Ο πυρήνας της ίδιας της σειράς, οι ποδοσφαιρικοί αγώνες δηλαδή, παρουσιάζει ελαφριά βελτίωση σε σχέση με τους προκατόχους του Chrono Stones.
Ως κλασική ιαπωνική εταιρεία, η Level 5 δεν ξεφεύγει από το “τριπάκι” του να δημιουργεί ατελείωτους διαλόγους, οι οποίοι τείνουν να ξεχειλώνουν την υπόθεση. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να πλασάρει ένα παιχνίδι τον κόσμο του, την πλοκή του και τον τρόπο παιχνιδιού του με τρόπο εκλεπτυσμένο, έτσι ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να έχει κερδίσει το απόλυτο ενδιαφέρον του παίκτη και να τον έχει προετοιμάσει για όσα πρόκειται να δουν τα μάτια του. Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση, αφού οι διάλογοι είναι πολλοί, είναι τεράστιοι και ξεπερνούν εύκολα τον χρόνο που έχει ο παίκτης για να παίξει και να σημειώσει πρόοδο στο παιχνίδι. Ειδικά με την απουσία της επιλογής skip. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι τραγικό και η μόνη λύση είναι η μετατροπή του παιχνιδιού σε anime. Στα της ίδιας της υπόθεσης, συναντάμε ένα από τα χειρότερα premises της σειράς, θέμα στο οποίο ούτως ή άλλως υπάρχει πρόβλημα εδώ και καιρό. Κάποιοι κακοί άνθρωποι θέλουν να διαγράψουν το ποδόσφαιρο από τη μνήμη ολόκληρου του κόσμου επειδή απλά πιστεύουν ότι έτσι θα λειτουργήσουν καλύτερα οι κυβερνήσεις του κόσμου.
Αυτό είναι το ένα και μοναδικό στοιχείο που ο παίκτης έχει την τιμή να γνωρίζει, και έτσι προσπαθεί με τον πρωταγωνιστή, Arion Sherwind, και όσους περισσότερους παίκτες μπορεί να μαζέψει στην ομάδα του, να αποτρέψει τους κακούς. Οι οποίοι κακοί ταξιδεύουν μπρος και πίσω στο χρόνο για να καταφέρουν αυτό που θέλουν, κάτι που θα αναγκαστεί να κάνει και ο Arion ώστε να διορθώσει τα αδιόρθωτα πριν να είναι πολύ αργά. Εννοείται πως μιλάμε για πολύ περιοριστικό σενάριο και ο παίκτης δεν έχει την ελευθερία να επιλέξει τι θα κάνει πρώτα και τι μετά. Το χειρότερο όλων είναι το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές, ή αλλιώς οι καλοί της υπόθεσης, είναι μονίμως απίστευτα μελοδραματικοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φράση «αν δεν παίζουμε όλοι ποδόσφαιρο, κάνουμε το ποδόσφαιρο να κλαίει. Και δεν κάνει να κλαίει το ποδόσφαιρο»). Το αδιάκοπο μελόδραμα μετατρέπει το όλο παιχνίδι σε μια εμπειρία που είναι συναρπαστική μόνο για άτομα κάτω των δέκα ετών.
Η ροή της υπόθεσης του παιχνιδιού αντιμετωπίζει τους παίκτες με εντελώς ανυπόφορο τρόπο που σίγουρα δεν αποτελεί κίνητρο, ενώ η ίδια η πλοκή απογοητεύει πλήρως.
Ο πυρήνας της ίδιας της σειράς, οι ποδοσφαιρικοί αγώνες δηλαδή, παρουσιάζει ελαφριά βελτίωση σε σχέση με τους προκατόχους του Chrono Stones. Το όλο σύστημα λειτουργεί και πάλι αποκλειστικά μέσω της οθόνης αφής, με την πάνω οθόνη του συστήματος να συμβάλει με τα διάφορα εφέ στις φαντασμαγορικές επιθέσεις του κάθε παίκτη και στα goal που επιτυγχάνει. Αυτήν την φορά δίνεται η δυνατότητα επιλογής της μεριάς που θέλει ο παίκτης να αμυνθεί όταν έρχεται σε face to face αντιπαράθεση με τον αντίπαλο του και ο τελευταίος έχει στην κατοχή του την μπάλα. Τα set επιθέσεων που φέρει ο κάθε χαρακτήρας ελέγχονται πλήρως από τον παίκτη και το ευχάριστο γεγονός είναι ότι έχουν πολλαπλασιαστεί σε σχέση με το παρελθόν. Εκτός αυτών όμως, όταν η ενέργεια ενός χαρακτήρα φτάσει στο ζενίθ της, αυτός έχει τη δυνατότητα να φορέσει μια εντυπωσιακή πανοπλία που αυξάνει τις δυνατότητές του κατά πολύ, αν και για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Δυστυχώς οι μάχες χάνουν λίγη από την...αίγλη τους όταν η υπόθεση παρεμβαίνει σε τέτοιο σημείο ώστε, παρά τις κινήσεις του παίκτη, ο αγώνας εξελίσσεται όπως επιθυμεί η πλοκή. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν εν μέσω μιας καλής επίθεσης διακόπτονται τα πάντα για να προβληθεί ένα ακόμα βίντεο με διάλογο και, πιθανότατα, να γίνει αλλοίωση του αγώνα.
Ο κόσμος του Chrono Stones ευτυχώς συναντά τα standards της σειράς. Είναι τεράστιος και με πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες που συνήθως διατηρούν το ενδιαφέρον του παίκτη, όταν εκείνος επιλέξει να τους μιλήσει. Το ιαπωνικό στιλ σχεδιασμού είναι για άλλη μια φορά πανέμορφο, ποικίλο και “ντυμένο” με το καλύτερο soundtrack που είχε ποτέ η σειρά. Το παιχνίδι, από τη φύση του, δεν επιτρέπει στον παίκτη πολλή εξερεύνηση, γεγονός ατυχές, όμως λόγω του εύρους των τοποθεσιών του και της προσοχής που φαίνεται ότι αποδόθηκε κατά τη δημιουργία τους, δεν μπορούμε να παραπονεθούμε για τον ίδιον τον κόσμο. Εκτός από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, οι οποίοι, αν και βελτιωμένοι, δεν καταφέρνουν να αναζωογονήσουν την σειρά όπως το χρειάζεται, ο κόσμος του παιχνιδιού είναι το πλέον φρέσκο χαρακτηριστικό που προσθέτει ο τίτλος στο franchise. Ελάχιστα ελκυστικό γεγονός.
Τα Inazuma Eleven Go: Chrono Stones: Wildfire/Thunderstone δεν θα έπρεπε να στοχεύουν σε παίκτες που δεν είναι γνώριμοι με τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, διότι αν το έκαναν το αποτέλεσμα θα κρινόταν ως ακόμη χειρότερο. Η πλοκή έχει ως δεδομένο ότι ο παίκτης γνωρίζει τι έχει συμβεί στην ομάδα Raimon Jr. High και στους περισσότερους από τους χαρακτήρες που παρουσιάζονται ως βασικοί. Από την άλλη, όσοι έχουν ήδη παίξει ορισμένους από τους παλαιότερους τίτλους, θα θελήσουν να εξερευνήσουν έστω μέρος του νέου αυτού κεφαλαίου, όμως το πιθανότερο είναι να χάσουν το ενδιαφέρον τους πριν και από τη μέση της ιστορίας. Η έλλειψη online, και άρα διαδικτυακών ποδοσφαιρικών αγώνων με άλλους παίκτες σίγουρα δεν βοηθάει και είναι ένα μειονέκτημα που διαιωνίζεται εδώ και καιρό. Μήπως έχουμε φτάσει στο σημείο όπου πρέπει να έρθει ένα οριστικό τέλος;
Οι κακοί θέλουν να διαγράψουν το ποδόσφαιρο από τη μνήμη του κόσμου; Παρακαλώ μην δώσετε ποτέ αυτό το τίτλο σε Έλληνα φανατικό γιατί θα βρούμε τα γραφεία της Level 5 καμμένα.
Από το trailer και μόνο, το αγγλικό dub φαίνεται απλά αστείο. Καλά ειδικά όταν είδα στολές τύπου seint seiya απλά με πέθανε!