Ο δημιουργός τού «Billy Elliot» (2000) δανείζεται για λίγο το σκηνικό της φτώχειας από το «Slumdog Millionaire» (2008), κρατά το μέσο όρο ηλικίας των ηρώων του και «μετακομίζει» μέχρι το Ρίο του «Tropa de Elite» (2007) και τις φαβέλες ή το σκουπιδότοπο μιας κατώτερης φυλής ανθρώπων, που τολμούν να αντιστέκονται όχι μόνο στην αθλιότητα της καθημερινότητάς τους αλλά και στην αστυνομική βία, την πολιτική παρακμή και τα όποια συμφέροντα ενός ανώτερου κοινωνικού στρώματος που σε βλέπει και σε αντιμετωπίζει σα σκουπίδι.
Σε έναν κόσμο όπου η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει μια, ένας λογιστής από την άλλη πλευρά της πόλης θέλει να εκδικηθεί έναν διεφθαρμένο πολιτικό, την προεκλογική καμπάνια τού οποίου θέτει σε κίνδυνο με τα στοιχεία που κρατάει στα χέρια του. Η αστυνομία θα τον συλλάβει, θα τον βασανίσει μέχρι θανάτου, όμως το ζητούμενο, ένα πορτοφόλι με… γριφώδες περιεχόμενο και λίγα μετρητά, θα καταλήξει στα χέρια δύο εφήβων φίλων που κάνουν τα πάντα για να ζήσουν, δουλεύοντας για πενταροδεκάρες σε μια χωματερή. Το ότι το περιεχόμενο του πορτοφολιού που βρίσκουν τυχαία στα σκουπίδια είναι πολύτιμο για την αστυνομία θα το αντιληφθούν όταν οι τρώγλες στις οποίες διαμένουν πυρποληθούν και ο νεότερος από αυτούς, ο Ραφαέλ, απαχθεί από τον σαδιστή ντετέκτιβ Φρεντερίκο.
Σίγουρα η δράση των «Σκουπιδιών» πρέπει να αντιμετωπιστεί με μια δόση αφέλειας από το θεατή. Η ιστορία μοιάζει με παραμυθάκι, που ενίοτε σκληραίνει σε τόνους και ξεφεύγει προς περισσότερο adult επίπεδα, ρισκάροντας ανάμεσα σε λεπτά όρια κατηγοριοποίησης ως genre αλλά και θέλοντας να πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά, ως μύθος που ακουμπά το ρεαλισμό. Δεν πετυχαίνει σε όλα τούτη η συνταγή, προφανώς. Δεν καταποντίζεται, όμως. Γιατί η αφήγηση έχει μεστό ρυθμό, υπηρετείται από ένα άψογο μοντάζ, περιλαμβάνει στιγμές ικανότατου σασπένς και σε παρασύρει προς την επίλυση του μυστηρίου, καθώς τα δύο παιδιά, με την υποστήριξη ενός τρίτου ανήλικου συνεργάτη που μας έρχεται από τον ακόμη πιο βρώμικο κόσμο των υπονόμων, του Ράτο, προσθέτουν δόσεις καπατσοσύνης, ντόμπρου τσαμπουκά και comic relief. Οι τρεις τους θα παραστήσουν τους πλέον απρόβλεπτους ντετέκτιβ, σε ένα παιχνίδι από clues που φέρνει στο μυαλό το Σέρλοκ Χολμς και τα κατορθώματά του!
Οι νεαροί πρωταγωνιστές, ερασιτέχνες φυσικά, κλέβουν την παράσταση δίπλα στους διακοσμητικούς ρόλους των δυτικών Μάρα (η εθελόντρια δασκάλα γλωσσών) και Σιν (ο Αμερικανός ιερέας), ενώ ο Μέλο ως αδίστακτος μπάτσος διαθέτει μια αρκούντως απειλητική… ευγένεια στο πρόσωπό του. Locations και φωτογραφία δεν «πληγώνονται» από το σύνηθες καρτποσταλικά τουριστικό και δίνουν ένα πειστικό χρώμα στην όλη παραγωγή που σκοπό έχει να σε διασκεδάσει – με δόσεις «κατηγορώ». Αυτό το καταφέρνει με αξιοπρέπεια. Αν δεν είσαι της «παραμύθας», βέβαια…
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
… υπάρχει ένας κίνδυνος να εκνευριστείς από την όλη… εμπορεύσιμη αφέλεια της αντιμετώπισης ενός λαού που τραβάει τα πάνδεινα πίσω από τη «βιτρίνα» των πλαζ τού Ρίο. Αν θες να ξεχαστείς και δε βλέπεις τα πάντα με σοβαροφάνεια ή γουστάρεις και τις περιπέτειες μικρών ηρώων, γιατί βρίσκεις σε αυτές κάτι από το παιδί μέσα σου, θα ανακαλύψεις στα «Σκουπίδια» ένα λαϊκό θέαμα με πλοκή και μυστήριο που θα σε τσιτώσουν. Με την καλή έννοια.
Tου Ηλία Φραγκούλη σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
Μόνο και μόνο από τον τίτλο δεν μου κάνει να την δω :-D
Αμα ειναι με Βραζιλια θα το δω ,αλλωστε λατρεψα tropa de elite