Το πρώτο «Sin City» (2005) απέχει, πλέον, έτη φωτός από τούτη τη συνέχεια, η οποία δεν προδίδει τις αρχικές της καταβολές, όμως εμφανώς βυθίζεται στη στασιμότητα ενός αισθητικού παραδείγματος που – καλώς – μας είχε εντυπωσιάσει τότε. Σήμερα; Been there, done that. Και μόνο.
Προσπαθώντας να μείνει πιστό στη «γραφή» τού πρώτου φιλμ αλλά και της δημοφιλούς, neo-noir σειράς comics του Φρανκ Μίλερ, το «Η Κυρία Θέλει Φόνο» (κάπως άκομψη αλλά… μαγκιόρικη απόδοση του πρωτότυπου τίτλου) κοπιάζει στην αναμέτρηση με τον ίδιο του τον εαυτό και, δυστυχώς, δεν πηγαίνει την εμπειρία τού «Sin City» ακόμη πιο μπροστά, σε κανένα επίπεδο, όλως περιέργως. Ούτε καν η σημερινή και πιο προηγμένη τεχνολογία δε βοηθάει το εγχείρημα, που σε κάμποσες στιγμές δείχνει κατώτερο ή λιγότερο προσεγμένο από το original, ξεκινώντας από τα graphics δράσης του και καταλήγοντας ακόμη και μέχρι το κομπαρσιλίκι φατσών (που ποτέ δεν ταυτίζεται με τον παρελθοντικό, pulp χαρακτήρα τού πράγματος).
Πέρα από το déjà vu, τούτο το sequel βρίσκει τον χειρότερο εχθρό του στο σενάριο, που αδυνατεί να κρύψει τα «ράμματα» της ενοποίησης τεσσάρων storylines από τα comics ή και γραμμένων απευθείας για το φιλμ. Χαρακτήρες που θα μπορούσαν να λείπουν εντελώς, περαστικοί stars της μιας σκηνής, η φαιδρότητα του opening με το Μίκι Ρουρκ να αναρωτιέται ποιος είναι, από πού ήρθε και πού πηγαίνει, ιστορίες που δεν τέμνονται αλλά απλώς συνυπάρχουν στο γεωγραφικό πλάτος αυτής της Αμαρτωλής Πόλης, μαζί με απομεινάρια συνδέσμων με την πρώτη ταινία (βλέπε Τζέσικα Άλμπα), σέρνουν τη δράση σε κάτι που μοιάζει… κουραστικά μεγαλύτερο δίχως καν να ξεπερνά τη βολική και συνήθη διάρκεια των 100 λεπτών.
Υπάρχουν στιγμιότυπα εντυπωσιασμού και… αποχρωματισμένης, μακάβριας βίας, ο στερεοτυπικός σεξισμός (με λίγο περισσότερο γυμνό -και από τα δύο φύλα- αυτή τη φορά), κάποιοι από τους πρωταγωνιστές τιμούν το κάστινγκ τους (εύσημα στον Τζος Μπρόλιν και τον Πάουερς Μπουθ), ενώ η Εύα Γκριν παίζει τη μοβόρα femme fatale με μια καρτουνίστικη υπερβολή που την κάνει… ακόμη πιο απολαυστική! Απλά, σε σύγκριση με την ταινία του 2005, εδώ βαράνε με άσφαιρα και σου πουλάνε γενοκτονία θυμάτων. Κρίμα, γιατί ήμασταν φτιαγμένοι για κάτι σαφώς πιο τολμηρό και προχώ…
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Οι θεατές της πρώτης ταινίας (και ειδικά εκείνοι που την έζησαν στη μεγάλη οθόνη) δε θα έχουν να προσθέσουν κάτι νέο στο κεφάλαιο «Sin City». Το sequel στέκει περισσότερο ως άδοξη ανάμνηση του πόσο τέλειο ήταν εκείνο το φιλμ. Όσοι θα έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με το franchise, θα βρουν στοιχεία που θα τους γοητεύσουν ή θα τους διασκεδάσουν (πόσω μάλλον αν αγαπούν και την ασυγκράτητη βία). Οι κομιξάδες, έτσι κι αλλιώς, θα πάνε να… καταθέσουν στεφάνι. Το πιο adult κοινό, έτσι κι ακούσει το voice-over (με ατάκες τύπου «A city is like a woman, or a casino. Somebody’s going to win it.»), θα ξεχάσει και την αγάπη του προς το νουάρ!
Tου Ηλία Φραγκούλη σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
To να μην φτάνει το πρώτο έπος το καταλαβαίνω αλλά η βαθμολογία μου φαίνεται πολύ αυστηρή...αλλά περί ορέξεως...η ταινία πάντως δεν χάνεται με τίποτα. ;)
Η ταινία δυστυχώς είναι κατώτερη των περιστάσεων και όχι το αποτέλεσμα που θα περίμενε κανείς μια δεκαετία μετα το πρώτο σχεδόν αριστουργηματικό πρώτο μέρος. Ο Φραγκούλης καλά τα γράφει. Οι φαν θα την δουν έτσι και αλλιώς αλλά οι υπόλοιποι δεν χάνουν και τίποτα αν προσπεράσουν.
Κριμα η πρωτη ταινια ηταν μοναδικη απο καθε αποψη. Βεβαια μονο για την Εva αξιζει το χρονο μου.
δεν το έχω δει ακόμα αλλά παντού έχω διαβάσει και ακούσει όλα όσα έγραψε από πάνω ο κριτικός.η ταινία είναι κατώτερη της πρώτης και οι ιστορίες δεν δένουν και τόσο καλά μεταξύ τους.πάντως η ταινία δεν χάνετε απλά από σεβασμό στην πρώτη που ήταν έπος.
Φραγκουλης speaking μαγκες!
Δεν διαβασα την κριτικη. Δεν το κανω ποτε για τις ταινιες, αλλα πολυ πατο επιασε.
Καλα και οτι να λετε θα το απολαυσουμε!!
Οχι για 4 δεν ειναι δεν φτανει τ πρωτο αλλα και παλι ειναι πολυ καλο.
Καμία σχέση με την πρώτη δυστυχώς...
eva green ολα τα λεφτα.