Επαγγελματικός φόρτος με ανάγκασε σε αποχή για πολλές μέρες. Έστω και στο παρά τσακ, πάντως, είπα να μην λείψω για δύο ολόκληρες εβδομάδες. Το κείμενο το είχα στο μυαλό μου με ασαφή τρόπο εδώ κι εβδομάδες, αλλά δεν είχα το χρόνο να αποτυπώσω νωρίτερα τις σκέψεις μου. Ίσως καλύτερα, γιατί το έγραψα με πολύ πιο ήρεμη κι ουδέτερη ματιά από ότι σκόπευα αρχικά.
Ομάδα διαλέγουμε ή μας διαλέγει; Πώς κάποιος αποφασίζει να υποστηρίξει την Χ ομάδα και όχι οποιαδήποτε άλλη; Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει τοπικός χαρακτήρας. Μικρότερες ομάδες έχουν συνήθως κοινό που ορίζεται σε μεγάλο βαθμό από γεωγραφικά κριτήρια. Ο Αστέρας έχει οπαδούς κυρίως από την Τρίπολη, ο Εργοτέλης Κρητικούς και πάει λέγοντας. Τι συμβαίνει, όμως, με τους φιλάθλους του Ολυμπιακού στη Θήβα ή τους συνδέσμους του Παναθηναϊκού στα Γιάννενα, του ΠΑΟΚ στο Περιστέρι και πάει λέγοντας; Ομοίως, πόσο συνειδητή κι ελεγχόμενη επιλογή είναι η gaming πλατφόρμα που θα ακολουθήσουμε και κατά πόσο μας οδηγούν εκεί οι καταστάσεις και οι συγκυρίες;
Για σκεφτείτε το λίγο. Πόσο απέχουν πραγματικά τα δύο; Ομάδα διαλέγουμε για πολλούς λόγους και σε αντίστοιχη ηλικία με αυτή που καλούμαστε να διαλέξουμε gaming πλατφόρμα, όταν είμαστε παιδιά. Ομάδα διαλέγουμε συχνά επειδή αυτή υποστηρίζει ο πατέρας μας ή κάποιος άλλος στενός συγγενής, όπως π.χ. ο μεγαλύτερος ξάδερφος που θαυμάζουμε ή η στενή παρέα μας. Ομάδα διαλέγουμε επειδή την περίοδο που είμαστε στην εν λόγω ηλικία ο συγκεκριμένος σύλλογος σημειώνει μία σημαντική επιτυχία, ή αποκτά κάποιο παίκτη που θαυμάζουμε. Φαντάζομαι, π.χ., ότι ο αριθμός των φιλάθλων του Ολυμπιακού σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι ήταν πριν 10-15 χρόνια, με αντίστροφη πορεία να ισχύει για τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ. Ομάδα διαλέγουμε γιατί αυτή έτυχε να παίζει την πρώτη φορά που καθίσαμε συνειδητά μπροστά από μία τηλεόραση για να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα ή επειδή σε αυτή μας πήγε κάποιος συγγενής στο γήπεδο να την δούμε και να την ζήσουμε. Είτε με μία, είτε συνδυαστικά με πολλές από τις παραπάνω αφορμές, επιλέγουμε την ομάδα που θα μας κάνει "κλικ", που θα μας επιλέξει κι αυτή. Κι ως γνωστόν, ομάδα δεν αλλάζεις. Στις επιτυχίες και στις αποτυχίες, παραμένεις σταθερά υποστηρικτής, έστω κι αν όχι πάντα εξίσου φωναχτά. Πάντα βρίσκεις πράγματα που σου αρέσουν. Ακόμα κι αν η ομάδα βρεθεί στην 5η θέση του πρωταθλήματος, θα έχεις εκείνον τον ελπιδοφόρο νέο παίκτη, ή τον μεταγραφικό στόχο που θα αποτυπώνει το όνειρο για το αύριο, ή κάποιους καλούς αγώνες μέσα στη σεζόν που θα σε κάνουν να πανηγυρίσεις. Υποστηρίζεις κι άλλες ομάδες όταν μεγαλώνεις. Επιλέγεις ομάδες σε ξένα πρωταθλήματα. Μπορεί κατά περιόδους να σου αρέσουν αντίπαλες ομάδες κι από το Ελληνικό πρωτάθλημα και να το έχεις εν μέρει δίπορτο, στηρίζοντας π.χ. την Ευρωπαϊκή πορεία του αντιπάλου ή παρακολουθώντας με θετικό μάτι το ανώτερο ποδόσφαιρο που παίζει μία αντίπαλη ομάδα, αρκεί να μην πρόκειται για αγώνα με τη δική σου αγαπημένη. Για παράδειγμα, αν και Παναθηναϊκός προσωπικά, πρέπει να έχω πάει περίπου τις ίδιες φορές στο γήπεδο και για την ΑΕΚ, είτε λόγω παρέας, είτε επειδή μου άρεσε το ποδόσφαιρο που έπαιζε εκείνη την περίοδο. Στο πυρήνα, όμως, η ΔΙΚΗ σου ομάδα είναι μία και δεν την αλλάζεις, ακόμα κι αν κοιτάς πλάγια στη διπλανή κερκίδα.
Κάπως έτσι δεν καταλήγεις και σε πλατφόρμα gaming; Ειδικά για τους μεγαλύτερους από εμάς, που ξεκίνησαν το gaming τη δεκαετία του 90' ή του 00', νομίζω ότι οι παράγοντες ήταν παρόμοιοι. Ακόμα και σήμερα, όπου τα σημεία εισόδου στα video games έχουν πολλαπλασιαστεί και είναι πανταχού παρόν, δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί πιτσιρικάδες και πιτσιρίκες μεταξύ 8-10 ετών που μπορούν να πείσουν τους γονείς τους να τους αγοράσουν περισσότερες από μία πλατφόρμα ή μπορούν να συντηρήσουν οικονομικά με περιεχόμενο περισσότερες από μία. Και πάλι καλείσαι να επιλέξεις. Πιθανόν η επιλογή να οφείλεται σε κάτι που έπαιξες σε κάποιον φίλο ή γνωστό, σε παιχνίδι που σου έδειξε ο ίδιος μεγαλύτερος ξάδερφος που σε έψησε να γίνεις Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός ή ΑΕΚ. Ίσως η επιλογή να έγινε απλά με το τι κατάφερες να πείσεις τους γονείς σου να σου αγοράσουν ή βάσει αυτού που σου έκανε δώρο, χωρίς να σε ρωτήσει, ο παππούς, ο νονός, ο θείος και πάει λέγοντας. Ίσως να την επέλεξες πολύ απλά γιατί όταν ήσουν σε ηλικία επιλογής, η εν λόγω πλατφόρμα "έπαιρνε το πρωτάθλημα", πουλούσε πολύ περισσότερο από τις άλλες, είχε πολύ μεγαλύτερη ποικιλία περιεχομένου ή κάποιο αποκλειστικό περιεχόμενο που είχαν αγοράσει κι οι πέτρες. Όπως με την ομάδα, έτσι και με την πλατφόρμα, δύσκολα αλλάζεις.
