Σε μια περίοδο που η καθαρόαιμη κωμωδία πάσχει και κωμικά στοιχεία μπαίνουν σε όλα τα άλλα είδη, το «Αφεντικά για Σκότωμα» (2011) ήταν μια επιτυχημένη ταινία, όχι μόνο γιατί είχε αστείες ατάκες και ένα πολύ καλό καστ, αλλά επειδή είχε πραγματικό θέμα. Ποιος δεν έχει βλαστημήσει στη δουλειά του και δεν έχει πει έστω και μια φορά ότι θα ήθελε να απαλλαγεί (όχι απαραίτητα με φόνο!) από ένα ανυπόφορο αφεντικό; Εννοείται ότι το sequel δε θα αργούσε να έρθει και όπως συμβαίνει με τη συντριπτική πλειοψηφία… είναι σαφώς χειρότερο. Όχι ότι δε γελάς. Έχει αστείες ατάκες και οι ηθοποιοί είναι το ίδιο καλοί, μαζί με τις νέες προσθήκες στο καστ. Αλλά κατ’ αρχάς λείπει μια καλή ιδέα και στη συνέχεια, ο καθένας κάνει περίπου ό,τι θέλει σε βαθμό υπερβολής.
Οι τρεις φίλοι που την έχουν γλιτώσει, σχεδιάζουν μια μικροεφεύρεση, μια κεφαλή ντους που βγάζει μαζί και αφρόλουτρο. Βγαίνουν στην τηλεόραση, μιλάνε για την ιστορία τους και από εκεί τους βρίσκει ο ιδιοκτήτης ενός τεράστιου καταλόγου για αγορές μέσω ταχυδρομείου. Κάνει μια τεράστια παραγγελία, το τρίο χρεώνεται για να κατασκευάσει το κομμάτια και ο «καλόκαρδος» πελάτης αποδεικνύεται αδίστακτος εκμεταλλευτής, αφού ακυρώνει την παραγγελία, σκοπεύοντας να πάρει το εμπόρευμα όσο-όσο αφού κατασχεθεί για χρέη. Ο φόνος δεν μπαίνει αυτή τη φορά στο τραπέζι, μπαίνει όμως η απαγωγή, με προτεινόμενο θύμα το γιο του επιχειρηματία, ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, το οποίο είναι ιδιαίτερα… πρόθυμο να συνεργαστεί, αφού θέλει να φάει μερικά λεφτά τού μπαμπά. Φυσικά, τα πράγματα δε θα πάνε κατ’ ευχήν (τουλάχιστον για ένα διάστημα), μέχρι να βρεθεί η οριστική λύση.
Τι μπορεί να πει κανείς γι’ αυτό το sequel; Ότι αν έχεις ανάγκη να γελάσεις, σου δίνει την αφορμή σε αρκετά σημεία. Τα αστεία, όμως, δεν είναι ιδιαίτερα εμπνευσμένα, ούτε και έχουν να κάνουν με την ιστορία. Στέκουν μόνα τους σαν ανέκδοτα (στην πλειοψηφία τους σεξουαλικού περιεχομένου) που ίσως σε κάνουν να γελάσεις, όπως θα συνέβαινε με μια παρέα που αρέσκεται στα «σόκιν». Εκεί κολλάει και η παρουσία της Τζένιφερ Άνιστον, αυτή τη φορά όχι με την ιδιότητα του αφεντικού, αλλά ως sex addict, για να βγάλει το πιο εγγυημένο γέλιο με την ασυγκράτητη σεξουαλικότητά της.
Ευτυχώς που οι -περισσότεροι- ηθοποιοί είναι πολύ καλοί και σε κάνουν να τους παρακολουθείς, παρά το άτσαλο γράψιμο του σεναρίου και τη χωρίς κατεύθυνση σκηνοθεσία. Οι τρεις πρωταγωνιστές έχουν αφεθεί πιο χαλαροί αυτή τη φορά, φτάνοντας στο σημείο, μέσα στον γενικό τους χαβαλέ, να μην ξεχωρίζουν τόσο ως χαρακτήρες, εκτός από τον Τσάρλι Ντέι, που φτάνει σε ενοχλητικά σημεία υπερκινητικότητας. Την παράσταση κλέβουν οι δεύτεροι ρόλοι, με τρεις νικητές Όσκαρ (!) ανάμεσά τους. Η Άνιστον, απόλαυση και πάλι, ο Σπέισι, που παίζει στα δάχτυλα τέτοιους ρόλους, ο Τζέιμι Φοξ, ο Κρις Πάιν, που δεν του τό ‘χες ότι θα ήταν τόσο καλός στην κωμωδία, και ο Κρίστοφ Βαλτς, που θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερο ρόλο.
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Ίσως να μην είναι εντελώς για… σκότωμα, αλλά τα «Αφεντικά για Σκότωμα 2» είναι πολύ κατώτερα των προσδοκιών που γέννησε η προηγούμενη ταινία. Μερικές αστείες ατάκες και το κέφι τού εξαιρετικού supporting cast αρκούν; Ίσως και ναι, αλλά… μάλλον όχι.
Tου Παναγιώτη Παναγόπουλου σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
με το πρώτο είχα γελάσει αρκετά.καλές κωμωδίες δεν βγαίνουν πια ή βγαίνουν με το σταγονόμετρο οπότε μάλλον δεν θα το χάσω.η aniston ήταν απλά όλα τα λεφτά στο πρώτο...
"Ίσως να μην είναι εντελώς για… σκότωμα, αλλά τα «Αφεντικά για Σκότωμα 2» είναι πολύ κατώτερα των προσδοκιών που γέννησε η προηγούμενη ταινία. Μερικές αστείες ατάκες και το κέφι τού εξαιρετικού supporting cast αρκούν; Ίσως και ναι, αλλά… μάλλον όχι."
Που κολλανε τωρα αυτα τα λογια με το 3 και γενικα με την ολη κριτικη...οκ δεν πρεπει να μενουμε σε βαθμολογιες αλλα η κριτικη φωτογραφιζει ταινια του 6 και σε καμια περιπτωση του 3.Αλλα αφου ο σκηνοθετης δεν περνα μηνυματα για λιγους,εκλεκτους,που και σε μια κενη εικονα μονο αυτοι θα καταλαβουν το μηνυμα...
παροτι δεν το εχω δει εγω θα συμφωνισω οτι καποια εργα τα πρωτα καλα με τα οι συνεχειες δεν ειναι καλες οπως και στο 22 jump street