Ήξερα φυσικά για τη μανία που έχουν με τα card games. Μία από τις πρώτες γλώσσες στις οποίες μεταφράστηκε το Magic The Gathering ήταν η ιαπωνική, και λίγο πολύ όλοι έχουμε ακούσει για τις κάρτες hanafuda με τις οποίες ασχολείτο η Nintendo προτού ασχοληθεί με τα video games. Tούτο λεχθέντος, τα παιχνίδια της Blizzard δεν είχαν ποτέ τη δημοφιλία που αποκόμισαν στις όμορες χώρες (π.χ. Κορέα και Κίνα) κυρίως λόγω της χαμηλής διείσδυσης του PC gaming όπως είδαμε και σε προηγούμενο άρθρο. Κι όμως, το Hearthstone έχει ένα στοιχείο που λείπει από το World of Warcraft, το Diablo και από όλα τα άλλα παιχνίδια της Blizzard που δεν κατάφεραν να επιτύχουν ιδιαίτερα στην Ιαπωνία. Το Hearthstone είναι ένα πραγματικό “Kurofune” και είναι “τέλειο”.
Στα μέσα του 19ου αιώνα, η μεσαιωνική Ιαπωνία των shogun ήρθε αντιμέτωπη με τα τότε υπερσύγχρονα ατμόπλοια του αμερικανικού στόλου. «Αυτά τα μαύρα πλοία (kuro = μαύρο, fune = πλοίο) από ατσάλι που έζεχναν φλόγες» όπως τα περιγράφουν κάποιες πηγές, θα άφηναν για πάντα το αποτύπωμά τους στο συλλογικό ιαπωνικό ψυχισμό και θα επηρέαζαν όσο τίποτα άλλο την πορεία της χώρας προς τον εκσυγχρονισμό αλλά και το μιλιταρισμό. Σήμερα, ο όρος Kurofune χρησιμοποιείται για να δηλώσει και τα τεχνολογικά επιτεύγματα του εξωτερικού, ή κάποιο προηγμένο προϊόν που μόνο οι ξένοι μπορούν να φτιάξουν.
Το Hearthstone φυσικά δεν είναι τεχνολογικά πρωτοποριακό, ο συνδυασμός όμως του lore του κόσμου, της ευκολίας στη χρήση και της γοητείας που ασκεί, το κάνει εξαιρετικά δύσκολο να αντιγραφεί και να βελτιωθεί από Ιάπωνες αφού επιπλέον τους χωρίζει και πολιτισμικό χάσμα από το «Τολκινοειδές» σύμπαν του Warcraft.
Χωρίς να αλλάζουμε θέμα, το ίδιο συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό στον κινηματογράφο, ένα κατεξοχήν αμερικανικό μέσο. Πρώτα τα γουέστερν, μετά οι ταινίες της Disney και τελευταία επικές υπερπαραγωγές όπως το Star Wars αποτελούν από παλιά αντικείμενο θαυμασμού στην Ιαπωνία, σαν κάτι το τέλειο που ακόμα και αν δεν μπορούμε να το αντιγράψουμε ή να το ξεπεράσουμε, μπορούμε και πρέπει να το αναγνωρίσουμε.
Ειδικά η πρώτη τριλογία Star Wars είναι ένα κλασικό παράδειγμα της επιρροής της αμερικανικής κουλτούρας. Αν και ο George Lucas εμπνεύστηκε πάρα πολύ από τις ταινίες του Akira Kurosawa και το αποτέλεσμα είναι κάτι σαν «samurai στο διάστημα», η ικανότητα των αμερικανικών μέσων που μπορούν και απευθύνονται σε παγκόσμιο κοινό είναι η αιχμή του δόρατος της “μαλακής” ισχύος όπως ορίζεται στις διεθνείς σχέσεις. Και αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη διπλωματία της κανονιοφόρου (gunboat diplomacy) που εφάρμοσαν στην Ιαπωνία το 19ο αιώνα για να την εκφοβίσουν, παραμένουν και τα δύο ως δείγματα Kurofune, με την κυριολεκτική και τη μεταφορική έννοια.
Οι Ιάπωνες είναι λαός που ζητάει μόνο το καλύτερο από θέμα ποιότητας και δεν κάνει εύκολα συμβιβασμούς. Ακόμα και μια καραμέλα εκεί θα είναι συσκευασμένη με περίτεχνο τρόπο για να προκαλεί το ενδιαφέρον του αγοραστή πόσο μάλλον ένα προϊόν τεχνολογίας που πρέπει να είναι άψογο. Όπως είπε και ένας Έλληνας που ζει πολλά χρόνια στο Tokyo σε ένα τελευταίο αφιέρωμα της εφημερίδας Βήμα, «ενώ όλοι μαθαίνουν σε σχολικό επίπεδο αγγλικά, δεν τα χρησιμοποιούν... Αν δεν είναι βέβαιοι για κάτι, επιλέγουν να μη μιλήσουν. Είναι πολύ καλά εκπαιδευμένοι στην τελειότητα, και αυτό δεν το προδίδουν».
Συγχαρητηρια για αλλη μια φορα.Πολυ ενδιαφεροντα τα νεα απο τους συμπαθεις Japan!
Παιζει να εχει βγει σε Anime το Seven Samurai η πεταξα κοτσανα?
Γουσταρω τρελα ολες αυτες τις αθεατες πλευρες. :)
Οσον αφορα την τελειομανια των Ιαπωνων μηπως γι'αυτο τα παιχνιδια της Nintendo τρεχουν απροβληματιστα απο day 1;και γι'αυτο επισης καθυστερουν(υπερβολικα πολλες φορες)να κυκλοφορησουν αρκετα παιχνιδια τους,επειδη θελουν να ανταποκρινονται στα υψηλα standard τους;μονο που ετσι η τελειομανια εχει και τα τρωτα της σημεια.
@evergrey
Τώρα που το λες ναι, είχε βγει άνιμε και πρέπει να είχα δει κάνα επεισόδιο αλλά δεν θυμάμαι να ήταν ιδιαίτερα καλό. Το άλλο που μου ήρθε στη μνήμη από το σχόλιο σου είναι ένα game της Sammy για το Ps2, το Samurai 20xx, που μου είχε φανεί εντυπωσιακά unplayable. Kαλύτερα να μείνουμε με την πρωτότυπη ταινία.
@mysterious
Αυτή είναι πάνω κάτω η λογική που συμπυκνώνεται και από τα λόγια του Miyamoto "Ένα παιχνίδι που θα αργήσει μπορεί να βγει καλό, αλλά ένα κακό παιχνίδι είναι κακό για πάντα". Δυστυχώς πλέον το έχουν παρακάνει σε αυτή τη γενιά χωρίς να υπάρχει το ανάλογο αποτέλεσμα. Ελπίζω να βελτιωθούν τα πράγματα στο μέλλον.
Σε ευχαριστω Νικο.Σημερα που ειχα χρονο.εψαξα και εγω και πραγματι δεν διαβασα και πολυ καλα λογια για το Anime.
Καλη συνεχεια με τα ενδιαεφεροντα νεα απο τον Japan κοσμο.
Μακάρι αυτή η τελειομανία, το συνεχές κυνήγι της ποιότητας να υπήρχε και στις δυτικές χώρες. Δυστυχώς, εδώ επικρατεί η άποψη πως τέτοια πράγματα εντάσσονται στο λεγόμενο φάσμα του αυτισμού.