Αυτήν την εβδομάδα μια ερώτηση στο Facebook Group του Enternity πυροδότησε ολόκληρη συζήτηση για το VR, το ρόλο του, το στάδιο στο οποίο βρίσκεται, το μέλλον του, το κατά πόσο είναι, τελικά, φούσκα ή κάτι πιο ουσιαστικό. Οπότε βάζει τις φούσκες της στη σειρά κι η συντακτική ομάδα για να δούμε ποια θα σκάσει πρώτη. Αν σκάσει.
Έκτωρ Αποστολόπουλος
Δηλώνω ενθουσιασμένος με το VR και συγκεκριμένα το PSVR. Εκτός από τη διαδραστικότητα του θέματος, είναι και το θέμα της διασκέδασης. Υπάρχουν στιγμές όπου πράγματι χάνεσαι στον κόσμο του VR και μπορεί τα περισσότερα παιχνίδια να «χάνουν» σε διάρκεια ή ποιότητα σε σχέση με ένα βαρβάτο τίτλο AAA, η αίσθηση όμως ότι πρόκειται για κάτι μαγικό παραμένει. Άλλωστε η διάρκεια είναι κάτι σχετικό στο gaming, αφού σε τρεις ώρες το Rez: Infinite μπορεί να σου δώσει τα δεκαπλάσια σαν αίσθηση και εμπειρία, συγκριτικά μ’ ένα καλό παιχνίδι στην τηλεόραση που διαρκεί 20 και 30 ώρες.
Φυσικά και υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να διορθωθούν και καταλαβαίνω εν μέρει και τον κόσμο που δεν θέλει να επενδύσει ακόμα στην τεχνολογία VR. Η ανάλυση θα μπορούσε να ‘ναι καλύτερη, θα μπορούσαν να μην υπάρχουν καλώδια (όπως στο PSVR) και θα μπορούσαν γενικότερα να υπάρχουν περισσότερα αξιόλογα παιχνίδια. Κακά τα ψέματα, μία καινούρια τεχνολογία χρειάζεται αξιόλογο και αξιόμαχο software για να σταθεί και να πείσει τον κόσμο, όπως και στην περίπτωση μιας νέας κονσόλας.
Το Half-Life: Alyx είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται μία «νέα» πλατφόρμα. Ως προς την ποιότητα κρατάμε φυσικά μια πισινή, αλλά ως ανακοίνωση είναι ακριβώς αυτό που απαιτείται. Χρειάζονται τίτλοι με ειδικό βάρος, με δυνατό brand name, ώστε να ωθήσουν τον κόσμο να αγοράσει τα περιφερειακά του VR. Τίτλοι όπως το The Wizards είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενοι, αφού αντιπροσωπεύουν τη σωστή χρήση του VR, αλλά τα ονόματα όπως το Iron Man είναι αυτά που βοηθούν ουσιαστικά την πλατφόρμα να πουλήσει. Είναι τίτλοι που θα κερδίσουν το casual κοινό, μιας και τον VR enthusiast τον έχουν οι εταιρείες ήδη στο τσεπάκι τους.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που πρέπει να κοιτάξουν οι εταιρείες, κάτι που η Sony το έχει πετύχει σε μεγαλύτερο βαθμό: το συνολικό κόστος! Για έναν PC gamer που έχει επενδύσει τετραψήφιο αριθμό ευρώ στο σύστημά του, η αγορά ενός πιο ακριβού συστήματος VR μπορεί να αποτελέσει μικρότερο πρόβλημα, αλλά σε ότι αφορά το ευρύτερο κοινό, η αγορά PS4 (Pro) και PSVR, ως πακέτο, αποτελεί καλύτερη πρόταση. Το PSVR είναι προσιτό για τη μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου και ας «χάνεις» εν μέρει στον οπτικό τομέα σε σχέση με το HTC Vive. Μα πάνω απ’ όλα θα έλεγα ότι, αν υπάρχει μία αναλογία κόστους-ποιότητας-προσφοράς σε ό,τι αφορά την τεχνολογία VR και το software που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην αγορά, τα λεφτά που απαιτούνται ως επένδυση στην πλατφόρμα της Sony ανταποκρίνονται περισσότερο στην πραγματικότητα. Μπορεί το PSVR να είναι το πιο αδύναμο τεχνικά και το λιγότερο premium, αλλά τουλάχιστον δεν νιώθεις ότι έχεις πληρώσει υπεραξία ή ότι έχεις δώσει λεφτά για κάτι για το οποίο θα κάνεις απόσβεση στο πολύ μακρινό μέλλον.
Μάνος Βέζος
Είναι λίγο μυστήρια περίπτωση το VR gaming (και η ψυχαγωγία γενικότερα). Και λέω το VR gaming, διότι στοιχηματίζω πως στο gaming θα εστιάζει για καιρό το VR. Η καθημερινότητα θα έχει περισσότερα να κερδίσει από AR, η εξέλιξη του οποίου εξαρτάται και από την εξέλιξη του VR. Κι εφόσον ο χώρος της τεχνολογίας ανεβάζει συνεχώς ταχύτητα προς το AR, είναι αδύνατο να μείνει στάσιμο και το VR. Μεγάλη υπόθεση αφού η συνεχιζόμενη ανάπτυξη και χρηματοδότηση της τεχνολογίας αυτής δεν εξαρτάται καν από το αν ο κόσμος ενδιαφέρεται για VR games ή όχι, αν νοιάζεται να πληρώσει για το ανάλογο hardware ή πόσο μπορεί να πληρώσει αν και όταν το πάρει απόφαση. Δεν μιλάμε για μια τάση ευάλωτη σαν εκείνη της τρισδιάστατης προβολής σε κινηματογράφο και games. Από VR και AR περιμένουν οφέλη πολλαπλές βιομηχανίες, από την κατασκευαστική έως την ιατρική, το μηχανικό αυτοκινήτων έως τον οδηγό. Η εξέλιξη είναι μονόδρομος. Η εξάπλωση επίσης. Το χειρότερο που μπορεί να πάθει το VR είναι, επειδή βασίζεται στον αποκλεισμό από τον έξω κόσμο, να περιοριστεί σε συγκεκριμένες δραστηριότητες που ωφελούνται από αυτόν τον αποκλεισμό. Εξ ου και το gaming ως αιχμή του δόρατός του. Το VR gaming δεν θα γίνει πιο προσιτό απλά επειδή η μονάδα ισχύος μόνο φθηναίνει με την πάροδο του χρόνου, το VR gaming θα γίνει πιο προσιτό διότι μόνο έτσι θα φτάσει να είναι βιώσιμο και επίσης προσιτό το AR. Άρα θα εξελιχθεί θέλει δεν θέλει. Θα φθηνύνει θέλει δεν θέλει. Θα αποδεσμευθεί θέλει δεν θέλει.
Το ακόμη χειρότερο που μπορεί να πάθει είναι να μην τιμηθεί με καλές ιδέες, καλύτερο game design κ.λπ. Αυτά είναι θέμα χρόνου. Οι developers δεν έχουν πρόβλημα να τρώνε τα μούτρα τους στην πορεία προς νέα γνώση και νέες περιπέτειες. Οπότε φτάνω το απολύτως χειρότερο που μπορεί να πάθει ο χώρος: να ξεμείνει από χρήματα παραγωγές. Πολλές παραγωγές τώρα στηρίζονται ακόμη από τους σχεδιαστές συστημάτων VR. Κατά μία έννοια διάφοροι developers που αφοσιώνονται σε VR είναι και λίγο θαύμα που βγάζουν την επένδυση. Διότι από τον κόσμο και μόνο απόσβεση δύσκολα θα έβλεπαν. Όσο οι χρηματοδότες πείθουν εαυτούς και μετόχους ότι οι επενδύσεις αυτές θα έχουν πολλαπλά μελλοντικά οφέλη σε διαφορετικούς κλάδους, ότι η δικαίωση δεν έρχεται μόνο από την εμπορική πορεία κάθε τίτλου ξεχωριστά, τότε το VR gaming θα συνεχίσει μέχρι να πετύχει τη δική του ισορροπία, μέχρι να αφήσει στην άκρη της πατερίτσες.
Αν τώρα όλα τα παραπάνω σημαίνουν «φούσκα», τότε μάλλον φούσκες είναι και τα παιδιά μας. Για πείτε τους το να δω κάτι.
Νικήτας Καβουκλής
Αν και άνθρωπος της τεχνολογίας, η αλήθεια είναι οτι το VR δεν έχει καταφέρει να με συγκινήσει. Ίσως επειδή, για την ώρα τουλάχιστον, διασκεδάζω μια χαρά με τις κονσόλες, οπότε το VR το θεωρώ ως το παραπάνω βήμα, που όμως δεν έχει να μου προσφέρει κάτι το συγκλονιστικό. Ειλικρινά, δεν έχω δει ένα παιχνίδι που να πω ότι, ναι, μόνο και μόνο για αυτό αξίζει να επενδύσω σε μια τέτοια τεχνολογία. Το να επενδύσω μια κουβέντα είναι μιας και τα τελευταία χρόνια ψάχνω καθημερινά εκείνα τα €49,99 για να συμπληρωθεί το πενηντάρικο.
Από την άλλη, δεν θεωρώ οτι το VR ήταν μια φούσκα που έσκασε μεγαλοπρεπώς και απλά θα ξεχαστεί με την πάροδο των χρόνων. Η τεχνολογία αυτή είναι ακόμα στα πρώτα στάδια της ζωής της κι αν οι εταιρείες μπορέσουν να την παντρέψουν με τίτλους πρώτης γραμμής, τότε θα ξεκινήσει να γίνεται ακόμα πιο ελκυστική. Θα πει κανείς, καλά ρε αδερφέ, μιλάς εσύ και κρίνεις, που ούτε καν έχεις αγγίξει συσκευασία συσκευής VR. Ναι, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκέφτονται πολλοί ακόμα. Σε παρόμοιες περιπτώσεις όπου το κόστος είναι υψηλό, όχι απλά για να διασκεδάσεις, ας μου επιτραπεί η λέξη, αξιοπρεπώς, αλλά για προσθέσεις ένα ακόμα επίπεδο στη διασκέδαση, όχι υποχρεωτικό για να παίξεις σε μια κονσόλα ή PC, όλοι αναζητάμε τη δικαιολογία για να θεωρήσουμε πως καταφέραμε με μια τετοια αγορά να περάσουμε την καμήλα από την τρύπα της βελόνας.
Μακάρι οι εταιρείες να βελτιώσουν το VR και να κατορθώσουν να το κάνουν αναπόσπαστο κομμάτι της διασκέδασης. Θα είναι προς το συμφέρον όλων. Μέχρι τότε θα σφυρίζω αδιάφορα ακόμα και στην καλύτερη δυνατή προσφορά που βλέπω στα ράφια.
Λεωνίδας Μαστέλλος
Χμμ, πονεμένη ιστορία το VR. Από μακριά η όλη τεχνολογία όντως φαντάζει φούσκα. Άλλο ένα περιφερειακό, άλλη μια ευκαιρία για χαζούς πειραματισμούς, άλλη μια αγορά που στέκεται δίπλα σε πολλές άλλες. Εννοείται ότι η πρόταση του VR δεν είναι για όλους. Κάτι βέβαια που ισχύει σχεδόν για τα πάντα. Και ναι και εγώ στην αρχή το αντιμετώπιζα με δυσπιστία. Η αγορά του διέλυσε τις αμφιβολίες μου, κυρίως γιατί η Sony κινήθηκε πάρα πολύ σωστά όσον αφορά την προώθηση της τεχνολογίας και τη διάδοσή της. Οι πωλήσεις του PSVR δείχνουν να επιβραβεύουν την εταιρεία και να τη φέρνουν μπροστά από τις προτάσεις του ανταγωνισμού, παρά το ότι εκείνες υπερέχουν τεχνολογικά. Η αλήθεια είναι ότι ο κίνδυνος της φούσκας δεν έχει ξεπεραστεί. Αυτόν τον καιρό νομίζω ότι η τεχνολογία περνάει μια περίοδος σιέστας, μια περίοδο που δεν τραβάει τη δημοσιότητα. Θέλω να πιστεύω ότι είναι φυσιολογικό, ότι είναι ένα είδος εξισορρόπησης από την πρώτη περίοδο της τρέλας, πως οι εταιρείες θα συνεχίσουν να το στηρίζουν και να προτείνουν νέες, μακάρι πιο ουσιαστικές και γεμάτες, εμπειρίες.
Πολλοί σπεύδουν να πουν ότι οι κινήσεις της Sony με την κυκλοφορία και τη διάδοση της τεχνολογίας ήταν πολύ σημαντικές για την ίδια αλλά και για το VR γενικότερα. Άλλωστε η εταιρεία κατάφερε να το βάλει σε πάρα πολλά σπίτια και να εξοικειώσει ακόμη περισσότερους παίκτες. Ναι το κόστος είναι αρκετά υψηλό (όχι όμως απαραίτητα απαγορευτικό), αλλά κάτι τέτοιο βοηθά ως ένα βαθμό και στην ποιότητα του προϊόντος. Όμως οι πολλοί κάνουν λάθος.
Εννοείται ότι ήταν σημαντικές οι κινήσεις της Sony, αλλά δεν είναι οι σημαντικότερες. Πιο σημαντικές θα είναι αυτές που θα κάνει στη νέα γενιά. Οι κινήσεις για το VR στο PS5 θα καθορίσουν ουσιαστικά το αν η τεχνολογία είναι όντως μια φούσκα ή αν θα καταφέρει να εδραιωθεί ως εναλλακτική πρόταση. Γιατί η ιαπωνική εταιρεία κατάφερε να το φέρει στο προσκήνιο, τώρα όμως καλείται να το στερεώσει, να το κρατήσει, να το διατηρήσει. Και μάλιστα ουσιαστικά, όχι με φανφάρες. Η πορεία του θα καθορίσει και τη γενικότερη πορεία της τεχνολογίας και στις υπόλοιπες πλατφόρμες, μιας και οι προτάσεις που υπάρχουν στο PC δεν έχουν καταφέρει (για διάφορους λόγους) να φτάσουν σε τόσα πολλά σπίτια.
Οπότε βρισκόμαστε σε κομβικό σημείο. Έχει δημιουργηθεί η ευκαιρία και μένει τώρα να αξιοποιηθεί σωστά. Αν δεν, τότε ίσως να μιλάμε για μια από τις πιο αδικοχαμένες προσπάθειες, αφού το δύσκολο πρώτο βήμα έχει ήδη γίνει.
Όλοι κοιτάζουμε τη Sony, περιμένουμε ανακοινώσεις και ελπίζουμε να αποφύγουμε την απογοήτευση.
Πλάτων Πέππας
Η επιστροφή του Half-Life είναι κάτι που ονειρευόμασταν καιρό. Εξάλλου μετά την συνέχεια του Shenmue, πλέον ο υπογράφων δηλώνει πως τα έχει δει όλα από αυτήν τη βιομηχανία. Η Valve μπορεί όλοι μας να πιστεύουμε πως έχει ξεχάσει να φτιάχνει videogames, όμως με την ανακοίνωση του Alyx, σίγουρα απέδειξε πως δεν έχει ξεχάσει τι αυτά αντιπροσωπεύουν για αυτήν.
Για εξήγηση θα χρειαστεί να ταξιδέψουμε πίσω το μακρινό 2004 και στην κυκλοφορία του Half-Life 2. Το οποίο έφερε μαζί του, ως άλλος σύγχρονος Δούρειος Ίππος, μια εντελώς αμφιλεγόμενη και ανούσια (εκείνη τη χρονική στιγμή) υπηρεσία, το Steam. Μπαστούνια τότε δεν τα είχαν βρει μόνο οι χρήστες με τη νεοσύστατη υπηρεσία της Valve μα και αρκετά Μέσα, ο τότε Τύπος. Κάπου στη μνήμη μου δε (σίγουρα ο αρχισυντάκτης και οι συνάδελφοι θα βοηθήσουν περισσότερο) υπάρχει χαραγμένο ένα κείμενο από το ελληνικό GamePro το οποίο ανέλυε πώς η συντακτική ομάδα παιδεύτηκε τότε για να κατεβάσει τα αρχεία που της έλειπαν και να ξεκινήσει τη διαδικασία του review. Ο Ηλίας Παππάς πρέπει να το έγραψε αν δεν απατώμαι.
Το ζουμί είναι πως όπως τότε έτσι και τώρα η Valve χρησιμοποιεί το μεγάλο της όπλο για να προωθήσει κάτι νέο. Το VR στην προκειμένη. Είναι μαθηματικά βέβαιο πως η τεχνολογία του VR δεν θα εξαπλωθεί σε τέτοιο βαθμό, τουλάχιστον όχι με το ρυθμό που εξαπλώθηκε το Steam, καθώς σίγουρα υπάρχουν αποτρεπτικοί παράγοντες στη νέα αυτήν τεχνολογία που θα περιορίσουν τη διείσδυση στο ευρύ κοινό. Για παράδειγμα, γνωρίζω άνθρωπο που δεν αντέχει με κάσκα στο κεφάλι του πάνω από πέντε λεπτά. Άλλος ένας τέτοιος παράγοντας είναι το κόστος απόκτησης της τεχνολογίας, το οποίο, ακόμα και να μειωθεί εν καιρώ, πάντα θα φέρει ως πρόσθετο βάρος την ύπαρξη ενός σχετικά δυνατού υπολογιστή τριγύρω.
Αναλύοντας τα παραπάνω, εύκολα κάποιος κατηγορεί την Valve. Το μεγάλο ερώτημα θα απαντηθεί με την ποιότητα του ίδιου του Half-Life: Alyx, το αν αυτή θα είναι αρκετή για να εξυψώσει το VR και κατά πόσο, όπως ακριβώς έγινε με το Half-Life 2 και το Steam τόσα χρόνια πριν.
Σε προσωπικό επίπεδο, το trailer που είδα μου άρεσε, συν ότι, το βλέμμα του G-man στο τέλος προκαλεί συγκινήσεις και ανατριχίλα. Και αυτό είναι κάτι που σίγουρα είχε λείψει από τη βιομηχανία. Rise and shine…
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity