Εγκατασταθήκαμε λοιπόν σε ένα εντελώς ανεξερεύνητο νησί με τις απαραίτητες προϋποθέσεις που στηρίζουν ζωή και πιάσαμε δουλειά. Ο κόσμος του παιχνιδιού δείχνει, από την πρώτη επαφή μαζί του, πανέμορφος. Όταν κάνουμε zoom in στο 100% μπορούμε να παρακολουθήσουμε τους χαρακτήρες να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, με τα ζώα ή με το περιβάλλον, να εκτελούν τις εργασίες τους, να απολαμβάνουν την ηρεμία τους ή ακόμα και να ανεβάζει ο ένας το hype του άλλου για τη μονομαχία που έχει προγραμματιστεί στο γειτονικό στάδιο μεταξύ πρωταθλητών από δύο διαφορετικά χωριά. Η αίσθηση που αφήνεται θα είναι σίγουρα πρωτόγνωρη για τους φίλους του franchise, αφού δείχνει πιο ζωντανό και κατ’ επέκταση πιο έξυπνο από ποτέ άλλοτε. Υπάρχει ποικιλία, τόσο στο περιβάλλον, όσο και στους «δικούς μας» ανθρώπους που αποτελούν τον πληθυσμό για τον οποίο είμαστε υπεύθυνοι. Ευτυχώς αυτό δεν αντιμετωπίζεται με αδιάφορη ελαφρότητα από το παιχνίδι, καθώς η δυσαρέσκεια του… λαού μας σε οτιδήποτε μπορεί να τύχει να δείξουμε αδιαφορία (ή αν απλά πάρουμε μια λάθος απόφαση) θα φανεί και θα υπάρχουν επιπτώσεις. Όταν λοιπόν αδρανήσουμε στα των κατοικιών, οι άστεγοι φίλοι μας θα αρχίσουν να διαμαρτύρονται, όταν σκύψουμε το κεφάλι απέναντι στους κατακτητές μας θα αντιμετωπίσουμε λιποταξία, όταν δεν μεριμνήσουμε για τη διασφάλιση συγκεκριμένων αγαθών θα αρχίσουν οι αποχωρήσεις προς την αντίπερα όχθη. Το να δημιουργήσουμε επανάσταση εναντίον μας είναι το ίδιο εύκολο με το να επεκτείνουμε ένα δρόμο προς το βουνό.
Αφού σπαταλήσαμε απροσδόκητα πολύ χρόνο (πολύ χρόνο σε σχέση με αυτόν που είχαμε διαθέσιμο φυσικά) στο να παρατηρούμε τις μικρές λεπτομέρειες που τελικά συνθέτουν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού, αρχίσαμε το παιχνίδι με το build-up system. Το The Settlers δείχνει να είναι ένα από τα πιο λεπτομερή strategy games των τελευταίων χρόνων. Ο παίκτης έχει στη διάθεσή του μια λίστα με πράγματα που πρέπει να γίνουν για να υπάρξει -αρχικά- ευημερία. Πρέπει να χτιστούν σπίτια, οπλοστάσια, αχυρώνες, ξυλουργεία, να δημιουργηθούν χώροι εκπαίδευσης των πολεμιστών και των μονομάχων μας, να υπάρχουν σημεία συγκέντρωσης των απλών πολιτών και, όλα αυτά, να σχεδιαστούν με τη χρήση υλικών που θα βρούμε γύρω μας. Ακούγεται όσο απλό είναι, όμως πρόκειται για χρονοβόρα και δη ευχάριστη διαδικασία που λειτουργεί άψογα στο να ξεδιπλώσει τη δημιουργικότητα του παίκτη (μπορεί και το OCD) στην οθόνη. Τα έργα μας πήραν σάρκα και οστά πολύ γρήγορα και μέσα σε ένα τέταρτο είχαμε δημιουργήσει μια βιώσιμη αποικία που έπρεπε να αρχίσει να σκέφτεται και τις αμυντικές της δυνάμεις. Η πρώτη επίσκεψη από εχθρικές δυνάμεις δεν άργησε να γίνει και έτσι είχαμε την ευκαιρία να δούμε πώς τα μικρά μας minions λειτουργούν όταν η απειλή τούς χτυπήσει την πόρτα. Τη στιγμή που έχουμε τον έλεγχο κάθε αντιπαράθεσης, μπορώντας να δώσουμε εντολή για χτύπημα σε συγκεκριμένη ομάδα εχθρών, μπορούμε να αφήσουμε τα ηνία της μάχης στον αυτόματο πιλότο και να παρατηρήσουμε τον πόλεμο να εξελίσσεται μόνος του. Οι περισσότεροι άμαχοι κάτοικοι του χωριού μας έτρεξαν πανικόβλητοι προς διάφορες κατευθύνσεις, άλλοι παρέμειναν ψύχραιμοι και, στο τέλος, όλοι πανηγύρισαν τον εξοστρακισμό που κακού. Αυτό που κάναμε ήταν να φροντίσουμε να αντικατασταθούν τα σώματα που ήταν θύματα πολέμου και συνεχίσαμε τη μέρα μας.
Μετά τη δημιουργία του χωριού μας και την πρώτη μάχη, παίξαμε πιο προχωρημένο κομμάτι του παιχνιδιού. Έτσι πήραμε μια γεύση από το πόσο μπορούν να αναβαθμιστούν όλα τα κτίρια άρα και η ζωή των κατοίκων, οι οποίοι γίνονται πολλοί περισσότεροι. Αυτό έγινε κυρίως για να δούμε πώς το παιχνίδι αντεπεξέρχεται σε «μεγάλους» πολέμους με άλλα ανεπτυγμένα χωριά. Εκεί είδαμε ένα αρκετά μεγάλο κατοικήσιμο μέρος με τείχη και πύργους που λειτουργούν ως τα επιβλητικά σύνορα της περιοχής μας. Σε κοντινή απόσταση βρίσκονταν δύο ακόμα χωριά, στα οποία στείλαμε ξεχωριστές ομάδες του στρατού μας. Είχαμε την επιλογή να τα κατακτήσουμε δείχνοντας οίκτο. Φυσικά και υπήρξαν θάνατοι παρόλα αυτά, όμως τα κτίρια και η πλειοψηφία του κόσμου έμειναν αλώβητα. Είχαμε όμως και την επιλογή να εξαπολύσουμε οτιδήποτε χωρούσε στη μεταφορική μας φαρέτρα και παρακολουθήσαμε το στρατό μας να καίει ανελέητα έναν ολόκληρο οικισμό, σκοτώνοντας προφανώς και τους αθώους κατοίκους του.
Το καινούριο The Settlers, εκ πρώτης όψεως, δίνει αναρίθμητες δυνατότητες και επιλογές στο hardcore fan των strategy games. Είναι πανέμορφο, έχει τη δική του μοναδική ατμόσφαιρα, χτίζει (ταιριαστά) στην ιστορία του, δημιουργώντας κάτι νέο και δίνει την απόλυτη ελευθερία να κάνει κανείς οτιδήποτε του αρέσει. Εμείς, στη μια ώρα που είχαμε μαζί του, παρατηρήσαμε πως του είναι πανεύκολο να δημιουργήσει όρεξη για εξερεύνηση και μόνο αυτών των δυνατοτήτων στα αρχικά στάδια της ενασχόλησης, κάτι που μπορεί να υπόσχεται πολλά για μετά από πολλές ώρες παιχνιδιού. Μιλάμε σαφώς χωρίς καμία γνώμη για την ενδεχόμενη ιστορία που ακολουθεί, όμως η πρώτη εντύπωση που πήραμε ήταν ανέλπιστα καλή.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity