Όλα ξεκίνησαν με μια αναφορά του Market Watch που περιελάμβανε γενικές εξελίξεις και φήμες για την αγορά, μεταξύ των οποίων και η φήμη για εξαγορά της Take Two από την Sony. Η (αρχική) διατύπωση στο Market Watch είχε ως εξής:
“Take-Two Interactive Software TTWO, +5.28% stock climbed 4.7% on rumors that Sony Corp. SNE, +0.86% ‘is in advanced board level discussions to acquire Take-Two Interactive in a mostly cash deal’”.
Η πληροφορία αυτήν αποδόθηκε στον Joel Kulina της Wedbush Morgan. Η ατάκα αυτή έχει αλλάξει πλέον στο άρθρο σε “Joel Kulina, head of technology and media trading at Wedbush Securities, referenced rumors about potential takeover interest from Sony Corp.”. Τη λέτε και ουσιωδώς διαφορετική διατύπωση. Βέβαια περιγράφει και πάλι κάτι παρόμοιο.
Βέβαια κάπου βασίστηκε το Market Watch σωστά; Βασίστηκε σε ανεπίσημο σημείωμα του Joel Kulina, που υπάρχει λόγος που υφίσταται ως σημείωμα, όχι ως αναφορά. Σε αυτό η πληροφορία, όπως δήλωσε ο Kulina στο Games Industry, ήταν η ακόλουθη:
“TTWO M&A CHATTER MAKING ROUNDS...+2.5% - NO SOURCE **UNCONFIRMED**”
Καμία πηγή. Ανεπιβεβαίωτη πληροφορία.
Οι συγγραφείς της αναφοράς του Market Watch δήλωσαν, επίσης στο Games Industry, πως το μόνο που είχαν στα χέρια τους ήταν το συγκεκριμένο σημείωμα, με αυτήν τη διατύπωση. Οπότε δεν ανέφεραν ποτέ ότι πρόκειται για ανεπιβεβαίωτη πληροφορία και πως δεν βασίζεται σε κάποια συγκεκριμένη πηγή. Ταυτόχρονα ο Kulina αρνείται ότι ήταν η πέτρα του σκανδάλου, ότι ξεκίνησε δηλαδή όλη αυτή η θεωρία από τον ίδιο. Δήλωσε έκπληκτος μάλιστα που έγινε χαμός και τον έψαχναν ξαφνικά όλοι.
Η συνέχεια έγινε στα social media προφανώς και ο Τύπος ακολούθησε. Πρώτα αναφέροντας τα πράγματα σαν να έχουν συγκεκριμένη βάση και ύστερα τροποποιώντας δημοσιεύσεις για να γλιτώσουν τα χειρότερα.
Βέβαια, τα παραπάνω μπορεί να σημαίνουν πως πολλοί στον Τύπο δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, δεν σημαίνει βέβαια ότι αποκλείεται να γίνει προσπάθεια εξαγοράς. Με την τρέχουσα αγοραία αξία της Take Two Interactive στα 11 (παρά κάτι) δισεκατομμύρια δολάρια και την αντίστοιχη της Sony στα 59 (πάλι παρά κάτι) δισεκατομμύρια, μπορεί να φαίνεται αυτονόητο ότι η δεύτερη μπορεί να κάνει μια χαψιά την πρώτη. Μέχρι να συνειδητοποιήσει κανείς ότι η αγοραία αξία είναι μαγική εικόνα. Τον περασμένο Σεπτέμβριο η Take Two ήταν στα 16 περίπου δισεκατομμύρια ενώ η Sony περίπου στα 77 δις. Αυτά τα ποσά παίζουν ρόλο αν γίνει χρηματοδότηση εξαγοράς (και) με μετοχικό κεφάλαιο, όχι όμως αν πρέπει να δαπανηθεί πραγματικό χρήμα, να αποδοθούν πραγματικές εγγυήσεις και πάει λέγοντας. Κατά τις φήμες που φούντωσαν από το πουθενά πάντως, η Sony υποτίθεται ότι προσφέρει 130 δολάρια ανά μετοχή, την ώρα που η αξία της στην αγορά είναι κάτω από 100 δολάρια. Υπολογίστε ότι η Sony έχει διπλάσιο χρέος από ρευστό και τα ισοδύναμά του, την ώρα που η Take Two Interactive δεν χρωστά πουθενά. Μια κίνηση σαν τη φημολογούμενη δεν είναι αδύνατη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απλή ή εύκολη.
Βέβαια όλα τα παραπάνω είναι τεχνικά ζητήματα. Έστω ότι η Sony θέλει να αγοράσει. Έστω ότι η Take Two Interactive θέλει να πωληθεί.
Το θέμα είναι τι λόγο έχει η Sony να σκεφτεί μια τέτοια κίνηση εξ αρχής; Οι εξαγορές, και δη αυτές τέτοιου μεγέθους, δεν γίνονται για το κέφι. Είναι σημαντικό να εξασφαλίζουν κάτι, να καλύπτουν κάποιο κενό που αντιλαμβάνεται ο αγοραστής ή να επιτρέπει την είσοδό του σε μια αγορά στην οποία δεν είχε παρουσία προηγουμένως. Το δεύτερο προφανώς δεν αγγίζει το συγκεκριμένο ζήτημα για ευνόητους λόγους.
Η Take Two έχει τα αυτονόητα δυνατά χαρτιά: Rockstar (GTA, RDR) και 2K Sports (NBA 2K). Το Borderlands δεν είναι πραγματική δύναμη στην αγορά, δεν είναι εσωτερική παραγωγή, θα ήταν άτοπο να υποθέσουμε ότι είναι η αφορμή για τέτοιους είδους δοσοληψίες. Το ίδιο θα πούμε και για το WWE 2K. Η αλήθεια είναι ότι το τμήμα της αγοράς που καλύπτει το NBA 2K δεν το καλύπτει η Sony ούτε και κανένας άλλος. GTA και RDR όμως πέφτουν σε κατηγορία στην οποία η Sony είναι δυνατή από μόνη της: single player και, εσχάτως (Horizon Zero Dawn), open world. Ποια τρύπα θα έκλειναν ακριβώς; Ναι, η Rockstar είναι ικανότατη, πηγαίνει από τη μια επιτυχία στην άλλη, αν και ποτέ με ταχείς ρυθμούς. Τι θα προσφέραν όλοι αυτήν στη Sony;
Μια επικοινωνιακή νίκη, για αρχή, μιας και τεράστια franchises θα ήταν πια του χεριού της. Αυτά τα τεράστια franchises θα μίκραιναν βέβαια, διότι δεν θα ξαναπουλούσαν ποτέ όσο πουλάνε τώρα που εμφανίζονται σε πέραν του ενός συστήματος. Αυτό σημαίνει, μάνι μάνι, ότι θα ήταν δυσκολότερη να δικαιολογήσουν το κόστος παραγωγής στο οποίο έχουν μάθει να κινούνται. Με εξαίρεση το NBA 2K που έχει μάθει καλύτερα να μένει σχεδόν ακίνητο.
Προσφέρει επίσης τίτλους στη συλλογή της Sony που αξιοποιούν αποτελεσματικά live services. Όντως η Sony μπορεί να έχει PSN και PS Now, οι τίτλοι της όμως δεν σχεδιάζονται σε ανάλογο βαθμό, αν σχεδιάζονται και σε οποιοδήποτε βαθμό εδώ που τα λέμε, με βάση τα live services και την υποστήριξη μακράς πνοής σε multiplayer κ.λπ. Αυτό της δίνει όμως το περιθώριο να έχει πολλαπλούς τίτλους single player με καλές πωλήσεις, από πολλές διαφορετικές ομάδες. Ο Shawn Layden έχει υπογραμμίσει ότι η εστίαση της εταιρείας στις μεγάλες αφηγηματικές εμπειρίες είναι συνειδητή πια και είναι και ειδοποιός διαφορά για την πλατφόρμα, σε σχέση με άλλες αλλά και με άλλους εκδότες. Συν τοις άλλοις, με το να «γωνιάσει» όλες σχεδόν τις μεγάλες παραγωγές του είδους εξαγοράζοντας την Take Two Interactive θα έφερνε μεγάλη ανισορροπία στην αγορά (που δεν θα μας έβγαινε γενικότερα σε καλό, όχι μακροπρόθεσμα τουλάχιστον) αλλά ίσως και να οδηγούσε στη βίαιη γιγάντωση άλλων εταιρειών προκειμένου να καλυφθεί το κενό σε άλλα συστήματα. Εκτός βέβαια αν η Sony προτάξει ως λύση το PS Now φροντίζοντας να τρέχει σε πλατφόρμες πέραν της δικής της. Αυτός ίσως και να ήταν ο μόνος τρόπος να βγάλει νόημα μια τέτοια πιθανή εξαγορά σε βάθος χρόνου. Αν όλες οι πλατφόρμες γίνουν περισσότερο υπηρεσίες από οτιδήποτε άλλο, οι τίτλοι της Take Two Interactive θα μεγεθύνουν το εκτόπισμα μιας υπηρεσίας που μπορεί να είναι οικονομικά πολύ πιο προσιτή υπόθεση αν δεν προϋποθέτει την αγορά hardware ή/και την αγορά μεμονωμένων τίτλων κάθε φορά. Πολύς ακούγεται ο κόπος για κάτι τέτοιο.
Και καλά η Sony. Η Take Two γιατί να πουλήσει οποιοδήποτε μερίδιό της ή και το σύνολό της; Της λείπει η σταθερότητα; Της λείπει η κερδοφορία; Είναι χρεωμένο και αγχώνεται; Τίποτα από όλα αυτά. Κι αν δεν θέλει μια εταιρεία να πωληθεί, μόνη εναλλακτική είναι η προσέγγιση των μετόχων μεμονωμένα με ποσά που να τους «αναγκάζουν» να δουν τα πράγματα αλλιώς. Να πατήσουν δηλαδή σε ατομικό συμφέρον, αντί για εταιρικό. Κι αν η Microsoft δεν κατάφερε να αγοράσει καμία πραγματικά μεγάλη εταιρεία, παρά την ακόμη μεγαλύτερη οικονομική της άνεση, τι σας λέει αυτό για τη διάθεση των μεγάλων να πωληθούν σε οποιονδήποτε;
Αν κοιτάξουμε λίγο τριγύρω βέβαια, προκύπτει κι άλλη απορία. Γιατί να δώσει κανείς 13 δις στην Take Two αντί για 6, 7 ή 8 στην CD Projekt RED, αν θέλει περισσότερα single player games στη φαρέτρα του; Ποια επιδίωξη φαντάζει λογικότερη ως προς τη μελλοντική της απόδοση;
Να σημειωθεί επίσης πως η επικρατούσα θεωρία λέει πως για να γίνει μια εξαγορά της Take Two, είναι σχεδόν απαραίτητη προϋπόθεση να πωληθεί η Sony Pictures. Κάτι τέτοιο όχι μόνο αφαιρεί τα δικαιώματα του Spider-Man από τη Sony, αν όχι πλήρως, τότε τουλάχιστον μερικώς, αλλά ακυρώνει και την όποια εμπλοκή και κερδοφορία σε μια διαφορετική βιομηχανία. Για να μην πούμε πως για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται χρόνος πολύς έτσι κι αλλιώς.
Ο πυρήνας όλων των παραπάνω είναι απλός. Αν ακούμε μια θεωρία και η επόμενη σκέψη είναι «για φαντάσου τι έχει να γίνει έτσι και», έχουμε προσπεράσει καίρια βήματα σε συλλογισμό. Διότι το θέμα είναι να βγει ο παίκτης κάπως κερδισμένος. Οπότε το θεμιτό είναι να αναρωτιόμαστε τι θα κερδίσουμε εμείς σε κάθε περίπτωση, κι ακόμη κι αν η απάντηση έρχεται εύκολα, ύστερα πρέπει να αναρωτηθούμε τι κερδίζουν και οι εταιρείες που γίνονται αντικείμενο τέτοια φημολογίας. Αν δεν έχει νόημα για τις εταιρείες, τότε τύφλα να ‘χουν οι θεωρίες.
Αν είναι να μείνει κάτι από αυτήν την ιστορία, ας μείνει πως μια τέτοια εξαγορά είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει, ακόμη κι αν τη θέλουν όλοι. Κι αν αυτό δεν αλλάξει, όλα τα άλλα είναι κούφια λόγια.
Βασικά…όλα τα άλλα είναι SEO. Καταλαβαίνετε.
Άψογος,θέλουμε κι άλλα τέτοια.Μια απορία μόνο.Γιατί να πωληθεί η Sony Pictures;Κάπου σε έχασα.
Είναι παράλογο να πωληθεί από τη στιγμή που η εταιρεία κάνει pivot επικοινωνιακά σε πρωτίστως entertainment company και ύστερα consumer electronics company. Για πρώτη φορά από την ίδρυσή της.
Ωστόσο είναι παλαιότερη η φημολογία για πιθανή πώληση της Sony Pictures και συνδυάστηκε αυτή με τις υπόλοιπες για να παρουσιαστεί, υποτίθεται, ως πιθανότερο το σενάριο για Take Two. Αχταρμάς γενικά.
Και τόσοι οι ξυπνιτζήδες στην αγορά που ανέβηκε 6 δολάρια η μετοχή της Take Two χτες χάρη σε τέτοιες βλακείες.