Πολύ μου άρεσε αυτός ο Δεκέμβριος. Όχι, δεν είμαι τρελός, ούτε το lockdown γουστάρω (με τη βλακεία που μας δέρνει όμως είναι απαραίτητο), ούτε τον κορονοϊό, ούτε μου αρέσει να βλέπω 100 νεκρούς τη μέρα σαν κάτι νεκρολάγνους που ξέρω. Αλλά μου άρεσε σε προσωπικό επίπεδο, σε ό,τι έχει να κάνει με το gaming. Και οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά κυρίως, παλιοί.
Για το backlog μου τα έχουμε ξαναπεί. Το θέμα στη φάση με τα παλιά παιχνίδια είναι τι flash τρως και πως. Εγώ λοιπόν με αφορμή το ότι έστειλα κάτι παιχνίδια σε έναν φίλο που ξέθαψε το Xbox 360 του (γεια σου Στέλιο), αλλά και να ξεσκαρτάρω τα διπλά μου (ναι κύριοι, με τα ψηφιακά, εκεί έχουμε φτάσει, γεια σου Σπύρο) ανέβηκα πατάρι για να κάνα διαλογή, και έπεσα πάνω σε διάφορα, από τα οποία ξεχώρισαν τα εξής: Fable II και La Noire. Το μεν πρώτο κατέβηκε στο Xbox One X και μπήκε στον φούρνο, ενώ για χάρη του δεύτερου ανασύρθηκε από το ντουλάπι το 360 και συνδέθηκε ξανά στην τηλεόραση. Αποτέλεσμα; Έγραψα στο χαλαρό δέκα+ ώρες στο καθένα και δεν είναι μόνο αυτό, τις απόλαυσα κιόλας, ειδικά στο Fable II. Το άκρως θετικό από την άλλη είναι ότι το LA Noire το παρακολούθησε με ενδιαφέρον η γυναίκα μου.
Κι εδώ γεννώνται διάφορα ερωτήματα. Πώς βρέθηκα να μην έχω παίξει 2 αξιόλογους τίτλους, που ταιριάζουν στα γούστα μου παρά τις αντιφατικές, σε ένα επίπεδο, κριτικές που είχαν πάρει; Πως μπορούν να σταθούν δίπλα στους σημερινούς τεχνικούς γίγαντες; Γενικά αντέχουν; Για να το δούμε σιγά-σιγά το όλο θέμα.
Πώς βρέθηκα να μην τους έχω παίξει; Λοιπόν μία από τις κορυφαίες δικαιολογίες με τις οποίες τροφοδοτούσα τον εαυτό μου για χρόνια ήταν «Είναι σημαντικό και μεγάλο παιχνίδι, θα παίξω όταν βρω χρόνο: Newsflash: Χρόνος δεν θα υπάρχει ποτέ, οπότε παραμύθια έλεγα, αν δεν ξεκινήσεις, δεν θα παίξεις ποτέ τίποτα. Το άλλο θέμα είναι οι συγκυρίες. Ας πούμε διαπίστωσα ότι το LA Noire δεν παίχτηκε ποτέ για έναν απολύτως λογικό λόγο: 3 μέρες αφού το ξεκίνησα το 2011, έκανα πρόταση γάμου στη γυναίκα μου, μετά ξεκίνησαν και οι ετοιμασίες και μετά χαιρέτα μου τον πλάτανο, μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Για να καλύψω και τις κριτικές, πέρα από αυτές 5-6 ανθρώπων στην Ελλάδα που εμπιστεύομαι, δεν τους δίνω σημασία αν δεν δω και μόνος μου. Βέβαια έχει ένα ενδιαφέρον ότι την ώρα που γίνεται ο χαμός με το Cyberpunk 2077, που έπεσε θύμα του hype του, εγώ παίζω ένα παιχνίδι που, διαχρονικά το «έκαψε» το ίδιο θέμα και μιλάω για το LA Noire.
Στέκονται λοιπόν σήμερα; Για μένα το Fable II στέκεται με χαρακτηριστική άνεση. Το στυλ του, η αισθητική του, το παραμύθι του, η υπέροχη ατμόσφαιρά του το επιτρέπουν. Σε επίπεδο gameplay δεν ξέρω τι έχει να ζηλέψει, με μοναδικό ίσως κάπως πιο αδύναμο στοιχείο του τη γραφή και την κεντρική υπόθεση, που όμως τελικά λίγη σημασία έχει αν απολαμβάνεις αυτό που κάνεις, αν διασκεδάζεις και αν τελικά, γιατί όχι, αυτό που κάνει έχει και μια τσαχπινιά.
Το LA Noire πάλι, στέκεται σαφώς πιο δύσκολα. Η γραφή του και η ιστορία του ναι μεν είναι εξαιρετική, αλλά σε gameplay χωλαίνει ενώ και τεχνικά δεν ενθουσιάζομαι, για να μην πω ότι η γραφική απεικόνιση των γυναικών με τρομάζει και κάπως. Θα το παίξω όμως και θα του δώσω τον χρόνο του, γιατί τον αξίζει σε επίπεδο δημιουργίας. Θεωρώ παράλειψη να δραστηριοποιείται κάποιος στον χώρο και να μην έχει παίξει αυτόν τον τίτλο, μιας και αν θέλουμε να είμαστε απολύτως σαφείς, είναι μοναδικός, δεν νομίζω να προϋπήρχε ούτε να ακολούθησε κάτι ακριβώς ανάλογο.
Δεινή Σαύρα με τα όλα της λοιπόν, εντρυφεί στο παρελθόν και ετοιμάζεται για το μέλλον. Ένα μέλλον που ελπίζω να μας επιφυλάσσει κάτι καλύτερο, να μας επιτρέψει να βγούμε πάλι από τα σπίτια μας, να αγκαλιάσουμε αυτούς που αγαπάμε και να επιτρέψει και σε μένα να έρθω στην Αθήνα να δω τους φίλους μου, μιας και παρά την άκρως σωστή επιλογή μου να γυρίσω στην πατρίδα, μου λείπουν πολύ. Να έχετε καλές γιορτές και ευτυχισμένη τη νέα χρονιά!
Υγιαίνετε.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity