Η αίσθηση πως ένα μικρό καλλιτεχνικό κομψοτέχνημα βρίσκεται μπροστά μας είναι συνεχής καθόλη τη διάρκεια αυτού του περίεργου, ριψοκίνδυνου και τρομακτικού ταξιδιού.
Στο παιχνίδι αναλαμβάνουμε το ρόλο ενός νέου, ο οποίος με σκοπό να αναζητήσει απαντήσεις για τη σχέση του με την αγαπημένη του αποδύεται σε αυτό το θαρραλέο τόλμημα. Τη μορφή του δεν την βλέπουμε ποτέ, μα αντίθετα μέσα από τη ματιά του καλούμαστε να εξερευνήσουμε το δάσος και να βρούμε τα όντα και τις απαντήσεις που κρύβονται στο μέλλον. Η κίνηση σε οριζόντιο άξονα μέσα στο χιονισμένο δάσος γίνεται με τη χρήση του αριστερού αναλογικού μοχλού, ενώ σημεία οδηγοί δεικνύουν τη μετάβαση σε νέες περιοχές. Χρησιμοποιώντας τα γυρόμετρα του Wii U GamePad μετακινούμε, δίκην mouse, τον κέρσορα πάνω στα σημαντικά αντικείμενα, με τα οποία μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε, ενώ ακριβώς λόγω των αισθητήρων κίνησης του χειριστηρίου η αλληλεπίδραση αυτή αποκτά πιο διαδραστική χροιά. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να περιστρέψουμε αντικείμενα ή ακόμα και να τα μετακινήσουμε, κινώντας αντίστοιχα το WiiU GamePad. Παράλληλα, άλλοτε σαν αναλυτικός χάρτης, άλλοτε σαν σημειωματάριο και άλλοτε σαν μια πλήρης και περιγραφική εγκυκλοπαίδεια για την παράδοση του Year Walk και τα πλάσματα του, το GamePad θα αποτελέσει το μόνιμο σημείο αναφοράς για την περιπλάνηση στο δάσος.
Κάθε ένα από τα πλάσματα τα σκοτεινά που στοιχειώνουν την παράδοση του Year Walk είναι καλά κρυμμένο μέσα στο δάσος και η συνάντηση μαζί του επιτυγχάνεται μόνο αφού λυθούν οι γρίφοι που απλώνονται στην αναζήτηση του. Άλλες φορές η μουσική θα λειτουργήσει σαν κάλεσμα για να μας καθοδηγήσει σε νέα λημέρια, άλλες φορές το διάσπαρτο αίμα πάνω στο χιονισμένο τοπίο θα ελκύσει την προσοχή μας και άλλες φορές η ίδια η εγκυκλοπαίδεια θα αποτελέσει το εναρκτήριο σημείο για την εξόρμηση του ήρωα. Οι γρίφοι αποτελούν ένα από τα κύρια θέλγητρα του παιχνιδιού μιας και κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν στριφνοί, γεγονός που σπανίζει στις σύγχρονες μέρες του gaming. Μέσα στο χιονισμένο δάσος υπάρχουν πολλά στοιχεία διάσπαρτα, αλλά το που θα χρησιμοποιηθούν αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του παιχνιδιού.
H αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή που το παιχνίδι φορτώνει και ακούμε τις θλιμμένες μελωδίες του, αντιλαμβάνόμαστε πως έρχόμαστε σε επαφή με κάτι το ιδιαίτερα προσεγμένο.
Η ύπαρξη του σημειωματάριου είναι απαραίτητη, μιας και απαιτείται συνεχής καταγραφή των στοιχείων που βρίσκει ο ήρωας σε κάποιο σημείο του δάσους, έτσι ώστε να μπορέσει να αποκωδικοποιήσει τη σημασία τους και να τα συνδυάσει σε κάποιο άλλο σημείο του δάσους. Σε έναν από τους πιο δύσκολους γρίφους των τελευταίων χρόνων δε, απαιτείται προσεκτική ακρόαση ήχων με μικρές διαφορές μεταξύ τους για να αντιστοιχηθούν με τη μουσική του περιβάλλοντος χώρου. Το γεγονός ότι για τη λύση των γρίφων πολλές φορές θα χρησιμοποιηθεί το σύνολο των χαρακτηριστικών του Wii U GamePad περιποιεί τιμή στους δημιουργούς, οι οποίοι για να μην αφήσουν παραπονεμένο και το χρήστη που απλώς επιθυμεί την απόλαυση της ιστορίας, προσφέρουν ολοκληρωμένο hint system για το σύνολο των γρίφων.
Μικρή σημασία θα είχαν όμως όλα τα παραπάνω, αν δεν συνοδεύονταν από μια πειστική ατμόσφαιρα και σε αυτό το σημείο το Year Walk αριστεύει. Σαν μια ασπρόμαυρη ταινία τρόμου ή σαν μια γοτθική νουβέλα το παιχνίδι καταφέρνει και μας εγκλωβίζει μέσα στο παγωμένο δάσος. Η παράδοση του Year Walk και τα όσα μυστικά κρύβει ζωντανεύουν πειστικότατα, καθώς ο κόσμος του παιχνιδιού αποδίδεται με μία τεχνοτροπία που παραπέμπει στο Γερμανικό Εξπρεσιονισμό με στατικές ως επί το πλείστον εικόνες, οι οποίες κάλλιστα θα μπορούσαν είναι carte postale άλλων εποχών. Το άσπρο και το μαύρο είναι τα χρώματα που κυριαρχούν με σκοπό να μεταδώσουν τη στοιχειωμένη ατμόσφαιρα που επικρατεί μέσα στο δάσος. Το χιονισμένο τοπίο και οι σποραδικοί ήχοι του περιβάλλοντος ενισχύουν την αίσθηση πλήρους απομόνωσης, ενώ πού και πού πιτσιλιές κόκκινου χρώματος σπάνε το μουντό σκηνικό και υπενθυμίζουν τον υφέρποντα τρόμο. Ο μύλος, το ξεχασμένο ποτάμι, η πύλη του νεκροταφείου και η ζοφερή εκκλησία, ο τελικός δηλαδή προορισμός αυτής της άχαρης περιπλάνησης, αποτελούν μέρη ενοχλητικά με το βάρος των μυστικών τους να είναι εμφανές από την πρώτη στιγμή.
Η μουσική, λιτή και απόκοσμη, θυμίζει τις στοιχειωμένες μελωδίες του Danny Elfman και το folk ακουστικό ήχο κάποιων περιφερόμενων γκροτέσκων θιάσων. Το βάρος της θλίψης και της αγωνίας άλλωστε του ήρωα ανακλάται στα μέλη αυτού του θιάσου και τις ιστορίες τους: νεκρά βρέφη που δολοφονήθηκαν για μία καλύτερη μετά θάνατον ζωή, το ζοφερό κάλεσμα της πλανεύτρας Νύμφης, ο τρόμος που κρύβει η καρδιά του Τράγου. Κάθε βήμα κρύβει και μεγαλύτερη απόγνωση, το δε τέλος της ιστορίας δεν θα μπορούσε παρά να υμνεί τον παραλογισμό της αγάπης και του πάθους.
Με σενάριο μεστό, το οποίο αποκαλύπτει πλήρως το εύρος του μετά τον τερματισμό του παιχνιδιού, με μία από τις πιο πειστικές ατμόσφαιρες για παιχνίδι τρόμου, με συνδυασμό τόσο υποβόσκοντος τρόμου όσο και jump scares, με διάρκεια γύρω στις δύο ώρες και μάλλον φθηνή τιμή αγοράς, το Year Walk είναι ένα μικρό δώρο προς τον εαυτό σας. Τώρα που πλησιάζει και η νύχτα των Αγίων Πάντων, κλείστε τα φώτα, φορτώστε το παιχνίδι και αποδεχθείτε πως τίποτα δεν μπορεί να είναι τρομακτικότερο από το ίδιο το μέλλον.
Πόσο αδίκησε τον εαυτό του το WiiU :(
@Πάγος13 παρόλαυτά φίλε "προσωπική γνώμη" έχει πολύ καλύτερους τίτλους από τους άλλους 2. Είναι η μόνη κονσόλα που κατα γενική ομολογία μένει στο... κονσόλα. Κρίμα που δεν πέτυχε όντως (δυστυχώς το κοινό θέλει PC gaming) αλλά μπορώ να πω πως εγώ και στο Wii και στο WiiU βρήκα την ιθάκη μου.