Ήρωας είναι ένας Αμερικανός αστροναύτης που στέλνεται σε ένα μακρινό πλανήτη σε αναζήτηση ζωής, καθώς οι ενδείξεις της NASA δείχνουν ένα πολύ πρόσφορο περιβάλλον. Η μοναξιά και η εγκατάλειψη τονίζονται άμεσα: ο αστροναύτης ακούγεται να λέει πως επιλέχθηκαν για μια αποστολή χωρίς επιστροφή επειδή είχαν ελάχιστες δεσμεύσεις στη Γη, ο πλανήτης αποδεικνύεται ένας άγονος ξερόβραχος και είναι ολομόναχος με χαλασμένη στολή. Αφού περιπλανηθεί λίγο ανακαλύπτει εγκαταλελειμμένα κτίσματα που όμως δεν είναι καθόλου εξωγήινα. Για την ακρίβεια πρόκειται για... Σοβιετικά οικήματα (με τα σφυροδρέπανα και τα όλα τους), εργαστήρια και βάσεις που έχουν ερημώσει και χτίστηκαν άγνωστο πως. Εξερευνώντας μαθαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, στοιχεία για το πώς είναι δυνατόν αυτό. Δεύτερον, πως τον παρακολουθούν.
Ένα αστείο με κομμουνιστές από το διάστημα -ή οποιοδήποτε αστείο- θα ήταν τελείως αταίριαστο. Το Lifeless Planet δεν είναι ονειρικό ή μελαγχολικό, αλλά εντελώς καταθλιπτικό. Ο αστροναύτης είναι η πιο μόνη ψυχή στο σύμπαν, σύντομα αρχίζει να αμφιβάλλει για τις πνευματικές του ικανότητες και είναι σχεδόν σίγουρα καταδικασμένος. Το μόνο που ακούει είναι ο άνεμος, το μόνο που βλέπει είναι βράχια και χώμα και τα όσα συναντά είναι τόσο ξένα που περισσότερο εντείνουν το αίσθημα της απομόνωσης παρά το μειώνουν. Το ζήτημα είναι πως αυτή η μαυρίλα αποδίδεται με ελάχιστα εκφραστικά μέσα που δεν ανανεώνονται και ξεθωριάζουν γρήγορα.
Το Lifeless Planet θεωρητικά συγκεντρώνει πολλά πλεονεκτήματα των σύγχρονων indie κυκλοφοριών...
Το περιβάλλον εναλλάσσεται μεν, περνώντας από άγονες πεδιάδες σε γκρεμούς, υπόγεια και φαράγγια, αλλά ο διάκοσμος είναι πολύ φτωχός και τα χρώματα περιορισμένα με αποτέλεσμα την πλήξη. Τα πάντα είναι ομοιόμορφα, μπεζ και, έτσι για αλλαγή, καφέ. Η ηχητική επένδυση περιορίζεται σε κάποια ηχητικά εφέ, όπως ο άνεμος και βράχοι που κυλάνε, ενώ σε σπάνια σημεία ακούγεται μια καταθλιπτική μελωδία. Έχει ενσωματωθεί αφήγηση στα...ρώσικα, όταν ο παίκτης βρίσκει κείμενα των χαμένων πια κατοίκων (που ευτυχώς είναι στα αγγλικά).
Ένα βασικότατο μειονέκτημα του τίτλου είναι ο χειρισμός και το gameplay. Ο παίκτης θα βρεθεί να περιφέρεται στα κατσάβραχα κάνοντας άλματα και, σπανίως, χρησιμοποιώντας κάποιο αντικείμενο. Η ποικιλία είναι εντελώς ανύπαρκτη, ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον και ο χειρισμός είναι αρκετά ασαφής. Ο παίκτης δεν είναι σίγουρος για το πού ακριβώς θα προσγειωθεί, οι λεπτές κινήσεις αποκλείονται και ο αστροναύτης έχει μια πολύ ενοχλητική τάση να γλιστράει σα να πατάει σε πάγο. Η περιπλάνηση και τα άλματα έχουν περισσότερο το πνεύμα της περιήγησης για να φανεί η μιζέρια και η μελαγχολία της απόλυτης μοναξιάς (σε συνδυασμό με την αφόρητη ανία του να πηγαινοέρχεσαι σε ένα μπεζ σκηνικό) και ελάχιστα το να υπάρχει κάποια επίφαση παιχνιδιού, πρόκλησης ή gameplay. Συχνά μάλιστα εμφανίζεται μια trial and error λογική που εκπροσωπείται πλήρως από τα πρώτα 60 δευτερόλεπτα του τίτλου: ο παίκτης πρέπει να βρει οξυγόνο στην έρημο, χωρίς να έχει ιδέα προς τα πού πρέπει να πάει και αναγκαστικά θα χάσει 4-5 φορές μέχρι να πάει τυχαία στη σωστή κατεύθυνση. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ψυχρολουσία και εικαστική παρέμβαση αν η ίδια λογική δεν εμφανιζόταν και σε άλλα σημεία, μάλλον αχρείαστα.
Το Lifeless Planet είναι ακριβώς αυτό. Ένα κατασκεύασμα που πολύ θα ήθελε να είναι μια επιβλητική, καταθλιπτική εμπειρία για την απόλυτη μοναξιά και την ενατένιση άνυδρων οριζόντων, αλλά δεν είναι. Τα θεμελιώδη στοιχεία του σαν παιχνίδι είναι ξεκάθαρα προβληματικά, καθώς ο σχεδιασμός των περιοχών είναι προσχηματικός και θέλει να υπηρετήσει την όποια ατμόσφαιρά παρά κάποια ουσία gameplay. Τα γραφικά είναι μέτρια, με ελάχιστη λεπτομέρεια και επαναλαμβανόμενα, ενώ ο ήχος κάνει καλά τη δουλειά του και τίποτα παραπάνω.
Ο χειρισμός είναι προβληματικός και ασαφής αλλά τουλάχιστον δεν απαιτείται ιδιαίτερη ακρίβεια. Το κυριότερο μειονέκτημα του παιχνιδιού είναι η ανία. Όσοι βρουν το σενάριο ελκυστικό θα έχουν κάτι να ασχοληθούν, μα οι υπόλοιποι θα περιφέρονται σαν τις άδικες κατάρες ψάχνοντας να δικαιολογήσουν το χρόνο που χάνουν σε ένα μετριότατο platform. Η μόνη αρετή του Lifeless Planet είναι η επιβλητικότητα ορισμένων τοπίων και η όντως επιτυχημένη απόδοση της μοναξιάς, αν και χάνει την επίδρασή της από ένα σημείο και ύστερα. Με λίγα λόγια, υπάρχουν τόσα παιχνίδια εκεί έξω...
Εξαιρετική ιδέα,ιντριγκαδόρικο σενάριο μα δυστυχώς άσχημα εκτελεσμένο...αλλά και πάλι αυτή η αίσθηση της απομόνωσης και της αναζήτησης της αλήθειας είναι αρκετά ελκυστική.
Ειναι πολυ ωραιο . Ειδα και κατι βιντεακια στο Youtube και σιγουρα ειναι για τους fan τετοιου ειδους παιχνιδιων ... Βασικα το ολο μυστηριο σε καθηλωνει απιστευτα !!!
Κριμα και ακουγεται πολυ ενδιαφερον. Χαθηκε μια καλη ευκαρια
Πολύ καλό review, αν και μετριότατο το παιχνιδάκι θα το δοκιμάσω.. Φαίνεται ενδιαφέρον..
Το τερμάτισα πρίν 3 μέρες, απ τα καλύτερα indie που έχω παίξει για μένα και γενικά παιχνίδια, ωραία η υπόθεση και όμορφη μουσική (την οποία εγώ άκουγα καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού :S με μερικές εξαιρέσεις όταν έδεινε βάση σε κάποια εξωτερικά φαινόμενα οπως με τον ανεμοστρόβιλο κλπ). Όσο για το gameplay και τον χειρισμό ένα jump and run game αρκετά εύκολο, αν προσέχεις και λίγο. Ελπίζω να βγεί και 2 πάντως, μου άφησε τέτοια εντύπωση η σκηνή στα credits, μακάρι (κάπου πέτυχα κ έναν Έλληνα μέσα στα credits).
Οπότε δεν θα συμφωνήσω με το review.
Προσωπική βαθμολόγια : 9 (ναι, μου άρεσε παρα πολύ το game)
Γνώμη μου πάντα
:-)
Σε ευχαριστώ για τον κόπο σου να σχολιάσεις :)
Για τη μουσική, καταθέτω αυτό που είδα παίζοντας για 5 περίπου ώρες. Ίσως υπήρχε τεχνικό πρόβλημα αλλά πραγματικά οι μελωδίες ακούγονταν αραιά και που ενώ συνήθως μου έπαιρνε τα αυτιά το βουητό του ανέμου. Αυτό είδα αυτό μολογάω.
Τα άλματα και γενικά το gameplay δεν είναι δύσκολα, ούτε απαιτείται δεξιοτεχνία, αλλά δε δέχομαι να πηδάω σε έναν πλατύ βράχο και να κάνω πατινάζ 2 - 3 μέτρα μέχρι να σταματήσω. Ο χειρισμός μου φάνηκε πολύ ατσούμπαλος, είχα ελάχιστη αίσθηση του που θα κατέληγα, και μου θύμιζε περισσότερο λαστιχένια μπάλα παρά αστροναύτη. Απλά δε θα το χαρακτήριζα run and jump (τι να πουν τα Sonic ή το Zool πχ), απλά ένα παιχνίδι με ήπιο platforming και αρκετό περπάτημα.
Φαίνεται τέρμα βαρετό το παιχνίδι. :P
kalo consept sapio game