Όπως και τις προηγούμενες φορές σας περιμένουν περίπου 5 ώρες περιπέτειας, ένα νέο legendary set και ένα ακόμη όπλο legendary. Η δράση μοιράζεται και σε βουνό και σε θάλασσα, άρα λειτουργεί καλύτερα το συγκεκριμένο επεισόδιο ως μικρογραφία του όλου, σε αντίθεση π.χ. με το προηγούμενο που εστίαζε περισσότερο σε ναυμαχίες. Στην ουσία των πραγμάτων δεν αλλάζει κάτι βέβαια, ουσιαστικά έχουμε ακόμη περισσότερο Assassin’s Creed Odyssey. Έχουμε όμως και την κορύφωση της ιστορίας, το ξεκαθάρισμα για το πού το πήγαινε τελικά η Ubisoft. Με τα συμπεράσματα να είναι τόσο θετικά όσο και αρνητικά, όπως συμβαίνει κατά παράδοση με παραγωγές τις εταιρείας. Η αλληλεπίδραση με του Ancients είναι αναμενόμενα αδιάφορη, με μια λαμπρή εξαίρεση που δείχνει ότι, ώρες ώρες, η Ubisoft κάπου πάει να ξεφύγει και για καλό μάλιστα. Δεν πιστεύει αρκετά στην ίδια της την ιδέα ώστε να την τιμήσει μέχρι τέρμα, τουλάχιστον όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση πηγαίνει κόντρα στον κανόνα του παιχνιδιού και θυμίζει μια ανάλογη καλή στιγμή από την κεντρική ιστορία. Στη μεγάλη εικόνα, βέβαια, εξακολουθεί να μη δίνει γερές ρίζες στις απαρχές μιας διαμάχης στην οποία επενδύει ολόκληρη η σειρά, δείχνοντας ότι προτιμά να κρατά τα πράγματα αόριστα και σοβαροφανή μέχρι να αναγκαστεί, αν έρθει ποτέ η στιγμή, πραγματικά να κλείσει τον κύκλο του franchise μια για πάντα. Με το τέλος της να είναι ήδη καθορισμένο σεναριακά, σύμφωνα με ισχυρισμούς της ίδιας της εταιρείας τουλάχιστον, μάλλον όλα θα παραμείνουν νεφελώδη αντί να εμπλουτιστούν τώρα ή στο μέλλον. Τουλάχιστον συνεχίζεται η πίστη στο γκρίζο, με καμιά πλευρά να μην παρουσιάζεται τελείως παράλογη και μονοδιάστατη, αν και ακόμη περιμένουμε την Ubisoft να πείσει ότι η στάση αυτή προκύπτει από δημιουργική επιλογή και όχι επειδή βολεύει.
Η νοοτροπία αυτή εκτείνεται και στα boss fights που είτε είναι «άλλη μια μάχη» είτε προτάσσουν αντιπάλους «σφουγγάρια» χωρίς ιδιαίτερη φαντασία. Ειδικά η τελική μάχη του επεισοδίου δεν έχει κάτι νέο και ιδιαίτερο να προτείνει, απλά σχεδιάστηκε για να κρατά περισσότερο και να ταλαιπωρεί λίγο παραπάνω. Είναι κλασική αυτή η πληγή σε δυτικές παραγωγές που παραδοσιακά δείχνουν φοβερή φαντασία σε οτιδήποτε πλην των boss fights.
Συνολικά, πάντως, το τρίτο επεισόδιο είναι το πιο μεστό και πιο εστιασμένο εκ των τριών, όπως και πρέπει στην τρίτη πράξη μιας ιστορίας, οπότε δύσκολα θα αφήσει παραπονεμένο οποιονδήποτε αρνείται να χορτάσει το τελευταίο πόνημα που εντάσσεται στη σειρά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity