Όσοι είχαν ολοκληρώσει το The Banner Saga, έχουν δυνατότητα να ξεκινήσουν με τους αναβαθμισμένους χαρακτήρες, τα αντικείμενα και τα abilities που είχαν, φορτώνοντας το τελικό save. Οι υπόλοιποι απλά επιλέγουν αν στην θέση του επικεφαλής του καραβανιού θα βρίσκεται η Allete ή o Rook. Ο άλλος χαρακτήρας απλά θα παραμείνει ανενεργός καθ’ όλη τη διάρκεια του campaign. Η ατμόσφαιρα παραμένει πιο σκοτεινή από ποτέ, με την ιστορία του τίτλου να βασίζεται εν μέρει στη Νορβηγική μυθολογία και πιο συγκεκριμένα στο αποκαλυπτικό τέλος του κόσμου που αναμένεται μέσω του Ράγκναροκ. Η φυλή των Dredge, αν και σαφώς αποδυναμωμένη μετά τα γεγονότα του The Banner Saga, συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους ανθρώπους σας ενώ οι περιορισμένοι πόροι, η πτώση του ηθικού και τα απρόσμενα γεγονότα που συναντάει το καραβάνι στο αέναο ταξίδι του, οδηγούν σε κρίσιμες εξελίξεις ευρύτερης σπουδαιότητας προδιαγραμμένες πολύ πριν αναλάβει τα ηνία της φατρίας o Rook (ή αντίστοιχα η Allete). Η πλοκή εξελίσσεται ξανά μέσω στατικών εικόνων που απεικονίζουν τους εμπλεκόμενους ήρωες να συζητούν και να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με τη μοίρα τους, επιλέγοντας ανάμεσα σε δύσκολες ενέργειες μέσω ενός κλασικού selection tree. Αν και κάπως αναχρονιστική υλοποίηση, λειτουργεί ικανοποιητικά προς όφελος της ζοφερής ατμόσφαιρας - είμαστε πάντως σχεδόν σίγουροι ότι προτιμήθηκε λόγω χαμηλού προϋπολογισμού και όχι τόσο λόγω της καλλιτεχνικής αξίας. Δυστυχώς, αν και η ποιότητα γραφής είναι εξαιρετική, η μεγάλη έκταση των κειμένων καθώς και η περιοδικότητα εμφάνισης τους έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην αποκλιμάκωση του ρυθμού και της δράσης.
Τα μέχρι τώρα τεκταινόμενα αναλαμβάνει να σας τα υπενθυμίσει η σύντομη ανασκόπηση που, υπό μορφή cinematic, βρίσκεται στο κεντρικό μενού.
Ο εναπομείναντας χρόνος μοιράζεται ανάμεσα στις αποφάσεις που λαμβάνετε και επηρεάζουν άμεσα την μοίρα του καραβανιού και, φυσικά, στο πεδίο της μάχης. Η διαχείριση του καραβανιού θυμίζει μερικώς το Oregon Trail, αν εξαιρέσουμε την αυξημένη θνησιμότητα και τα ατελείωτα game over. Η καταστροφή σάς χτυπά μεν συχνά, (υπό μορφή λεηλασίας, ανταρσίας, ασταθών καιρικών συνθηκών και απώλειας προμηθειών) αλλά η κατάσταση πάντα παραμένει αναστρέψιμη με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Οι συχνές στάσεις σε πόλεις ή σε προσωρινά camps διατηρούν το ηθικό των ακολούθων σας αλλά κοστίζουν σε φαγητό - παράλληλα είναι απαραίτητες γιατί μόνο σε πόλεις μπορείτε να αξιοποιήσετε το renown (ουσιαστικά τα XP που κερδίζετε εξαργυρώνονται σε αντικείμενα-φαγητό και levelling χαρακτήρων) και να αναρρώσουν οι τραυματίες ήρωές σας.
Η πλοκή εξελίσσεται ξανά μέσω στατικών εικόνων που απεικονίζουν τους εμπλεκόμενους ήρωες να συζητούν και να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με τη μοίρα τους, επιλέγοντας ανάμεσα σε δύσκολες ενέργειες μέσω ενός κλασικού selection tree.
Λειτουργούν ουσιαστικά σαν μίνι hub για αναβάθμιση, προμήθειες και ξεκούραση πριν από την έξαψη της μάχης… Οι μάχες από την άλλη αποτελούν το ζουμί του Banner Saga: το πεδίο αποτελείται από τετράγωνα (σαν σκακιέρα) όπου βρίσκονται διάσπαρτες οι έξι μονάδες που επιλέγετε πριν την έναρξη. Η μάχη είναι turn-based - ο γύρος εξελίσσεται για κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά και διαδοχικά για τις δύο ομάδες - πρώτα λαμβάνει χώρα η διαδικασία της κίνησης και μετά οι επιθέσεις και τα abilities. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις δηλαδή ούτε ως προς το σύστημα μάχης.
Κάθε χαρακτήρας ανεξαρτήτως κλάσης περιγράφεται από πέντε διακριτά στατιστικά (Armor, Strength, Willpower, Exertion, Break) και διαθέτει ένα passive ability, ενώ οι promoted μονάδες αποκτούν και activated ability που ενεργοποιείται ξοδεύοντας Willpower. Η ιδιοφυής σύλληψη εντοπίζεται στη διττή σημασία του Strength που αντικατοπτρίζει και τους πόντους ζωής. Κάθε χτύπημα που αφαιρεί τη ζωτικότητα ενός ηρώα έχει αντίκτυπο και στην αποτελεσματικότητα των επόμενων επιθέσεών του. Το Armor από την άλλη αφαιρεί τη σφοδρότητα της επίθεσης (με την απλή εξίσωση Armor αμυνόμενου - Strength επιτιθέμενου = πόντοι ζημιάς) - πρακτικά, κάθε επίθεση προκαλεί τουλάχιστον έναν πόντο ζημίας, απλά όσο μεγαλώνει η ψαλίδα εις βάρος του Strength, αυξάνουν τα ποσοστά αστοχίας του χτυπήματος. Εναλλακτικά μπορείτε να στοχεύσετε την πανοπλία των εχθρών σας, ώστε οι μετέπειτα επιθέσεις να περάσουν περισσότερους πόντους ζημιάς. Είναι ένα πολύ έξυπνο, απλό και κυρίως εθιστικό σύστημα μάχης με επιρροές από D&D αλλά και επιτραπέζιων Wargames (βλ. Warhammer, Battletech). Το κυριότερο είναι ότι διαθέτει το απαραίτητο βάθος σε επίπεδο στρατηγικής ακόμα και σε pre-game στάδιο: πέρα από στη σύνθεση της ομάδας, σημαντικό ρόλο παίζει η αρχική τοποθέτηση των μονάδων και η σειρά που δρα ο καθένας σε έναν πλήρη γύρο. Θα έχουν λόγο πρώτα οι ογκώδεις Varl ώστε να μπουν μπροστά και να οχυρώσουν την οπισθοφυλακή ή θα πάρουν θέση πρώτα οι τοξότες για να αποδεκατίσουν γρήγορα τις εχθρικές γραμμές; Οι spellcasters θα σταθούν στα μετόπισθεν με πιθανό ενδεχόμενο να μείνουν άπραγοι ή θα ριψοκινδυνέψουν παραπάνω μένοντας κοντά στην υπόλοιπη ομάδα;
Η ύπαρξη νέων abilities/φυλών και η δυνατότητα για levelling άνω του 5ου επιπέδου, ελάχιστα τροποποιούν το βασικό πυρήνα πάντως. Μερικά abilities παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε θέμα τακτικής αντιμετώπισης (π.χ. εχθροί που χρησιμοποιούν cloaking για να γίνουν αόρατοι), άλλα απλά χρυσώνουν το χάπι για λόγους ποικιλίας. Οι νέες επιλογές πάντως σέβονται την ιδιοσυγκρασία του κόσμου του παιχνιδιού και δεν είναι παράλογες, οπότε δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας. Το The Banner Saga 2 δεν έχει σκοπό να σας ξαφνιάσει με αλλαγές, απλά συνεχίζει την ιστορία που άφησε στη μέση, διατηρώντας τα εξαιρετικά mechanics της μάχης. Η Stoic χειρίστηκε την υπόθεση του sequel με το…«γάντι», χωρίς να πειράξει τη σύσταση της φόρμουλας ιδιαίτερα. Το κοινό στο οποίο απευθύνεται εντοπίζεται πρώτιστα στην κοινότητα του πρώτου τίτλου αλλά οποιοσδήποτε κάνει κέφι Βίκινγκς ή τα turn-based strategy δεν θα χάσει ιδιαίτερα από το προχωρημένο στάδιο της ιστορίας.
