Στη συνέχεια, θα σας παρουσιάσουμε ποια είναι κατά τη γνώμη μας τα καλύτερα παιχνίδια με τα οποία είχαμε την ευκαιρία να ασχοληθούμε σε έναν υπολογιστή που μας κράτησε συντροφιά από το 1989 έως και το 1996. Σημειώνεται ότι λίστα με τα όσα έμειναν για λίγο εκτός δεκάδας είναι τεράστια. Είναι εκπληκτικό το τι μπορούσαν να κατορθώσουν τότε οι developers με μόνο 64Κ RAM.
1. Bubble Bobble
To Bubble Bobble είναι ένα platform game της Taito, που λανσαρίστηκε το 1987. Ο Baron Von Blubba έχει απαγάγει τις φιλενάδες των δίδυμων Bubby και Bobby, τους οποίους μεταμόρφωσε σε Bubble Dragons. Γνωστοί ως Bub και Bob ή ο πράσινος και μπλε δράκος, τα δυο αδέρφια θα πρέπει να διασχίσουν την Cave of Monsters που αποτελείται από 100 επίπεδα, για να σώσουν τις φίλες τους. Στο τελευταίο περιμένει ο Von Blubba, έτοιμος να κατακεραυνώσει όποιον βρεθεί στον δρόμο του. Το Bubble Bobble έμεινε στην ιστορία για το εκπληκτικό level design του, το απλό και ταυτόχρονα άκρως εθιστικό gameplay, την ποικιλία των αντιπάλων, τα δεκάδες power ups, τις διαμαντόπιστες, αλλά και τη φάλαινα- Μπάμπης ένα από τα ονόματα που της είχαν δώσει οι θαμώνες των arcades, η οποία απειλούσε όποιον δεν κατόρθωνε να ολοκληρώσει μια πίστα στον διαθέσιμο χρόνο
2. Renegade
Τα καλά beat 'em ups που μπορούσε να παίξει κάποιος στον Commodore 64 ήταν μετρημένα στα δάχτυλα. Ένα εξ' αυτών το Renegade, επίσης της Taito, που ήρθε στην Ευρώπη το 1986. Πρωταγωνιστής ήταν ένας μαχητής των δρόμων που έπρεπε να τα βάλει με τέσσερεις διαφορετικές συμμορίες, μέχρι να φτάσει στο άντρο του Big Boss, ο οποίος κρατούσε φυλακισμένη την αρραβωνιαστικιά του. Το παλμαρέ των κινήσεων του πρωταγωνιστή ήταν εκπληκτικό για παιχνίδι της εποχής. Επιπλέον, κάθε συμμορία είχε τον δικό της αρχηγό, που ξεχώριζε ως προσωπικότητα και η αντιμετώπισή του απαιτούσε διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τους υπόλοιπους. Η ομάδα ανάπτυξης, Technos Japan έδωσε ρεσιτάλ στον τομέα του level design, σε ένα παιχνίδι που ουσιαστικά δεν ολοκληρώνεται ποτέ, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται διαρκώς, με όλο και πιο δύσκολους αντιπάλους.
3. Turrican
To Turrican μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως ένα παράδειγμα για τις δυνατότητες του Commodore 64. Το αριστουργηματικό shooter του Manfrend Trenz, που επενδύεται μουσικά από τις εκπληκτικές συνθέσεις του Chris Huelsbeck, κυκλοφόρησε το 1990 αφήνοντας κυριολεκτικά άφωνους τους κατόχους του 8-bit υπολογιστή, που δεν πίστευαν στα μάτια τους με όσα διαδραματίζοντας στην οθόνη τους.
Τα γεγονότα διαδραματίζονται στην αποικία Alterra, που δημιουργήθηκε από ανθρώπους σε έναν διαφορετικό γαλαξία, όμως εγκαταλήφθηκε πολλά χρόνια πριν. Η Alterra αποτελείται από πέντε ανεξάρτητους οικισμούς, που αντλούν ζωή από ένα πανίσχυρο δίκτυο δημιουργίας οικοσυστημάτων το γνωστό και ως Multiple Organism Unit Link ή MORGUL εν συντομία. Οι πρώτοι αποικιοκράτες χρησιμοποίησαν το MORGUL για να μετατρέψουν την Alterra σε τόπο που δεν ήταν δυνατό να κατοικηθεί, όμως ένας μυστηριώδης σεισμός τροποποίησε όλες τις λειτουργίες του συστήματος και μυστηριωδώς, το MORGUL επαναστάτησε. Οι λίγοι που κατόρθωσαν να ξεφύγουν μιλούσαν για μια ύπαρξη υψηλής νοημοσύνης που παρανόησε.
Για πολλές γενιές η ανθρωπότητα αναζητούσε τρόπους επιστροφής στην Alterra. Τελικά, μέσω της επιστήμης της γενετικής δημιουργήθηκε ένας επίλεκτος πολεμιστής, ο Turrican, με αποστολή να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη, Στο μεταξύ, το MORGUL μετέτρεψε όλες τις μορφές ζωής της Alterra σε δυνάμεις καταστροφής. Οπλισμένος με ό,τι πιο σύγχρονο διαθέτει η τεχνολογία, ο Turrican πρέπει να διασχίσει τις πέντε αφιλόξενες περιοχές της Alterra και να καταστρέψει τις τρεις μορφές του MORGUL.
4. Mayhem in Monsterland
Το Mayhem in Monsteland είναι το κύκνειο άσμα των σημαντικών κυκλοφοριών για τον Commodore 64. Αποτελεί μια ακόμα δημιουργία της Apex Computers Productions των αδελφών John και Steve Rowlands, που πλαισιώνονταν από τον Andy Roberts. Το single player platform game λανσαρίστηκε το 1993 και οι κριτικοί της εποχής το βαθμολόγησαν με άριστα.
Σύμφωνα με το σενάριο, ο Theu Saurus, μαθητευόμενος μάγος που ζούσε στη Monsterland, έκανε ένα μοιραίο λάθος τη στιγμή που προσπαθούσε να εκτελέσει ένα ξόρκι. Οι περιοχές Jellyland, Pipeland, Spottyland, Cherryland και Rockland γέμισαν θλίψη και το χρώμα χάθηκε από τη ζωή. Για να αποφύγει την οργή των άλλων τεράτων, ο Theo κρύφτηκε σε μια σπηλιά, ώσπου μια μέρα εμφανίστηκε ο ήρωας της περιπέτειας, ο Mayhem. Ο τελευταίος υποσχέθηκε ότι θα βρει την απαραίτητη μαγική σκόνη, ώστε η Monsterland να επιστρέψει στις παλιές της δόξες.
5. California Games
Το California Games κυκλοφόρησε στην Ευρώπη το 1987 από τη US Gold. Είναι μια συλλογή που αποτελείται από έξι παιχνίδια, τα οποία μπορείτε να απολαύσετε κάτω από τον ήλιο των δυτικών ακτών των Η.Π.Α. Πρόκειται για τα Half-pipe, Roller skating, Surfing (με τη συμμετοχή του Rippin' Rick), BMX, Footbag και Flying disc. Η υποστήριξη multiplayer έκανε το California Games ιδανικό για να συγκεντρώνεται η παρέα και να διασκεδάζει μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή. Τα κόλπα έδιναν και έπαιρναν και νικητής ήταν εκείνος που θα έδειχνε την μεγαλύτερη δεξιοτεχνία.
Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στους πρώτους μήνες κυκλοφορίας του είχαν πουληθεί 300.000 αντίτυπα, αριθμός που ανέβηκε στις 500.000 ως το 1989, κάτι που θεωρείται εξωπραγματικό για τα δεδομενα της τότε εποχής. Μεγάλη επιτυχία γνώρισαν και οι developers του παιχνιδιού, οι περισσότεροι εκ των οποίων ακολούθησαν στη συνέχεια μια λαμπρή καριέρα.
6. Last Ninja 2: Back with a Vengeance
To Last Ninja 2: Back with a Vengeance είναι ένα action-adventure video game που δημιούργησε η System 3 και λανσαρίστηκε το 1988. Επιπλέον, αποτελεί τη συνέχεια του Last Ninja, που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο πριν. Η εμπορική του επιτυχία ήταν τέτοια, που το 1990 τοποθετήθηκε στα ράφια των καταστημάτων με τον τίτλο Last Ninja Remix, αποκλειστικά για υπολογιστές 8-bit.
Πρωταγωνιστής είναι ο Ninja Armakuni. Έχοντας πλέον στην κατοχή του τα Koga scrolls ξεκινάει την εκπαίδευση μιας νέας γενιάς μαχητών. Όμως κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης, μεταφέρεται μυστηριωδώς στη Νέα Υόρκη του 20ου αιώνα. Αποκομμένος από την εποχή του, ο Armakuni θα πρέπει να νικήσει για μια ακόμα φορά τον σατανικό shoghun, Kunitoki.
Η πόλη είναι χωρισμένη σε περιοχές και κάθε μια αποτελείται από πολλαπλές οθόνες, γεμάτες εχθρούς και αντικείμενα που πρέπει να συλλέξει ο πρωταγωνιστής. Καθένα χρησιμοποιείται για την επίλυση γρίφων που ανοίγουν τον δρόμο για τη συνέχεια. Για την παρουσίαση έχει επιλεχθεί η ισομετρική όψη, για να δίνεται η αίσθηση του 3D και ο ninja μπορεί να κινείται προς οκτώ διαφορετικές κατευθύνσεις.
Σύμφωνα με τον Mark Cale της System 3, το Last Ninja 2 αγοράστηκε από 5,5 εκ. κατόχους Commodore 64, αριθμός που αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από το 1/4 των χρηστών του, που τότε υπολογίζονταν στα 20 εκ.
7. Shinobi
Σινόμπι ή Σαϊνόμπι. Η κόντρα ακόμα υπάρχει ανάμεσα στους φίλους του παιχνιδιού. Κυκλοφόρησε το 1989 για Commodore 64 και θεωρείται ως μία από τις καλύτερες μεταφορές τίτλου που δοξάστηκε στις αίθουσες των arcades.
Πρωταγωνιστής είναι ο Joe Musashi και λέγεται ότι το επώνυμό του αποτελεί φόρο τιμής στον θρυλικό Ιάπωνα μαχητή Miyamoto Musashi. Η Sega πιάνει την ιστορία του Joe από τη στιγμή που είναι ένα αδύναμο, νεαρό αγόρι και εγγράφεται στο dojo της Oboro clan. Έπειτα από χρόνια σκληρής εκπαίδευσης και διαλογισμού κατορθώνει να αναδειχτεί στον πλέον ικανό και αξιοσέβαστο ninja της ομάδας του. Επιλέγει να ζήσει ειρηνικά στα βουνά της Ιαπωνίας, όμως η ησυχία του διακόπτεται όταν στην εξουσία έρχεται των συνδικάτων των εγκληματιών ninja, γνωστό ως Zeed, που προσπαθεί να φέρει τη χώρα στην εποχή Sengoku βυθίζοντάς τη σε εμφύλιο πόλεμο.
Αποστολή του στο πρώτο παιχνίδι της σειράς ήταν να απελευθερώσει τους ομήρους που κρατάει η Zeed και στο τέλος να βγάλει από τη μέση τον αρχηγό της, μια πανίσχυρη και παντοδύναμη προσωπικότητα, με την ικανότητα να εξαφανίζεται. Ο Musashi είναι εξοπλισμένος με άπειρα shurikens, ενώ με την ίδια ισχύ μπορεί να χρησιμοποιεί τα χέρια και τα πόδια του. Επιπλέον, ως άριστα εκπαιδευμένος μαχητής, μπορεί να χρησιμοποιεί την τεχνική "ninja magic".
8. Maniac Mansion
Graphic adventures δεν υπήρχαν πολλά για τον Commodore 64, όμως τα περισσότερα από όσα κυκλοφόρησαν για τον 8-bit υπολογιστή έχουν μείνει στην ιστορία. Ένα από αυτά το Maniac Mansion το πρώτο video game που όχι μόνο ανάπτυξε αλλά και κυκλοφόρησε με ιδία μέσα η Lucasfilm Games.
Σε ρόλο πρωταγωνιστή ένας έφηβος, ο Dave Miller που προσπαθεί να σώσει την φίλη του, Sandy Pantz, από έναν τρελό επιστήμονα, το μυαλό του οποίου έχει καταληφθεί από ένα περίεργο μετέωρο. Ο καθοδήγηση του Dave και των δύο από τους έξι επιλέξιμων φίλων του πραγματοποιείται μέσω ενός point-and-click interface. Βρίσκονται στην έπαυλη του τρελού επιστήμονα, όπου πρέπει να λύσουν γρίφους και να ξεφύγουν από διαφόρων ειδών κινδύνους. Στα θετικά του gameplay το γεγονός οτι δεν ήταν γραμμικό και η περιπέτεια είναι δυνατό να ολοκληρωθεί με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τις επιλογές των παικτών.
Σε ρόλο σχεδιαστή και προγραμματιστή ο θρυλικός Ron Gilbert, που τότε έκανε τα πρώτα του βήματα στη βιομηχανία των video games, έχοντας προσληφθεί από τη Lucasfilm Games το 1986.
9. Turbo Outrun
Μετά την επιτυχία που γνώρισε στις αίθουσες των arcades, το Turbo OutRun κυκλοφόρησε για Commodore 64 τον Νοέμβριο του 1089. Η αποστολή των παικτών ήταν κάτι παραπάνω από απλή. Πίσω από το τιμόνι μίας Ferrari F40, έχοντας στη θέση του συνοδηγού μία ξανθιά καλλονή, έπρεπε να διασχίσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής από άκρη σε άκρη, ξεκινώντας από τη Νέα Υόρκη και φτάνοντας μέχρι το Λος Άντζελες. Μία βασική διαφορά σε σχέση με τον προκάτοχό του, το OutRun που κυκλοφόρησε το 1986 ήταν πως εκτός από τα ιδιαίτερα πιεστικά χρονικά περιθώρια, υπήρχε και αντίπαλος, που οδηγούσε μία Porsche 959 και ελεγχόταν από τη CPU. Η λέξη Turbo δεν υπήρχε απλά για να συμπληρώνει τον τίτλο, αλλά είχε πρακτική εφαρμογή καθώς πατώντας ένα πλήκτρο, οι παίκτες έδιναν στο όχημά τους, για μικρό χρονικό διάστημα, τη δυνατότητα να σπάσει το κοντέρ της ταχύτητας. Ακόμα υπήρχαν μια σειρά από power ups, για την αναβάθμιση των επιδόσεων της Ferrari F40.
Πέρα από τα πολύ καλά γραφικά για τα δεδομένα της εποχής, το Turbo OutRun τα κατάφερε εξαιρετικά σε έναν ιδιαίτερο τομέα. Δημιουργούσε στον παίκτη την αίσθηση της ταχύτητας, κάτι που ήταν εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί σε 8-bit υπολογιστές. Βεβαίως, τότε οι προγραμματιστές ήταν υποχρεωμένοι να βάζουν το μυαλό τους να δουλέψει, δημιουργώντας οι ίδιοι τεχνικές που θα ανέβασαν την ποιότητα της δουλειάς τους.
10. MicroProse Soccer
To MicroProse Soccer κυκλοφόρησε το 1988 και όπως ομολογεί ο δημιουργός του, Jon Hare, η δημιουργία του βασίστηκε στο θρυλικό Tehkan World Cup, εξ ‘ου και η οπτική top-down. Ήταν το καλύτερο ποδοσφαιράκι που ευτύχησαν να παίξουν οι κάτοχοι του Commodore 64, ρίχνοντας σκόνη σε κυριολεκτικά άθλια ports, όπως εκείνα του Kick Off και του Kick Off 2, που απλά προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την επιτυχία τους σε 16-bit υπολογιστές. Η ποιότητα του MicroProse Soccer ξεχώριζε από την πρώτη στιγμή. Παρουσίαση, κινήσεις παικτών, η κίνηση της μπάλας. Όλα ήταν προγραμματισμένα με μεράκι. Το πρωτοποριακό για την εποχή replay μετά από κάθε γκολ ήταν μια ακόμα επιβεβαίωση ότι η MicroProse δεν είχε απλά την ικανότητα να δημιουργεί παιχνίδια, αλλά άριστους προσομοιωτές.
Όπως πάντα χίλια μπράβο στον Νικήτα που καταφέρνει να μας ταξιδέψει στην νιότη μας με τα άρθρα του. Τι να πρωτοπεις και πόσες προτάσεις να χωρέσουν σε ένα σχόλιο για τέτοια μηχανήματα; Ποιον τίτλο να πρωτοθυμηθω; Τις ώρες που εξερευνούσα πλανήτες στο captain blood; Τον ανταγωνισμό για το ποιο ήταν το παιχνίδι με τα καλύτερα sprites; Η μήπως τα μουσικά scores που ξεχειλίζαν από έμπνευση; Δεν αναιρω την αξία των τρεχουσών τίτλων αλλά πραγματικά νιώθω φοβερά τυχερός που τα έζησα αυτά ως παιδί και μακάρι οι νεότεροι να ένιωθαν αυτό που εννοώ.
Συνέχισε Νικήτα να μας τρελαίνεις.
Σε ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια. Πραγματικά μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε.