
SEGA Dreamcast (1998)
Η τελευταία απόπειρα της SEGA να εμπλακεί στην αγορά των home consoles ήρθε με το SEGA Dreamcast. Η κονσόλα κυκλοφόρησε το 1998 σε Ιαπωνία και το 1999 σε Αμερική και Ευρώπη. To χειριστήριό του ήταν αρκετά διαφορετικό από όσα είχαμε δει, αν και σε αρκετούς θύμιζε το Saturn 3D Controller. Στα αριστερά είχε ένα σταυρό κατευθύνσεων και ένα αναλογικό stick, στα δεξιά συναντούσαμε τέσσερα action buttons, ενώ στο επάνω τμήμα εντοπίζονταν δύο αναλογικά triggers.
Στο κέντρο του χειριστηρίου, το Dreamcast Controller είχε ένα κενό που χρησιμοποιούταν από το VMU (Visual Memory Unit). Πρόκειται για μια ξεχωριστή κάρτα μνήμης με οθόνη LCD, η οποία και τοποθετούταν μέσα στο χειριστήριο. Το εντυπωσιακό ήταν πως λειτουργούσε και ως δεύτερη οθόνη (τυπικά προσφέροντας κάποιες έξτρα πληροφορίες για το video game), ενώ υπήρχε και software που ήταν ειδικά σχεδιασμένο για το τμήμα του περιφερειακού, το οποίο είχε το δικό του D-Pad και μία σειρά από πλήκτρα.
PlayStation 2 (2000)
Μετά την τεράστια επιτυχία του πρώτου PlayStation και του DualShock, ήταν λογικό να ακολουθήσει η Sony την ίδια συνταγή και με το δεύτερο σύστημά της. Το PS2 κυκλοφόρησε το 2000 και μαζί του έφερε και το δεύτερης γενιάς DualShock. Αισθητικά, το νέο χειριστήριο ήταν ίδιο, ωστόσο οι διαφορές ήταν αρκετές. Υπήρχε στο πίσω τμήμα του μία βίδα λιγότερη, ήταν αισθητά πιο ελαφρύ, ενώ τα περισσότερα πλήκτρα είχαν αναλογική λειτουργία πατήματος (pressure-sensitive).
GameCube (2001)
Η μέτρια πορεία του Nintendo 64 έφερε την ιαπωνική εταιρεία σε μια νέα απόπειρα που έκανε την εμφάνισή της το 2001 με την ονομασία GameCube σε Ιαπωνία και Αμερική (η Ευρώπη ακολούθησε το 2002). Το χειριστήριό του κυκλοφόρησε στο ίδιο μωβ χρώμα με το σύστημα και είχε κλασικό handlebar σχεδιασμό. Στο αριστερό τμήμα του βρίσκουμε έναν αναλογικό μοχλό, το σταυρό κατευθύνσεων, στο δεξί μέρος τέσσερα πλήκτρα εντολών και το C-Stick, ενώ στο επάνω μέρος δύο pressure-sensitive trigger buttons (L και R), καθώς και ένα ακόμη (Ζ).
Xbox (2001)
To 2001, η Microsoft μπήκε στην αγορά των home consoles με το λανσάρισμα του Xbox στην αγορά της Αμερικής (η Ευρώπη και η Ιαπωνία ακολούθησαν το 2002). Το αρχικό χειριστήριο της κονσόλας (με τις κωδικές ονομασίες Fatty και Duke) προσέφερε δύο αναλογικά sticks, ένα pressure-sensitive D-Pad, δύο αναλογικά triggers, πλήκτρα Back και Start, δύο υποδοχές και έξι αναλογικά πλήκτρα εντολών σε διάταξη δύο σειρών.
Τα σχόλια που απέσπασε το χειριστήριο ήταν κάκιστα λόγω του μεγάλου του όγκου και βάρους και έτσι η Microsoft αναγκάστηκε να προχωρήσει σε ανασχεδιασμό και σε μια πιο μοντέρνα πρόταση. Το Xbox Controller S (κωδική ονομασία Akebono) κυκλοφόρησε ως default πρόταση στην αγορά της Ιαπωνίας (το 2002), ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε να προσφέρεται και στις άλλες αγορές ως εναλλακτική πρόταση.
Xbox 360 (2005)
Η δεύτερη κονσόλα της Microsoft, το Xbox 360, ήρθε λίγο αργότερα και συγκεκριμένα το 2005. Το χειριστήριό του κυκλοφόρησε σε ενσύρματη και ασύρματη έκδοση και χρησιμοποιούσε είτε παραδοσιακές ΑΑ μπαταρίες, είτε το επαναφορτιζόμενο battery pack της αμερικανικής εταιρείας που κυκλοφορούσε ξεχωριστά. Το Xbox 360 controller έγινε μετά από μερικούς μήνες συμβατό και με PCs, έτσι ώστε να προσφέρει ίδιες…υπηρεσίες στους gamers κατόχους υπολογιστών. Όσοι επιθυμούσαν να συνδέσουν τα ασύρματα Xbox 360 controllers στο PC τους, χρειάζονταν απλά και το Wireless Gaming Receiver for Windows.
To 2007 η Microsoft έδωσε στην κυκλοφορία και το ειδικό Messenger Kit για το Xbox 360 Controller. Ο λόγος για ένα ειδικό πλήρες πληκτρολόγιο που συνδεόταν στο κάτω μέρος του χειριστηρίου και επέτρεπε την άνετη επικοινωνία μέσω μηνυμάτων με άλλους χρήστες μέσω της υπηρεσίας Xbox Live.
PS3 (2006)
Το τρίτο PlayStation εμφανίστηκε το 2006 στην αγορά της Ιαπωνίας και της Αμερικής και ένα χρόνο αργότερα (2007) σε αυτήν της Ευρώπης. H νέα κονσόλα έκανε την πρώτη της εμφάνιση με ένα ιδιαίτερο χειριστήριο σε σχήμα boomerang στην Ε3 του 2005, προκαλώντας ποικίλα σχόλια.
Όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν ιδιαίτερα βολικό και έτσι η ιαπωνική εταιρεία έδωσε το σύστημα στην κυκλοφορία με το Sixaxis Controller.
Ο λόγος που το PS3 δεν συνοδεύτηκε από κάποιο DualShock controller ήταν η δικαστική διαμάχη της Sony με την εταιρεία Immersion που ήταν υπεύθυνη για τους μηχανισμούς δόνησης. Έτσι, η ιαπωνική εταιρεία παρουσίασε ένα χειριστήριο που έμοιαζε στα προηγούμενα DualShock controllers, χωρίς ωστόσο να φέρει μηχανισμούς δόνησης και με την ονομασία Sixaxis (γιατί μπορούσε να «διαβάσει» τις κινήσεις των χεριών του χρήστη σε έξι άξονες). Η διαχείριση αυτής της κρίσης ήταν η χειρότερη δυνατή από πλευράς Sony, μιας και η εταιρεία παρουσίασε την απουσία δόνησης στο Sixaxis ως αναγκαία απόφαση, μιας και η δόνηση θα δημιουργούσε πρόβλημα στον μηχανισμό motion sensing. Όλες οι απορίες λύθηκαν βέβαια όταν Immersion και Sony κατέληξαν σε συμφωνία. Τότε, φτάσαμε στο DualShock 3.
To 2007 παρουσιάστηκε επίσημα το DualShock 3 με haptic feedback (force feedback) και motion sensing.
Οι κάτοχοι PS3 είχαν από το 2010 και τη δυνατότητα να συμμετέχουν στα διάφορα video games με έναν έξτρα τρόπο που βασιζόταν στην τεχνολογία motion sensing. Ο λόγος για το PlayStation Move, ένα σετ χειριστηρίων που θύμιζαν Wii Remote (και προκάλεσαν και σχετική αναστάτωση από τους fans της Nintendo).
