Η συναισθηματική φόρτιση του 2015 έχει μείνει πίσω. Προχωράμε. Η saga παίρνει το δρόμο της, προσπαθώντας να αποδεσμευτεί από το παλιό. Δεν είναι εύκολο. Αλλά οφείλει να γίνει κι αυτό. Λιγοστεύουν, άλλωστε, και οι… ζωντανοί ηθοποιοί μέσω των οποίων αγαπήσαμε τους χαρακτήρες του «Star Wars» το 1977.
Ο βαθμός αξιολόγησης (ενίοτε «πέτρα σκανδάλων» που γεννά επικούς τσακωμούς ή διαφωνίες) των «Τελευταίων Jedi» δίνει αμέσως την πρώτη χρήσιμη απάντηση που ο κάθε φανατικός (και μη) θεατής του franchise περιμένει να μάθει. Ναι, αξίζει τον κόπο και την αναμονή. Ναι, είναι ένα από τα καλύτερα φιλμ της σειράς. Και, ναι, είχα μεγάλο δίκιο για το ταλέντο του Ράιαν Τζόνσον, στον οποίο ανήκει απόλυτα ετούτη η επιτυχία. Είχα εντυπωσιαστεί με το ντεμπούτο του το 2006, το «Brick» (βλακωδώς διανεμημένο στα μέρη μας σαν «Έγκλημα στο Κολέγιο»!), είχα παλαβώσει εντελώς με το sci-fi classic που ήταν το «Looper» (2012) και, εκ των πραγμάτων, φάνηκε πως δεν ήμουν μόνος μου σ’ αυτό (η ντόπια κριτική είχε αδιαφορήσει σχεδόν σύσσωμη…). Για να δίνουν ο Τζορτζ Λούκας και ο Τζέι Τζέι Έϊμπραμς τα ηνία της σκηνοθεσίας και του σεναρίου στον Τζόνσον, μάλλον κάτι κάνει πολύ καλά αυτός ο τυπάκος…
Ευθύνη του Τζόνσον ήταν να αντέξει (ακόμη και) το βάρος του μουσικού θέματος του Τζον Γουίλιαμς ή του περίφημου opening crawl που μας υπενθυμίζει σε ποιο σημείο της πλοκής βρισκόμαστε. Ακριβώς από εκεί που μείναμε στο «Η Δύναμη Ξυπνάει», λοιπόν, η ιστορία που μας αφηγείται ο Τζόνσον δεν προχωράει πολύ παραπέρα στην ουσία, κλείνει όμως λογαριασμούς παλιούς, δυναμώνοντας την παρουσία των καινούργιων ηρώων, συστήνοντας παράλληλα και νέα πρόσωπα καίριας σημασίας (ίσως), όπως εκείνο της Ρόουζ Τίκο (της Κέλι Μαρί Τραν) που χάνει την αδελφή της στην εισαγωγική μάχη των «Τελευταίων Jedi» και ανατρέπει (;) ένα ενδεχόμενο… διαφυλετικού ρομάντζου που περιμέναμε να ωριμάσει στη συνέχεια της saga. Για την αινιγματική τελευταία σκηνή του έργου, και να ήθελα να δώσω ένα hint, δεν πιστεύω πως υπάρχει απάντηση προσωρινά.
Βασικοί πρωταγωνιστές του φιλμ, η Ρέι και ο Λουκ θυμίζουν κάπου την εκπαίδευση του δεύτερου από τον Γιόντα στο «Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται» (1980), καθώς εκείνη πρέπει να διδαχθεί τις αρχές των Jedi και να κατανοήσει με μεγαλύτερα οφέλη την έμφυτη Δύναμη που (σίγουρα) κατέχει. Ταυτόχρονα, η Αντίσταση αντιμετωπίζει τον κίνδυνο του ολοκληρωτικού αφανισμού, καθώς η Αυτοκρατορία (ή η μετεξέλιξή της, αν προτιμάς) στήνει διαρκώς παγίδες στο διάστημα.
