Έκτωρ Αποστολόπουλος
Αυτός ήταν ένας μήνας καθαρισμού του backlog, ο οποίος είχε μπόλικη αστερόσκονη από retro games και Pokemon. Με την επέτειο του Pokemon να εορτάζεται από ολόκληρο τον μηχανισμό της The Pokemon Company, τα events σε Pokemon Shield και Pokemon Go με κρατούν αρκετά απασχολημένο μέσα στην ημέρα. Πέρα απ’ αυτό, κατάφερα επιτέλους να παίξω το Control και έχω να πω ότι τα γραφικά και οι χαρακτήρες του με κέρδισαν. Το σενάριο είναι λίγο «γειά-σου», αλλά είχε αρκετά στοιχεία για να με ιντριγκάρει και να με ωθήσει να διαβάσω τα άπειρα στοιχεία και collectibles που υπήρχαν δεξιά και αριστερά μέσα στα δωμάτια και τους ορόφους. Η ανάγνωση των στοιχείων μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά, ειδικά όταν κρύβονται τόσα πολλά βασικά στοιχεία του σεναρίου εκεί μέσα, αλλά βρισκόμουν στο σωστό “mood” και πλέον ετοιμάζομαι να εστιάσω τη προσοχή μου στα DLCs. Το μόνο που δε μου άρεσε ήταν το γεγονός ότι το παιχνίδι έχει ακόμα αρκετά τεχνικά θέματα σε PlayStation 4 και Xbox One X. Μετά από τόσους μήνες, θα έπρεπε να είχε διορθωθεί τουλάχιστον αυτό το ολικό πάγωμα της οθόνης όταν επιστρέφει κανείς από το Start Screen.
Αλλάζοντας λίγο κλίμα και ρυθμούς, τα Call of the Sea και Inside μου προσέφεραν μικρές ποιοτικές δόσεις gaming, με το Inside να με ενθουσιάζει. Είναι φοβερό (έως και απαράδεκτο) που δε το’χα παίξει όλα αυτά τα χρόνια, ενώ με το Call of the Sea απέφυγα να κάνω το ίδιο λάθος και ασχολήθηκα σχετικά νωρίς. Κατανοώ απόλυτα τον ενθουσιασμό του Δημήτρη με το σενάριο και τα καταπληκτικά voice acting.
Για το φινάλε φύλαξα τα The Disney Afternoon Collection και Disney Classic Games: Aladdin and The Lion King για μία γερή δόση από retro, achievements και μπόλικo rewind. Ομολογώ σε αυτό το σημείο, ότι την δυνατότητα για άμεσο rewind την χρησιμοποιώ αρκετά συχνά, μιας και θέλω να αποφύγω να πετάξω το χειριστήριο στον τοίχο ή στη τηλεόραση.
Δημήτρης Βασιλάκης
Ήταν ο μήνας των indie τίτλων και της μεγάλης επιστροφής μου στο PC το οποίο για πρώτη φορά μετά από αιώνες είχε την απόλυτη πλειοψηφία στον χρόνο παιχνιδιού μου, παρά το ότι μπήκε στη μάχη και το PlayStation, επειδή καθαρίσαμε και κάναμε καινούριο το Xbox One X. Όμως θα ήταν αμαρτία να μην σας πω για τον τίτλο-αποκάλυψη του μήνα μου που δεν ήταν άλλο από το What Remains of Edith Finch το οποίο το έπαιξα στο Xbox One X, του ρούφηξα, καπάκια το έπαιξα στο PS4 Pro και σκέφτομαι σοβαρά να το παίξω και στο PC. Αλήθεια σας λέω μην το χάσετε. Κατά τα άλλα lootαρα αρκετούς ιαπωνικούς τίτλους από τις εκπτώσεις του PS και ασχολήθηκα και με κάποια παιχνίδια για review που θα τα μάθετε αργότερα.
Δημήτρης Βούρδας
Στο προηγούμενο κείμενο της στήλης είχα γράψει πως ελπίζω ο Φεβρουάριος να είναι πιο γεμάτος μήνας. Welp.
Πέρα από την όποια δουλειά που υπήρχε σε έντονο βαθμό και σε αυτόν τον μήνα, φαίνεται δεν ήθελε ούτε η φύση να ασχοληθώ πολύ με τα video games. Πρώτα, η επιστροφή της πανδημίας που έκανε την τηλεργασία να επιστρέψει, το ωράριο να ανέβει κατακόρυφα και την κούραση να πολλαπλασιαστεί. Σαν να μην έφτανε αυτό ήρθε κι η Μήδεια, που εκτός από πολύ χιόνι έριξε για πέντε ημέρες το ρεύμα και για επτά ημέρες τηλέφωνο και ίντερνετ. Χώρια τις όποιες εργασίες έγιναν τις επόμενες ημέρες για αποκατάσταση των προβλημάτων.
Στο φεύγα του μήνα πάντως πρόλαβα κι έπαιξα λίγο. Αρχικά για τις ανάγκες του review το Die Young και στη συνέχεια πρόλαβα να αρχίσω για λίγα λεπτά το The Medium και να κατεβάσω το Control. Ε και τι στο καλό, ο Μάρτιος θα έχει και 2-3 αργίες, κάτι θα κάνουμε τουλάχιστον.
Ντίνος Γεωργίου
Δύσκολος μήνας ο Φεβρουάριος. Όχι λόγω καραντίνας, αλλά εξεταστικής. Δεδομένο λοιπόν είναι ότι ο χρόνος για παιχνίδι ήταν μειωμένος σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Κατά την διάρκεια του ελεύθερου χρόνου μου, μαζί με την γνωστή παρέα, μεταφερθήκαμε στο σύμπαν του Borderlands και σε όσα συνέβησαν μετά από το πρώτο παιχνίδι της σειράς και πριν το δεύτερο (ενώ το παιχνίδι ξεκινά μετά τα γεγονοτα του Borderlands 2). Βέβαια μιλάω για το Borderlands: The Pre-Sequel, ένα spin-off της σειράς looter shooter της Gearbox, εξίσου εντυπωσιακό και διασκεδαστικό όπως τα προηγούμενα. Μετά το τερματισμό αυτού το παιχνιδιού, επένδυσα το χρόνο μου σε ένα από τα πιο υποσχόμενα Early Access sandbox, το Valheim. Κάποιοι θα πουν πως τα γραφικά δεν είναι ότι πιο 'ουάου', αλλά για ένα Πρώιμης πρόσβασης παιχνίδι, που συνεχώς ανανεώνεται, έχει αρκετά mechanics και αρκετό υλικό. Έχουμε παίξει 4-5 μέρες και ακόμα να πολεμήσουμε το δεύτερο boss του παιχνιδιού. (Εδώ να σημειώσω πως αυτές τις 4-5 μέρες, οι 8 ώρες παιχνιδιού την ημέρα ήταν δεδομένες).
Γιώργος Γιολδάσης
Ο Φεβρουάριος ήταν ο μήνας που το Switch πήρε κυριολεκτικά φωτιά. Η αρχή έγινε με το ανατριχιαστικά όμορφο Little Nightmares II, το οποίο κατατάσσω στα καλύτερα παιχνίδια του είδους του. Προσφέρει μία υπέροχη ατμόσφαιρα, με έξυπνη ιστορία, ορισμένες στιγμές αιφνιδιασμού, μουσική που σε καθηλώνει και έχει ορισμένα στοιχεία platform! Έπειτα από αυτό δοκίμασα και το Inside, που έχει παρόμοια στοιχεία αλλά με πιο ρεαλιστικό χαρακτήρα. Τη σκυτάλη πήρε το Mario 3D World + Bowser's Fury που δεν είχα την τύχη να παίξω στο Wii U. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα platformers της γενιάς του, με έξυπνο gameplay και με αρκετή πρόκληση για τερματισμό στο 100%. Όσο για το επιπρόσθετο Bowser's Fury, μου αρέσει που είναι κάπως πιο open world και μακάρι το επόμενο παιχνίδι με τον υδραυλικό να ακολουθήσει την ίδια συνταγή.
Δε λείψανε φυσικά και τα RPG, με το παραμυθένιο Bravely Default II, που με ταξίδεψε στην εποχή των RPG του SNES, την εποχή δηλαδή που εισήγαγε τη συγκεκριμένη κατηγορία στη Δύση. Πέρασα 60 υπέροχες ώρες με την παρέα του Seth και έδωσα αρκετά σκληρές μάχες, με συντροφιά πάντα τους όμορφους ήχους του Revo. Πλέον, ξεκίνησα το Tokyo Mirage Sessions #FE Encore, το οποίο μετά από 15 ώρες, δείχνει να μην έχει να ζηλέψει τίποτε από τα υπόλοιπα RPG της Atlus. Οι εντυπώσεις τον επόμενο μήνα, μαζί με τα Crash Bandicoot 4, Monster Hunter Rise και Balan Wonderworld. Καλό gaming και για το Μάρτιο!
Νικήτας Καβουκλής
Γεμάτος εμπειρίες αυτός ο μήνες, άλλες νέες και άλλες από το όχι και τόσο πρόσφατο παρελθόν. Ξεχώρισα το πολύ καλό Little Nighmares II, που λόγω καταστάσεων και υποχρεώσεων έπαιξα τόσο στο Nintendo Switch, όσο και στο PlayStation 4, δίχως σε καμία περίπτωση να βαρεθω. Μετά, μιας και δεν είχα ασχοληθεί με το πρώτο, δεν μπορούσα να αντισταθώ στην προσφορά των €8,99 για την Complete Edition στο eShop της Nintendo, οπότε "επενδύθηκε" άμεσα στο ποσό και το ξεκίνησα στα τέλη του μήνα.
Ταλαιπωρία, όσο και διασκέδαση το The Nioh Collection. Ταλαιπωρία, όχι λόγω ποιότητας, αλλά λόγω του βαθμού δυσκολίας. Όσοι έχουν ασχοληθεί το καταλαβαίνουν απόλυτα. Τέλος, Super Mario 3D World + Bowser's Fury, για να μην ξεχνάμε ό,τι είμαστε μια γενιά που μεγάλωσε με platform games, έστω και αν αυτή τη φορά μιλάει η τρίτη διάσταση.
Βασίλης Καμακάρης
Οι υποχρεώσεις αρκετές για έναν μικρό μήνα όπως ο Φεβρουάριος, αλλά σίγουρα το gaming ως ενασχόληση δεν έμεινε στην άκρη. Όταν ο χρόνος το επέτρεπε οι επιλογές μου πέρα από τις συνηθισμένες μου, προσπαθούσα και να προσθέσω και άλλους τίτλους στην λίστα μου για να τερματίσω κάποια από τα 1487 games στο λογαριασμό μου στο Steam. Μέχρι όμως η λίστα με τα τερματισμένα να φτάσει σε λογικά σημεία, ορίστε οι δίκες μου επιλογές για τον Φεβρουάριο.
Overwatch
Το Overwatch μέχρι τα τέλη του μήνα ήταν σε εορταστικούς ρυθμούς μέσα από το Year of the Ox event. Η τιμητική επιλογή στο hero shooter της Blizzard ήταν όπως πάντα η ολοκλήρωση των weekly challenges για τα νέα skins για την συλλογή μου. Τα νέα skins που κυκλοφορήσαν σαν σύνολο δεν ήταν ιδιαίτερα εκτός από το εντυπωσιακό skin της Ash. Βέβαια ήταν μια ευκαιρία να αποκτήσω με μειωμένη τιμή παλιότερα skins, άσχετα ότι έχω όσα θέλω. Στην εκτέλεση τώρα, πλέον το main pick με θέλει ως Lucio στον ρόλο του Healer και να απολαμβάνω με την ησυχία μου την ομάδα μου όσο προσπαθούν σαν πιθήκια στην οδύσσεια του διαστήματος πως ο μεγάλος μονόλιθος ήταν το ρημάδι το objective. Σαν παιχνίδι το Overwatch δεν έχει μεγάλες διάφορες από την κλασική του συνταγή, εκτός από buffs και nerfs που θα καθορίσουν το meta του season. Σίγουρα ο τίτλος θα πάρει τα πάνω του με την κυκλοφορία του Overwatch 2, ωστόσο θα αργήσουμε να δούμε την κυκλοφορία του σύμφωνα με την Blizzard.
The Shore
Το The Shore εκτός από κυκλοφορία του μήνα, είναι και ένας τίτλος που θα πρότεινα σε κάθε gamer να απολαύσει. Αρχικά μιλάμε για έναν ελληνικό τίτλο που μας φέρνει το Lovecraft Mythos μέσα από ένα ενδιαφέρων story driven adventure παιχνίδι. Τα ελληνικά στην περιγραφή δεν είναι τυχαία μέσα, καθώς ο δημιουργός του είναι ο Άρης Δραγώνης που μάλιστα είχα και την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του και να μας μεταφέρει στον κόσμο που έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Όσο κατάφερα να περιπλανηθώ στον κόσμο του The Shore παρατήρησα την δουλειά του Άρη στο περιβάλλον του παιχνιδιού και μπορώ να πω ότι μου άφησε θετική εντύπωση η δουλειά του. Το ψυχρό και σκοτεινό περιβάλλον, το narrative στοιχείο και η περιέργεια για το άγνωστο είναι τα δυνατά στοιχεία του The Shore που το κάνουν ιδιαίτερο για αυτό που είναι.
Πλάτων Πέππας
Ο μήνας που μας πέρασε είχε πολύ gaming, μιας και εντελώς τυχαία βρέθηκε πολύς περισσότερος χρόνος για συγκέντρωση δυνάμεων. Επίσης τυχαία, το τελευταίο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου παρέλαβα και το δικό μου PlayStation 5, οπότε στα πλαίσια δοκιμών ήταν σχεδόν δεδομένο πως θα μονοπωλούσε ελαφρώς το ενδιαφέρον.
Ο μήνας πάντως ξεκίνησε με την ολοκλήρωση του Unravel 2 σε Xbox One X, με couch co-op. Λείπουν τέτοιοι τίτλοι από τη βιομηχανία. Αν και οπτικά ήταν πάρα πολύ ευχάριστο, δεν ήταν σε καμία περίπτωση το πιο θετικό του στοιχείο. Αντίθετα, το συνεργατικό gameplay του με ταξίδεψε αρκετά πίσω στο παρελθόν και πως ήταν όντως να κάθεσαι με τους φίλους σου στο σαλόνι και να προσπαθείτε να συνεργαστείτε για να ολοκληρώσετε ένα επίπεδο. Να ναι καλά το Game Pass και το γεγονός πως περιλαμβάνει και κάποιους τίτλους της EA.
Ο μήνας συνεχίστηκε με τη δοκιμή της νέας σεζόν του Rainbow Six: Siege, στο PC. Πρόκειται για έναν τίτλο που συνεχίζει να εκτιμάται και από τη κοινότητα και από την Ubisoft, οπότε ήμασταν διατεθειμένοι να θυσιάσουμε λίγο χρόνο για να δούμε τις αλλαγές και τις προσθήκες που έρχονται σύντομα. Για καλό ή για κακό, η σχέση μου με τη Ubisoft δεν σταμάτησε εκεί. Είχαμε στη κατοχή μας και κάποιες προσκλήσεις για τη Closed Beta του Roller Champions, ενός παιχνιδιού που είχαμε δοκιμάσει και πέρυσι και αποδεικνύεται ακριβώς το ίδιο, με κάποιες βελτιώσεις. Αν η Ubisoft αποφασίσει να το κυκλοφορήσει τελικά, θα χαρούμε πολύ να το δούμε στην τελική του μορφή.
Μετά ήρθε το PlayStation 5 και μαζί με αυτό, τα Astro’s Playroom, Spider-Man: Miles Morales και το Killzone: Shadow Fall. Τίτλοι λανσαρίσματος και οι τρεις (kinda). Όπως και να έχει τους απόλαυσα και τους τρεις για διαφορετικούς λόγους. Το Astro’s Playroom αποτελεί ένα demo του controller όσο κανένα άλλο game δεν θα μπορούσε, ενώ ταυτόχρονα κατορθώνει να είναι και ένα πολύ ολοκληρωμένο (αν και εύκολο) platform. Για το Miles Morales δεν έχω να πω πολλά, ο τίτλος φέρει τη χαρακτηριστική σφραγίδα ποιότητας της Insomniac Games και, κατά τη διάρκεια των credits, οφείλω να ομολογήσω πως συνάντησα μια αφιέρωση που δεν περίμενα και που με συγκίνησε. Όσοι το παίξατε, προφανώς αντιλαμβάνεστε σε τι αναφέρομαι.
