Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένα studio το οποίο… δεν λέγεται Pixar αγγίζει με τέτοιο τρόπο την τελειότητα στο animation! Εξαιρετικό κινούμενο σχέδιο, καθαρά κινηματογραφική αφήγηση, ωραία ιστορία και χαρακτήρες, θέαμα που μπορεί να ικανοποιήσει τους ανήλικους θεατές όσο και τους ενήλικες συνοδούς τους. Γιατί, κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι από τους δεύτερους έχουν ή, κάποτε στη ζωή τους, είχαν ένα κατοικίδιο ζωάκι… Η αρχική ιδέα είναι θαυμάσια. Τα αφεντικά φεύγουν για τη δουλειά το πρωί. Τι μπορούν να κάνουν μόνα στο σπίτι, σχεδόν «αιχμάλωτα», όλα αυτά τα κατοικίδια ζώα, που στην καλύτερη περίπτωση συνοδεύονται για μια βόλτα στο πάρκο από κάποιον άγνωστο ο οποίος αμείβεται γι’ αυτό; Τα εκατομμύρια των views του πρώτου trailer της ταινίας είχαν δείξει ένα δείγμα, προκαλώντας μια κάποια υστερία αναμονής για το «Μπάτε Σκύλοι Αλέστε». Ευτυχώς, το αποτέλεσμα αποζημιώνει, συστήνοντας ουκ ολίγους χαρακτήρες, σε μεγάλη γκάμα ράτσας και είδους, προσθέτοντας στην πλοκή το περιπετειώδες twist της βίαιης απομάκρυνσης του Μαξ και του Ντιούκ από την εστία τους, έχοντας να αντιμετωπίσουν από κυνηγούς αδέσποτων μέχρι μια ολόκληρη συμμορία από κοινωνικά… απόβλητα (#diplhs) ζώα, τα οποία κρύβονται στους υπονόμους της Νέας Υόρκης, έχοντας για ηγέτη τους ένα ψυχοπαθές και τσαμπουκαλεμένο… λαγουδάκι!
Από τη «Φάρμα των Ζώων» μέχρι το «Toy Story 3» και την «Ποντικούπολη», οι εμπνεύσεις είναι πολλές, όμως, τίποτα δεν είναι ικανό να μειώσει τούτη τη δουλειά, που μοιάζει λες κι έχει βγει από γραφείο ψυχαναλυτή ζώων! Συμπεριφορές, συνήθειες, ζωντάνια που σε κάνει να ξεχνάς ότι παρακολουθείς ψηφιακό animation, σε «προσγειώνουν» στο level των πρωταγωνιστών και σε κάνουν να ξεκαρδίζεσαι (ακόμη κι όταν μια γάτα αντιλαμβάνεται την κίνηση ακτίνας από laser σε κλειστό χώρο!), να αγωνιάς (υπάρχουν καταδιώξεις με σασπένς και αρκετή ένταση) και να συγκινείσαι, ειδικά όταν προσπαθείς να συλλάβεις ουσιαστικά τους δεσμούς φιλίας και αγάπης που μπορούν να αναπτύσσονται ανάμεσα σε κατοικίδιο και τον ιδιοκτήτη του.
Θα έπρεπε το φιλμ να παραμείνει στο επίπεδο της «ψυχανάλυσης» και να επικεντρώσει περισσότερο στον κόσμο των κάποιων τετραγωνικών μέτρων στα οποία ζουν καθημερινά τούτα τα ζωάκια, αντί να παίρνει την πλοκή και να τρέχει μαζί της σε δρόμους κι υπονόμους, για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις μιας ξέφρενης αλλά πιο εύκολης ή προβλέψιμης πλοκής; Μερίδα των θεατών… κάποιας ηλικίας μπορεί να διχαστεί εδώ, έχοντας περισσότερες απαιτήσεις ακόμη και από μια ταινία αυτού του genre, όμως το «Μπάτε Σκύλοι Αλέστε», δίχως ενοχές, παίρνει το σωστό δρόμο της διασκέδασης, με σαφή κινηματογραφικό προσανατολισμό και προσφέρει ένα πανίσχυρο joyride που θα χαρίσει εκστατικές στιγμές χαράς, ειδικά στους ζωόφιλους, προφανώς.
Ενδεχομένως να προκαλέσει και νέα κύματα αγάπης και… καταναλωτισμού, παρόμοια με εκείνα που δημιούργησε για τα Minions η ίδια εταιρεία παραγωγής (διόλου τυχαία, ένα μικρού μήκους με δαύτα, στο οποίο προσπαθούν να εξοικονομήσουν χρήματα για την αγορά ενός blender, συνοδεύει την βασική ατραξιόν εδώ). Προσωπικά, ομολογώ ότι… καταστράφηκα με την σκυλίτσα Γκίτζετ και δεν βλέπω την ώρα για το sequel, που θα προκύψει εγγυημένα στο μέλλον (βλέπε περίπου 600.000.000 δολάρια εισπράξεις από το παγκόσμιο box-office για το πρώτο φιλμ, ήδη). Απλά, τρέξτε στα σινεμά. Το μόνο που λείπει πραγματικά από αυτή την ταινία είναι… το δικό σας κατοικίδιο που δεν θα βρίσκεται στην αγκαλιά σας.
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Έχεις pet; Δεν το σκέφτεσαι καν! Θα τσιρίζεις ασταμάτητα (στη σκηνή της ονείρωξης με τα λουκάνικα, κόντεψα να φύγω από το κάθισμα!). Εκπληκτική δουλειά, σε κάθε επίπεδο, ταιριάζει ιδανικά παιδικό κοινό και ενήλικες, που θα το χαρούν το ίδιο. Η original version στην αγγλική γλώσσα περιλαμβάνει φοβερές, κωμικές φωνές που προσθέτουν πολλά στις «ερμηνείες» των πρωταγωνιστών. Η Γκίτζετ και το λαγουδάκι θα μπορούσαν να έχουν και δικές τους, spin-off ταινίες, για τέτοιο επίπεδο πώρωσης μιλάμε. Αν έχεις μάθει στο πιο πονετικό και συναισθηματικό στιλ των παραγωγών της Pixar και νομίζεις ότι η δράση σε ένα animated έργο είναι δευτερεύουσα, θα έχεις τις μικρές σου ενστάσεις. Αλλά, διάβολε, δεν σου είχανε πάρει ποτέ στη ζωή σου ένα κατοικίδιο οι γονείς σου; Κλάψε με αυτό, τότε…
Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
Γνωστές και ως "stoner movies", αυτού του είδους οι animated ταινίες από το 2003 και μετά καταναλώνονται κυρίως από stoners, αφού συνδιάζονται τέλεια με την προσωρινή ελεύθερη πτώση IQ που προκαλεί ένα ωραίο γάρο.
Επισης θα μπορουσαν να λεγονται "ταιραστια cut scenes χωρις χειριστηριο στο χερι", δηλαδή κάτι τόσο βαρετό που ούτε η Telltale δε θα μπορούσε να σκεφτεί.
Σε κάθε περίπτωση ο Φραγκούλης ενθουσιάστηκε. Να έχει παίξει ποτέ βιντεοπαιχνίδι στη ζωή του άραγε;
δηλαδη πρεπει να σαι πρεζονι για να σου αρεσουν τα καρτουν?το ακουσαμε κι αυτο...στο θεμα φαινεται τελειο ανυπομονω να το δω...
καλα εσεισ οι 2 ειστε χειροτεροι απο το Φραγκουλη!!!
Πως τα καταφέρνει κάθε φορά ο Φραγκούλης με τις κριτικές του να προκαλεί διχογνωμίες και υπερβολικά και ακραία σχόλια (μάλλον για να συμβαδίζουν με την κριτική του) είναι απλά τρομερό!! Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι μου προξένησε την περιέργεια και θα πάω μέσα στην βδομάδα να αράξω σε θερινό σινεμά και να χαζέψω!
Μπάτε σκύλοι αλέστε είναι στη Λαμία αν υπήρχε θερινό σινεμά θα πήγαινα να το δω τώρα θα περιμένω να βγει σε βιντεοκασέτα να το δω προς Χριστούγεννα μεριά.
το ειδα σε θερινο σινεμα προχθες... πολυ καλη ταινια , ξερετε τα καρτουν των τελευταιων 2 δεκαετιων προσπαθουν πολυ να βγαλουν γελιο και να ειναι αρεστα εκτος απο τα παιδια και σε ενηλικους , το αποτελεσμα σπαν ια ειναι α υτο που θελουν οι δημιουργοι και λιγα εχουν καταφερει να μεινουν κλασσικα και να αγαπηθουν (πχ ψαχνωντας τον Νεμο ή Cars) τα περισσοτερα πανε ακλαφτα και ξεχνιονται για παντα , πολλες φορες ακομα και στα παιδια δεν αρεσουν καποια. Στον 6 χρονο γιο μου αρεσε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ οπως και εμενα με τη συζυγο μου. Καιρο ειχα να δω καλο καρτουν . Eνταξει δεν ειναι lion king ουτε χιονατη και toy story , δε θα αφησει ιστορια δηλαδη αλλα τα τελευταια 3-4 χρονια ειναι οτι καλυτερο εχω δει στο ειδος του , ειχε να μου αρεσει τοσο ταινια καρτουν απο το Up το 2009 ή 2010 αν θυμαμαι καλα
με λιγα λογια απο τις λιγες φορες που συμφωνω με Φραγκουλη τον οποιο και απεχθανομαι γιατι εχουμε εντελως διαφορετικο γουστο στις ταινιες και οταν βαζει ασσο δυα τρεχω και τις βλεπω τις ταινιες συνηθως
Υ.Γ. το ειδα δυστυχως μεταγλωτισμενο γιατι ο γιος μου ειναι 6 ετων και δε μπορει να διαβασει... λογικα οπως συμβαινει στο 99.999999999% των περιπτωσεων το αγγλικο θα ειναι πολυ καλυτερο