Με το πέρασμα των χρόνων, είναι πλέον δύσκολο για τον γράφων να μετρήσει πόσες φορές ήρθε στη θέση να πρέπει να συντάξει μια εισαγωγή για έναν τίτλο που είτε αποτελεί μέρος της σειράς Soulsborne, είτε έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από αυτήν. Ό,τι ήταν να ειπωθεί έχει ειπωθεί και όποια καινούρια πτυχή έμενε να συζητηθεί, έχει συζητηθεί και με το παραπάνω. Έτσι λοιπόν φτάνουμε στην ανακοίνωση, αποκάλυψη, και πλέον πρώτη δοκιμή με το Elden Ring, την επόμενη παραγωγή της From Software, και τεχνικά, έναν τίτλο που ούτε Souls είναι, ούτε Sekiro, ούτε Bloodborne. Μετά από αρκετές καθυστερήσεις, το Elden Ring έχει νέα ημερομηνία κυκλοφορίας, και ένα κλειστό network test, ούτως ώστε να μπορέσουμε να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο Miyazaki και η παρέα του.
Η αλήθεια είναι πως από το κεντρικό menu ένα οικείο αίσθημα μας περιβάλλει. Δημιουργία χαρακτήρα κατά τα γνωστά πρότυπα με διαφορετικά ονόματα για attributes, γνωστές αρχικές κλάσεις, όπλα και αντικείμενα - ακόμα και αν δεν είναι ακριβώς το ίδιο, οι βετεράνοι των Souls ήδη έχουν μια γενική ιδέα του τι ακριβώς πρόκειται να αντιμετωπίσουν. Και πράγματι, από τα πρώτα δευτερόλεπτα η κληρονομιά της From είναι ολοφάνερη. Η κίνηση του χαρακτήρα και ο τρόπος με τον οποίο κραδαίνει και χρησιμοποιεί τα όπλα θυμίζει ξεκάθαρα Dark Souls σε πολύ μεγάλο βαθμό. Όχι απαραίτητα πως κάτι τέτοιο είναι αυτομάτως αρνητικό, αφού με τα χρόνια η From Software έχει ραφινάρει την φόρμουλα και έχει καταφέρει να την εμπλουτίσει αρκετά, χωρίς όμως να κάνει εκπτώσεις στα κύρια concept που χαρακτηρίζουν τους τίτλους της. Το network test ξεκινάει με μια εισαγωγή στα βασικά και απευθείας έχει διαθέσιμη μια μικρή περιοχή που χρησιμεύει σαν mini-tutorial, ούτως ώστε να εξηγήσει τους κύριους μηχανισμούς, φυσικά με ένα boss fight -αν και πολύ εύκολο- σαν τελική εξέταση. Το χαμόγελο έχει ήδη αρχίσει να σχηματίζεται στα χείλη των περισσοτέρων, και όχι άδικα. Η κίνηση είναι ρευστή, οι αλλαγές είναι εκεί για να μην κυριαρχεί η αίσθηση ότι παίζουμε το Dark Souls 4, και ξαφνικά ο χάρτης ανοίγει και για πρώτη φορά ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με τον κόσμο του Elden Ring σε όλο του το μεγαλείο. Αν το Sekiro έδωσε τα πρώτα δείγματα γραφής του πως είναι η μεταφορά της γνωστής φόρμουλας σε πιο ανοιχτά μονοπάτια, εδώ είναι που ερχόμαστε για πρώτη φορά σε επαφή με έναν πλήρως ανοιχτό κόσμο.
Φυσικά και υπάρχει μια κάποια πορεία, ένα μονοπάτι που θα πρέπει να ακολουθηθεί για να προχωρήσει η ιστορία, αλλά από εκεί και μετά είναι ξεκάθαρα στην διακριτική ευχέρεια των παικτών το πώς θα προχωρήσουν. Και αυτό από μόνο του ανοίγει μια νέα διάσταση ως προς την πορεία του χαρακτήρα μας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για τις ανάγκες της δοκιμαστικής έκδοσης ένα μικρό κομμάτι του χάρτη ήταν διαθέσιμο, στο πλαίσιο του οποίου υπήρχε ένα κεντρικό objective και μια μεγάλη έκταση όπου οι παίκτες ήταν ελεύθεροι να εξερευνήσουν κατά βούληση. Έτσι, πλοηγηθήκαμε σε σκοτεινές σπηλιές, καταπράσινες εκτάσεις, παραλίες, βάλτους, ερείπια, κάστρα, ακόμα και ένα μικρό νησί απέναντι από την ακτή. Το κάθε κομμάτι του χάρτη είχε τη δική του ατμόσφαιρα και τον δικό του χαρακτήρα, ενώ φυσικά δεν έλειπαν και τα προαιρετικά bosses, για όσους θεώρησαν ότι η τιμωρία στο main quest δεν ήταν αρκετή (σ.σ. ήταν).