Ο βασικός λόγος είναι πρακτικός. Η πρώτη σου κονσόλα θα σε συνοδεύσει για τα πρώτα σου 3-4 χρόνια, αν όχι περισσότερο, στην εμπειρία των video games. Θα σε εκπαιδεύσει σχετικά με το τι είναι video games, ποιος είναι ο ρυθμός τους, ποιος είναι ο τρόπος κατανάλωσής τους. Εξίσου βασικός λόγος είναι και οι αποκλειστικότητες και τα franchise. Για αυτό κι οι platform holders ξοδεύουν τόσα χρήματα κι ενέργεια στις μασκότ τους. Ο Mario, ο Kratos ή ο Master Chief είναι κάτι πολύ περισσότερο από προϊόντα. Είναι σημαίες. Είναι ο Ronaldo ή ο Messi, ο Σαραβάκος, ο Ντέμης, ο Τζόλε. Είναι το όραμα, είναι το παράδειγμα, είναι το επιχείρημα, είναι ο λόγος για να είσαι υπερήφανος για την πλατφόρμα σου. Σε κάθε νέα γενιά κονσολών, επιστρέφουν και σε δεσμεύουν να ακολουθήσεις. Κάτι αντίστοιχο κάνει στο PC η συνέχεια που παρέχει στη βιβλιοθήκη σου, όπου απουσιάζει η λογική της γενιάς και του backwards compatibility. Πώς να αλλάξεις πλατφόρμα και να παρατήσεις τη βιβλιοθήκη που έχεις δημιουργήσει με την πάροδο του χρόνου; Και πάλι, μπορεί εν μέρει να το έχεις δίπορτο, ειδικά όσο μεγαλώνεις κι αποκτάς την οικονομική δυνατότητα να συντηρείς μία τέτοια πρακτική, αλλά υπάρχει πάντα ξεκάθαρη προτίμηση. Όπως με την ομάδα, πολύ δύσκολα αλλάζεις πλατφόρμα και είναι πολύ συγκεκριμένες οι χρονικές στιγμές και οι προϋποθέσεις που μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Κι είναι εξαιρετικά δύσκολο, γιατί η κάθε πλατφόρμα έχει τις δικές της λεπτομέρειες, που σε εκπαιδεύει σε αυτές. Για κάποιον που ασχολείται με το PC για 10 χρόνια, μπορεί να φαίνεται αδιανόητο να μην έχεις την επιλογή modding, ή να μην μπορείς να πειράξεις κάτι μόνος σου αν δεν σου τρέχει όπως θα το ήθελες ή να είσαι δεσμευμένος σε συγκεκριμένα specs, χωρίς δυνατότητα αναβάθμισης (για να μην σχολιάσω την έννοια του backwards compatibility, που την έχω ήδη εξαντλήσει σε προηγούμενο κείμενο). Αντίστοιχα, κάποιος που ασχολείται με κονσόλα μπορεί να θεωρεί αδιανόητο να μην παίζει στον καναπέ του σαλονιού, σε μεγάλη τηλεόραση, με πολλά χειριστήρια για local coop με φίλους. Κάποιος που παίζει κυρίως σε Xbox μπορεί να βρίσκει τις σκανδάλες και την θέση των μοχλών "λάθος" στο PS και το αντίστροφο.
Στα video games υπάρχει μία σημαντική διαφορά που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Το χρήμα. Εκτός από την ψυχολογική επένδυση, υπάρχει και χρηματική επένδυση. Μπορείς άνετα να είσαι φίλαθλος της ΑΕΚ και να μην έχεις βάλει ποτέ, ούτε μία φορά το χέρι στη τσέπη. Βλέπεις αγώνες αν τύχει σε καφετέριες, παρακολουθείς στιγμιότυπα στην Αθλητική Κυριακή ή στο contra.gr, χαζεύεις τα εξώφυλλα των αθλητικών εφημερίδων όταν πηγαίνεις για γάλα στο ψιλικατζίδικο κι είσαι μία χαρά ένθερμος φίλαθλος και υποστηρικτής. Στο gaming, όμως, τα πράγματα είναι αλλιώς. Είτε τα δίνεις από την τσέπη σου, είτε απλά μαζεύονται από δώρα άλλων, η επιλογή σου αντιπροσωπεύει και μία οικονομική επένδυση. Αγόρασες την Χ πλατφόρμα. Αγόρασες και έναν αριθμό παιχνιδιών. Έχεις ξοδέψει χρήματα κι έχεις ένα παραπάνω ψυχολογικό και πρακτικό κίνητρο να θέλεις η επιλογή σου να θεωρείται επιτυχημένη, τόσο από τους άλλους, όσο κι από εσένα τον ίδιο.