Τέλος, το Killzone: Shadow Fall. Ένα πολύ ωραίο παιχνίδι για το λανσάρισμα του PlayStation 4, το οποίο απόλαυσα ακόμα περισσότερο σε καρφωμένα 60FPS. Θα ήθελα λίγο καλύτερη γραφή από τη Guerilla, ωστόσο δε με απογοήτευσε σε καμία περίπτωση. Εξάλλου, μετέπειτα στη γενια μας έδωσε το Horizon: Zero Dawn που, αν και όχι χωρίς μειονεκτήματα, σε αυτό το θέμα έδειξε τεράστια βελτίωση.
Καλό gaming να έχουμε και τον Μάρτιο λοιπόν.
Παναγιώτης Πετρόπουλος
Μέσα στο μήνα που πέρασε το gaming είχε πρώτη θέση στην καθημερινότητά μου μετά από μισή δεκαετία. Περίοδος ανάρρωσης από ατύχημα γαρ και η φιλοξενία της αδερφής μου στο σπίτι της αποδείχτηκε ιδανική περίπτωση για να λιώσω δίχως τύψεις. Περισσότερο έπαιξα το Immortals Fenyx Rising κι ύστερα, με ίσο ποσοστό αρκετού χρόνου στο καθένα, τα Call of Duty: Black Ops Cold War, Forza Horizon 4, Crash Bandicoot 4, Super Mario 3D All-Stars και Super Mario 3D World. Εκτός αυτών έπαιξα από λίγο το Wreckfest, το Overcooked 2 και online στο Mario Kart 8 Deluxe. Τέλη του μήνα έφτασε στα χέρια μου – επιτέλους – και το PlayStation 5, στο οποίο ξεκίνησα με το Astro’s Playroom και στη συνέχεια επέστρεψα στο Marvel’s Spider-Man: Miles Morales για να χαρώ το next-gen upgrade.
Χρήστος Χατζησάββας
Δύσκολος μήνας. Κανένας τερματισμός παιχνιδιού από το backlog, μια κυριολεκτική στοίβα παιχνιδιών που αν είχε στόμα θα με κορόιδευε όλη μέρα για την έλλειψη χρόνου μου. Παρόλα αυτά, ασχολήθηκα πολύ με κάποια παιχνίδια που δεν τα λες και πολύ σύντομα σε διάρκεια, όπως τα Pokemon Let’s Go! Pikachu, Fallout 4 και Marvel’s Spider-Man Remastered. Εντάξει, βγαίνει η βασική ιστορία τους σε ένα ΣΚ, αλλά να κάνουμε κι ένα διάλλειμα για… φρεσκάρισμα, έτσι;
Φυσικά, το εξαιρετικό Ys IX: Nox Monstrum κέρδισε επάξια μεγάλο μέρος του χρόνου μου: ήταν στη λίστα των reviews και το καταευχαριστήθηκα παρότι πήγε… «σφηνάκι». Νωρίτερα μέσα στον μήνα, ασχολήθηκα με το The Nioh Collection ξανά για τις ανάγκες του αντίστοιχου review. Μια συλλογή που, παρά τα τεχνικά της προβλήματα, κατάφερε να με ξαναβάλει στον φανταστικό κόσμο του Nioh κι αυτό από μόνο του είναι άξιο μνείας, καθώς το εκτιμώ και σε κάθε πιθανή ευκαιρία θα κυνηγάω ένα λόγο να ξαναπαίξω Nioh. Από το πουθενά, κάποιες ώρες αφιέρωσα και στο Rocketbirds: Hardboiled Chickens στο PS Vita.
Τέλος, Rocket League και μια νέα χρονιά Master League στο PES 2021 γέμισαν τα όποια κενά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity