Εάν έχεις έστω και μια στοιχειώδη σχέση με τα κλασικά παραμύθια, κατάλαβες πως μιλάμε για την «Ωραία Κοιμωμένη» του Σαρλ Περό, που το studio της Disney είχε μετατρέψει σε ένα animated έπος ομορφιάς το 1959, με μουσική επένδυση εμπνευσμένη από το ομώνυμο έργο του Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι. Στο πλαίσιο της πρόσφατης -και πλέον κερδοφόρας- μόδας που θέλει τα παραμύθια κινουμένων σχεδίων τα οποία «μας έμαθε» ο θείος Γουόλτ να ζωντανεύουν σε live-action μεταφορές, σειρά είχε και τούτο εδώ, το οποίο, όμως, επικεντρώνεται στη φιγούρα της Μαλέφισεντ, της νεράιδας που απογοητεύεται από την άδικη μοίρα της και υποχωρεί προς τις δυνάμεις του σκότους για να τιμωρήσει εκείνους που την έβλαψαν.
Από νωρίς αντιλαμβάνεσαι πως το κοινό που θα ικανοποιηθεί περισσότερο με τη «Maleficent» είναι οι οικογένειες και τα teen κορίτσια. Η ψηφιακή νεραϊδοχώρα της κεντρικής ηρωίδας, μαζί με το νεαρό τής ηλικίας της στην εισαγωγή, δίνουν το ξεκάθαρο μήνυμα πως πρόκειται να δούμε μια ταινία… κατάλληλη δι’ ανηλίκους. Ή, έστω, να περιμένουμε να μεγαλώσει η Μαλέφισεντ και να πάρει την πιο «απειλητική» μορφή τής Αντζελίνα Τζολί, η οποία δείχνει να το διασκεδάζει με τις εκφράσεις που παίρνει, όμως, δεν έχει πού να πατήσει σεναριακά, στερημένη από αντίστοιχες ατάκες που θα πρόσφεραν πολλά χαιρέκακα χαμόγελα στους θεατές. Η Τζολί είναι μια star που καταλαμβάνει τη μεγάλη οθόνη με απίστευτη άνεση. Γνωρίζει το βλέμμα της, γνωρίζει πώς πρέπει να επιδείξει τις γωνίες του προσώπου της, σχεδόν σε μαγεύει με το «προσωπείο» που έχει σχεδιαστεί επάνω της, αλλά… δεν έχει στο στόμα της τα λόγια που θα έπρεπε να εξαπολύει στους εχθρούς της με μισητό κέφι. Όπως στη σκηνή της εισόδου στο βασιλικό κάστρο, που ενώ εντυπωσιάζει και τρομοκρατεί τους πάντες, η μόνη φράση που έχει για να ολοκληρώσει την entrance της είναι ένα… «Well, well…»!
Αυτή η πιο σκοτεινή πλευρά τής Μαλέφισεντ, μαζί με κάποιες σκηνές μαχών (με ζωντανά δέντρα που παραπέμπουν σε αντίστοιχες σεκάνς της σειράς του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών»), θα «ζωντανέψουν» τις υπόλοιπες κατηγορίες των θεατών που αναζητούν λίγη δράση, κάμποσα μαγικά τρικ (ένα κοράκι που μεταμορφώνεται από άνθρωπο μέχρι και σε δράκο με το πρόσταγμα της ηρωίδας) και την πιο εφετζίδικη φαντασμαγορία. Τα περιλαμβάνει όλα αυτά το φιλμ, όμως, οι δόσεις δεν είναι τόσο χορταστικές και η απουσία ενός σκηνοθέτη πίσω από το project δηλώνει τον προφανή στόχο της Disney να ελέγχει τα πάντα. Ο Ρόμπερτ Στρόμπεργκ μπορεί να κατέχει δύο βραβεία Όσκαρ για το σκηνογραφικό του σχεδιασμό στο «Avatar» (2009) και την ντισνεϊκή «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» (2010), όμως, ως δημιουργός-σκηνοθέτης δε διαθέτει έμπνευση και όραμα, με το τελικό αποτέλεσμα να φέρνει περισσότερο στο νου τη «Χιονάτη και τον Κυνηγό» (2012), παραγωγή άλλου studio, παραδόξως! Εδώ αξίζουν και πολλά συγχαρητήρια στον Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ, το score τού οποίου εμψυχώνει ουσιαστικά τις καλύτερες στιγμές της ταινίας ή, σε κάποιες περιπτώσεις, γίνεται η κινητήρια δύναμή τους.
Το οικογενειακό κοινό, λοιπόν, θα θαυμάσει μια άψογη δουλειά υψηλού κόστους (τα λεφτά φαίνονται), οι πάντες θα γουστάρουν το ανέμελο joyride τής… ιπτάμενης (ώσπου να της κόψουν τα φτερά) Τζολί, οι αναγνώστες του κλασικού παραμυθιού θα απορήσουν με τις μεταλλάξεις της αρχικής πηγής και μια μερίδα θεατών θα πλήξει με το τόσο παιδιάρισμα που στερεί αρκετούς πόντους από το όλο εγχείρημα. Το ερώτημα είναι… πόση παραμύθα θέλεις να σου πουλήσει τούτο το έργο. Και η απάντηση δε σχετίζεται με το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, αλλά με το ηλικιακό target group που θέτει η Disney. Λίγο άδικα, γιατί τα υλικά υπήρχαν…
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Λίγο πιο αφελές και πολύ πιο αθώο από τα κινηματογραφικά παραμύθια που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο σινεμά, προσφέρεται για έξοδο μάνας και κορούλας ή φιλενάδων, περνώντας κι ένα φευγαλέα φεμινιστικό μήνυμα περί «girl power». Το πρόσωπο της Τζολί είναι το βασικό δέλεαρ για τους υπόλοιπους… Όσο για το «ακανθώδες» ζήτημα του 3D, έχουμε ακόμη ένα φιλμ που δεν αξιοποιεί το μέσο, περιορίζεται σε μια κάποια ανάγλυφη ποιότητα της εικόνας και… δεν πείθει ως αναγκαίο. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;
Tου Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
Δεν εχω ιδεα για ποσο ειναι η ταινια αλλα οτιδηποτε δεν ειναι "κουλτουριαρικο" σαν το nymphomaniac απλα παιρνει σιγουρα απο 6 και κατω απο τον συγκεκριμενο κυριο.
ικανος να βαλει και στο dark knight ...τγια
u
Εμένα μου άρεσε πολύ είμαι και fan της jolie οπότε λογικό !! Εγώ θα έβαζα ένα 8
κάτι παραπάνω απο συμπαθητικό με αίσιο τέλος(σπάνιο πια)με αρεκτές διαφορές στο κλασικό παραμύθι αλλά ικανοποιητική πλοκή
για παραμύθι κσλό ητσν,κσι σαν 3D καλο