Wii (2006)
Η κονσόλα της Nintendo που ακολούθησε το GameCube, είχε άλλη φιλοσοφία και κατάφερε να πιάσει ένα τεράστιο μερίδιο, κατακτώντας ακόμη και τις καρδιές χρηστών που δεν ανήκαν στην κατηγορία των gamers. Ένας από τους βασικούς λόγους ήταν και το ξεχωριστό χειριστήριο Wii Remote που ξεχώριζε για την τεχνολογία motion sensing. Μπορούσε να χρησιμοποιηθεί είτε σε οριζόντια, είτε σε κάθετη θέση και έφερε τα κλασικά πλήκτρα με το σταυρό κατευθύνσεων. Στην πορεία, η ιαπωνική εταιρεία κυκλοφόρησε ένα έξτρα περιφερειακό με την ονομασία Wii Motion Plus, το οποίο και προσέθετε αρκετά μεγαλύτερη ακρίβεια στην καταγραφή των κινήσεων του παίκτη.
Τον Σεπτέμβριο του 2010 η Nintendo κυκλοφόρησε ένα ειδικό Wii Remote με το Wii Motion Plus ενσωματωμένο και την ονομασία Wii Remote Plus.
Σημαντικό στη χρήση του Wii Remote ήταν και το Nunchuk attachment που συνδεόταν μέσω ενός καλωδίου με το βασικό controller και έδινε στον παίκτη περισσότερες επιλογές όσων αφορά στην κίνηση των χαρακτήρων και όχι μόνο.
Για όσους ήθελαν έναν πιο παραδοσιακό τρόπο χειρισμού, η Nintendo αποφάσισε να προσφέρει και ένα πιο κλασικό controller, το Classic Controller, που παρουσιάστηκε το 2006. Το 2009 κυκλοφόρησε και η πιο αναβαθμισμένη έκδοσή του, το Classic Controller Pro.
Wii U (2012)
Το πείραμα του Wii έδειξε στην Nintendo ότι είχε αρκετά περιθώρια να πειραματιστεί. Έτσι, παρουσίασε το Wii U, το οποίο φιλοδοξούσε να κάνει να ξεχωρίζει χάρη στην ειδική ταμπλέτα-χειριστήριο, το Wii U GamePad. Το χειριστήριο της νέας κονσόλας έρχεται με οθόνη διαγωνίου 6.2 ιντσών, ανάλυσης 854x480 pixels (158ppi) και αναλογία πλευρών 16:9. Ταυτόχρονα, φέρει αναλογικούς μοχλούς, μικρόφωνο, κάμερα, accelerometer, gyroscope, magnetometer, μηχανισμό δόνησης, αλλά και υποστήριξη τεχνολογίας NFC. Με αυτή την απόφασή της η Nintendo ήθελε να επενδύσει πάνω στο ασύμμετρο gameplay, αλλά και στην πλήρη αποδέσμευση της οθόνης, αφού όλη η δράση μπορούσε να προβάλλεται στην οθόνη του χειριστηρίου.
Το Wii U συνεργάζεται με τα Wii Remotes, ωστόσο για τους παραδοσιακούς gamers η Nintendo έδωσε στην κυκλοφορία το 2012 και ένα κλασικό controller, το Wii U Pro Controller. Το εν λόγω περιφερειακό έρχεται με έναν τυπικό σχεδιασμό, σταυρό κατευθύνσεων, δύο αναλογικούς μοχλούς, τα 4 πλήκτρα εντολών, καθώς και shoulder buttons και (digital) triggers.
