Μιας και μιλάμε για platformer, το άλμα είναι ο μοναδικός απόλυτα σταθερός σας σύμμαχος.
Ο μικρός τίτλος του Michael Todd σάς δίνει μόλις 2 διαστάσεις για να κινηθείτε και πολλά μικρά επίπεδα για να δοκιμάσετε τις αντοχές σας. Το Electronic Super Joy είναι ένα καθαρόαιμο platformer που επιλέγει μια οδό-δίκοπο μαχαίρι. Είναι από αυτές τις περιπτώσεις τίτλων που σχεδιάζονται με γνώμονα την ανελέητη δυσκολία και το σχεδόν ασταμάτητο trial and error. Και με το μικρό μαύρο και άλαλο ήρωά του να περνά τα πάνδεινα επειδή ο σατανάς έκλασε πάνω στο σκύλο του (σ.α.: όχι “επερδέθην επί του κυνός του”;) και ορκίζεται εκδίκηση (ναι, αυτό συμβαίνει όντως) και επειδή κάποιος σας έκοψε χέρια, πόδια και πισινό το 1515 και παίρνετε εκδίκηση μόνο για τον πισινό σας (ναι, ΚΑΙ αυτό συμβαίνει), μπορείτε να περιμένετε πολλά και να φανταστείτε ακόμα περισσότερα. Σίγουρα δεν φαντάζεστε βέβαια ότι το πρώτο boss που θα συναντήσετε είναι ο Πάπας σε διαστημόπλοιο. Που εννοείται ότι θέλει να σας σκοτώσει γιατί ξέχασε τις Χριστιανικές του αρετές στο άλλο πετραχήλι. Πως μεταφράζεται όμως όλη αυτή η “κουλαμάρα” στο χειριστήριό σας; Μιας και μιλάμε για platformer, το άλμα είναι ο μοναδικός απόλυτα σταθερός σας σύμμαχος. Οι εχθροί σας όμως είναι πάντα περισσότεροι και πάρα, πάρα πολλοί. Και οι παγίδες. Και τα projectiles. Και οι κινούμενες απειλές. Και τα homing missiles. Για να την παλέψετε βέβαια με όλα αυτά υπάρχουν κάποιες βοήθειες, απόλυτα αναγκαίες. Κατά διαστήματα σας δίδονται επιπλέον δυνάμεις, όπως διπλό άλμα ή stomp (και σας αφαιρούνται με την ίδια ευκολία, ακριβώς τη στιγμή που τα συνηθίσατε), τα checkpoints είναι αρκετά συχνά ενώ το κάθε επίπεδο έχει πολύ μικρή “πραγματική” διάρκεια. Τα όσα βρίσκονται από την αρχή μέχρι το τέλος του είναι που θα δείξουν πόσο καλοί είστε και τι υπομονή διαθέτετε.
Η τελευταία είναι πολύ εύκολο να χαθεί. Όπως όταν ξαφνικά το επίπεδο αντιστρέφεται αλλά ο χειρισμός όχι. Για να το επαναφέρετε πρέπει να αρπάξετε συγκεκριμένα power ups που το επαναφέρουν μερικές μοίρες κάθε φορά. Και ενώ σας κυνηγά μια στρατιά από homing missiles. Και ένα ιπτάμενο καρφί. Και ενώ υπάρχουν τεράστιοι κύκλοι στο διάβα σας που μόλις τους ακουμπήσετε ο χρόνος τρέχει πιο αργά. Αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά, το απόλυτα ρυθμικό, γρήγορο, ταιριαστό (αλλά ίσως και αγχωτικό) soundtrack κάνει ό,τι μπορεί για να συνδυαστεί με το ιδιαίτερα πολύχρωμο background, γεμάτο τεράστια, χοντροκομμένα σχέδια και σχήματα που πάλλονται ή γυρίζουν συνεχώς.
Ο μικρός τίτλος του Michael Todd σάς δίνει μόλις 2 διαστάσεις για να κινηθείτε και πολλά μικρά επίπεδα για να δοκιμάσετε τις αντοχές σας
Την επιληψία την πάθατε ή ακόμα; Αν τη γλιτώσατε, σίγουρα έχετε μπει σε infinite loop γεμάτο εφιάλτες. Το Electronic Super Joy όμως δεν θέλει να σας πάει εκεί. Ναι, στηρίζεται στη δυσκολία του και τη χρησιμοποιεί ως κομμάτι της γοητείας του. Μπορεί όμως και τη χρησιμοποιεί όσο πρέπει και όχι σε τέτοιο βαθμό που να σας αποθαρρύνει απόλυτα. Τα επίπεδα έχουν πάντα σαφή προσανατολισμό μιας και πρέπει απλά να φτάσετε από τη μια άκρη στην άλλη. Τα πολύ συχνά checkpoints διευκολύνουν το έργο σας να περάσετε ένα μικρό μαρτύριο τη φορά ενώ, πέραν της μεγάλης δυσκολίας, δεν απουσιάζουν σημεία που θέλουν έστω λίγη σκέψη και όχι μόνο αντανακλαστικά ή τύχη. Χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα τα “σκοτεινά” επίπεδα όπου μόνο τα μάτια του χαρακτήρα σας δίνουν σημείο αναφοράς για το που βρίσκεστε σε σχέση με τις πλατφόρμες. Μόλις ακουμπήσετε όμως ένα διακόπτη τα χρώματα αντιστρέφονται και μαζί τους αλλάζει η θέση κάθε πλατφόρμας, παγίδας κ.ο.κ. γύρω σας. Εκεί είναι που θα διαπιστώσετε πως το ίδιο το level design, αν και δεν εντυπωσιάζει, υποστυλώνει σωστά τα πάντα.
Όλα τα παραπάνω πετυχαίνουν μια γλυκιά ισορροπία που ενώ τίποτα δεν σας χαρίζεται, δεν νιώθετε πως προσπαθείτε άδικα και ας έχετε “ξοδέψει” 35 συνεχόμενα retries σε ένα μόνο σημείο. Αυτή είναι στην ουσία η μεγαλύτερη επιτυχία του Electronic Super Joy μιας και ως απλό platformer θα ήταν ίσως ένα ακόμα “της σειράς” και ως απόλυτα ψυχαναγκαστικά δύσκολο game θα έχανε τεράστιο μέρος του κοινού του και της ουσιαστικής του γοητείας. Όσοι το προτιμήσετε πάντως να είστε έτοιμοι για μικρά game sessions, μιας και η τόσο έντονη οπτική “φασαρία” του, δεν είναι ευχάριστη για πολύ ώρα. Πόσο μάλλον αν πέσετε σε σημείο όπου όλα είναι εναντίον σας. Ένας ακόμα λόγος για μικρό διάλειμμα.
Αφού καθαρίσετε πάντως το μυαλό σας, όλα είναι εξόχως δύσκολα αλλά και ξεκάθαρα. Το Electronic Super Joy δεν είναι για όλους αλλά όσοι δεν το δοκιμάσουν καν, θα χάσουν ένα ιδιόμορφο σύνολο με εξαιρετικό soundtrack, ακατέργαστο και μερικώς εξαιρετικό χιούμορ, αλλά και ατελείωτες δόσεις πρόκλησης και ψυχαναγκασμού. Οι υπόλοιποι, μόλις βρείτε το ρυθμό σας, θα αντιληφθείτε πως κάθε λέξη του τίτλου του έχει νόημα.
Παρα πολυ καλο platformer, ειδικα για τους φανς του super meat boy, εμενα μου αρεσε παρα πολυ.
Και η μουσικη ειναι super, ειδικα οι ηχοι οργασμου XD Το groove city ειναι και αυτο καλο αλλα πολυ μικρο :/
Οποτε διαβαζω τον τιτλο του παιχνιδιου σκεφτομαι αυτο εδω:
https://www.youtube.com/watch?v=kKO9h-gG4Qg