Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

Trumbo

  • ΗΛΙΚΙΕΣ

    18+

  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

    Jay Roach

  • ΗΘΟΠΟΙΟΙ

    Bryan Cranston, Diane Lane, Helen Mirren

  • ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
*
Στα τέλη της δεκαετίας του ’40, από κορυφαίος σεναριογράφος του Χόλιγουντ ο Ντάλτον Τράμπο μετατρέπεται σε θήραμα του μακαρθισμού και μπαίνει στη διαβόητη «Μαύρη Λίστα» της Κυβέρνησης των ΗΠΑ επειδή αρνείται να καταθέσει ότι είναι ένα κομμουνιστής ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων.

Μπορεί η ιδεολογία ενός ανθρώπου να επηρεάζει το καλλιτεχνικό του έργο και μέσω αυτού να προπαγανδίζει μηνύματα που ταυτίζονται με αυτήν; Είναι ένα ζήτημα που μας απασχολεί ακόμη και σήμερα, προκαλώντας μέχρι και την λογοκρισία ενίοτε. Στην εποχή του λεγόμενου «Hollywood studio system» αντιστοιχούσαν με την ίδια την αμερικανική Κυβέρνηση, ελέγχοντας τους πάντες και τα πάντα, πόσω μάλλον τις πολιτικές «αποκλίσεις» από το παραδοσιακά επιτρεπτό. Στα τέλη της δεκαετίας του ’40, ο κομμουνισμός μετατράπηκε σε εχθρό του Έθνους και το Χόλιγουντ δεν θα επέτρεπε ποτέ να τεθεί σε κίνδυνο η ασφάλεια των πολιτών που επιζητούσαν τη διασκέδαση μέσα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ο σκοταδισμός του Μακαρθισμού επέβαλε τον «μαυροπινακισμό» ανθρώπων που εργάζονταν στη βιομηχανία του θεάματος, καταστρέφοντας καριέρες και ολόκληρες ζωές ακόμη, με τρόπο που τα παρασκήνια του αμερικανικού σινεμά δεν βίωσαν ποτέ ξανά. Αυτό ήταν το πραγματικό περιβάλλον στο οποίο πολέμησε και επιβίωσε ο σεναριογράφος Ντάλτον Τράμπο.



Επί της ατόφιας ιδεολογικής τοποθέτησης, η «Βιτρίνα» (1976) του Μάρτιν Ριτ τα είχε πει πολύ καλύτερα από όσα φιλμ καταπιάστηκαν με το θέμα. Ο «Trumbo», όμως, έχει το χολιγουντιανό λούσο, το κουτσομπολίστικο hype και τους αστέρες μιας ιστορικής περιόδου που για να κρατηθούν μέσα στο παιχνίδι του συστήματος, έπρεπε να υποδύονται «ρόλους» από το πρωί ως το βράδυ, να πειθαρχούν σαν ιδιοκτησία των studios και να είναι πάντοτε «καθαροί» για να καταναλωθούν από σχεδόν ολόκληρη την αμερικανική οικογένεια. Αυτό ήταν το «όνειρο». Και αυτή την ασφάλεια βρέθηκαν να απειλούν εκ των έσω οι κομμουνιστές του Χόλιγουντ, με πιο επικίνδυνους, ίσως, τους σεναριογράφους του. Γιατί ήταν εκείνοι που (θα) μπορούσαν να πετύχουν την πιο υποχθόνια «πλύση εγκεφάλου» των θεατών, την καθοδήγηση των αφελών μαζών πέρα από το μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Πέρα από τη θέληση της Κυβέρνησης, δηλαδή…



Η επιλογή του Τζέι Ρόουτς, σκηνοθέτη κωμικών franchise όπως οι περιπέτειες του πράκτορα Όστιν Πάουερς ή του σογιού των Φόκερ, μπορεί να μην φαίνεται σωστή, όμως οι προθέσεις των παραγωγών του «Trumbo» θα πρέπει να ήταν πρωτίστως… ψυχαγωγικές και κατόπιν διερευνητικές σε βάθος ανάλυσης. Δηλαδή, εδώ έχουμε ένα φιλμ που περισσότερο αναζητά τις διόδους «φυγής» από την προβληματική του θέματος, παρά μια ταινία που θέλει να παραστήσει τον ιδεολογικό «σημαιοφόρο». Το παράδοξο… ευτύχημα είναι πως ο Ρόουτς δεν πάει να σου το σερβίρει διαφορετικά. Έχει βάλει σκοπό να σε μεταφέρει στην περίοδο, να σε διασκεδάσει και να σε πληροφορήσει, ελαφρώς «εγκυκλοπαιδικά». Όχι να σου… κουνήσει το δάχτυλο του πολιτικού διδακτισμού. Κι αν νομίζεις πως αυτό μεταφράζεται σε μη ένδειξη σεβασμού, έχει προσθέσει μια άκρως ενδιαφέρουσα πτυχή του προσωπικού βίου του Τράμπο: την ανισορροπία που προκαλούσε ο εγωισμός και το πείσμα του μέσα στο ίδιο του το σπίτι και την οικογένειά του.



Αυτό που δεν απογειώνει τον «Trumbo» φιλμικά είναι μια αίσθηση χλιδάτης τηλεταινίας «based on a true story» και η χαλαρότητα της αφήγησης στο πρώτο μέρος της ταινίας. Όταν, όμως, η πλοκή φτάσει στο «μυστήριο» της πρώτης του οσκαρικής νίκης, το φιλμ γίνεται μια μικρή trivial απόλαυση του κόσμου του Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’50, την οποία υποστηρίζει ένα πρώτης τάξεως καστ, δίπλα στον υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου ρόλου Μπράιαν Κράνστον, που υποδύεται τον ομώνυμο ήρωα με έναν παράδοξα εγκρατή σατιρικό τόνο.



ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Οι λάτρεις των ταινιών εποχής, των δραματικών βιογραφιών και των παρασκηνίων του Χόλιγουντ θα μείνουν ευχαριστημένοι. Οι πιο… αριστεροί θεατές μπορεί να χαρακτηρίσουν την αντίληψη του σκηνοθέτη καρικατουρίστικη και αδικαιολόγητα light για την σημασία του πράγματος. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και σίγουρα ζητά την κατανόηση ενός πιο adult κοινού με στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις. Για popcorn, καλύτερα αλλού…

Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook


 
Διαβάστε όλα τα νέα του Enternity.gr στο Google News, στο Facebook στο Twitter και στο Instagram και κάντε εγγραφή στο Newsletter
0 ΣΧΟΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Για να μπορέσετε να προσθέσετε σχόλιο θα πρέπει πρώτα να έχετε κάνει login!

    • https://www.enternity.gr/files/Image/UserAvatars/resized/enternity_50_50.jpg
    • 3000 χαρακτήρες ακόμα
  • Δεν υπάρχουν ακόμα σχόλια για αυτό το άρθρο.
*