Το γεγονός ότι πλέον έχουμε να κάνουμε με έναν πλήρως ανοιχτό κόσμο ανακατεύει κάπως την τράπουλα ως προς το τι έχουμε συνηθίσει μέχρι πρότινος. Όπως γίνεται πολύ γρήγορα προφανές, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πορεία που πρέπει να ακολουθηθεί για να φτάσει κανείς στον προορισμό του, έτσι όλα είναι ρευστά. Αυτό από μόνο του δημιουργεί νέες ευκαιρίες και καταστάσεις που υπό άλλες συνθήκες δε θα ήταν παρούσες, έτσι νέες τακτικές και στρατηγικές σχηματίζονται εκείνη τη στιγμή, με διαρκή εκτίμηση του περιβάλλοντος και των κινδύνων που μπορεί να παραμονεύουν. Σίγουρα, σε φάσεις η πλοήγηση του παίκτη μπαίνει σε αόρατες ράγες και ο τίτλος φροντίζει να τον καθοδηγήσει διακριτικά στη σωστή κατεύθυνση, κάτι που όμως «ντύνεται» πολύ όμορφα. Ειδικές συνθήκες και εφέ δημιουργούν μια πραγματικά αξιοσημείωτη εμπειρία, με τους δημιουργούς να κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα, δηλαδή να αφήσουν την αφήγηση να γίνεται από το ίδιο το περιβάλλον και τον κόσμο του παιχνιδιού, και τους παίκτες να βγάλουν μόνοι τα συμπεράσματά τους.
Η μάχη φυσικά αποτελεί για ακόμα μια φορά την καρδία του τίτλου, και όπως ήταν αναμενόμενο η From Software δεν απογοητεύει, ενώ για πρώτη φορά ενσωματώνει μια γκάμα από νέες κινήσεις και concepts που άγγιξε στο παρελθόν σε αυτόν τον βαθμό. Το πρώτο και πιο σημαντικό είναι φυσικά το άλμα, που «φεύγει» πολύ από αυτό των Soulsborne. Ο χαρακτήρας είναι σε θέση να κάνει άλματα επί τόπου αλλά και τρέχοντας, κερδίζοντας μάλιστα και αρκετά μεγαλύτερο ύψος από αυτό που θα περίμενε κανείς την πρώτη φορά. Ως εκ τούτου, το έδαφος πλέον έχει διαφορετική «βαρύτητα» στην εκάστοτε αναμέτρηση αφού τα φυσικά εμπόδια πλέον μπορούν να υπερκεραστούν με ευκολία, και μπορούν μάλιστα να δημιουργήσουν ευκαιρίες για περισσότερο ευνοϊκές τοποθετήσεις στον χώρο. Φυσικά, τα όπλα δε θα μπορούσαν να λείπουν, και είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε αρκετά από αυτά, όπως επίσης και το αντίστοιχο των miracles και sorceries. Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ο τρόπος με τον οποίο τα spells φαίνεται να έχουν «ενσωματωθεί» ακόμα καλύτερα στην ροή της μάχης, και το casting δείχνει να είναι σχεδόν κάτι οργανικό, σαν φυσική συνέχεια των ήδη τετελεσμένων κινήσεων, δίνοντας μια καλύτερη ροή στις κινήσεις και όχι σαν δύο εντελώς διαφορετικές και αταίριαστες σχολές που απλά χρησιμοποιούνται μαζί.
Τα bosses φυσικά και είναι εδώ για να κάνουν τις ζωές μας δυσκολότερες, και μετά από μια γενναία δόση, μπορούμε να πούμε ότι το Elden Ring φαίνεται πως θα προσφέρει μια περισσότερο από ικανοποιητική εμπειρία σε αυτόν τον τομέα. Δε θα μπορούσε να λείπει και ο (τουλάχιστον ένας) δράκος, γιατί κάποια πράγματα απλά δεν αλλάζουν, αλλά είναι ευχάριστο το γεγονός ότι φαίνεται να υπάρχει μια ποικιλία ως προς τον τύπο των bosses και των αναμετρήσεων που προσφέρονται, αφού κάποια είναι καθαρά διαδικαστικά, κάποια είναι αρκετά δύσκολα και αποτελούν το φυσικό εμπόδιο για την πρόοδο στην ιστορία, ενώ κάποια άλλα είναι προαιρετικά και έχουν σκοπό να δοκιμάσουν τις αντοχές των παικτών, αν αποφασίσουν να τα αντιμετωπίσουν. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σημειωθεί ότι πέραν του άλματος, την εμφάνισή του στο Elden Ring κάνει και το mount του χαρακτήρα, το οποίο επιτρέπει την ταχεία πλοήγηση στο περιβάλλον με ευκολία αλλά και όχι μόνο. Η έφιππη επίθεση είναι μια καθ’ όλα έγκυρη επιλογή (όπου επιτρέπεται το summon του αλόγου), και πολλές φορές αποδεικνύεται η καλύτερη, αφού επάνω στο mount οι επιθέσεις είναι πιο δυνατές, ενώ το άλογο με τον αναβάτη έχουν διαφορετικά health bars. Ο χαρακτήρας έχει μια «αντοχή» στα χτυπήματα μέχρι να πέσει από το mount, ενώ η υγεία του συμπαθέστατου ζώου μπορεί να αναπληρωθεί καθ’ όδον, χωρίς να χρειάζεται να σταματήσει η όποια δράση/κίνηση.
Κατά τα άλλα, τα bonfires πλέον λέγονται places of grace και πολλές φορές φροντίζουν να κατευθύνουν τους παίκτες προς τον δρόμο που πρέπει να πάρουν, με τις ίδιες συμβάσεις που γνωρίζουμε να ισχύουν και αυτή τη φορά. Με κάθε ξεκούραση η υγεία αναπληρώνεται, οι περισσότεροι εχθροί κάνουν respawn, και εκεί είναι εφικτό το leveling (με το αντίστοιχο currency αντί για souls/blood echoes etc). Με τον θάνατο οι παίκτες χάνουν αρχικά το currency που έχουν συλλέξει, και έχουν μια ευκαιρία να το ανακτήσουν. Αν πεθάνουν μέχρι να φτάσουν ξανά εκεί, τότε το χάνουν για πάντα. Τέλος, το crouching συμπληρώνει το καρέ, με τον χαρακτήρα να επωφελείται από αυτό δημιουργώντας λιγότερο θόρυβο και μένοντας εκτός της αντίληψης των εχθρών, οι οποίοι θα πρέπει να σημειωθεί πως δε φαίνεται να κερδίζουν πόντους για τις εξαιρετικές τακτικές ή την όποια νοημοσύνη τους.
Τι είναι όμως το Elden Ring; Μετά την πρώτη ενασχόληση με τον τίτλο, η γεύση που αφήνει στο στόμα είναι αδιαμφισβήτητα αυτή του Souls, αλλά ελαφρώς διαφορετική, και λίγο πιο «σύγχρονη» ίσως. Ο πυρήνας που γνωρίζουμε είναι εκεί, πολύ απλά διακλαδίζεται με διαφορετικό τρόπο μέχρι να φτάσει στην επιφάνεια, παίρνοντας μαζί του στην πορεία όλα όσα δοκίμασε και έμαθε η From, ενσωματώνοντάς τα με μαεστρία και δημιουργικότητα. Η αλήθεια είναι πως το Elden Ring φαίνεται μεγάλο, φιλόδοξο, και σίγουρα μια εμπειρία που θα ικανοποιήσει το κοινό που διψάει για μια ακόμα κυκλοφορία στο πνεύμα των Souls. Το πρόβλημα είναι ότι πέραν αυτών, πέραν αυτής της μερίδας του κοινού δηλαδή, οι υπόλοιποι μάλλον δε θα «μαγευτούν» από το κάλεσμά του. Η From φαίνεται πως βάζει μεν λίγο νερό στο κρασί της, αλλά κρατάει το κοινό της πολύ κοντά και δεν κάνει το μεγάλο άνοιγμα που θα περίμενε κανείς, δεδομένης της συνεργασίας με τον George RR Martin και του marketing που έγινε. Φυσικά, αυτό, και όλα τα παραπάνω, θα τα μάθουμε τον Φεβρουάριο του 2022. Μέχρι τότε υπομονή και… Praise the Sun.
Κάποια στιγμή θα περίμενα κάποιος να πει τι ακριβώς έκανε ο Martin στο Elden Ring
Απλος εφτιαξε τον μυθο, το δαχτυλιδι που εσπασε οι tarnished κλπ.
Ο Martin βοήθησε στη δημιουργία του κόσμου και του lore και μερικών τεράτων. Ούτως η άλλως τέτοιου είδους παιχνίδια με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Μέτρια γραφικά, μεγάλο επίπεδο δυσκολίας, ανύπαρκτο story. Ε τώρα έβαλαν λίγο rpg, λίγο open world για να προσελκύσουμε περισσότερους. Όσοι έχουν το χρόνο και το μαζοχισμό μπράβο τους. Αυτό είναι και σε όσους αρέσει στην τελική.
Ουτε το dislike μου δεν αξιζεις ρε φιλε.