Ο Τζόνσον έχει στο μυαλό του τη σύλληψη μιας κανονικής ταινίας, άρα αντιμετωπίζει τις υποπλοκές του με ωριμότητα, δίνοντας σημασία στις εξελίξεις, χωρίς να νοιάζεται άσκοπα για το πότε θα «πετάξει» τις επιπλέον σκηνές δράσης, μαχών, εκρήξεων και παραπανίσιων CGI. Μπορεί αυτό να μην ενθουσιάσει μερίδα κοινού μαθημένου στην απλοποίηση της κινηματογραφικής εμπειρίας που παρέχουν οι περισσότερες κομιξάδικες περιπέτειες του σήμερα, όμως, στο πλαίσιο του «Star Wars» τούτη η επιλογή είναι ένα σαφές υπέρ που θα λειτουργήσει έτσι για τους «Τελευταίους Jedi» και διαχρονικά, στο μέλλον.
Επειδή δεν επιτρέπεται να «χαλάσω» οτιδήποτε γύρω από την πλοκή, θα επισημάνω μονάχα ότι στις δύο σημαντικότερες σεκάνς του φιλμ επικρατεί… το κόκκινο χρώμα και θα «αποκαλύψω» μερικά στοιχεία που δεν μου επέτρεψαν να συγκινηθώ κυριολεκτικά με τούτο το κατά τα άλλα αξιοθαύμαστο κατασκεύασμα του Τζόνσον. Σε αντίθεση με το «Η Δύναμη Ξυπνάει», εδώ δεν υπάρχει αυτό που έξω αποκαλούν «WOW moment» (τύπου «διάβολε, σκότωσε το Χαν Σόλο!!!»), εκείνη η σκηνή που θα σε τινάξει από το κάθισμά σου, που θα σε κάνει «έξαλλο» (με την καλή έννοια), που θα κουβαλάς μαζί σου ως το highlight τούτου του επεισοδίου του «Star Wars». Τα χαριτωμένα και γλυκούλικα πλασματάκια που κατοικούν τη νήσο – κρησφύγετο του Λουκ είναι αχρείαστα, δεν εξυπηρετούν σε τίποτε (εκτός ίσως από το merchandising…) και ο τόνος παρωδίας κάποιων σκηνών (που αφορούν περισσότερο τον χαρακτήρα του Στρατηγού Χαξ) δείχνει επίσης άστοχος, σαν μια λάθος απόπειρα να υπάρχει κάποιου είδους comic relief στην ταινία. Γιατί; Δεν βρισκόμαστε στο… «Spaceballs»!
Συνολικά, πρόκειται για μια ευτυχή στιγμή της διαστημικής saga που καλά κρατεί εδώ και τόσες δεκαετίες. Φαίνεται και πείθει ότι δεν γυρίστηκε… από υποχρέωση, αλλά με ενδιαφέρον και σεβασμό από πίσω. Κι αν στο φινάλε αισθανθείς ότι της λείπει κάτι (σε… Δύναμη), μην ανησυχείς, θα υπάρχει πάντοτε και η επόμενη συνέχεια. Της επίσημης σειράς, έστω. Για το κάθε spin-off, ουδείς μπορεί να εγγυηθεί…
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Το μεγαλύτερο φαινόμενο της pop κουλτούρας στην ιστορία του sci-fi είναι και πάλι εδώ, με ένα sequel που τοποθετείται… αρκετά ψηλά στο ranking της όλης saga! Προσωπική επιτυχία του Ράιαν Τζόνσον, ο οποίος έχει καταφέρει να βγάλει μέχρι και… καλύτερες ερμηνείες από το σύνολο των πρωταγωνιστών! Είναι ένα «Star Wars» που νοιάζεται για το σενάριό του κι αυτή είναι μια τολμηρή επιλογή που και μετράει θετικά και λειτουργεί υπέρ της ταινίας. Σαφώς υπάρχουν «κοπιαρίσματα» – κλείσιμο του ματιού σε πράγματα που έχουμε ξαναδεί από το franchise στο παρελθόν, αλλά ούτε κουράζουν ούτε και έχουν γίνει για «ευκολία». Είναι μέρος της όλης… κληρονομιάς. Η νεολαία που είναι μαθημένη σε πιο speed χαβαλέδες της Marvel (για παράδειγμα), θα το βρει ελαφρώς… «old-school». Ευτυχώς!
Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Για να δούμε τι θα δούμε σήμερα. Από το review τουλάχιστον, μου ακούγεται καλύτερο από το Rogue One.
εγω το rogue one το βρηκα στην καλυτερη περιπτωση μετριο παντως
Θα μας μουρλάνεις ρε Φραγκούλη; Η ταινία ήταν η σαπίλα η ίδια. Πέρα απ τη μουσική και τα plot twist που ήταν φοβερά καθώς και κάποια άλλα σημεία έχει γενικά τρελές αμερικανιές υπερβολικά πολλές στιγμές "ναιιιι πάμε να τους διαλύσουμε ενωμένοι όλα τα μπορούμε κτλ. κτλ." και υπερβολικά πολλά plot holes στις σκηνές με μάχες. Μετριότατο star wars για άλλη μια φορά. Έχουν βάλει στόχο να χαρακτηριστεί η προηγούμενη τριλογία καλύτερη από αυτήν.... Εγώ θα έβαζα ένα 6-7 ξέρω γω γιατί μου φάνηκε πολύ κακογραμμένο το σενάριο. Οι παλιές ταινίες είχαν μια αίγλη τώρα έχουν βάλει υπερβολικές σκηνές μάχης. Ούτε ο Μαικλ Μπέι να την είχε σκηνοθετήσει έλεος....
Ακριβώς μα ακριβώς αυτό πιστεύω κι εγώ.
Η ταινία μου φάνηκε στην καλύτερη περίπτωση μέτρια. Ξεγύμνωσε πολλά πράγματα που θεωρούσαμε "Ευαγγέλια" , πολύ ανούσιο σενάριο και ένας κακός... Για γέλια. Οταν ο κακός αντί για δέος και φόβο βγάζει λύπη, τότε τι να πεις και τι να σχολιάσεις
o κακος ειναι για μενα απο τα πολυ αδυναμα σημεια της νεας τριλογιας... oι προηγουμενοι κακοι ο Palpatine o Darth Vader εγιναν συμβολα του κακου του παγκοσμιου σινεμα και οχι μονο του σινεμα... ολοκληρης της ποπ κουλτουρας. Και οι κακοι των prequel (που εμενα μου αρεσαν πολυ αυτες οι ταινιες δε καταλαβα γιατι μισηθηκαν τοσο) ο Νταρθ Μολ και ο Καουντ Ντουκου ενσαρκωθηκαν υπεροχα ειδικα ο Ντουκου απο τον θρυλικο κριστοφερ λη. Pure Evil... στις νεες ταινιες οι κακοι ειναι για γελια πραγματικα. Παιδες ας σταματησουμε τις συγκρισεις με τη πρωτη τριλογια.. δε θα ξεπεραστει ποτε.. ηταν ενα επος ειδικα για την εποχη που βγηκε και μετα μεσα που υπηρχαν τοτε ισως ειναι η μεγαλυτερη παραγωγη στην ιστορια του κινηματογραφου , ηταν μια επανασταση. Ας απολαυσουμε τις ταινιες χωρις γκρινια.. και εγω γκρινιαζα μετα το force awakens αλλα τι να κανουμε. Ας το παρουμε αποφαση
Πολύ καλό ρηβιού Ηλία,σε κάποια σημεία διαφωνώ,πχ θεωρώ πως χρειάζονται τα comic relief,αλλά από κει και πέρα η ταινία ήταν εξαιρετική και μάλλον είναι μέσα στις 3 αγαπημένες μου.Οκ,είναι νωρίς ακόμα,πρέπει να την ξαναδώ καμιά 10αρια φορές για να είμαι σίγουρος.
Και μηδέν να του έβαζες, πάλι εμείς οι φανς θα το βλέπαμε!
Ειδα χθες την ταινια,πραγματικη απογοητευση,κανει το Force Awakens να μοιαζει ταινιαρα μπροστα σε αυτην,χειροτερο ακομα και απο τα prequels,ανησυχω που θα καταληξει αυτη η σειρα ταινιων...
συμφωνω με καθε λεξη που γραφεις
Επος απλα δειτε το
Εμένα μου αρέσε περιπέτεια δράση κτλ διαφορετική ταινία από το πρώτο μέρος απλώς σε δύο σημεία έγιναν πολύ γρήγορα που το περίμενα έτσι
Και εγω την βρηκα πολυ καλη την ταινια και με εξεπληξε ευχαριστα ο kylo
Εμένα δε με ενθουσίασε τόσο, βέβαια δεν έχω κάτσει να δω όλες τις σειρές.