PS4 (2013)
Το 2013 έφερε στην αγορά τη νεότερη κονσόλα της Sony, το PlayStation 4. Το σύστημα κυκλοφόρησε αυτή τη χρονιά σε Αμερική και Ευρώπη, ενώ για πρώτη φορά η Ιαπωνία ακολούθησε τελευταία και υποδέχτηκε τη νέα κονσόλα το 2014. Ακολουθώντας την επιτυχημένη συνταγή, το PS4 κυκλοφόρησε με το σχετικό DualShock, το DualShock 4. Το χειριστήριο βασίζεται σχεδιαστικά στα προηγούμενα, έχει δύο λαβές και τα πλήκτρα κατανεμημένα ανάλογα. Η βασική του διαφορά είναι το capacitive-touch pad δύο σημείων στο κεντρικό μπροστινό τμήμα που λειτουργεί και ως πλήκτρο. Με αυτό, ο παίκτης μπορεί να έχει έξτρα δυνατότητες κατά τη διάρκεια του gameplay, καθώς και μία αίσθηση…mouse. Από άλλα χαρακτηριστικά, το DualShock 4 έρχεται με three-axis gyroscope, three-axis accelerometer και μηχανισμό δόνησης. Στην κορυφή του υπάρχει μια ειδική light bar με τρία LEDs που αναβοσβήνουν σε διάφορα χρώματα, ανάλογα με το εκάστοτε παιχνίδι. Σε συνεργασία με την PlayStation Camera μάλιστα, προσφέρει καλύτερη ανάγνωση της θέσης του παίκτη στο χώρο. Στις βασικές αλλαγές του νέου χειριστηρίου είναι και τα πλήκτρα Share και Options. Το πρώτο βοηθάει τον παίκτη να μοιραστεί άμεσα screenshots και gameplay videos, ενώ το δεύτερο να κάνει τις σχετικές επιλογές στα διάφορα μενού.
Xbox One (2013)
Η τρίτη κονσόλα της Microsoft ήρθε το 2013 σε Αμερική και Ευρώπη (στις μεγάλες αγορές), ενώ το 2014 εμφανίστηκε στην Ιαπωνία. Όπως ήταν λογικό, έκανε την εμφάνισή του με ένα νέο χειριστήριο, το Xbox One Controller, το οποίο ακολούθησε τη σχεδιαστική φιλοσοφία του Xbox 360 Controller και φέρει textured αναλογικά sticks, D-Pad τεσσάρων κατευθύνσεων, ανασχεδιασμένα triggers και shoulder buttons, αλλά και τα κλασικά πλήκτρα εντολών.
Στο πλαίσιο της E3 2015, η Microsoft ανακοίνωσε και μια ειδική έκδοση του Xbox One Controller που απευθύνεται σε επαγγελματίες gamers και φιλοδοξεί να τους δώσει λύσεις σε κάθε πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν. Το Xbox One Elite Controller θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2015 και θα προσφέρει δυνατότητα αλλαγής των μοχλών και χρήση ειδικών paddles στο πίσω μέρος.
Μόνο Wu-Tang Clan controller ρε
Παύλο μάλλον θα ήθελες να πεις το 1997 η SONY εγκαινίασε το dualshock.
Συγχαρητήρια για το άρθρο μιας και τα περισσότερα δεν τα γνώριζα. Όσο ζει κανείς μαθαίνει. Πολύ ωραία.
Σωστός, το διόρθωσα :)
Συγχαρητήρια για το πολύ ενδιαφέρον άρθρο!
Μονο Dreamcast controller...Το αγαπάω απλά
@GamingFun και @razor_blade27, thank you :D
@Harkyn, μιλάμε για χειριστήριο-έπος. Από τα αγαπημένα μου, συν του ότι με το VMU για πρώτη φορά καθόμουν και χάζευα για πρώτη φορά display σε controller!
Πωωωωωω μας κατέστρεψες Παύλο
Δυνατό το άρθρο σου Παύλο, με Dreamcastara χειριστηριάρα να παίζεις Soul Calibur και να βλέπεις στο VMU να κάνει κωλομούντες ο χαρακτήρας δεν υπήρχε απλά. Το άλλο με το Veronica που έβλεπες το vitality των πρωταγωνιστών. Είναι και γερό χειριστήριο. Του έδωσα μια γρήγορη ώθηση στο τοίχο πάνω στα νεύρα μου και ράγισε ο τοίχος.Το Controller δεν έπαθε τίποτα αχαχαχαχα!!!
Εποχάρες, όχι αστεία.
Η ιστορια του λεβιε....εξαιρετικο :)
@Tim Of Heavens
Ποιος παιχνίδι προκάλεσε την "ώθηση";
@Sephiroth Έτσι ακριβώς.Καλοκαίρι 2000 αν θυμάμαι καλά, πάω στο σπιτι ένος φίλου μου από Αθήνα που είχε έρθει για διακοπές.Ε και βλέπω για πρώτη φορά-ουτε ακουστά δεν το είχα- το Dreamcast να παίζει marvel vs capcom...Και πιάνω το χειριστήριο στα χέρια μου.Έρωτας με τη μια...Δεν έφευγα από το σπίτι του μετά, μετακόμισα κανονικά!
Τα πολύ παλιά χειριστήρια των πρώτων κονσολών ήταν για γέλια, κάτι φτηνά πλαστικά κομμάτια με κουμπιά, χωρίς καμία εργονομία. Ειδικά τα χειριστήρια της Atari με το καντράν τηλεφώνου ήταν απίθανα (με την κακή έννοια) σχέδια.
Το πρώτο χειριστήριο σύγχρονου στυλ (με 4 action buttons και triggers) ήταν του SNES, σε μια εποχή που ακόμα βγαίνανε gamepads με κουμπιά σε 3άδες/6άδες (π.χ. Saturn, Ν64, 3DO, Jaguar). Το πρώτο που θεμελίωσε το σύγχρονο gamepad όπως το ξέρουμε ήταν το Dualshock του PS One (4 action buttons, 4 triggers, 2 analogue sticks). Το χειριστήριο του Dreamcast ήταν πρωτοποριακό με την χρήση της VMU (κατά την γνώμη μου ήταν gimmick), αλλά είχε μια χοντρή έλλειψη: 2ο analogue stick.
Από εκεί και πέρα, το dualshock και το xbox controller έχουν γίνει το standard της βιομηχανίας, με μικρές παραλλαγές από 3rd parties.
συγχαριτηρια για το θεμα πολυ καλο
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ πολύ καλο αρθρο, ακριβως ότι επρεπε για να μαθαινουν οι "νεωτεροι" (σε ηλικια) και να θυμομαστε οι "παλιότεροι"...
Πολύ ενδιαφέρον αρθρο
Steam controller not found half life 3 confirmed!
yaponvezos: To Maken X.
@Tim Of Heavens
Now THAT makes sense
τα χειριστιρια που αλλαξαν εποχες και καθορισαν το μελλον και εθεσαν στανταρντς ηταν για μενα ηταν του SNES του PS του Gamecube και του 360.
@commenter και για μενα που παιζω απο τα μεσα δεκαετιας 80 , ηταν δυσκολο να προσαρμοστω στο χειρηστηριο του gamecube. Για ολους ειναι δυσκολο. Εδω το dualshock που εφαγα τα νιατα μου 10 χρονια στο PS και στο PS2 και εχω γραψει εκατονταδες ισως χιλιαδες ωρες με αυτα τωρα που παιζω σε κανα φιλο που εχει πλεηστεσιον θελω κανα μισαωρο να συνηθισω το dualshock ακομα και το 4. Μου φαινετε εντελως πρωτογονο και αβολο πλεον.
οποτε αν ενας μπαρουτοκαπνισμενος παικτης δυσκολευεται φαντασου ενας νεος.
Αυτο που διαπιστωνει κανεις , τουλαχιστον βασει χρονολογιων ειναι πως NES και N64 επαιξαν το μεγαλυτερο ρολο στο πως ειναι τα σημερινα χειριστηρια καθως εισηγαγν shoulder buttons, δονηση και αναλογικο μοχλο.
Super άρθρο Γέροντα!
Τα 2 πρώτα ούτε καν τα γνώριζα αλλά τρομερή εντύπωση μου έκανε το Apple Bandai Pippin (1995) που δεν ήξερα καν οτι υπάρχει ειδικά σε εποχή που έπρεπε να παίζω με την τσουτσού ενώ εγω έλιωνα στα videogame και να μην το έχω ξαναδεί...