Σήμερα αφορμή για τη στήλη δεν είναι κάτι νοσταλγικό, αλλά κάτι σχετικό και με το παρελθόν και με το παρόν και με το μέλλον. Αφορμή της είναι η παρακάτω είδηση που, διαβάζοντας την, αισθάνομαι την ανάγκη να σηκωθώ πάνω και να χειροκροτήσω. Η Sony θέλει την τέλεια μετάβαση στην επόμενη γενιά, χωρίς να υπάρχει πλέον παραγκωνισμός των παλιών παιχνιδιών. Μπράβο και πάλι μπράβο κι ας άργησε.
Διότι εδώ η MS, με το Backwards Compatibility (BC) του Xbox One, που και αυτό άργησε, πέρα από τις τουλάχιστον δύο καταστροφικές χρονιές του συστήματος, την πρόλαβε. Και τι έχει τώρα στα χέρια της η Microsoft; Πληθώρα τίτλων που γεμίζουν τις υπηρεσίες της, είτε τις λένε Xbox Game Pass, είτε Xbox Live. Αντίθετα, η Sony δεν έχει τόσο μεγάλη δεξαμενή, μιας και η MS έχει στο οπλοστάσιό της το Xbox 360, ενώ η Sony με την πολιτική της (ή και την τεχνολογική της αδυναμία σε κάποιο επίπεδο, λόγω πολυπλοκότητας) άφησε έξω το PS3. Δεν είναι τυχαίο που η όποια αλά Game Pass υπηρεσία μάλλον θα συμπέσει με την έλευση του PS5 και άρα την ύπαρξη μιας ευρύτερης βιβλιοθήκης τίτλων.
Σε πολλούς από εσάς εκεί έξω δεν λέει τίποτα τo BC. Εμένα πάλι με εξιτάρει και θα με εξιτάρει πάντα, μιας και, λόγω έλλειψης χρόνου, μου δίνει την ευκαιρία άμα μου τη βαρέσει -και ναι αυτό έχει συμβεί πολλάκις- να παίξω κάτι που είχα αφήσει και δέκα χρόνια πίσω μου. Είμαι σίγουρος δε ότι αποκλείεται να μην υπάρχουν άλλοι σαν και μένα εκεί έξω, που αν δουν μπροστά τους κάτι παλιό, από διαμαντάκι έως σαβούρα (υπάρχουν και ένοχες απολαύσεις), θα ενδιαφερθούν. Δεν είναι καθόλου παράξενο που η Sony θέλει να πετύχει όσο καλύτερα μπορεί κάτι που δεν είχε καταφέρει στο παρελθόν.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι πανέξυπνη κίνηση ότι ανακοινώθηκε ήδη ότι το PSVR θα είναι συμβατό και με το PS5, αλλά και οι πανταχόθεν ενδείξεις, που καταδεικνύει και η είδηση αφορμή για το blog, ότι θέλει να περάσουμε από τη μία κονσόλα στην άλλη σαν να μη συμβαίνει κάτι σοβαρό. Στο ίδιο πλαίσιο μόνο τυχαίες δεν είναι οι κυκλοφορίες των «ενδιάμεσων» κονσολών, Pro και One X, από τις δύο ανταγωνίστριες, που προλείαναν το έδαφος για τις μέλλουσες «ομαλές» μεταβάσεις. Αν γινόταν τώρα να έπαιζαν τα παιχνίδια του 5 στο 4 ή του όπως στην οργή θα το βγάλει η MS το νέο δικό της, ακόμα καλύτερα, αλλά μετά θα πάω στα καλλιστεία και θα γράφω για την παγκόσμια ειρήνη.
Ας αλλάξω λίγο θέμα μιας και η συγγραφή της στήλης με πετυχαίνει την ημέρα των γενεθλίων εμού και του φίλτατου Λεωνίδα Μαστέλλου. Προσπαθώ να φέρω στο μυαλό μου gaming δώρα της μέρας των γενεθλίων μου και δεν μου έρχεται κάτι συγκλονιστικό στο μυαλό. Από τα παιδικά εφηβικά χρόνια, βλέπεις η ρουφιάνα η ημερομηνία, 5 Ιουνίου, έπεφτε πάντα σε εξετάσεις από το Λύκειο έως και το Πανεπιστήμιο. Παίζει και στον στρατό ακόμα να είχε κάτσει νυχτερινή άσκηση ή ταξιαρχική επιθεώρηση. Αυτό που με «τρομάζει» λίγο φέτος είναι του νούμερο: «45». Το βλέπεις, φέρνεις στο μυαλό σου τον πατέρα σου στην ίδια ηλικία και λες τι σκατά γίνεται με μένα δεν θα μεγαλώσω ποτέ;
Μάλιστα αυτή την σκέψη την έκανα χθες όταν κατά τις δύο το πρωί έκλεινα το Assassin’s Creed: Odyssey και πήγαινα -χοροπηδώντας σαν νεράιδα- να πιώ νερό. Η πρώτη μου σκέψη ήταν, «φάτε ρε ένα σαρανταπεντάρη», η δεύτερη ήταν «και που ξέρεις αν χοροπηδούσε και σένα ο μπαμπάς σου στα 45, 13 ήσουν» και η τρίτη ότι ο λόγος που κάτι ρεμάλια σαν και μένα και τον Λεωνίδα δεν μεγαλώνουμε ποτέ είναι το gaming.
Υγιαίνετε και χρόνια μου πολλά!
Χρόνια Πολλά Δεινή Σαύρα!!!
Δάκρυσα με το ''χοροπηδώντας σαν νεράιδα'' :p