Το Stealth Inc. συνεχίζει να εξαπλώνεται, με αυτή τη φορά να φτάνει στα συστήματα της Sony και συγκεκριμένα στα PlayStation 3 και PS Vita. Οι κυκλοφορίες των puzzle games και ειδικά αυτών που σχετίζονται με χρήση αρκετών εκ των εγκεφαλικών μας κυττάρων, μειώνονται με τα χρόνια. Ο τίτλος της Curve Studios, έρχεται να προστεθεί στη συλλογή των ειδών υπό εξαφάνιση. Όλα αυτά λύνοντας γρίφους μετά από αρκετή σκέψη, σε ένα 2D περιβάλλον που θυμίζει κάτι σε old school Metal Gear Solid και Super Meat Boy (ναι, τον διασκεδαστικό φαφούτη που “έσκασε μύτη” το 2010). Παρά την περιορισμένη διάρκεια της κάθε αποστολής, απαιτείται μπόλικη φαντασία και μελέτη των εκάστοτε κινήσεων. Επί της ουσίας, χειριζόμαστε ένα τυπά με γυαλιά που θυμίζει λίγο στον animated Dexter.



Είναι δημιούργημα ενός επιστημονικού ινστιτούτου, με απώτερο σκοπό να δοκιμάσει τον κακόβουλο εξοπλισμό τους. Ως εκ τούτου, δοκιμάζεται για να επιβιώσει σε επίπεδα γεμάτα από ρομπότ, λέιζερ και άλλα θανάσιμα εμπόδια. Τώρα θα ρωτήσετε γιατί το Stealth στον τίτλο. Υπάρχει στοιχείο stealth; Σαφέστατα, και ο μοναδικός σύμμαχος του πρωταγωνιστή μας είναι η σκιά. Όσο βρίσκεται σε σκιερό σημείο, το περιβάλλον γύρο του συμπεριφέρεται φιλικά ή αδιάφορα. Για το λόγο αυτό ο Dexter, φέρει ένα φωτεινό σηματοδότη στο κούτελο του. Η κόκκινη ένδειξη αυτού, αντιστοιχεί στη πλήρη ορατότητα του, η πορτοκαλί εν μέρει ορατό και αόρατο η πράσινη. Παρόλο που φαίνεται αρκετά κατανοητό και απλό, το όλο εγχείρημα απέχει πολύ από τα επίπεδα ευκολίας. Το να συνδυάσει κανείς, το περιβάλλον, τις παγίδες και τα σκιερά σημεία, απαιτεί το να περάσει από αρκετά restart level και θανάτους. Τοίχοι που μετακινούνται, χρησιμεύουν στο πάτημα ενός διακόπτη που αυτόματα ανοίγει μια νέα πόρτα, αλλά το μυστικό σε αυτούς τους τοίχους αποτελεί το γεγονός πως, δημιουργούν σκιές. Οπότε η μετακίνηση τους πολλές φορές χρησιμοποιείται και ως μέσο κάλυψης. Ο χρήστης, αναγκάζεται μονίμως να συνδυάσει το περιβάλλον με την προσωπική του κάλυψη και ο κατάλληλος συγχρονισμός, είναι και το κλειδί της εξόδου από κάθε επίπεδο.



Όσο ανεβαίνουμε επίπεδα, τα προβλήματα και εμπόδια εντείνονται, απαιτώντας από εμάς περισσότερη σκέψη πριν τη πράξη, καθώς μια λάθος κίνηση φέρει πολύ συχνά τον θάνατο. Εν αντιθέσει με το “Super Meat Boy”, το Stealth Inc. δε σε βρίσκει αντιμέτωπο με το θάνατο όλη την ώρα, αλλά σε αφήνει να πάρεις τον χρόνο σου. Παρόλα αυτά ίσως βρείτε τον εαυτό σας να δυσκολεύεται έντονα σε ένα σημείο, που καταλήγει να σας βρίσκει σε μορφή κιμά. Σε αντίθεση με το προαναφερθέν, έρχεται το γεγονός ότι πολλοί θάνατοι προέρχονται, από πτώση στο κενό, λόγο του κακού συστήματος άλματος, που λειτουργεί ικανοποιητικά όποτε θέλει. Αν αυτό έγινε εσκεμμένα για ευνόητους λόγους, το αποτέλεσμα δε θα λέγαμε πως είναι τόσο θετικό, μετά από τις πολλές αθυροστομίες μας. O οπτικός τομέας είναι σα τον χαρακτήρας μας. Σκοτεινά επίπεδα, χωρίς έντονη και ποικίλη χρωματική παλέτα. Έχουμε να κάνουμε όμως με ένα old school ύφος που συναντούσαμε στα 2D platform παιχνίδια πριν δύο δεκαετίες. Δε το κάνει παλιομοδίτικο, σίγουρα όμως δεν αφήνει και τις καλύτερες δυνατές εντυπώσεις. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πιο ενδιαφέροντα, αρκετά περισσότερο. Προς το τέλος ειδικά, κουράζει η μουντάδα που το διακρίνει, αφήνοντας μόνο μια retro γεύση.



Ομοίως ο ήχος, που σε καμία περίπτωση δεν ενθουσιάζει. Αρκετά φτωχός και απλός, λογικά υπάρχει για να υπάρχει μόνο, δίνοντας έμφαση σχεδόν αποκλειστικά στο gameplay. Άλλοι ίσως να αρέσκονται στις απλές συνθέσεις, τους λιτούς ήχους που σίγουρα ήρθαν από άλλη εποχή, με synths που συνοδεύουν τα λέιζερ και spot effects ακριβώς όπως πρέπει να ακούγονται σε ένα 2D platform παιχνίδι. Εν ολίγοις, το εγχείρημα τον παραγωγών ίσως και να ήταν αυτό. Να τονιστούν μόνο τα retro εφέ σε υψηλή απόδοση. Όπως και να έχει, πέτυχαν το στόχο τους.