Ως συνήθως ο παίκτης μαζεύει σφαίρες ενέργειας που γεμίζουν το μετρητή του boost, ενώ χρωματιστές λωρίδες είναι αφορμή για αυτόματη επιτάχυνση, ακόμη και με άδεια την μπάρα του boost. Αρκεί βέβαια να είναι στο σωστό phase το σκάφος. Αν σκάφος και λωρίδα έχουν το ίδιο χρώμα, τότε σας περιμένει μεγάλη παροδική επιτάχυνση. Αν όχι, τότε σας περιμένει το αντίθετο. Με πολλαπλές τέτοιες λωρίδες σε διαδοχή, ο παίκτης πρέπει να έχει το νου του για την αλλαγή φάσης, που γίνεται ανά πάσα στιγμή. Ο μηχανισμός δεν είναι νέος φυσικά, αλλά πάντα κρατά τους συμμετέχοντες σε εγρήγορση. Η σωστή αντιστοίχιση του στιλ οδήγησης με τις ιδιαιτερότητες των πιστών και των οχημάτων απαιτεί ουσιαστικά το ξεκλείδωμα τον πάντων και έναν κάποιο πειραματισμό. Κάθε πρωτάθλημα έχει τρεις αγώνες, κάθε θέση στην κατάταξη αποδίδει βαθμούς και εφόσον ο παίκτης βρεθεί στην πρώτη τριάδα του πρωταθλήματος, ουσιαστικά έχει πετύχει και ξεκλειδώνει άλλο ένα πρωτάθλημα από τα 10.
Δεν είναι ακριβώς νέος τίτλος, όπως υπονοεί το συνθετικό “RMX” στην ονομασία του. Πρόκειται λοιπόν για το Fast Racing Neo, μαζί με τις επιπλέον πίστες που διατέθηκαν σε δεύτερο χρόνο ως DLC αλλά και 6 νέες που μπορείτε να βρείτε μόνο στη συγκεκριμένη έκδοση.
Αυτά οργανώνονται σε τρεις κατηγορίες, βάσει ταχύτητας άρα και δυσκολίας, ωστόσο κάθε κατηγορία χρησιμοποιεί τα ίδια επίπεδα. Δεν υπάρχουν κάποια ειδικά σχεδιασμένα για τη μια ή την άλλη. Συνολικά οι πίστες είναι αρκετά εντυπωσιακές, αλλά όχι τόσο παλαβές όσο εκείνες που συναντούμε σε F-Zero. Η αισθητική τους είναι συγκριτικά πιο κλινική όπως και τις προηγούμενες φορές, “ντύνονται” με διάφορα καιρικά φαινόμενα που λειτουργούν όμορφα, ενώ δεν τους λείπουν και διάφορα επικίνδυνα σημεία, είτε αυτά είναι παράγωγα κακής υπολογισμένης προσγείωσης μετά από εκτόξευση στον αέρα ή κινούμενα εμπόδια που είναι δύσκολο να αποφεύγει πάντα εγκαίρως ο παίκτης, ειδικά δε στα γρηγορότερα πρωταθλήματα.
Συνολικά οι πίστες είναι αρκετά εντυπωσιακές, αλλά όχι τόσο παλαβές όσο εκείνες που συναντούμε σε F-Zero.
Στην όλη αυτή προσπάθεια η τεχνητή νοημοσύνη δεν κάνει χάρες. Ή μήπως κάνει; Στη ροή του αγώνα είναι αδίστακτη, σημάδι ότι η ομάδα ανάπτυξης ακόμη δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει διαφορετικά, οπότε χρησιμοποιεί άλλου είδους τεχνάσματα. Με λίγη τύχη ή με λίγο σπρώξιμο και η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να γίνει χαλκομανία σε φυσικά εμπόδια που συναντούμε στη διαδρομή. Το σημαντικότερο όμως, σε αντίθεση με το Mario Kart, ένας αντίπαλος που θα βγει πρώτος ή δεύτερος σε έναν αγώνα πρωταθλήματος, δεν “παντρεύεται” την κατάταξη στην πρώτη τριάδα. Μπορεί στον επόμενο αγώνα να βρεθεί πολύ πιο κάτω. Με λίγα λόγια ακόμη και οι αντίπαλοι που ελέγχονται από το σύστημα είναι, ευτυχώς, αδίστακτοι μεταξύ τους, διατηρώντας τελικά μια κάποια ισορροπία. Διαφορετικά δεν θα υπήρχε ελπίδα από ένα σημείο κι έπειτα. Βέβαια το παιχνίδι καταλήγει αρκετά δύσκολο στις υψηλότερες κατηγορίες, όπως και περιμένει κανείς σε αυτό ειδικά το είδος.
Το Hero Mode είναι πάντως εκείνο που θα δοκιμάσει την υπομονή των πάντων. Άπαξ και ολοκληρωθεί με επιτυχία ένα πρωτάθλημα, τα επίπεδά του γίνονται διαθέσιμα στο Hero Mode. Εκεί έχουμε και πάλι μετρητή του Boost, αλλά η ενέργεια που τον γεμίζει είναι ταυτόχρονα και η ενέργεια της ασπίδας που προστατεύει το όχημά μας από συγκρούσεις και αψιμαχίες. Αν έρθει η καταστροφή, τότε χάνεται μονομιάς ο αγώνας, δεν χάνουμε απλά χρόνο και θέση στην κατάταξη. Καταλαβαίνετε ότι ο συγκεκριμένος συνδυασμός είναι για γερά νεύρα. Νεύρα που αποφεύγονται ευκολότερα με καλή παρέα. Το Fast RMX υποστηρίζει κάθε πιθανό συνδυασμό στο multiplayer. Έως 4 παίκτες μπορούν να παίξουν σε splitscreen, αν και προφανώς δεν προτείνεται κάτι τέτοιο στην οθόνη του Switch, μόνο σε μεγάλη οθόνη βολεύει.
Εννοείται ότι ένα Joy-Con για κάθε παίκτη αρκεί. Επιπλέον έως και 8 κονσόλες μπορούν να δικτυωθούν τοπικά για τη συμμετοχή ισάριθμων παικτών, πρέπει βέβαια ο καθένας να έχει το δικό του αντίτυπο του παιχνιδιού. Αντίστοιχα έως 8 παίκτες χωρούν και online. Εκεί βέβαια τα πράγματα είναι φτωχά. Σε τοπικό επίπεδο υπάρχει μια κάποια ελευθερία στον ορισμό των επιπέδων, του αριθμού των γύρων, μέγεθος/διάρκεια πρωταθλήματος και λοιπά, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι μεταβλητό σε online περιβάλλον όμως.
Το Hero Mode είναι πάντως εκείνο που θα δοκιμάσει την υπομονή των πάντων. Άπαξ και ολοκληρωθεί με επιτυχία ένα πρωτάθλημα, τα επίπεδά του γίνονται διαθέσιμα στο Hero Mode.
Μόνο ψηφοφορία οδηγεί στην επιλογή επιπέδου ουσιαστικά, ενώ δεν υπάρχει καν σύστημα matchmaking της προκοπής. Ακόμη χειρότερα, δεν υπάρχει τρόπος να οργανωθούν αγώνες μόνο με άτομα από τη λίστα φίλων. Βέβαια οι περιορισμοί αυτοί είναι πιθανό να προκύπτουν από την ανετοιμότητα της Nintendo να προσφέρει στην παρούσα φάση τις online υπηρεσίες που έχει τάξει σε παίκτες και developers. Το αποτέλεσμα παραμένει βέβαια. Μια άλλη έλλειψη είναι αυτή του Trial Mode που κάνει την εξάσκηση εκτός Hero Mode και πρωταθλημάτων δυσκολότερη, πιο άχαρη υπόθεση. Η ομάδα έχει υποσχεθεί ότι θα προστεθεί αργότερα, μαζί με επιπλέον νέο περιεχόμενο, αλλά δεν ξέρουμε πότε μπορούμε να περιμένουμε τα ευχάριστα.
Είναι ξεκάθαρο ότι η ομάδα ανάπτυξης έριξε όλο της το βάρος στον τεχνικό τομέα. Το παιχνίδι τρέχει σχεδόν ακατάπαυστα στα 60fps, σε 1080p όταν η κονσόλα είναι στο Dock, σε 720p όταν βασιζόμαστε στην οθόνη του Switch. Υπάρχουν μικρές διακυμάνσεις στην ανάλυση, ακόμη και προσαρμογές κατά ένα pixel, το σημαντικό όμως είναι ότι η προτεραιότητα είναι πάντοτε το frame rate, όπως και πρέπει σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Και τα γραφικά είναι καλά γενικότερα, με μερικές αχρείαστες υπερβολές, όπως το chromatic aberration που είναι περισσότερο προσομοίωση αυτού που βλέπεις ένας φακός παρά το ανθρώπινο μάτι, αλλά μπορεί να απενεργοποιηθεί. Είναι θέμα αισθητικής του καθενός ουσιαστικά. Σε κάθε γωνιά προσπαθεί να αναδείξει το Switch η Shin’en, αφού αξιοποιεί και το σύστημα HD Rumble των Joy-Cons (αφήνει πολύ καλή αίσθηση, ειδικά όταν εκδηλώνονται έντονα καιρικά φαινόμενα και όχι μόνο), δυστυχώς και τα motion controls που λειτουργούν και στο Controller Pro και, αναμενόμενα, δεν πρόκειται να βολέψουν άνθρωπο στα σοβαρά. Θα ανταλλάζαμε πάντως τέτοιες λεπτομέρειες, ακόμη και τα 6 νέα επίπεδα, με βελτίωση του πυρήνα του παιχνιδιού, σίγουρα της τεχνητής νοημοσύνης και, έστω, την εξ αρχής διάθεση Trial Mode, αφού στο online multiplayer κάποια πράγματα απλά δεν είναι στο χέρι της ομάδας ανάπτυξης.
Αυτά είναι τα περίεργα όταν προσπαθεί να συμπέσει κανείς με λανσάρισμα. Καταλήγει με παράξενες προτεραιότητες. Πάντως το Fast RMX είναι το καλύτερο δυνατό υποκατάστατο για τους λάτρεις του F-Zero, αλλά και των φουτουριστικών racers που, σε γενικές γραμμές υποεκπροσωπούνται πλέον, έχοντας χάσει τους κλασικότερους εκφραστές τους. Πρόκειται για ασφαλή κίνηση η συγκεκριμένη παραγωγή, τη βρίσκετε σε λογική τιμή, μπορεί να καταπιεί ώρες και ώρες, να απασχολήσει παρέες ολόκληρες και σίγουρα είναι καλύτερη έκδοση από εκείνη που είδαμε στο Wii U. Και σε τεχνικό επίπεδο, αλλά, γενικά, και από άποψη περιεχομένου. Έτσι κι αλλιώς, τι εναλλακτική υπάρχει;
Ωραία φάση, εδικά να έχεις τέτοιο παιχνίδι μαζί σου παντού. Μάνο θυμάσαι τιμή στο eshop?
http://www.nintendo.com/games/detail/fast-rmx-switch
Το έχει στα $20
Νομιζα πως ηταν τελειως νεο game, κριμα που ειναι απλα αναβαθμισμενη εκδοση.
Το ειδος δεν εχει και πολλες επιλογες, αλλα μιλώντας για εναλλακτικες υπαρχει και το Redout που φαινεται παρα πολυ καλο.