Το Ashes of Ariandel είναι το πρώτο από τα δύο προγραμματισμένα DLC, και κατά κάποιον τρόπο αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα του που ακριβώς έχει φτάσει η σειρά - με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται. Η πρόσβαση στη νέα περιοχή δε χρειάζεται τη διαδικασία που έπρεπε να ακολουθήσουν οι παίκτες στους προηγούμενους τίτλους, αφού ένας NPC περιμένει δίπλα στο bonfire του Cathedral of the Deep, έτοιμος να μεταφέρει το χαρακτήρα μας στη νέα περιοχή. Οι δημιουργοί βέβαια φροντίζουν να προειδοποιήσουν τους επίδοξους εξερευνητές (μέσα από θρυλικά πλέον μηνύματα στο δάπεδο) ότι όσοι θέλουν να επιβιώσουν καλό είναι να έχουν εξερευνήσει πρώτα τα βάθη του Lothric Castle, αλλά οι προειδοποιήσεις δεν απέτρεψαν ποτέ κανέναν στον κόσμο του Dark Souls - και το ταξίδι στο Painted World of Ariandel (ναι, είναι νεύμα προς το Painted World of Ariamis) ξεκινάει.
Το Ashes of Ariandel είναι το πρώτο από τα δύο προγραμματισμένα DLC, και κατά κάποιον τρόπο αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα του που ακριβώς έχει φτάσει η σειρά – με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται.
Η πρώτη εντύπωση; Ναι, η νέα περιοχή είναι πανέμορφη, με το χιόνι να σκεπάζει τα πάντα και το περιβάλλον να είναι όσο εχθρικό θα περίμενε ο μέσος βετεράνος της σειράς. Όταν βλέπουμε ότι ακόμα και τα δέντρα προσπαθούν να σκοτώσουν, όπως και να το κάνουμε, νιώθουμε σα στο σπίτι μας. Τα νέα είδη εχθρών προσπαθούν να μας κάνουν τη ζωή δύσκολη, και όπως όλοι ξέρουμε μέχρι τώρα, δε θα πρέπει να φοβάστε τους γιγάντιους αντιπάλους, αλλά αυτούς που είναι λίγο-πολύ στο μέγεθός σας και έχουν ανθρώπινη μορφή. Οι λύκοι θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά και να προσφέρουν ίσως το πιο ενδιαφέρον είδος εχθρού που έχουμε δει στη σειρά, αφού μας περιτριγυρίζουν και φωνάζουν τους…φίλους τους, μέχρι να μας βρουν σε ευάλωτη θέση και να επιτεθούν. Το πρόβλημα είναι όμως ότι ακριβώς εκείνη τη στιγμή φανερώνεται μια σειρά από αδυναμίες στο σχεδιασμό τους, αφού οι κινήσεις τους «συγκρούονται» με το ίδιο το έδαφος και τους κάνει να «κολλάνε», με το αποτέλεσμα να είναι περισσότερο ντροπιαστικό παρά τρομακτικό.
Το τοπίο μπορεί να είναι όμορφο και να ακολουθεί το κλασικό μοτίβο των Souls με το μέρος που «βλέπεις-εκεί-μακριά-αλλά-πρέπει-να-σκεφτείς-πώς-θα-το-φτάσεις» και τα shortcuts που κάνουν τα ίδια τα επίπεδα να αναδιπλώνονται να εξοικονομούν χρόνο (και νεύρα) σε όσους τολμούν να εξερευνήσουν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά τελειώνουν πολύ γρήγορα. Μέχρι να προλάβουν όλα να «κάτσουν» στο μυαλό του παίκτη, το DLC έχει πρακτικά τελειώσει. Τα δύο boss fights (με το δεύτερο να είναι προαιρετικό και την πρόσβαση να αποκτάται με έξυπνο τρόπο, αν και το κόλπο έχει ξαναχρησιμοποιηθεί στο main game) αν και χορταστικά έρχονται πολύ νωρίς, αφήνοντας αίσθημα… απογοήτευσης, περισσότερο γιατί περιμέναμε το κάτι παραπάνω. Και πώς να μην το περιμένουμε, όταν οι δημιουργοί μας έχουν καλομάθει. Ναι, υπάρχουν νέα όπλα, νέα spells, νέοι εχθροί, αλλά στο τέλος του ταξιδιού στο Painted World of Ariandel, απλά μένει η εντύπωση ότι η From Software περισσότερο τσεκάρει κουτάκια, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την κυκλοφορία του DLC. Το ίδιο ισχύει και για το «ξεκλείδωμα» του PvP arena (που γίνεται με την εξόντωση του προαναφερθέντος προαιρετικού boss), η οποία εν τέλει αφήνει την εντύπωση ότι δεν ήταν και τόσο απαραίτητη, αφού δεν έχει την ίδια αίσθηση με τα αυτοσχέδια fight clubs που οι παίκτες δημιουργούσαν μέχρι πρότινος. Βέβαια βοηθάει και το γεγονός ότι πρέπει να περιηγηθείτε μέσα από πόσα menus για να διαλέξετε το match που θέλετε - και φυσικά οι μνημειωδώς κακές γραμμές που κάνουν την κάθε αναμέτρηση ένα lagfest.
Το Ashes of Ariandel είναι το πρώτο από τα δύο προγραμματισμένα DLC, και κατά κάποιον τρόπο αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα του που ακριβώς έχει φτάσει η σειρά - με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται.
Το θέμα με το Ashes of Ariandel είναι ότι δεν καταφέρνει ποτέ να σταθεί αντάξιο του Dark Souls III και της εμπειρίας που αυτό προσέφερε. Και δεν είναι τόσο το μέγεθος (αν και στις περίπου 3 ώρες που χρειάζονται για να δείτε τα πάντα, το λέμε και μικρό), όσο το γεγονός ότι δε δίνει κάποιο κίνητρο για να παραμονή στον κόσμο του. Δεν είναι ότι δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα θετικό. Κάθε άλλο. Μία από τις πτυχές του τίτλου που έκανε εντύπωση στον γράφοντα είναι ο τρόπος με τον οποίο η From Software έχει τελειοποιήσει την παρουσίασή της, χωρίς να φλυαρεί – κάτι που κανείς άλλος δεν έχει καταφέρει.
Κανείς όμως θα μπορούσε να πει ότι φταίει η ίδια η From Software με τη δουλειά που έκανε στο Dark Souls III. Ή με τον τρόπο που αντιμετώπισε αυτό το πρώτο πακέτο επέκτασης. Όπως και να ‘χει, οι ελπίδες εναποτίθενται στο δεύτερο DLC για να ικανοποιηθεί αυτή η γνωστή δίψα που έχουν όλοι οι fans της σειράς.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity