Πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι ο Matt, ένας φοιτητής μαθηματικών στην Αγγλία, ο οποίος δουλεύει ως φύλακας σε γκαράζ γεμάτο με υπερπολυτελή αυτοκίνητα. Η αρκετά προβλέψιμη ζωή του Matt, ο οποίος την ημέρα διαβάζει και το βράδυ δουλεύει, υποθέτουμε για να μπορεί να συνεχίζει να διαβάζει, παίρνει μια απρόσμενη τροπή όταν ένας ληστής τον αναγκάζει να παραδώσει ένα από τα αυτοκίνητα του γκαράζ υπό την απειλή όπλου. Κάπως έτσι, ο παίκτης ξεκινά να λαμβάνει διάφορες αποφάσεις, οι οποίες έχουν τέτοια ποικιλία και διακλάδωση, που το τέλος του παιχνιδιού έχει επτά διαφορετικές καταλήξεις. Το βασικό μείον στη συγκεκριμένη εξίσωση είναι ότι τα πράγματα «χαλάνε» πολύ γρήγορα και έτσι δεν υπάρχει αρκετός χρόνος ώστε να δεθεί ο παίκτης με τον Matt, έστω και σε ένα υποτυπώδες επίπεδο. Δεν υπάρχει ούτε κάποια περαιτέρω περιγραφή για την καθημερινή ζωή του, τις αξίες ή τη φιλοσοφία που τον χαρακτηρίζει και κάπως έτσι η αντίθεση μεταξύ της ήρεμης ζωής και της εμπλοκής του σε ένα έγκλημα δεν είναι αρκετά έντονη.
Το ίδιο το σύστημα επιλογής αποφάσεων παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον, καθώς κάθε επιλογή πρέπει να γίνει εντός περίπου πέντε δευτερολέπτων, βοηθώντας πολύ στην απορρόφηση του παίκτη στο κλίμα του Late Shift. Δεν υπάρχει χρόνος για διεξοδική ανάλυση της κάθε κατάστασης, πιέζοντας έτσι τον παίκτη να κάνει γρήγορες και εν μέρει δύσκολες επιλογές, αφού αν δεν επιλεγεί κάποια εξ αυτών, το παιχνίδι αποφασίζει για λογαριασμό του παίκτη.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια…τίμια παραγωγή σχετικά χαμηλού budget, με τη σκηνοθεσία όμως να είναι έξυπνη, μην απαιτώντας έτσι τρομερά ειδικά εφέ ή κάποιο άλλο δαπανηρό χαρακτηριστικό για να εντυπωσιάσει.
Αυτό το χαρακτηριστικό, σε συνδυασμό με την ουσιαστική διαφορετική ροή του σεναρίου με βάση κάθε επιλογή, προσφέρει αρκετό replayability, αφού ορισμένες σκηνές βρίσκουν το δρόμο τους προς την οθόνη μόνο μετά από συγκεκριμένες αποφάσεις. Έτσι, ακόμα και αν το όποιο gameplay σταματά σε αυτό το επίπεδο, η όλη ιδέα παραμένει από τις πιο ανεπτυγμένες προσπάθειες που έχουμε δει, ειδικά σε σύγκριση με τα πολλά πλέον παιχνίδια της Telltale Games, αφού τόσο οι διαφορετικές σκηνές που εμφανίζονται με βάση τις προαναφερθείσες επιλογές, όσο και τα επτά διαφορετικά endings, αντικατοπτρίζουν πολύ καλύτερα το πώς θέλει ο καθένας να ξετυλιχθεί το κουβάρι της πλοκής.
Μην μπορώντας να σχολιάσουμε τον οπτικό τομέα του τίτλου με την κλασική λογική του 98% των τίτλων που κριτικάρουμε, μπορούμε να πούμε ότι η υποκριτική κυμαίνεται σε ικανοποιητικά επίπεδα, με εξαίρεση κάποια συγκεκριμένα σημεία στα οποία η ενσάρκωση των ρόλων γίνεται με μια αισθητή βαρεμάρα εκ μέρους των ηθοποιών. Κατά τα άλλα θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια…τίμια παραγωγή σχετικά χαμηλού budget, με τη σκηνοθεσία όμως να είναι έξυπνη, μην απαιτώντας έτσι τρομερά ειδικά εφέ ή κάποιο άλλο δαπανηρό χαρακτηριστικό για να εντυπωσιάσει. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό μετά από την παρακολούθηση των ελάχιστων σκηνών στις οποίες υπάρχει κάποιο CGI, όπου κάποιες άσχημες λεπτομέρειες μπορούν να γίνουν αντιληπτές, ειδικά από ένα έμπειρο μάτι.
Εν γένει, το Late Shift αποτελεί ένα από τα πιο ανεπτυγμένα παιχνίδια του είδους, αφού η δουλειά που έχει γίνει στη δημιουργία διαφορετικών πιθανών endings, αλλά και στη διακλάδωση της ιστορίας μέσω των διαφόρων αποφάσεων, είναι σίγουρα ανάμεσα στις πιο εντυπωσιακές. Από την άλλη, η χαμηλής ποιότητας παραγωγή, δεν βοηθά το ίδιο το gameplay, το οποίο βαδίζει πιο κοντά στον όρο «ταινία», παρά «βιντεοπαιχνίδι», όπως και όλα σχεδόν τα games του συγκεκριμένου είδους. Έτσι το Late Shift δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να εντυπωσιάσει, ούτε να τύχει ευρείας αποδοχής από το αγοραστικό κοινό. Ακόμα και έτσι όμως, προσφέρει ποιοτική συντροφιά αυτές τις 6 με 7 περίπου ώρες που απαιτούνται για να δει κανείς όλα τα endings και επομένως αξίζει την προσοχή σας αν το βρείτε στον δρόμο σας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity