Όσοι παρακολουθείτε τη στήλη γνωρίζετε την πετριά που έφαγε η σαύρα μας με το Assassin’s Creed: Odyssey. Επειδή όμως όλα τα καλά πράγματα τελειώνουν, πριν δύο μέρες τελείωσα και το τελευταίο επεισόδιο του Fate of Atlantis (σας ψάχνει ο Indiana) και αισθάνομαι κάπως.
Όλοι το έχετε νιώσει τελειώνοντας ένα παιχνίδι που σας σημάδεψε, ενώ φυσικά δεν περιορίζεται σε παιχνίδια, προσωπικά το έχω νιώσει πάνω από μία φορά και τελειώνοντας μία τηλεοπτική σειρά. Χαρακτηριστικά, έκανα πάρα πολύ να δω το οτιδήποτε μετά το Battlestar Galactica. Είχα πέσει σε μίας μορφής άρνηση, νόμιζα ότι δεν μπορούσα να βρω κάτι εφάμιλλο. Στα games βέβαια δεν έχει τέτοια, πάντα βρίσκεις κάτι να συνεχίσεις, εδώ έβαλα και poll στη σελίδα μας στο Facebook (και το κέρδισε το The Witcher 3 με συνοπτικές διαδικασίες, wish me luck). Αλλά, ξεκάθαρα, το Odyssey με σημάδεψε βαθειά, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Ναι, από παλιά λάτρευα τη σειρά. Είναι η σειρά που έχω παίξει τους περισσότερους τίτλους πλην αθλητικών, racing και… Resident Evil, αφού έχω τερματίσει Ezio και Altair, ενώ κόλλησα στο ΙΙΙ και παλεύω να συνεχίσω, θέλω να τα ολοκληρώσω όλα. Βάλτε τώρα ότι μία καψούρα για την αρχαία Ελλάδα παίζει και είστε μέσα. Εντάξει, αλλάξανε λίγο τα φώτα σε διάφορα γεγονότα και κυρίως πρόσωπα, αλλά φέρθηκαν με σεβασμό στον κόσμο όπου διαδραματιζόταν το παιχνίδι, παρά την πανταχού παρουσία της πιο δημοφιλούς ελληνικής λέξης μετά τα άρθρα. Δεν ήταν δύσκολο να την πατήσω λοιπόν.
Ξέρετε τι ήταν δύσκολο; Να κρατήσει τόσο πολύ η καψούρα, να βρίσκω συνεχώς ώρες να παίζω ακόμα και σε βάρος του λιγοστού μου ύπνου και του βαρύτατου προγράμματος μου ως επαγγελματίας μεταφραστής και κανονικός μπαμπάς, να το χωράω ανάμεσα σε άλλα παιχνίδια, να κάνω come back μετά από τρεις μήνες απουσίας, να αποκτήσει τον τίτλο του μόνου παιχνιδιού που με έκανε και αγόρασα Season Pass ΚΑΙ το έπαιξα κιόλας, ολόκληρο, σε ό,τι αφορά τον τίτλο και τα επεισόδιά του. Κλείνοντας τον τίτλο, έχω ξεπεράσει τις 180 ώρες, κάτι που και τώρα που το γράφω το θεωρώ αδιανόητο.
Σας είχα πει ότι όταν ολοκληρώσω τον τίτλο θα δώσω τη δική μου βαθμολογία και θα πω πόσο τελικά συμφωνώ με τον Μάνο και το review του. Ε λοιπόν συμφωνώ σε ένα ποσοστό 80%, ίσως, λέω ίσως να του έβαζα 8, ενώ θα έδινα καλύτερο βαθμό στα του Season Pass, χωρίς όμως να μην αντιλαμβάνομαι ΠΛΗΡΩΣ τους λόγους που γράφει ο Μάνος όσα γράφει, αλλά και τους βαθμούς του. Μην ξεχνάτε, το Odyssey δεν το έπαιξα ως reviewer αλλά ως παίκτης και η αγάπη μου για αυτό μπορεί να με επηρεάζει. Πάντως κλασικά, όσοι έκραζαν τον Μάνο για τον βαθμό, ναι δεν είχαν ιδέα τι έλεγε ο άνθρωπος και πόσο σωστά το αποτύπωνε. Διότι ακόμα κι εγώ, ας πούμε, που έφαγα 180 ώρες στο παιχνίδι, ε τις κινήσεις και τα mannerisms των χαρακτήρων και την όποια «ηθοποιία», ε δεν αντέχονται στιγμή, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των voice actors (τεράστια Kassandra, ειδική αναφορά στον τύπο που έκανε τον Πλούτωνα -δεν τον λένε Άδη ρε Αμερικάνοι-), ή τα επαναλαμβανόμενα quest, τα ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΧΡΗΣΤΑ μωβ αντικείμενα και άλλα μικρά και μεγάλα λάθη.
Αλλά με ταξίδεψε το άτιμο το Odyssey. Τα τρία τελευταία επεισόδια, τα δύο με πανέμορφες περιοχές, το ένα με τον εφιάλτη του κάτω κόσμου, είχαν τόση ομορφιά και λεπτομέρεια στο σχεδιασμό, που ήταν από τις φάσεις που χάζευες, για να μη συζητήσουμε βέβαια τα αντίστοιχα συναισθήματα σε εμβληματικές περιοχές της αρχαιότητας, όπως η αρχαία Αθήνα, οι Δελφοί ή η Ολυμπία. Εδώ θα μου επιτρέψετε να πω για τη μεγάλη συγκίνηση που ένιωσα με τις βόλτες μου σε Χίο και Σάμο, την πατρίδα μου και τον τόπο καταγωγής μου αντίστοιχα.
Και αυτό τελικά είναι που κάνει πετυχημένο, σε προσωπικό επίπεδο, ένα videogame. Να σου χαρίσει ώρες απόδρασης, να σε πάει αλλού, να σε κάνει να χαρείς, να τσατιστείς, να συγκινηθείς, τα πάντα. 180 ώρες, 93 achievements 1850 gamerscore μετά, Assassin’s Creed: Odyssey, I salute you.
Πάμε για άλλα.
Απλά ταξίδι το συγκεκριμένο παιχνίδι...μακράν το καλύτερο της σειρας so far
Η απεικόνιση του Άδη απλα δεν υπήρχε...
Κύριε Βασιλακη απολαύστε το νέο ταξίδι με το Witcher...δεν νομίζω να σε απογοητευσει
Τον Άδη τον έκανα σε ένα session σχεδόν επειδή δεν άντεχα να βρίσκομαι εκεί. Απλά εκπληκτικό. Αντίθετα στο Elyssium έκοβα βόλτες.
Πολλοι λενε οτι ειναι το καλυτερο της σειρας μετα το ΙΙΙ , ή για αλλους το καλυτερο της σειρας μετα το Βlack Flag. Oπως και να εχει οι περισσοτεροι το βαζουν στην 1η ή 2η θεση. Εγω απο την αλλη δε το εχει παιξει ακομα.