Προτάσσοντας το όπλο απέναντι στον πράκτορα των Ναζί.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού όμως, εκεί που διαδραματίζεται ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού, η καθημερινότητα δεν έχει ακόμα παρασυρθεί στη δίνη της πολεμικής σύγκρουσης. Βεβαίως η Αμερική φλερτάρει ήδη με την είσοδό της στον πόλεμο και οι πολίτες της χώρας προβληματίζονται όλο και περισσότερο από μια τέτοια ενδεχόμενη δραματική τροπή των πραγμάτων. Όλα αυτά κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης να μην αντιληφθεί τα όσα φρικιαστικά συμβαίνουν στο Cleveland. Εκεί, ένας κατά συρροή δολοφόνος, γνωστός ως "Torso Killer”, στοιχειώνει την τοπική κοινωνία και όλοι αγωνιούν για το ποιο θα είναι το επόμενο θύμα και αν οι τοπικές αρχές μπορέσουν ποτέ να τον συλλάβουν. Σε επίπεδο πολιτικής τώρα, όλο και πληθαίνουν οι αναφορές για δράση Ναζί κατασκόπων, προδοτών και σαμποτέρ στη χώρα, με αποστολή να πείσουν τους πολίτες των Η.Π.Α. ότι ο αγώνας που διεξάγεται υπό την πεφωτισμένη ηγεσία του Αδόλφου Χίτλερ έχει ιερό σκοπό και όλοι οι Αμερικανοί πολίτες δεν έχουν να φοβούνται το παραμικρό.
Διόλου συμπτωματικά και προφανώς για να διευκολυνθεί η πλοκή, ο κεντρικός πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι ένας άπειρος πράκτορας της COI
Για να αναχαιτίσει τη δράση όλων αυτών και να τους φέρει ενώπιον της δικαιοσύνης, ο πρόεδρος Franklin D. Roosevelt ιδρύει μια νέα υπηρεσία, την COI (Office of the Coordinator of Information). Διόλου συμπτωματικά και προφανώς για να διευκολυνθεί η πλοκή, ο κεντρικός πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι ένας άπειρος πράκτορας της COI. Το όνομα του νεαρού είναι Jim Pearson και μόλις έχει αναλάβει την πρώτη του υπόθεση. Αποτελεί και αυτός ένα από τα κομμάτια που συνθέτουν το παζλ του άγρυπνου ματιού της νεοσυσταθείσας υπηρεσίας και βασική αποστολή του η διερεύνηση των καταγγελιών για δράση Ναζί προπαγανδιστών στο Cleveland. Τα πράγματα όμως θα αποδειχτούν ότι δεν είναι τόσο απλοϊκά όσο αρχικά φαίνονταν και όσο προχωράει η ιστορία θα αποκαλυφθούν δεσμοί μεταξύ μιας μυστικιστικής αίρεσης των Ναζί και των δολοφονιών του Torso Killer.
O νεαρός πράκτορας Jim Pearson αναλαμβάνει την πρώτη του αποστολή.
Κομβικό σημείο της πλοκής αποτελεί η γνωριμία του Jim με τη νεαρή, ανερχόμενη starlet της εποχής Elizabeth Short, που έχει στην κατοχή της ένα πετράδι γνωστό με το όνομα "Black Dahlia". Όπως θα αποκαλύψει η έρευνα, η πέτρα ανήκε κάποτε στους Ναζί, βρίσκεται στο επίκεντρο της ιδεολογίας μιας φρικιαστικής απόκρυφης οργάνωσης που ονομάζεται Thule και αποτελεί την πηγή της απόλυτης δύναμης για την κυριαρχία στον κόσμο. Λέγεται πως ο κάτοχος της πέτρας που θα εκτελέσει ένα συγκεκριμένο τελετουργικό όπου εμπλέκεται ο, θεός των αρχαίων Σκανδιναβών, Odin, θα αποκτήσει τη δύναμη να εξουσιάζει τα όνειρα. Η πιο σημαντική στιγμή στο παιχνίδι είναι η γνωριμία του Jim με το πράκτορα Winslow, έναν πολυλογά ομοσπονδιακό πράκτορα που ενδιαφέρεται περισσότερο για την εμφάνισή του παρά να επιλύει υποθέσεις. Αρκετά χρόνια μετά την πρώτη τους συνάντηση, έχοντας για ένα μικρό διάστημα γίνει κάτοχος του μυστηριώδους πετραδιού, ο Pearson, μέλος πλέον της OSI (Office of Special Investigations), αποκαλύπτει ότι ο Winslow, έχει ορκιστεί πίστη στα ναζιστικά SS και δρα για λογαριασμό των Γερμανών, παίρνοντας εντολές από τον ίδιο τον Χίτλερ για την εκτέλεση του τελετουργικού της Μαύρης Ντάλιας.
H πρώτη συνάντηση με τον εγωπαθή πράκτορα Winslow.
Ο ήρωας θα κυνηγήσει τον Winslow κατά μήκος και πλάτος των Η.Π.Α. και τελικά θα τον παγιδεύσει σε ένα σπίτι στην Καλιφόρνια, όπου ο εντολοδόχος των Ναζί έχει πραγματοποιήσει τον τελευταίο φόνο που σχετίζεται με το τελετουργικό της Μαύρης Ντάλιας. Αφού βγάλει το ίδιο του το μάτι και ολοκληρώσει την τελετή, οι παίκτες έχουν δύο επιλογές. Να πυροβολήσουν τον Winslow ή να διστάσουν, οπότε αυτός καρφώνει τον εαυτό του και πεθαίνει. Όμως το πνεύμα του διεισδύει στο σώμα του Pearson και ο πρωταγωνιστής μετατρέπεται στην αμερικανική εκδοχή του Hitler, έχοντας τη δύναμη να ελέγχει μεγάλο μέρος του πληθυσμού μέσω των ονείρων τους. Αν ο Pearson καταστρέψει την Dahlia, ο Winslow πεθαίνει. Τότε ο Pearson κατηγορείται από τις τοπικές αρχές ότι είναι ο Torso Killer. Το μόνο που του απομένει είναι η ικανοποίηση ότι κατόρθωσε να σταματήσει τα σχέδια των Ναζί να κατακτήσουν τον κόσμο.
Το Black Dahlia κυκλοφόρησε το 1998, δύο χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα της Take 2 στο χώρο των full motion video adventure games που δεν ήταν άλλη από το Ripper στο οποίο είχε αφιερωθεί το προηγούμενο κείμενο της παρούσας στήλης. Παρόλο που η μηχανή γραφικών που χρησιμοποιήθηκε ήταν η ίδια και στα δύο παιχνίδια, οι τεχνολογικές διαφορές είναι εμφανείς και σε αυτό σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο το διαθέσιμο budget που ανήλθε σε κάποια εκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με την ομάδα ανάπτυξεις, προκειμένου να αποδοθεί, σε επίπεδο γραφικών, με το ρεαλιστικότερο τρόπο, η εποχή της δεκαετίας του ’40, δαπανήθηκαν εκατοντάδες ώρες για εκτεταμένες ιστορικές έρευνες και ακόμα περισσότερες σε σχεδιασμό και προγραμματισμό. Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικοί τρισδιάστατοι χώροι που φλέρταραν με τα όρια του απόλυτου ρεαλισμού, την ώρα που οι ηθοποιοί έμοιαζαν να βρίσκονταν πραγματικά εκεί και πως δεν είχαν τοποθετηθεί με τη βοήθεια των τεχνολογικών μέσων της εποχής. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων το μόνο που υπήρχε στη σκηνή εκτός από τους ηθοποιούς ήταν ένα μπλε background.
Μια δόση πικάντικης διασκέδασης δεν έβλαψε κανέναν.
Το Black Dahlia παίζεται σε προοπτική πρώτου προσώπου, η οποία γίνεται τρίτου κατά τη διάρκεια των cut scenes. Το point and click user interface είναι απλό και κατανοητό για όλους. Οι παίκτες μπορούν να εξερευνήσουν το περιβάλλον με τη βοήθεια του mouse. Επιτρέπεται πλήρης περιστροφή οριζόντια και περιορισμένο panning κάθετα, αρκετό για την πλήρη εξέταση κάθε τοποθεσίας. Τα διάφορα αντικείμενα είναι δυνατό να εξεταστούν είτε κάνοντας κλικ πάνω σε αυτά, είτε σέρνοντάς τα και το μόνο παράπονο των περισσοτέρων ήταν η ανυπαρξία cursor indication για το ποια από τα αντικείμενα που φαίνονταν στην οθόνη ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθούν. Το κυρίως μενού είναι εμφανίζεται κάνοντας δεξί κλικ στην οθόνη ή ακόμα πιο απλά πατώντας το πλήκτρο Esc. Με τον τρόπο αυτό οι παίκτες έχουν τη δυνατότητα να «επισκεφτούν» τον παγκόσμιο χάρτη και να μετακινούνται γρήγορα από μια περιοχή σε άλλη, να τροποποιήσουν τις επιλογές του παιχνιδιού, να εξερευνήσουν το inventory, να διαβάσουν τις σημειώσεις του Jim και σημαντικά clues που αποθηκεύονται αυτομάτως στο σημειωματάριό του, να αποθηκεύσουν την πρόοδό τους και να φορτώσουν ένα ήδη αποθηκευμένο παιχνίδι.
Στα 8 CD που η Take 2 κατόρθωσε να «πακετάρει» τον τίτλο, περιέχονται περισσότερες από 60 ώρες διασκέδασης για όλους όσους επιθυμούν να λύσουν όλα τα μυστήρια.
Σε κάθε ένα από τα submenus είναι δυνατό να αντιστοιχιστεί σε hotkey και τέλος, το κουμπί Esc χρησιμεύει και για την προσπέραση των video sequences. Εβδομήντα puzzles, διασκορπισμένα ανά τον κόσμο συνθέτουν το μυστήριο του Black Dahlia. Άλλα λύνονται βάση λογικής, άλλα ακολουθώντας τη γνωστή μέθοδο trial and error, σε άλλα οι λιγότερο υπομονετικοί ίσως επιστρατεύσουν τη βοήθεια ενός walkthrough, όμως πάνω απ’ όλα δεν υπάρχει κάποιος γρίφος που θα κολλήσει πραγματικά τους παίκτες στη γωνία, όπως ήταν ο κανόνας στο Ripper. Αυτό όπως φάνηκε αποτέλεσε μέρος του μαθήματος από την αποτυχημένη, προηγούμενη προσπάθεια της Take 2. Ακόμα, το gameplay θέλει τον πρωταγωνιστή να επισκέπτεται 70 διαφορετικές τοποθεσίες σε Ευρώπη και Η.Π.Α., υπάρχουν 50 σημεία διαλόγων μεταξύ των ηθοποιών και περισσότερες από 3 ώρες cinematics. Στα 8 CD στα οποία η Take 2 κατόρθωσε να «πακετάρει» τον τίτλο, περιέχονται περισσότερες από 60 ώρες διασκέδασης για όλους όσους επιθυμούν να λύσουν όλα τα μυστήρια.
Ευτυχώς που η κυρία δεν ξέρει σημάδι.
Το cast που επέλεξε ο publisher αποτελούταν από κορυφαία ονόματα του Hollywood αλλά και ανερχόμενους ηθοποιούς, όπως ο πρωταγωνιστής Darren Eliker -Jim Pearson- η ερμηνεία του οποίου είναι αξιομνημόνευτη. Στον αντίποδα, μεγάλα ονόματα όπως ο Dennis Hopper στο ρόλο του Walter Pensy και η Teri Garr στο ρόλο της Madame Cassandra απογοήτευσαν με τις ερμηνείες τους και αν θα έπρεπε να κριθούν με βάση τη συμμετοχή τους στο Black Dahlia, εύκολα θα έβγαζε κανείς το συμπέρασμα ότι επρόκειτο για ηθοποιούς περιφερόμενου θιάσου που ανέβαιναν στη σκηνή για κάτι λιγότερο από το κατώτατο μεροκάματο. Η προτεινόμενη σύνθεση Η/Υ για όσους ήθελαν να απολαύσουν τότε το παιχνίδι ήταν: Windows 95, Pentium 120 MHz processor, 16 MB RAM, κάρτα ήχου και κάρτα γραφικών συμβατές με DirectX, 4x CD-ROM drive, 85ΜΒ ελεύθερα στο σκληρό δίσκο. Όχι ιδιαίτερα πράγματα για την εποχή εκείνη που ο Pentium MMX είχε ήδη μπει στα σπίτια των περισσότερων PC gamers και τα 16x ταχύτητας CD-ROM drives αποτελούσαν κανόνα για κάθε PC το 1998.
Ο Dennis Hopper σε μία όχι αξιομνημόνευτη ερμηνεία.
Η αποδοχή από το κοινό και τους κριτικούς ναι μεν δεν ήταν θερμή, το Black Dahlia συγκέντρωσε τότε έναν μέσο όρο βαθμολογίας κοντά στο 72%, παρόλα αυτά η Take 2 είχε κερδίσει το στοίχημα, αφού μπόρεσε να προσφέρει στους gamers μια περιπέτεια σε normal επίπεδα δυσκολίας και όπως προαναφέρθηκε σχεδόν 60 ώρες ποιοτικής διασκέδασης. Τα εκατομμύρια δολάρια που διέθεσε η Take 2 έπιασαν τόπο, μιας και το Black Dahlia της χάρισε μια θέση στο πάνθεον των εταιρειών που ασχολήθηκαν επιτυχημένα με το δύσκολο εγχείρημα των full motion video adventure games. Αν μάλιστα οι ερμηνείες των μεγάλων ονομάτων του Hollywood ήταν αντίστοιχες του κασέ τους, τότε ίσως μιλούσαμε για ένα παιχνίδι πετυχημένο από κάθε άποψη.
Πηγές: Adventure Gamers, Adventure Classic Gaming, Wikipedia, IMDB
Ωραίο αφιέρωμα Νικήτα είναι το επόμενο που θα παίξω σύντομα :)
Μιας και σου αρέσουν τα old school adventures, το σίγουρο είναι ότι θα σε συναρπάσει