Αυτό δημιουργεί το εξής πρόβλημα βέβαια. Πώς καταλαβαίνει ένας publisher, ένας developer το επίπεδο της δουλειάς που κάνει ο καθένας; Κατά κανόνα δεν έχει ιδέα. Δεν μπορεί να αφιερώσει κόπο, χρόνο, χρήμα, ανθρώπινο δυναμικό για να βγάζει άκρη. Φυσικά δεν είναι ελληνικό πρόβλημα αυτό, ισχύει και για άλλες χώρες. Το σίγουρο είναι πως δεν ισχύει για μεγαλύτερες αγορές και δη τις αγγλόφωνες, ακόμη και τις μικρές. Μια εταιρεία καταλαβαίνει μια χαρά τι γίνεται στη Νέα Ζηλανδία, κι ας είναι τα πρόβατα περισσότερα από τους ανθρώπους εκεί κάτω. Εδώ τι πρόβατα, τι άνθρωποι, παρόμοιο νόημα βγαίνει.
Φυσικά αυτό σημαίνει πως όλοι πρέπει να βασίζονται στους αριθμούς, που δεν έχουν το ίδιο νόημα παντού. Σημαίνει επίσης πως οποιοδήποτε ελληνικό μέσο πρέπει να ιδρώσει παραπάνω για να αφήσει στίγμα. Πρέπει, εφόσον έχει το περιθώριο να το κάνει, να μεταφράζει αποσπάσματα κάποιων άρθρων, αποσπάσματα αντιπροσωπευτικά του συνόλου για να καταφέρει να βρεθεί και ο όποιος ξένος σε παρόμοιο μήκος κύματος, με την πληροφορία που θα του επιτρέψει να σχηματίσει εικόνα αν δυο πλευρές με π.χ. τα ίδια νούμερα ακριβώς, έχουν άλλες ποιοτικές διαφορές ή αν, σε τελική ανάλυση, κάποιος γράφει ανακρίβειες οπότε τίθεται ζήτημα αξιοπιστίας.
Σε κάθε περίπτωση η μέτρια δουλειά και η καλή δουλειά έχουν τις ίδιες, χαμηλές, πιθανότητες να γίνουν αντιληπτές για αυτό που είναι, ειδικά αν δεν το πάρει κάποιος απόφαση να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να επικοινωνήσει όπως πρέπει με publishers και developers.
Καμιά φορά αξίζει τον κόπο πάντως. Αυτό είναι το ενθαρρυντικό. Σίγουρα κάποιοι δεν ενδιαφέρονται για οτιδήποτε πέρα από έναν αριθμό, όσο νιανιά και να κάνουμε τα πάντα, γιατί απλά δεν θέλουν να αφιερώσουν ενέργεια και φαιά ουσία σε κάτι πέρα από αυτόν. Σκεφτείτε το σαν το ράλι των λόγων αντίθεσης στις τηλεοράσεις. Τα νούμερα έπαψαν να έχουν νόημα από ένα σημείο κι έπειτα. Όχι επειδή πιάσαμε το ιδανικό, αλλά επειδή οι αριθμοί κατέληξαν να μη βγάζουν νόημα, να μην έχουν επαφή με την πραγματικότητα, να μη μεταφράζονται σε καλύτερη εικόνα που υποτίθεται πως είναι και το ζητούμενο σε μια τηλεόραση. Ξεφεύγουμε όμως. Το νόημα το έχετε αντιληφθεί ήδη.
Επιστροφή στα ευχάριστα. Ο επιπλέον κόπος, λοιπόν, πιάνει καμιά φορά. Και τότε ανοίγει δρόμος για κάτι πιο ενδιαφέρον, κάτι πιο «περίεργο» κάτι που, συχνά πυκνά, συμβαίνει να μην έχει σκαρφιστεί κάποιος άλλος. Και καλό είναι να γίνεται η αρχή και σε κάτι διαφορετικό μια στο τόσο. Βλέπετε, το ζήτημα δεν είναι μια αποκλειστικότητα εδώ κι εκεί. Αν είναι αποκλειστικότητα σε κάτι ανούσιο, σιγά το πράγμα. Κάπως πρέπει να κεντρίζεται και το δικό μας ενδιαφέρον όμως. Δουλειά κάνουμε κι εμείς και θέλουμε να ξεφεύγουμε λίγο. Αν αυτό σημαίνει ότι θα μας βγει η πίστη για να πείσουμε ότι θέλουμε να ξεφύγουμε, ο καφές να είναι αρκετός και όλο και κάποια ελπίδα ξεπηδά. Και ξέρετε ποια είναι η καλύτερη τιμωρία για τους άπιστους Θωμάδες: να αποδεικνύεται στο τέλος ότι αν δεν ήταν τόσο μονόχνοτοι, θα είχαν κι εκείνοι μερίδιο από την ίδια ελπίδα.
Σωστή η παρατήρηση σας και από μια ματιά που ο αναγνώστης δύσκολα μπορεί να δει.Η καλή δουλειά μπορεί να μην φέρνει πάντα τον επιθυμητό κόσμο αλλά φέρνει την επιθυμητή εκτίμηση από άτομα που όντως ενδιαφέρονται για τον κόσμο και την βιομηχανία του gaming.Η διαφορά ανάμεσα σε ένα click-bait σαιτ που θέλει clicks απο το facebook και σε ένα άλλο που όντως κάνει σωστή δουλειά είναι εμφανής, αν όχι στον publisher στον αναγνώστη.
Όσο αφορά όμως το θέμα των publishers.Νομίζω χωρίς να έχω βέβαια γνώση πάνω στο θέμα τα μικρά verdicts σε site σαν το metacritic που είναι στα Αγγλικά δεν είναι έναν πρόχειρος μεν αλλά υπαρκτός δε τρόπος για έλεγχο απο publishers?Προφανώς δεν μπορείς να καταλάβεις ένα review απο 3 γραμμές αλλά από ένα ξερό νούμερο παραμένει καλύτερος τρόπος ελέγχου.