Έτσι, λοιπόν, έχεις έναν παραπάνω λόγο να συμπεριφέρεσαι σαν οπαδός ομάδας, όταν αφορά την πλατφόρμα που επέλεξες ή σε επέλεξε. Μπαίνουμε σε gaming sites και συζητάμε για το μέσο που μας ψυχαγωγεί, όμως παράλληλα ανταγωνιζόμαστε αλλήλους για το ποιος έχει την "καλύτερη" πλατφόρμα. Εδώ, όμως, δεν υπάρχει πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει τουρνουά. Τα μερίδια αγορών δεν ορίζουν νικητή διαγωνισμού, ούτε εξασφαλίζουν ότι η "ομάδα" μας θα κάνει ακόμα καλύτερες μεταγραφές του χρόνου. Δεν είναι Champions League εδώ. Π.χ., η Nintendo είχε αβυσσαλέο μερίδιο αγοράς με το GameCube, μερικές γενιές πίσω. Όμως, ακόμα κι έτσι, η συγκεκριμένη εμπορική της δραστηριότητα ήταν κερδοφόρα, επιτρέποντάς της να επενδύσει και να ρισκάρει με το Wii και να τινάξει την μπάνκα στον αέρα την προηγούμενη γενιά, για να καταλήξει σε μία γενιά που και χάνει λεφτά και δεν πουλάει ποσότητα με το Wii U. Κι αυτό είναι που το κάνει ακόμα χειρότερο. Τουλάχιστον στον αθλητισμό, μπορεί κάποιος να επιχειρηματολογήσει ότι έχει την καλύτερη ομάδα βάσει των επιδόσεών της σε διάφορα πρωταθλήματα. Μπορεί να πει ότι πήρε το κύπελλο, ή το πρωτάθλημα, ή ότι έκανε σημαντική πορεία στην Ευρώπη. Στο gaming, όμως, δεν μπορεί να υποστηρίξει την ομάδα του με τον ίδιο τρόπο. Δεν λέω, εμπορικές επιχειρήσεις είναι και οι ΠΑΕ ή οι ΚΑΕ πλέον, αλλά δεν είναι το ίδιο να υποστηρίζεις σε μία συζήτηση τον Παναθηναϊκό ως "εξάστερο" και το ίδιο να υποστηρίζεις τη MS με επιχείρημα ότι το Halo 5 έσπασε το Χ κάπως απροσδιόριστο εμπορικό ρεκόρ στην Αγγλία, ή ότι στο καλό προσπαθούσε να μας πει με την σχετική της PR ανακοίνωση η εταιρία. Το ένα είναι μετρήσιμο και τυποποιημένο. Το άλλο είναι σαν να συγκρίνεις μήλα με σαλιγκάρια.
Όπως, λοιπόν, δεν θα σκάσω κιόλας με την ομάδα που μπορεί να υποστηρίζει ο εκάστοτε συνομιλητής μου, αφού πρόκειται έτσι κι αλλιώς για ανώνυμες εταιρίες στο κέρδος των οποίων δεν συμμετέχω και για εκατομμυριούχους ποδοσφαιριστές ή μπασκετμπολίστες που δεν θα γνωρίσω ποτέ μου, πολύ λιγότερο θα σκάσω από το ποια πολυεθνική εταιρία "υποστηρίζει" ο καθένας. Εγώ έχω κάνει τις επιλογές μου, ή μάλλον το αντίστροφο. Σέβομαι την επιλογή των υπόλοιπων, θεωρώ ακράδαντα ότι η δική μου επιλογή είναι η καλύτερη και με διαφορά, έχω την βεβαιότητα ότι είναι η καλύτερη επιλογή για εμένα προσωπικά, το στηρίζω, το υποστηρίζω, αλλά δεν θα κάτσω να σκάσω κιόλας. Στη τελική, μιλάμε για ένα μέσο ψυχαγωγίας, για προϊόντα που στοχεύουν στο να περάσουμε την ώρα μας ευχάριστα κι ενίοτε εποικοδομητικά.
Άμα γουστάρετε, αντί να τσακωνόμαστε πάλι, θα πρότεινα να μοιραστούμε ο καθένας τον τρόπο που τον επέλεξε η πλατφόρμα του στα σχόλια παρακάτω. Εγώ έχω πολύ συγκεκριμένους λόγους που κατέληξα στο PC ως πιτσιρικάς 10 ετών, πάντως.
GameCube, μερικές γενιές πίσω - , ακόμα κι έτσι, η συγκεκριμένη εμπορική της δραστηριότητα ήταν κερδοφόρα, επιτρέποντάς της να επενδύσει και να ρισκάρει με το Wii και να τινάξει την μπάνκα στον αέρα την προηγούμενη γενιά, για να καταλήξει σε μία γενιά που και χάνει λεφτά και δεν πουλάει ποσότητα με το Wii U .
..E; Απο το τέλος του 2012 εως το πέρας του 2013, κι δεν ήταν τεράστια ελλέιματα, δεδομένου, ότι θα τα άντεχε ανέδην, για ακόμη, 50-60 χρονια+ με τον πακτωλό χρημάτων που έχει στην τράπεζ, κι τα πλούσια περουσιακά της στοιχεία!
Όχι πια, όμως! Απο το 2014 εως κι τώρα ειναι κερδοφόρο, Η Nintendo λογίκα διόρθωσε αυτό που το προκάλουσε, ήτοι μετρίασε, την επιπλέον αξια (τιμη διανομής,συσκέυασης, προώθησης κ.λ.π), όποτε δημιουργήθηκε, περιθώριο όφελους, κι η αυξηση των πωλησεων συνεισεφερε στην οικονομική ενίσχυση ( Μολονοτι, τον αν θα έχει κέρδη κάτι δε σχετίζεται με το ύψος των πωλήσεων,ειναι δυνατόν να χάσεις χρήματα με αστρονομικές πωλήσεις, είναι ευκόλως ενοούμενο πως συμβάινει αυτό)
Επι παραδείγματι το gamecube με τα 22εκ ήταν άκρως προσοδοφόρο ακόμη κι μετά την σφαγή της τιμής εν αντιθέσει, με το ps3 κι το xbox 360 που αμφοτερα με 85 εκ + απώλεσαν δισεκατομυρια!) https://www.vg247.com/2013/01/07/xbox-360-and-ps3-losses-total-8-billion-ex-sony-employee-paints-grim-future/ 4 δις το ps3 κι 2 δισ το xbox 360, ωστόσο καποια απόσβεση, θα την έκαναν, αλλά ποσο, την Microsoft κι ολας ούτε που θα την έβλαψε, γιατι ο τομέας αυτός είναι μια τρίχα ενώπιον των εξόχως επικερδών υπολοίπων της, βέβαια στους επενδυτές δεν αρέσουν οι απώλειες!
Οσον αφορά τη sony την ζημίωσε αρκετά, ένεκα του γεγονότος ότι συνδυάστηκε με προβλήματα σ'έτερους τομείς, κινητα τηλέφωνα, τηλεοράσεις, μουσική, ειδεμή ούτε κι τη sony θα την απασχολούσε ούσα πολυσχιδής ( έχοντας τόσους άλλους τομείς), εκτός εάν οι πωλήσεις ηταν χαμηλές
Είναι κι ο λόγος, που δε θα υπάρξει περαιτέρω πτώση τιμής στο ps3, αντ'αυτού κυκλοφόρησε το φθηνό(ελέω της χαμηλής χωρητικότητας δίσκου) 12 gb ps3 κι τα λοιπά κατεργηθησαν), γιατί δε είναι εφικτό, κι είναι ανούσιο σε μια παιχνιδομηχάνη 10 ετών...
Δεινοπάθησε οικονομικά, ήταν σε σημέιο να έχει 78% πιθανότητα χρεοκοπίας! Αλλά μετα κατέφθασε, ο υπερσίφωνας ps4!
... Αν οι πωλησείς του xbox 360 κι του ps3 ηταν στα επίπεδα του wii u, κι με οικονομικά αποτελέσματα που είχαν σημειώσει, η sony κι ms θα είχαν εγκαταλείψει την ανάπτυξη υλισμικού ( hardware) !
Μόνο η Nintendo είναι ικανή να επιβιώσει με μέτριες πωλήσεις ( προς επιρρωσιν αυτου, κατά την παρελθούσα καταστροφίκη περίοδο του wii u το ποσοστό του ενδέχομενου χρεοκοπίας της, ήτο μονο 22%), για ευνόητους λόγους, έχει κι το πλεονέκτημα να πώλει μεγάλους αριθμούς λογισμικόυ στο δικο της υλισμικό, φερ'επειν 5.87 εκ Mario kart 8 αντίτυπα σε 10.73εκ εγκατεστημένης βάσης ( Μεχρι το Σεπτέμβρη του 15) κι ασφαλώς τα άκρως επιτυχημένα φορητά συστήματα της...
Κατά συνέπεια σου προτείνω να το επισημάνεις! Δε παρακολουθούμε οικονομικά αποτελέσματα της Nintendo φίλτατε;
http://time.com/3545580/nintendo-wii-u-sales/
http://www.theverge.com/2015/5/7/8564303/nintendo-fy-2014-earnings
http://arstechnica.com/gaming/2015/07/nintendo-records-a-surprising-profit-with-strong-software-and-amiibo-sales/
http://www.gameranx.com/updates/id/31293/article/nintendo-profits-rally-in-q2-2015-bestsellers-are-splatoon-and-animal-crossing-happy-home-designer/ super Mario maker..
5.87 εκ Mario kart 8 αντίτυπα σε 10.73εκ εγκατεστημένης βάσης ( Μεχρι το Σεπτέμβρη του 15)* Εντός ενός χρόνου κι κατί*
Ουχί επιβιώσει* Δεν είναι κι τόσο ορθή η επιλογή αυτού του ρήματος! Αλλα συνεχίσει ακάθεκτη, είναι καλλίτερη η απόδοση αυτού οπού εννοώ, με τη χρήση της εν λόγω φράσης αντί του '' επιβιώσει'')!
"Σέβομαι την επιλογή των υπόλοιπων, θεωρώ ακράδαντα ότι η δική μου επιλογή είναι η καλύτερη και με διαφορά"
Μας δουλεύεις τώρα έτσι;Φάσκεις και αντιφάσκεις.Τέτοιες !@##!#$%%#$ να μη γράφατε,και δε θα είχα μισήσει τα πισί σαν πλατφόρμα.
Από κει και πέρα εγώ ξεκίνησα με atari 2600,συνέχισα με gameboy,megadrive,playstation 1,xbox,pc.
Ως τώρα τι παρατηρείτε;Ότι πολύ απλά δεν πήρα δεύτερη φορά μηχάνημα από το ίδιο στρατόπεδο,για να έρθω στα του κειμένου.Πλέον έχω όλες τις κονσόλες εκτός του ΧΟΝΕ που θα έρθει η ώρα του κάποια στιγμή στο μέλλον.Κάποτε υποστήριζα φανατικά Σόνυ και Πλεηστέσχιο αλλά πλέον δνε έχω θέμα με τίποτα.Καμιά κονσόλα δε με ενοχλεί,καμιά εταιρεία επίσης.Και με το πισί τώρα που το σκέφτομαι,δεν έχω θέμα,άλλωστε αυτή τη στιγμή από πισί γράφω.
Έχω όμως πρόβλημα με τον κάθε πυροβολημένο που μας τα κάνει τσουρέκια με τα 1080@60fps στο 1000 ευρώ (τυχαίο νούμερο) μηχάνημά του,τους πυροβολημένους που μας τα κάνανε τσουρέκια στην προηγούμενη γενιά με την τεχνολογική ανωτερότητα του PS3 (fact,so what?),τους άλλους πυροβολημένους που υποστηρίζουν πως το Live είναι καλύτερο από το PSN (also fact but who cares),τους πυροβολημένους που υποστηρίζουν πως τα PS1 & PS2 κυριάρχησαν στην αγορά λόγω της πειρατίας και δεv είχαν καλά παιχνίδια,όπως τα Ν64 & Gamecube αντίστοιχα και τέλος τους πυροβολημένους πως τα Saturn & Dreamcast φέρανε ένα σωρό αλλαγές πρώτα.Ε και;
Παίξτε ο καθένας ότι θέλει και μην πρήζετε τον άλλον,απλό είναι.
