Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

Transistor

*
Το μόνο σίγουρο για το Transistor είναι πως δεν πρόκειται για συνηθισμένο τίτλο. Σίγουρα δεν είναι κυκλοφορία του συρμού ή διάδοχος, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, του Bastion. Δεν είναι επίσης μια «αναμενόμενη indie κυκλοφορία» με εναλλακτική καλλιτεχνική διεύθυνση και ένα φανταχτερό gimmick στο gameplay. Δεν πρόκειται, τέλος, για παιχνίδι που απευθύνεται σε λίγους πεφωτισμένους ή αρχαιολάτρες. Το νέο δημιούργημα της Supergiant Games καταφέρνει να ξεπεράσει όλες αυτές τις ταμπέλες προσφέροντας παράλληλα μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία και, πάνω από όλα, αφηγηματική πρόταση. Στο Transistor το μέσο είναι το μήνυμα, με τρόπο που ενοποιεί την αισθητική, τους μηχανισμούς και την εξιστόρηση σε ένα ενιαίο, πολυεπίπεδο σύνολο που η ουσία και ομορφιά του χάνονται αν διαχωριστεί και αναλυθεί στα επιμέρους. Αυτά τα στοιχεία ταυτόχρονα κάνουν -και εδώ είναι το θεμελιώδες παράδοξο- το παιχνίδι αλλά περισσότερο ακόμα τον παίκτη να ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί όσον αφορά την ψυχαγωγία του.

Transistor Image 01
Τα γεγονότα του τίτλου λαμβάνουν χώρα στην πόλη Cloudbank
Τα γεγονότα του τίτλου λαμβάνουν χώρα στην πόλη Cloudbank


Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει το review όμως, οπότε η Red είναι κατάλληλη. Η κοκκινομάλλα πρωταγωνίστρια του Transistor είναι μια διάσημη τραγουδίστρια στην Cloudbank, την πόλη του παιχνιδιού. Μετά από μια επίθεση χάνει τη φωνή της αλλά καταφέρνει να γλιτώσει πέφτοντας αναίσθητη και να αποκτήσει το Transistor, ένα όπλο που μοιάζει με ψηφιακό ξίφος. Σύντομα μαθαίνει πως μέσα στο Transistor έχει απορροφηθεί η προσωπικότητα κάποιου οικείου της, τώρα νεκρού, και πως το ίδιο μπορεί να γίνει με πολλά άλλα πρόσωπα τεράστιας επιρροής στη μόδα, τον αθλητισμό, την αρχιτεκτονική, την ψυχολογία και γενικά ό,τι επηρεάζει τη ζωή, τη σκέψη και το συλλογικό ασυνείδητο των κατοίκων της πόλης. Την ίδια στιγμή αντιλαμβάνεται πως το Process, μια ψηφιακή και ρομποτική επιδημία, καταλαμβάνει όλο και περισσότερα τμήματα της πόλης θέτοντας σε κίνδυνο τον πληθυσμό της και κυνηγά την ίδια. Κάπου εδώ ξεκινά μια περιπλάνηση για να βρεθεί αυτός που έκλεψε τη φωνή της και να νικηθεί το Process σώζοντας την Cloudbank.

Transistor Image 02

Το πρώτο πράγμα που προσέχει ο παίκτης είναι η καθαρά φουτουριστική αισθητική και λειτουργία του κόσμου, ένα αμάλγαμα ιαπωνικής και δυτικής τεχνοτροπίας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι σαν ένα κλασσικό μελλοντολογικό ιαπωνικό anime του '90 να επανασχεδιάστηκε αυτούσιο αλλά με πιο απαλές γραμμές στο σχέδιο και δυτικούς πρωταγωνιστές. Χρώματα νέον, τεράστια κτίρια από γυαλί, οθόνες, εκλεπτυσμένα σχέδια και υλικά, υπολογιστές και κυρίως ο τρόπος που φαίνεται να λειτουργεί αυτός ο ψηφιακός κόσμος είναι κυρίαρχα στοιχεία.

Στο Transistor το μέσο είναι το μήνυμα, με τρόπο που ενοποιεί την αισθητική, τους μηχανισμούς και την εξιστόρηση σε ένα ενιαίο, πολυεπίπεδο σύνολο που η ουσία και ομορφιά του χάνονται αν διαχωριστεί και αναλυθεί στα επιμέρους

Η μουσική επένδυση δεν αποτελείται από καθαρά ηλεκτρονικά θέματα, κινούμενη σε καθαρά post-rock, trip hop και ambient/lounge μονοπάτια (οι οπαδοί των Portishead ή των God is an Astronaut θα βρεθούν σε οικείο περιβάλλον) με τις εκάστοτε electro πινελιές. Παντού υπάρχουν πληροφορίες, από τις βασικές όπως τα checkpoints, μέχρι μετρήσεις για το πόσες φορές οι άνθρωποι κοίταξαν το νερό από ένα σημείο, πόσες κοπέλες έκλαψαν σε αυτό το παγκάκι και πόσο έληξε η ψηφοφορία για το χρώμα του ουρανού.

Transistor Image 03

Κάθε μικρή και μεγάλη, ουσιώδης ή φαινομενικά ανούσια, πληροφορία για το τι νιώθει, σκέφτεται και εκφράζει η πόλη καταχωρείται, αποθηκεύεται και είναι προσβάσιμη όχι προς όφελος μιας νοοτροπίας Μεγάλου Αδερφού αλλά σα μια μεγάλη συλλογική οντότητα που αποφασίζει από κοινού για το πώς είναι και θέλει να είναι η ζωή της. Σύντομα εξηγείται πως, μέσα από την έμπνευση και την επιρροή διασκεδαστών, καλλιτεχνών, πολιτικών κτλ, η Cloudbank μπορούσε να αλλάζει όψη κατά βούληση, εκφράζοντας έτσι την ιδιότυπη σχέση ανάμεσα στην πρωτοπορία της διανόησης και τη θέληση του κοινού, που αποφάσιζε. Ολόκληρα τμήματα επανασχεδιάστηκαν μέσα σε μια νύχτα, τεράστια οικοδομήματα υψώθηκαν και πολλές συζητήσεις έγιναν για χωροταξικούς λόγους. Μια τέλεια, κατ' εικόνα τουλάχιστον, κοινωνία όπου ο καθένας συμμετέχει και αποφασίζει για τα πάντα.
Από εκεί και πέρα, οι μηχανισμοί είναι αυτοί ενός action RPG, αλλά με πολλές καινοτομίες. Η Red κινείται και πολεμά σε πραγματικό χρόνο αλλά ανά πάσα στιγμή μπορεί να μπει σε tactical mode και να δώσει εντολές, οι οποίες ύστερα εκτελούνται στιγμιαία. Στη διάθεσή της είναι μια μπάρα όπου κάθε κίνηση και χρήση ικανότητας καταλαμβάνει ένα τμήμα της, ενώ μετά την ενεργοποίηση της ακολουθίας εντολών το tactical mode παραμένει ανενεργό για λίγο. Μέχρι να ενεργοποιηθεί ξανά, τα skills της Red δεν είναι διαθέσιμα.
Transistor Image 08
Αν και η SuperGiant έχει συνδέσει το όνομά της με το Bastion, αποφάσισε να κρατήσει αποστάσεις από το πρώτο της game
Για τις ικανότητες υπάρχουν τρεις διαφορετικές θέσεις: τέσσερις passive slots, τέσσερις active slots και μέχρι δύο support slots σε κάθε active. Οι ικανότητες της Red - που όπως θα καταλάβει σύντομα ο παίκτης είναι οι εκφάνσεις σημαντικών προσωπικοτήτων της πόλης ενσωματωμένες στο Transistor - μπορούν να μπουν σε οποιαδήποτε από τις τρεις θέσεις, παρέχοντας σε κάθε περίπτωση διαφορετικές δυνατότητες και ανάλογα με το πώς συνδυάζονται μεταξύ τους. Ο αριθμός τόσο των δυνατοτήτων όσο και των συνδυασμών είναι πολύ μεγάλος καλύπτοντας τόσο αναμενόμενες πρακτικές όσο και κάποιες πιο ξεχωριστές. Στο πνεύμα του Bastion, δεν υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας μα limiters τους οποίους ξεκλειδώνει και ενεργοποιεί ο παίκτης περισσότερο αλλάζοντας τη λογική της μάχης και όχι τα hit points και την ισχύ των επιθέσεων.

Transistor Image 04
Το πρώτο πράγμα που θα προσέξετε είναι η φουτουριστική αισθητική του κόσμου
Το πρώτο πράγμα που θα προσέξετε είναι η φουτουριστική αισθητική του κόσμου


Ο ρυθμός του παιχνιδιού είναι κάπως αργός στην αρχή, όταν δεν έχουν «ξεκλειδώσει» πολλές ικανότητες, αλλά σύντομα οι συνδυασμοί παίρνουν το πάνω χέρι και το ενδιαφέρον αυξάνεται. Αξίζει να σημειωθούν οι συνέπειες μιας ήττας στις μάχες. Αν τα hit points της Red μηδενιστούν, κάθε φορά χάνεται μια ικανότητα η οποία ανακτάται μετά από δύο checkpoints. Αυτό, λόγω της συνεργασίας που απαιτείται ανάμεσα στα skills και του πόσο ισορροπημένο είναι το σύστημα μάχης, είναι περισσότερο πρόβλημα από όσο ακούγεται και απαιτείται αρκετή προσοχή.

Η φωνή και το ύφος του είναι η αναμενόμενη βαριά, σε χροιά και έκφραση, φωνή ενός αποφασιστικού μα κουρασμένου ανθρώπου.

Η τελική επίδραση πάντως είναι σαφώς θετική γιατί εντείνει την ανάγκη για προσεκτικό σχεδιασμό και προετοιμασία (σημειωτέον πως σε κάθε checkpoint ο παίκτης μπορεί να ανακατανείμει τις ικανότητές του). Τα δεδομένα της αφήγησης είναι εν μέρει γνωστά από το Bastion και εν μέρει ρηξικέλευθα. Ο αφηγητής που σχολιάζει τα πάντα και εξηγεί το τι συμβαίνει είναι και πάλι παρών (μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι παντογνώστης και δε μιλά εκ των υστέρων μα ζει και αυτός τη στιγμή), αυτή τη φορά σε δεύτερο πρόσωπο: πρόκειται για το σύντροφο της Red, τον πρώτο που εγκλωβίστηκε στο Transistor, που της μιλά, την καθοδηγεί και τη συμβουλεύει. Η φωνή και το ύφος του είναι η αναμενόμενη βαριά, σε χροιά και έκφραση, φωνή ενός αποφασιστικού μα κουρασμένου ανθρώπου. Επίσης δεν είναι ο μόνος, καθώς κατά την πορεία του παιχνιδιού ένα άλλο πρόσωπο θα τον συνοδεύσει. Πέρα από την εξερεύνηση του χώρου και τις περιγραφές, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της γνώσης για την Cloudbank παρέχεται μέσα από τις περιγραφές των ικανοτήτων, που ξεκλειδώνουν ανάλογα με τις θέσεις που τις χρησιμοποιεί (αν τις χρησιμοποιεί) ο παίκτης. Η εξιστόρηση και παρουσίαση εξακολουθεί να είναι αποσπασματική και ελλειπτική, δίνοντας θραύσματα πληροφοριών και αφήνοντας τον παίκτη σε εικασίες μέχρι το επόμενο κομμάτι να αποκαλυφθεί.

Transistor Image 06

Μέχρι εδώ παρουσιάστηκε το κέλυφος του Transistor, τα χαρακτηριστικά του όσο μπορούν να απογυμνωθούν από την οποιαδήποτε κριτική. Ο λόγος είναι πως οποιαδήποτε αποσπασματική συζήτηση θα έδινε λανθασμένη εικόνα τόσο για τα θετικά όσο και για τα αρνητικά του τίτλου, με κυριότερο την αφήγηση. Το Transistor είναι ένας μεγάλος συμβολισμός, μια μεγάλη προσωποποίηση. Ό,τι βλέπει, ό,τι κάνει και ό,τι επιλέγει ο παίκτης έχει μια ευρύτερη διάσταση μέσα σε ένα κοινό θέμα που αγγίζει πολλά πράγματα: την έννοια και φύση της δημιουργικότητας, το πώς αυτή αλληλεπιδρά με τις απαιτήσεις και τη λειτουργία μιας κοινωνίας, το πώς αυτή καθοδηγείται από τους ταγούς της, τα όρια της εξουσίας και η ψυχοσύνθεση του ηγέτη (και ο ηγέτης σα δημιουργός παράλληλα) είναι τα κύρια μοτίβα του Transistor. Η μεγάλη ιδιαιτερότητα είναι πως η ρέουσα, εναλλασσόμενη φύση της Cloudbank αντικατοπτρίζεται και στο gameplay.
Ο τρόπος που η Red ανασυνδυάζει τις ικανότητές της παράγοντας νέους συνδυασμούς σε αντιδιαστολή με ένα διαρκώς εξαπλούμενο, στείρο και ομοιογενές περίγυρο που έχει καταβροχθιστεί από το εκτός ελέγχου ψηφιακό Process είναι ενδεικτικό παράδειγμα. Υπάρχει δηλαδή ένα επιπλέον, και αρκετά ισχυρό, κίνητρο εναλλαγής στο gameplay που συνάδει με την αναζήτηση του σεναρίου, και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Όσο προχωρά το παιχνίδι εμφανίζονται προφανή και λιγότερο προφανή στοιχεία που ενισχύουν αυτή την αίσθηση. Το art direction επίσης καταφέρνει να διαφοροποιηθεί σημαντικά από τα ιαπωνικά κλισέ, δημιουργώντας ένα φουτουριστικό στήσιμο που ισορροπεί ανάμεσα στο πραγματικό και το εικονικό, ή ίσως ονειρικό. Είναι ένας κόσμος για ενήλικες, όχι για παιδιά που νομίζουν ότι μεγάλωσαν ή παλίμπαιδες. Παράλληλα δεν αντιγράφει μια δεδομένη αισθητική, είτε στα πλαίσια του Akira είτε του Blade Runner, μα δίνει κάτι απολύτως ξεχωριστό που καταφέρνει να είναι το ιδανικό πλαίσιο του όλου στοχασμού - ένα κάπως θολό, πανέμορφο περίγραμμα που σιγά σιγά χάνεται και συνδυάζει αρμονικά Ανατολή και Δύση. Είναι σαν ένας Ιάπωνας να πήρε κάθε καρέ μιας αμερικανικής ή ευρωπαϊκής ταινίας επιστημονικής φαντασίας, να κράτησε τον κορμό του μα να έσβησε με τη γόμα τα περιγράμματα και τις λεπτομέρειες προσθέτοντας αυτά της σχολής του. Ή, για όσους προτιμούν, το αντίστροφο.

Transistor Image 05

Αυτή η δύναμη είναι ταυτόχρονα και το ελάττωμα του Transistor. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα ελιτιστικό, hipster indie game που απευθύνεται στον «ψαγμένο» παίκτη. Το φαινόμενο άλλων τίτλων με κρυπτικό, φιλοσοφικό σενάριο που ο παίκτης πρέπει να ανατρέξει σε ξεχασμένες λεπτομέρειες, wiki, θεωρίες και γενικά υψηλή διανόηση για να βγάλει άκρη είτε αυτή υπάρχει είτε όχι, δεν υπάρχει στο Transistor (ο γράφων κοιτάει το Vagrant Story και την παρέα του). Σενάριο και νόημα υπάρχει (και μάλιστα αποκλειστικά εντός του παιχνιδιού) και τα αφηγηματικά τεχνάσματα δεν είναι εκεί για να κρύψουν την έλλειψή του. Το Transistor δε υποκρίνεται: έχει κάτι να πει και δεν είναι κενό περιεχομένου. Από την άλλη, δεν είναι προσβάσιμο σε όλους, χωρίς αυτή η φράση να περιλαμβάνει τον οποιοδήποτε ψόγο. Η ελλειπτικότητα της αφήγησης είναι σημαντικός παράγοντάς της, απαιτεί διαρκή προσοχή και καλή μνήμη, και εν τέλει είναι απόλυτα δικαιολογημένο όχι ο παίκτης να χάσει κάτι, αλλά να το δει και να μην τον αγγίξει. Αν ο παίκτης απλά δε θέλει να αλλάζει διαρκώς συνδυασμούς στα skills και δεν προσπαθήσει ενεργά, δεν τον τραβήξει ή δεν τον απασχολήσει αυτός ο τρόπος διήγησης (αν διαφωνήσει με απλά λόγια, αντιληφθεί πώς λειτουργεί αλλά δεν τον αγγίξει), απλά θα χάσει το τρένο. Το πιθανότερο είναι, σε αυτή την περίπτωση, να θεωρήσει το παιχνίδι σαν έναν τίτλο με στιβαρούς, διασκεδαστικούς μηχανισμούς και όμορφο art direction αλλά με ανύπαρκτο σενάριο.

Transistor Image 07

Από τη σκοπιά του μάλιστα θα έχει δίκιο, καθώς σε ό,τι αφορά την αντίδραση του παίκτη το Transistor είναι ο ορισμός του hit or miss. Λειτουργεί αρμονικά μόνο υπό ένα συγκεκριμένο πρίσμα. Και ξανασημειώνεται εδώ πως αυτή η διαφορά στην προσέγγιση του παίκτη δε συνεπάγεται ούτε... πνευματική ανεπάρκεια ούτε και άλματα λογικής ή υπερβολικές απαιτήσεις. Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως όσοι βρήκαν το σχολιασμό του Bastion εκνευριστικό και ήθελαν ο αφηγητής να βγάλει το σκασμό από ένα σημείο και μετά θα συναντήσουν το ίδιο  πράγμα και στο Transistor. Περί ορέξεως... Κατά συνέπεια, το Transistor είναι ένα πραγματικά avant-garde δημιούργημα σε όλα του. Στην αισθητική, στο gameplay, στο character building, στην αφήγηση, στο στοχασμό. Είναι ένα ιδιόμορφο κομψοτέχνημα, αδιαίρετο, που κάποιος ή το δέχεται για αυτό που είναι και το θεωρεί καταπληκτικό ή το απορρίπτει σαν κουραστικό. Και οι δύο προσεγγίσεις είναι δόκιμες. Δε μπορεί να παραγνωριστεί όμως η τεράστια, και επιτυχημένη στους στόχους της, δουλειά της Supergiant Games στο να ξεπεράσουν το Bastion και να δώσουν κάτι πραγματικά διαφορετικό και λειτουργικό, όπως και το επίτευγμά της να ισορροπήσει και να συνδέσει τόσο άρρηκτα όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού.

Transistor Image 08
Το art direction επίσης καταφέρνει να διαφοροποιηθεί σημαντικά από τα ιαπωνικά κλισέ
Το art direction επίσης καταφέρνει να διαφοροποιηθεί σημαντικά από τα ιαπωνικά κλισέ


Το Transistor δε θα κάνει την ίδια εντύπωση σε όλους, αλλά είναι γεγονός πως λειτουργεί έστω και κάτω από μια περιορισμένη οπτική. Μια ταιριαστή παρομοίωση είναι τα γλυπτά με σκιές, όπου μια σειρά αντικειμένων σχηματίζουν μια σκιά με συγκεκριμένο σχήμα στον τοίχο. Μόλις χαθεί το φως ή αλλάξει θέση ο θεατής όμως, η σκιά είναι άμορφη.

Σενάριο και νόημα υπάρχει και τα αφηγηματικά τεχνάσματα δεν είναι εκεί για να κρύψουν την έλλειψή του.

Η Red εντυπωσιάζει σα χαρακτήρας ακόμα και έμμεσα, μέσω των σχολίων του αφηγητή. Τα voice-overs και, κυρίως, η μουσική, είναι εκπληκτικά προσφέροντας ένα σύγχρονο soundtrack που υπερβαίνει τα χρηστικά πλαίσια ενός video game και έχει αυτοτελή, υψηλή, μουσική αξία. Η καλλιτεχνική διεύθυνση μένει στη μνήμη ενώ οι μηχανισμοί και η χρήση του pause είναι εξαιρετικά υλοποιημένοι, προσφέροντας πολλά περιθώρια για εξερεύνηση και πειραματισμό ειδικά σε νέο παιχνίδι με ενεργοποιημένους limiters.



Η συνολική του διάρκεια κυμαίνεται στις 8 με 10 ώρες χωρίς να είναι ιδιαίτερα εύκολο παιχνίδι. Πάνω απ' όλα όμως το Transistor είναι ένα ταξίδι. Ένα τολμηρό, θαρραλέο παιχνίδι που αρθρώνει μια συγκεκριμένη -με ελλειπτικό τρόπο- συλλογιστική γύρω από μια σειρά θεμάτων που σπάνια έχουν προσεγγιστεί από μια τέτοια σκοπιά, και κυρίως κάνει τον πρόθυμο παίκτη να σκεφτεί και να προβληματιστεί. Ο τελευταίος, μετά την ολοκλήρωσή του, είναι πιθανόν να αναρωτηθεί τι είδε. Είναι και αυτό μέρος της γοητείας ενός τέτοιου δημιουργήματος - να το επαναπροσεγγίσεις, να το ερμηνεύσεις και να το ξαναβιώσεις. Ακριβολογώντας σε κάθε λέξη, το Transistor έχει κάτι να πει.


 
EDITOR’S CHOICE

9

ENTERNITY SCORE
ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟ opencritic.com
Διαβάστε όλα τα νέα του Enternity.gr στο Google News, στο Facebook στο Twitter και στο Instagram και κάντε εγγραφή στο Newsletter
9 ΣΧΟΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Για να μπορέσετε να προσθέσετε σχόλιο θα πρέπει πρώτα να έχετε κάνει login!

    • https://www.enternity.gr/files/Image/UserAvatars/resized/enternity_50_50.jpg
    • 3000 χαρακτήρες ακόμα
    • mhatzi77
    • οσοι κατοχοι ps4 ΟΡΜΑΤΕ όλοι εμείς με ps3 θα το απολαύσουμε στο pc.Δεν μπορείς να τα χεις όλα στη ζωή μ@μώτο

    • Alucard
    • Αξίζουν συγχαρητήρια στην Supergiant Games που προσφέρει έναν τόσο ιδιαίτερο τίτλο, ενώ θα μπορούσε απλά να βγάλει το Bastion 2 χωρίς να παραπονεθεί κανένας (Εγώ πάντως δε θα παραπονεθώ, βγάλτεε το!). Το review ήταν απολύτως κατατοπιστικό παρά το γεγονός ότι το παιχνίδι αυτό δεν μπορεί να περιγραφεί εύκολα και απίστευτα καλογραμμένο.

    • Tobajaras
    • Η δυσκολία του εξαρτάται από το πόσους limiters έχει ενεργοποιήσει ο παίκτης και, κρίνοντας από το τι κάνουν οι τελευταίοι, μπορεί να γίνει βάρβαρη. Χωρίς κανέναν ανοιχτό (έπαιξα κάπου στη μέση) θα τη χαρακτήριζα άνω του μετρίου.

      Για τιμή, δεν ξέρω αν θα υπάρξει έκδοση για Vita αλλά στο PC κυμαίνεται στα 15 ευρώ. Στο site της Supergiant είναι στα 20 δολλάρια (κάτω από 15 ευρώ χοντρικά), στο PSN το ίδιο, ενώ σε Steam είναι αρκετά ακριβότερα (περίπου στα 18). Είναι καλή τιμή για το παιχνίδι, αλλά σίγουρα πάντως θα έχει παρουσία ανάλογη του Bastion σε bundles και προσφορές.

      http://supergiantgames.com/index.php/transistor/

    • gavros10
    • Το αγορασα στο steam summer sale και ειχα μεγαλες προσδοκιες. 6ωρες μου πηρε να το τερματισω με οσο limiters ειχα ξεκλειδωσει ανοιχτα, ολοκληρωσα τα μισα challenges στην πορτα που οδηγει στην παραλια και γενικα δεν το ετρεχαμ εξερευνουσα γυρω γυρω. Εγραψα και ενα review στο steam στο οποιο δεν το προτεινω (Αρκετα μεγαλο, οχι δυο σειρες) και σημερα διαβασα αυτο με αρκετη υπομονη και κατανοηση.
      Θα σας προτεινα να το παιξετε πρωτα και μετα να γραψετε διθυραμβικα σχολια. Ειναι αρκετοι οι παραγοντες που τελικα αρεσει ή οχι σε καποιον και μετραει πολυ η οπτικη με την οποια θα το δει κανεις.

    • Shepard
    • Η αληθεια είναι ότι δεν το ειχα καν στα υπόψιν μου αλλα μετα από αυτό το αρθρο, μαλλον παω για αγορα.

*