Ιδωμένο ως ένα είδος homage στο genre των αμερικανικών… suburban ταινιών τρόμου των τελών της δεκαετίας του ’70 ή των αρχών του ’80, το «Σε Ακολουθεί» κρύβει μεγαλύτερες χάρες. Κοινώς, είναι ένα φιλμ που θα απολαύσουν περισσότερο οι γνώστες του είδους, εκείνοι που κατανοούν τους κώδικές του. Πως αλλιώς να το πω; Το «κακό» σε βρίσκει αφού κάνεις σεξ! Ναι, τόσο στερεότυπο…
Στην πραγματικότητα, ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ έχει γυρίσει ένα homage που… αυτοθαυμάζεται με ξεδιάντροπα ναρκισσιστικό τρόπο, βοηθούμενο από την εξαιρετική δουλεία του διευθυντή φωτογραφίας Μάικ Γκιουλάκις, ο οποίος φορτώνεται μεγάλο μέρος των ευσήμων για την ατμόσφαιρα της ταινίας. Υπνωτιστικά κάδρα, γωνίες λήψης που κάνουν στροφές 360 μοιρών, κινήσεις της κάμερας που γεννούν ατμόσφαιρα ακόμη και σε στιγμές που δεν συμβαίνει τίποτα. Όλο αυτό, λοιπόν, χρειάζεται επιπλέον μαγκιά για να προκαλέσει συναισθήματα τρόμου στον θεατή. Και εδώ, ευτυχώς, υπάρχει. Δεν θα σε… ακολουθήσει για καιρό μετά, αλλά εντός της αιθούσης θα σε «βρει».
Το σκηνικό θυμίζει κάπως την πρώτη «Νύχτα με τις Μάσκες» (1978) του Τζόν Κάρπεντερ, όμως, αν ρωτάς κι εμένα, θα έγερνα περισσότερο προς την πλευρά του «Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες» (1984) του Γουές Κρέιβεν, γιατί εκεί ο δολοφόνος ερχόταν από μια άλλη, μεταφυσική διάσταση. Στο «Σε Ακολουθεί», η κατάρα που καταδιώκει (ανεξήγητα) την κεντρική ηρωίδα έχει τη μορφή νεκρών ανθρώπων που μονάχα εκείνη μπορεί να δει (και ολίγη από «Carnival of Souls»). Τα πνεύματα αυτά βρίσκονται ακριβώς στην κατάσταση στην οποία… «μας άφησαν χρόνους», άρα ο κίνδυνος που διατρέχει η Τζέι την κάθε επόμενη φορά εξαρτάται από την φυσική κατάσταση, την… αρτιμέλεια ή την ηλικία που είχε το πτώμα - διώκτης! Πέρα από το «αστειάκι» με τους teenagers που κάνουν σεξ και… τιμωρούνται γι’ αυτό (από τα πλέον αναγνωρίσιμα κλισέ του είδους), το οποίο εδώ αποτελεί βάση για την υλοποίηση της κατάρας, ο Μίτσελ ενσωματώνει έξυπνα τη ματιά του σε μια πόλη εγκατάλειψης (το σε πτώχευση Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν). Θα μπορούσε να είναι (και) ένα κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, όμως καλύτερα είναι να το παρατηρήσουμε σαν κάτι το διαβρωτικά σαρκαστικό, καθώς το ίδιο το background των ηρώων είναι ακόμη πιο… νεκρό κι από τους πεθαμένους που ακολουθούν τη Τζέι.
Η αγάπη για το είδος, όμως, δεν φτάνει πάντοτε. Η σχετική απειρία του Μίτσελ (δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία, μετά το «The Myth of the American Sleepover» του 2011) δεν χτίζει το σασπένς που άρμοζε στο φιλμ, ειδικά στις σκηνές που οι νεκροί ακολουθούν την ηρωίδα, αφήνοντας στον θεατή και μια αίσθηση αμφιβολίας, για το αν ο άνθρωπος που φαίνεται να έρχεται από το βάθος πεδίου είναι ζωντανός ή όχι. Σε αυτό το κομμάτι, ο Μίτσελ δεν κερδίζει πόντους. Στον τομέα της σινεφιλίας, όμως, υπάρχουν κάμποσα κλεισίματα του ματιού, που αποθεώνονται στη σεκάνς της πισίνας (από τις πιο καλογυρισμένες και απροσδόκητες σε εξέλιξη, μετά την υπέρτατη σκηνή του σουηδικού «Άσε το Κακό να Μπει», του 2008). Η πραγματική… κατάρα για το «Σε Ακολουθεί» είναι το ανοιχτό του φινάλε, με την κάπως ύπουλη σκέψη ότι το φιλμ μπορεί να γεννήσει ένα νέο franchise για τούτο το τόσο ταλαιπωρημένο από τα sequels κινηματογραφικό είδος. Υπάρχει, βέβαια, και η ελπίδα να βελτιωθεί μια ενδιαφέρουσα ιδέα που έμελλε να γίνει cult πριν από την ώρα της, καθώς το fanbase του genre σήμερα μυθοποιεί πιο άμεσα τις σπάνιες εξαιρέσεις στον κανόνα του τυποποιημένου, εμπορικού προϊόντος…
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Οι fans των ταινιών τρόμου θα το χαρούν σαν μια ευχάριστη ανάσα για το είδος. Η ατμόσφαιρα, πάντως, έχει μια ροπή προς την… ωραιοπάθεια και το στυλιζάρισμα, με το σύνολο του ύφους να προσανατολίζεται προς το arthouse. Κοινώς, το multiplex crowd περισσότερο θα χλευάσει παρά θα θαυμάσει ή θα πιάσει τις αναφορές στους κώδικες του genre που γίνονται με σεβασμό. Δίχως τη γνώση του τι παρακολουθείς, δεν θα το χαρείς. Όσοι δεν αρέσκονται στις φρικιαστικές σκηνές, ας καθησυχαστούν, το gore απέχει, η ατμόσφαιρα έχει το πάνω χέρι.
Tου Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
Εεεμμμ δε ξέρω γιατί τόσο μεγάλες βαθμολογίες γι αυτή τη ταινία. Και στο IMDb έχει υψηλή βαθμολογία. Είναι από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει. Απίστευτα βαρετή και καθόλου τρομακτική. Το σενάριο είναι τελείως χαζό και ρηχό. Εγώ περισσότερο γελούσα με αυτή τη ταινία παρά τρόμαζα ή αγωνιούσα. Δυστυχώς πλέον δεν βγαίνουν ωραίες ταινίες τρόμου. Όλο κάτι τέτοιες ή φτηνιάρικες σαν το ouija ή το anabelle. Γενικώς μετά την έλευση των paranormal activity (χάλια) δεν έχω δει κάτι αξιόλογο στο είδος αυτό. Μόνο φτηνιάρηκες παραγωγές με τα ίδια σενάρια και με handycam προσπαθόντας να αντιγράψουν το blair witch project ανεπιτυχώς φυσικά. Ελπίζω να ανακάμψει κάπως το είδος των ταινιών τρόμου γιατί προς το παρόν δεν λέει τίποτα απολύτως.
Και εγώ την είδα 2 μήνες πριν.
Στην αρχή και μέχρι εκεί που αρχίζει να την ακολουθεί αυτή η κατάρα για πρώτη φορα (κάτι το οποίο βρήκα άκρως ανατριχιαστικό) είχε ένα ενδιαφέρων...Μετά συμφωνώ καταντάει μια χαζομάρα...
Πολυ 80/90s θεμα ταινιας ... Μετα την 5λογια του Final Destination το κοβω για 5λογια It Follows ... :D μιας και ειμαι Fan των 80/90s ταινιων θα το δω ...
ρε παιδια με συνχωρηται δηλ το οτι φτιαξανε ενα θρίλλερ που θα πρεπει να ξεπατωθεις στο πηδημα για να την διωξεις δεν σας λεει τιποτα?