Άμα θέλετε να κάνουμε κουβέντα ευχαρίστως,αλλά όχι με φράσεις τύπου,εγώ την έχω μεγαλύτερη (την ανάλυση) ή έγω έχω πιο σωστή γνώμη.Έλεος.
Ολα αυτα ειναι απλα ενα ακομα πραγμα για το οποιο ανταγωνιζονται οι ανδρες. Ποιος εχει τη πιο ωραια γυναικα , το πιο ωραιο αμαξι , το πιο μεγαλο πουλι κτλπ. Ειναι στη φυση μας απλα. Απο σοβαρα μεχρι τα πιο χαζα πραματα. Αndroid vs ios , pc vs mac , fifa vs pro , Ιαπωνικα αυτοκινητα vs Γερμανικα , ομαδες , πολιτικη. Οι αντρες θα τσακωθουν για τα παντα. Ε δε θα εμεναν απ'εξω φυσικα ουτε το γκεημινγκ ουτε το computing... ποιος δε θυμαται τις επικες κοντρες αμστρανταδων σπεκτρουμαδων στα περιοδικα παλαιοτερα... αταριSTαδων αμιγκαδων λιγο ποιο μετα , αμιγκαδων pc-αδων , σεγκα-νιντεντο , κονσολες-PC. Ετσι ειναι αυτα. Και αν στο μελλον (που προς τα εκει παει η φαση) θα υπαρχει μονο μια κονσολα μονο ενα φορματ , ε θα βρεθει κατι αλλο να υπαρχει κοντρα
Ότι και να γράψω, κάποιοι έχετε το ζωνάρι λυμένο για τζέρτζελο...
Εγώ αλληλοεπιλέχθηκα με το PC σε ηλικία 9-10 ετών. Πριν ή παράλληλα με αυτό υπήρχε κάπου κι ένα GameBoy, αλλά η σύγκριση της εμπειρίας που πρόσφερε τότε η εξαιρετική φορητή της Nintendo με αυτό που πρόσφερε το PC ήταν εξίσου χαοτική με το να συγκρίνεις σήμερα Angry Birds με Mass Effect. Πριν μου πάρουν οι γονείς μου PC είχαν περάσει από τα χέρια μου ψευτοκονσόλες που έφερνε ο πατέρας μου από τα ταξίδια του στο Χονγκ Κονγκ, είχα παίξει σε Amstrad φίλου και σε έτερο ξάδερφου, είχα φάει και συνέχισα να τρώω κέρματα σε coin-op κι ο κολλητός μου γείτονας (δίπλα πολυκατοικία) είχε Sega Mega Drive.
Το PC μου το πήραν για να "μάθω από υπολογιστές", καθώς οι γονείς μου θεώρησαν σωστά την εποχή εκείνη ότι θα ήταν χρήσιμο και σημαντικό για το μέλλον. Φυσικά, το να "μάθω υπολογιστές" μέχρι και το πανεπιστήμιο σήμαινε σχεδόν αποκλειστικά το να παίζω παιχνίδια εκεί. Μιλάμε για εποχές DOS, μιλάμε για εποχές πριν το mouse και φυσικά πολύ πριν το internet, που με πέτυχε φοιτητή μέχρι να φτάσει σε πραγματικά εμπορική εφαρμογή.
Έμαθα και μεγάλωσα με adventures και strategy. Δύσκολο να πας σε platformers μετά από αυτό...
@ TASP. Αφού λέμε το ίδιο πράγμα, που διαφωνούμε; Δεν έχουν και τόσο νόημα τα εμπορικά αποτελέσματα της κάθε εταιρίας. Αυτό λέω στην αναφορά μου. Και ναι, η Nintendo έχει πορτοφόλι. Ναι, η Nintendo μπορεί να χρηματοδοτήσει πολλαπλές αποτυχίες (όπως και η MS), ενώ η Sony δεν μπορεί. Ωστόσο, η Nintendo στην εποχή του Wii U κατέγραψε ζημιά για πρώτη φορά στην ιστορία της, κάτι που δεν έκανε μέσα από δύο παγκόσμιους πολέμους, το Κραχ και περισσότερο από έναν αιώνα ιστορίας.
@ Altair. Τι δεν καταλαβαίνεις από την φράση που κάνεις quote; Για αυτό ακριβώς έγραφα ότι δεν έχει και τόσο νόημα να τσακωνόμαστε και στα προηγούμενα δύο κείμενά μου. Δεν υπάρχει ελπίδα να πείσει ο ένας τον άλλον. Ο καθένας έχει δίκιο για τα δικά του μάτια και για τον εαυτό του. Είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικό το θέμα. Κάτι σαν τη θρησκεία, ή την ομάδα που υποστηρίζεις...
lovesfool αν σταματήσεις να γράφεις δεν θα διαβάζεις καμία αντίδραση στα σχόλια.xD!
@ Tim of Heavens. Θα το γύρναγα σε κριτική κινηματογράφου, αλλά έχω να δω ταινία πολύ καιρό. Κι αυτό το ρημάδι του playthrough στη τριλογία Mass Effect αργεί ακόμα. Είμαι στα τελειώματα του 2 ακόμα...
Δεν με πειράζουν τα σχόλια. Για αυτό γράφω, εν μέρει. Για να κάνουμε κουβέντα. Για αυτό και γιατί το να γράφω με βοηθά αγχολυτικά. Κουβεντούλα να γίνεται...
Ωραίο άρθρο lovesfool και με βρίσκει σύμφωνο το ότι η πλατφόρμα ή η κονσόλα που θα "υποστηρίξουμε" μας επιλέγει. Εκτός βέβαια αν ξεκινήσουμε το gaming στα 20-25 μας. Αλλά δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί τέτοιοι που μπαίνουν να σχολιάσουν στο enternity.
Προσωπικά μυήθηκα στο pc gaming*(Υ.Γ) από πιτσιρικάς, που παρότι έκαιγε το donkey kong και το asterix στο snes, "αναγκαστικά" μεταπήδησε από τον καναπέ στην καρέκλα καθώς μπήκε το πρώτο άσπρο κουτί με την τεράστια οθόνη, στο γραφείο. Βλέποντας τα μεγαλύτερα αδέρφια να παίζουν Baldurs Gate,Thief, Deus ex αλλά ακόμα και Broken Sword δεν άφησα μέχρι σήμερα την καρέκλα, το ποντίκι και το πληκτρολόγιο. Εάν δεν είχε μπάσει ο πατέρας μου τον υπολογιστή στο σπίτι κάπου στα τέλη του 90' πολύ πιθανό σήμερα να είχα ps4 ή xbox one.
Υ.Γ Και για να προλάβω τους θιχθέντες ,pc gaming ορίζω το να παίζεις παιχνίδια στον υπολογιστή σου, πράγμα το οποίο προδιαθέτει και μια κατανόηση περί της ελευθερίας που σου δίνει η πλατφόρμα, όπως νομίζεις και διαλέγεις ο ίδιος, είτε με 4Κ και 60fps είτε με 720p και 30fps και όχι αυτή την αηδία περί master race(μα πόσο αισχρή έννοια) που προσπαθούν να υποστηρίξουν μερικοί ένθεν κακείθεν...
Υ.Γ 2 Καλό θα ήταν όταν χρησιμοποιούμε φράσεις κάποιου άλλου και ειδικά όταν τις βάζουμε σε εισαγωγικά, είτε να παραθέτουμε ολόκληρη την περίοδο είτε αν αποφασίσουμε να την κόψουμε κάπου στη μέση να προσθέτουμε αποσιωπητικά. Όχι τίποτα άλλο απλά για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις...