Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

Γεύση από κεράσι: Το σύνδρομο των Γκαλαπάγκος

Ένα στοιχείο που μου είχε κάνει εντύπωση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου στην Ιαπωνία το καλοκαίρι του 2009 ήταν αναμφίβολα τα κινητά τηλέφωνα. Ήταν τόσο εξελιγμένα που η διαφορά με τα δικά μας ήταν τουλάχιστον χαοτική. Για παράδειγμα, μπορούσαν από τότε να χρησιμοποιηθούν σαν πιστωτική κάρτα ή ακόμα και σαν πάσο για τις συγκοινωνίες. Και αν τότε με ενδιέφεραν αυτά ίσως να είχα αναρωτηθεί, πώς μια τέτοια τεχνολογία δεν έχει κάνει θραύση και στον υπόλοιπο κόσμο; Η απάντηση είναι απλή. Ήταν υπερβολικά εξελιγμένα.

Το 1835, όταν ο Κάρολος Δαρβίνος εξέτασε την πανίδα των Νησιών Γκαλαπάγκος ανέπτυξε τη θεωρία ότι η γεωγραφική απομόνωση επηρέασε την απόκλιση των ειδών με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλά ενδημικά είδη, κάτι που τον οδήγησε και στην ανάπτυξη της θεωρίας της φυσικής επιλογής. Αυτή η γνωστή θεωρία άρχισε να χρησιμοποιείται στην Ιαπωνία για να δηλώσει τα προϊόντα εκείνα που έχουν εξελιχθεί σε μια απομονωμένη αγορά και εμφανίζουν μεγάλες διαφορές με τα υπόλοιπα.



Και αν αυτό το φαινόμενο ονομάστηκε, “Σύνδρομο των Γκαλαπάγκος”, η ολοένα συνεχιζόμενη απόκλιση από τις εξωτερικές επιρροές και η μεγαλύτερη εσωστρέφεια ονομάζεται “Γκαλαπαγκοποίηση”. Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζούμε σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο όπου τα κυρίαρχα trends είναι πάνω κάτω τα ίδια όπου και αν κοιτάξουμε. Ταινίες, μουσική, σειρές και φυσικά games, απηχούν τα γούστα μιας παγκόσμιας αγοράς που τείνει να γίνει ενιαία. Όχι όμως στην Ιαπωνία, σε μια χώρα όπου οι νέοι δεν θεωρούν πως οι ξένες γλώσσες όπως τα αγγλικά θα τους χρησιμεύσουν (σύμφωνα με μια έρευνα του 2014) και δεν θέλουν να σπουδάσουν ή να δουλέψουν στο εξωτερικό, μία τάση που έχει οξυνθεί τα τελευταία χρόνια.

Αυτό το φαινόμενο μπορεί να χρησιμεύσει και για την κατανόηση του ιαπωνικού ge-mu gyoukai, δηλαδή της αγοράς των games. Στην Ιαπωνία το PC gaming όπως το εννοούμε εμείς, ξεκίνησε και τελείωσε την δεκαετία του 1980 και έτσι, όταν στην προηγούμενη γενιά ξεκίνησε να υπάρχει εναρμόνιση για console development και PC development αυτό φάνηκε μόνο στη Δύση. Αντιθέτως, στην Ιαπωνία, όπου τα σπίτια είναι μικρά και στενά και οι δημόσιες συγκοινωνίες εκτεταμένες, ξεκίνησε να ακμάζει το φορητό gaming το οποίο οδήγησε στη σημερινή ραγδαία εξάπλωση των mobile και social games στα κινητά.

Αυτό το χάσμα φαίνεται και στις πωλήσεις του PS4. Ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο τα πηγαίνει εξαιρετικά, καλύτερα και από το PS2 αν το συγκρίνουμε αναλογικά, στη χώρα προέλευσής του προχωράει με πολύ αργούς ρυθμούς. Αυτή η τόσο έντονη διαφορά δημοφιλίας συνδέεται και με το καθοριστικό δίλημμα για το σε ποιους στοχεύει το εκάστοτε προϊόν, αν είναι για το εσωτερικό ή το εξωτερικό με τους πιο πολλούς να επιλέγουν το πρώτο συμβάλλοντας στην προαναφερθείσα “γκαλαπαγκοποίηση” της αγοράς.

Αν όμως η Ιαπωνία προσδεθεί πλήρως στο άρμα της παγκοσμιοποίησης ίσως θα έχει περισσότερα να χάσει από αυτά που θα κερδίσει. Αυτήν τη στιγμή η χώρα ευεργετείται από ένα τουριστικό “τσουνάμι” που ενδιαφέρεται εκτός των άλλων για φαγητό, πολιτισμό και όλες τις πτυχές του φαινομένου “Cool Japan” όλων εκείνων των στοιχείων που την κάνουν εξωτική και μοναδική. Ένα ακόμα παρόμοιο στοιχείο είναι και το ιαπωνικό game design που διακρίνεται από μια δεξιοτεχνία και μαστοριά που είναι αδύνατο να βρεθεί αλλού και ας το βλέπουμε πλέον σπάνια και σε μικρότερης κλίμακας παραγωγές.

Υπάρχει όμως ελπίδα ότι τα πράγματα θα καλυτερεύσουν. Στις λίστες με τα δημοφιλή μεταχειρισμένα, ενδεικτικό σημάδι του πως κινείται η αγορά, βγήκε πρώτο το The Witcher 3 με αρκετούς ακόμα τίτλους από το PS4 να ξεχωρίζουν, κάτι που δείχνει πως σιγά-σιγά μεγαλώνει η βάση του. Σε αυτό αν προστεθεί η επερχόμενη μείωση τιμής και η δειλή αλλά αυξανόμενη υποστήριξη από το εσωτερικό σε συνδυασμό με την υποχώρηση των φορητών, μπορεί να έχουμε μια σύγκλιση Δύσης και Ανατολής μετά από πολλά χρόνια. Kαι αυτό να μην επιτευχθεί και στη νησιώτικη χώρα να καταλήξουμε με θαλάσσια ιγκουάνα, στο εξωτερικό σίγουρα θα έχουμε “γκοτζίλα”. Όπως και αν έχει, το είδος είναι και θα παραμείνει ιαπωνικό.


 
Διαβάστε όλα τα νέα του Enternity.gr στο Google News, στο Facebook στο Twitter και στο Instagram και κάντε εγγραφή στο Newsletter
0 ΣΧΟΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Για να μπορέσετε να προσθέσετε σχόλιο θα πρέπει πρώτα να έχετε κάνει login!

    • https://www.enternity.gr/files/Image/UserAvatars/resized/enternity_50_50.jpg
    • 3000 χαρακτήρες ακόμα
  • Δεν υπάρχουν ακόμα σχόλια για αυτό το άρθρο.
*