Οι τελευταίοι δίνουν κάποιες φορές την αίσθηση ότι γεμίζουν κάποιες κλισέ θέσεις σε ένα καστ κατάλληλα στημένο για παιχνίδι με τέτοια θεματολογία και έτσι δύσκολα ο παίκτης θα αισθανθεί μια οικειότητα με αυτούς. Το ιδιαίτερο με το story mode είναι ότι ο Nick έχει 7 μέρες στην διάθεσή του για να διαφύγει από το Los Perdidos πριν η αεροπορία ισοπεδώσει τα πάντα με ένα airstrike, ως προφύλαξη ενάντια στην εξάπλωση του ιού. Στην κυριολεξία 7 real time μέρες gameplay. Αν δεν ολοκληρώνετε τα main objectives, ο χρόνος κάποια στιγμή θα τελειώσει και απλά… θα χάσετε. Σταματάμε εδώ, προς αποφυγή spoilers. Αν και αυτός ο χρονικός περιορισμός υπήρχε και σε προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, καταφέρνει να δώσει έναν ιδιαίτερο τόνο στο παιχνίδι. Στις πρώτες ώρες του gameplay είχαμε την άποψη ότι πρόκειται για κάτι αρνητικό, δεδομένου του ότι κάνει τον παίκτη να βιάζεται και δεν τον αφήνει να εξερευνήσει με την ησυχία του τα πάρα πολλά κτήρια και τις διάφορες τοποθεσίες που διαθέτει το Los Perdidos, ούτε αφήνει πολλά περιθώρια για την ολοκλήρωση ορισμένων achievements. Παρατηρώντας όμως ότι τελικά υπάρχει χρόνος για πολλά πράγματα, η πίεση που ασκείται στον παίκτη είναι καλοδεχούμενη, καθώς δημιουργείται μια αίσθηση απόγνωσης στην σκέψη ότι «αν δεν βιαστώ θα πεθάνω, καλύτερα ας το αφήσω αυτό για άλλη φορά», κάτι που λίγο πολύ όλοι θα κάναμε στην υποθετική περίπτωση όπου συνέβαινε στην πραγματικότητα ένα zombie outbreak. Hey, a man can dream, right?
Σχετικά με το gameplay, επανέρχονται όπως προαναφέρθηκε τα μεγάλα πλήθη των zombies, κάτι που η σειρά προσφέρει συστηματικά εδώ και χρόνια και που αυτή η next-gen προσπάθεια της Capcom δεν θα μπορούσε να μην συμπεριλαμβάνει. Εκμεταλλευόμενο τις υψηλές επιδόσεις του Xbox One, το Dead Rising 3 πλημμυρίζει τους δρόμους και τα κτήρια με zombies, τα οποία έχουν διαφορετική εμφάνιση το ένα με το άλλο, οπότε δεν θα αισθανθείτε ποτέ σαν να έχετε σκοτώσει το ίδιο zombie 500 φορές ακόμα και μετά από 6.250 kills, αριθμό που έδειχνε η οθόνη την στιγμή της σύνταξης αυτού του review. Όπου και αν γυρίσει το βλέμμα ο παίκτης θα παρατηρήσει τουλάχιστον μια δεκάδα ή εικοσάδα απέθαντων, κάνοντας την παρατήρηση από ψηλά μιας ορδής μεγάλου αριθμού zombie τουλάχιστον επιβλητική. Σε σύγκριση με τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, το τρίτο αυτό εγχείρημα δίνει έναν πιο «φυσικό» τόνο στην όλη παρουσίαση του παιχνιδιού, καθώς παρουσιάζει πολύ περισσότερους ανοικτούς χώρους για να τους γεμίσει με απέθαντους, με τα DR1 και DR2 να περιόριζαν τον παίκτη περισσότερο σε εσωτερικούς χώρους. Αν και οι αρμονικά στημένες κλειστοφοβικές στιγμές δεν λείπουν από το DR3, το παιχνίδι στο σύνολό του αποπνέει έναν πιο ελεύθερο χαρακτήρα όντας open-world παιχνίδι. Και τι καλύτερο από το να σφαγιάζει κανείς αναρίθμητα zombies; Το να το κάνει με τελείως γελοία και εξωπραγματικά όπλα!
Πέρα από τα «παραδοσιακά» melee ή ranged όπλα, όπως βαριοπούλες, λοστούς, μαχαίρια, ρόπαλα baseball, πιστόλια, τυφέκια, καραμπίνες και πολυβόλα, το παιχνίδι ξεφεύγει από τα δοκιμασμένα μέσω των διαφόρων συνδυασμών όπλων που μπορεί ο παίκτης να κατασκευάσει, χρησιμοποιώντας το μηχανολογικό ταλέντο του Nick, αλλά και κάποιων blueprints, collectibles που είναι στην ουσία οι συνταγές για αυτά τα combos όπλων, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό σε περίπου 300 διαφορετικά όπλα. Παρόμοια δουλεύει και το σύστημα συνδυασμού των οχημάτων. Οι στιγμές που ζει κανείς όταν ξεκληρίζει απανωτά zombies χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρικό κοντάρι το οποίο προέκυψε από συνδυασμό ενός κονταριού, ενός φωτεινού σηματοδότη και μιας μπαταρίας αυτοκινήτου, αντικείμενα που βρίσκονται, ανάμεσα σε άλλα, διάσπαρτα μέσα στον χάρτη του παιχνιδιού, είναι μοναδική και δύσκολα μπορεί να βρεθεί σε άλλο παιχνίδι.
Από τα αγαπημένα είναι επίσης και ο μεγάλος λούτρινος αρκούδος με τα machine guns που μπορεί να τοποθετηθεί κάτω και ο οποίος πυροβολεί αυτόματα καθώς περιστρέφεται σιγά σιγά γύρω από τον εαυτό του! Προσθέστε σε όλα αυτά και την μεγάλη γκάμα διαφόρων ρούχων που μπορεί ο παίκτης να ανακαλύψει σε διάφορα σημεία του χάρτη, όπως καπέλα fedora, κορσέδες, ψηλές δερμάτινες μπότες(!), στολή αστυνομικού ή πυροσβέστη, μπασκετική εμφάνιση, πανοπλία ιππότη και άλλα πάρα πολλά και έχετε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ ανωριμότητας, ωμής αντι-ζόμπι βίας και χαβαλέ, το οποίο ξεφεύγει από το πιο σοβαρό στυλ της σειράς! Το όλο σύστημα μάχης με το Χ και το Υ να είναι η light και η heavy επίθεση αντίστοιχα, μαζί με τις διάφορες άλλες κινήσεις αποφυγής και sprint, έρχεται πακέτο με ένα σύστημα level-up/attributes.
Όσο κάνετε level-up κερδίζετε πόντους τους οποίους μπορείτε να ξοδέψετε σε διάφορες πτυχές της απόδοσης του Nick, όπως για παράδειγμα την αποτελεσματικότητά του με τα melee όπλα, το πόσο γρήγορα συνδυάζει αντικείμενα κτλ. Πέρα από απλή βελτίωση των ικανοτήτων του Nick, μέσα από αυτή την διαδικασία ξεκλειδώνονται νέες κινήσεις, αλλά και νέα αντικείμενα που μπορεί ο Nick να δημιουργήσει μέσα από των συνδυασμό άλλων αντικειμένων. Έτσι το farming των PP πόντων ολοκληρώνοντας side missions έχει νόημα και σε ορισμένες περιπτώσεις επιβάλλεται. Σε όλο αυτό το χάος, μπορείτε επίσης να στήσετε μια posse, κάτι σαν squad από άλλους NPC’s που μπορούν να σας ακολουθούν, να επιτίθενται και να βρίσκουν αντικείμενα. Αν πεθάνουν, πέθαναν για τα καλά και δεν υπάρχει τρόπος να τους επαναφέρετε. Απλά αναπληρώνετε το κενό που αφήνει πίσω κάθε «συγχωρεμένος», ολοκληρώνοντας μια άλλη αποστολή για κάποιον άλλο NPC, προσθέτοντάς τον έτσι στην posse σας. Πέρα από το παίξετε το story mode μόνοι σας, μπορείτε να παίξετε και online μαζί με άλλους παίκτες στον ίδιο χάρτη, με τα collectibles να μετράνε και για τους δυο σας αν και όταν συλλεχθούν, σε ένα mode που αν και φαινομενικά είναι ίδιο με το απλό story mode προσφέρει λίγη παραπάνω διασκέδαση, καθώς δεν τα κάνετε μόνο εσείς λαμπόγυαλο, αλλά και ο φίλος/η φίλη σας, κατάσταση που αφήνει περιθώριο στην κατάστρωση διαφόρων τακτικών και άλλων τρελών φάσεων. Πέρα βέβαια από αυτό, δεν υπάρχει τίποτα άλλο, καθώς το Nightmare Mode είναι πάλι το Story Mode αλλά σε μια πιο σκληροπυρηνική μορφή του, με περιορισμούς που δεν υπάρχουν στην κανονική μορφή του, όπως π.χ. η δυνατότητα να αποθηκεύετε το παιχνίδι σε συγκεκριμένα μόνο σημεία.
Στον τεχνικό του τομέα το Dead Rising 3 δεν τα πάει καθόλου καλά για “next-gen” game. Με ανάλυση 720p και σχετικά συχνές βουτιές του ήδη χαμηλού ρυθμού ανανέωσης (30 fps), μόνο μερικά textures και το πλήθος των zombie θα σας θυμίσουν ότι η κονσόλα πάνω γράφει Xbox One και όχι Xbox 360. Χαμηλού επιπέδου είναι επιπλέον και το draw distance, σε σημείο που διάφορα μπλόκα στον δρόμο εμφανίζονται αφού ο παίκτης έχει προσκρούσει πάνω τους με κάποιου είδους όχημα, λόγω μεγάλης ταχύτητας. Από ό,τι φαίνεται, η Capcom αντάλλαξε επιδόσεις για εντυπώσεις, κάτι που στην τελική δουλεύει σαν «συνταγή», αλλά δεν μας αποτρέπει από το να «στραβώσουμε». Στον αντίποδα, μετά το αρχικό loading που γίνεται όταν ξεκινάτε το παιχνίδι κάθε φορά, ο χάρτης είναι διαθέσιμος για να τον εξερευνήσετε χωρίς να απαιτείται ξανά κάποιο φόρτωμα, κάτι που λειτουργεί θετικά για το post-apocalyptic κλίμα του Dead Rising 3. Δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά σχετικά με τον ήχο, καθώς το παιχνίδι κάνει ό,τι πρέπει να κάνει στον τομέα αυτό, αφήνοντάς μας ευχαριστημένους. Οι απέθαντοι βογκούνε καθώς τρεκλίζουν άσκοπα στους δρόμους, τα στενά και τα κτήρια και ουρλιάζουν όταν τους κόβετε στα δυο ή όταν σας έχουν αντιληφθεί και σας παίρνουν στο κατόπι. Μερικά electro ορχηστρικά κομμάτια συνοδεύουν τις ήσυχες αλλά και τις έντονες στιγμές με τον κατάλληλο τρόπο, χωρίς να υπερβάλουν ή να κουράζουν. Οι χαρακτήρες πετάνε σωστά συγχρονισμένες ατάκες ανάλογα με το τι συμβαίνει εκείνη την στιγμή και τα διάφορα όπλα έχουν τον δικό τους χαρακτηριστικό ήχο.
Λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπόψη, το Dead Rising 3 είναι ένα ιδιαίτερο παιχνίδι, καθώς από την μια παρακινεί την κάφρικη συμπεριφορά και προκαλεί πολύ γέλιο, αλλά από την άλλη προκαλεί δέος μέσα από τον τεράστιο αριθμό των zombies που υπάρχουν στην διάθεσή σας για να κατατροπώσετε. Η ιδιαίτερη δομή του κάνει τον παίκτη να μεταβαίνει από στιγμές απόλαυσης του ατελείωτου σφαξίματος σε στιγμές αγωνίας και πίεσης καθώς προσπαθεί να ξεφύγει πριν τελειώσει ο χρόνος. Τα εκατοντάδες όπλα που μπορεί να κατασκευάσει δεν κουράζουν ποτέ και πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο να δει, κάποιο καινούργιο «μπιχλιμπίδι» που θα τον κάνει να χωθεί ανάμεσα σε 100 και 200 zombie για να το δοκιμάσει.
Ο φτωχός οπτικός τομέας του όμως δεν του επιτρέπει να αγγίξει την τελειότητα, αλλά το κάνει να κάνει ένα βήμα πίσω και να παραμείνει αξιοπρεπές, σχετικά ταπεινό και μια πολύ καλή επιλογή για όσους ασχολούνται με παιχνίδια αυτού του είδους και σε όσους απλά θέλουν να γελάσουν λίγο ρε αδερφέ. Welcome to the after party…
Πολυ ωραιο και χορταστικο rewiew μπραβο.ειναι ενα ωραιο και συμπαθητηκο παιχνιδι το οποιο αξιζει να αφιερωσεις καποιες ωριτσες μαζι του.
Ευχαριστώ Τάσο!
Eλεος με τα ζομπι. Δε το βαρεθηκε ακομα ο κοσμακης αυτο το σεναριο ηθελα να ηξερα?
ωραιο και αναλυτικο review Παναγιωτη, συνεχισε ετσι!
Ευχαριστώ Αποστόλη!
Ωραίο review. Και γιατί παρακαλώ να βαρεθούμε τα ζόμπι; Το συγκεκριμένο είναι ένα πολύ ωραίο και διασκεδαστικό παιχνίδι. Και δεν έχει σημασία αν έχει ζόμπι, εξωγήινους ή κανίβαλους - άμα είναι καλό παιχνίδι και με ωραίο σενάριο, θα κερδίσει την εύνοια του κόσμου. Αλλά δεκτή η κριτική σου vonzuchter, όμως ελπίζω να μην είσαι ένας από αυτούς που παίζουν LOL, Dota, WoW και λοιπά εκτρώματα. :P
Ευχαριστώ φίλε. Ο vonzuchter έχει δίκιο βέβαια, η φάση έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια κορεσμού, τα ζόμπι είναι η μόδα πλέον.
Kαντε τα ζομπι χορτοφαγα να τρελαθουμε...!!
Να φρεσκαριστει και το σεναριο ;)
Αμοληστε τα στη Ρωσια να φανε ολα τα σπαρτα..... :P
Σας δινω και τιτλους.... ;)
"Deadly wheat fields"
"The wheat painted red...."
"wheat of Horror..."
"Deadly hunger gamezzz"
Τα υπολοιπα δικα σας.....
επιτέλους και ένα site με video reviews
Και μην ξεχνάμε το Super Ultra Dead Rising 3 Arcade Remix Hyper Edition EX Plus Alpha!
Θα το γούσταρα πολύ αυτό το game στο ps4...Όπως και το left4dead
Εχω παιξει το 2 και μου αρεσε οποτε καλη προσθηκη το 3 για το xbox...