Ωραίο το review αλλά του έβαλες 7 που σημαίνει εχμμ καλούτσικο και όπως είναι γνωστόν οι αριθμοί δεν λένε ψέματα. Θέλω να το παίξω και το έχουν και στα GwG αλλά το 7 με στιγμάτισε και δεν μπορώ να απολαύσω το game.xD!
Για το ευρύ κοινό αν δεν είναι top βαθμός ή κάπου εκεί δεν λέει το game. Η μόδα των νεότερων γενεών στο gaming είναι να ''προσαρμόζεις'' την διασκέδασή σου με βάση τα βαθμολογικά κριτήρια ενός κριτικού,site, δημογραφήματος κτλ. που έχει μια Ψ δημοφιλία και όχι με βάση προσωπικά γούστα. Αυτό είναι κάτι που ακόμα αποτυγχάνω να το κατανοήσω στα 33 μου χρόνια πόσο μάλλον όταν ένας userr φτάνει σε σημείο να αγαπήσει/μισήσει ένα game (αφού το έχει παίξει) ανάλογα με την άποψη της πλειοψηφίας.
Το 7 στην κλίμακα βαθμολόγησης του site σημαίνει "αξιόλογο", όπως τονίζεται και στο σχετικό γραφικό. Απλά νομίζω δεν έχει νόημα να το συζητήσουμε ξανά :P
εθιστικο σ υστημα μαχης λεει... τεσπα γουστα ειναι αυτα . Για μενα απιστευτα βαρετο παιχνιδι . Αξιζει μονο η ιστορια
Την μάχη την λάτρεψα, η ένσταση βρίσκεται στην έλλειψη καλύτερης και γρηγορότερης ροή - κυρίως όμως θα ήθελα λίγο καλύτερη παραγωγή για την συνέχεια, κάπου με κούρασαν τα dialog trees και τα στατικά screens με τους διαλόγους.
Το ευρύ κοινό ούτως ή αλλιώς δεν θα ασχοληθεί με τον τίτλο και απλά θα τον προσθέσει σε Gold account έτσι "για να βρίσκεται" ενώ για αυτό που περιγράφεις, ότι δηλαδή ταυτίζει o κόσμος την άποψη του με αυτή των κριτικών δεν το πολυ-ενστερνίζομαι, μάλλον ανεστραμμένο παρουσιάζεται το φαινόμενο μη σου πω... Δες μια κριτική AA franchise σε IGN ή Gamespot και θα καταλάβεις τι εννοώ...
Το 7 με την λογική του "αξιόλογου" μπήκε πάντως, οπότε ταυτίζεται στην κλίμακα του Enternity και επομένως δεν χρειάζεται να νοιώθεις στιγματισμένος :D
Α καλά ναι δεν με απασχολεί ο βαθμός ιδιαίτερα,( είμαι της άποψης να καταργηθεί), κουβέντα να γίνεται. Και 4 να έπαιρνε και 9 το ίδιο πράγμα είναι για μένα αφού ξέρω ''παικτικά'' για τι παιχνίδι μιλάμε. Απλώς έτσι όπως το βλέπω εγώ, θεωρώ ότι η άποψη ενός κριτικού είναι μια επιπλέον πληροφορία ή γνώση για το Α ή Β προϊόν και όχι ''ασπασμός'' της άποψης αυτής, κάτι που κακά τα ψέματα συμβαίνει.
Τρομερό παιχνίδι. Ειναι κάτι εναλλακτικο!!