Το Enter the Gungeon, αν και ανακαλύφθηκε αργά από τον γράφων, ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους πλέον ενδιαφέροντες τίτλους indie της περασμένης γενιάς. Οι μάχες στα procedurally generated επίπεδά του και η «φρεσκάδα» του ήταν αρκετά για να αιχμαλωτίσουν από τα πρώτα λεπτά, ενώ το permadeath και το ομολογουμένως αυξημένο επίπεδο δυσκολίας ήταν αυτό το «κάτι» που χρειαζόταν για να κάνει τους παίκτες να μην μπορούν να ξεκολλήσουν. Αποτελεί τεράστια έκπληξη λοιπόν το γεγονός ότι το Exit the Gungeon, αν και sequel που μοιράζεται πάρα πολλά στοιχεία από τον προκάτοχό του, παίρνει μια τόσο διαφορετική πορεία όσον αφορά το gameplay. Και ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη το πόσο καλά δείχνει να τα καταφέρνει η ομάδα ανάπτυξης.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά όμως. Το Exit the Gungeon ξεκινά ακριβώς από εκεί που τελειώνει το Enter the Gungon, με τους πρωταγωνιστές να έχουν χρησιμοποιήσει το όπλο που σκοτώνει το παρελθόν και να αλλάζουν τις ζωές τους. Κάνοντας όμως αυτό, διατάραξαν την ισορροπία του χωροχρόνου και προκάλεσαν την κατάρρευση του Gungeon. Έχοντας ξοδέψει τόσο χρόνο και προσπάθεια, οι ήρωες τώρα θα πρέπει να βρουν τον τρόπο να αποδράσουν από το μέρος που τόσο απεγνωσμένα ήθελαν κάποτε να φτάσουν. Και αμέσως μετά την σύντομη εισαγωγή έρχεται η πρώτη έκπληξη, και αυτή δεν είναι από την οπτική, και πιο συγκεκριμένα το πώς το ExtG είναι ένα side-scrolling bullet hell αντί για top-down. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι εχθροί, τα όπλα και τα αντικείμενα είναι τα ίδια, οπότε η μετά του top-down σε side-scrolling είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα. Και ακόμα πιο ενδιαφέρων είναι ο τρόπος με τον οποίο η ομάδα ανάπτυξης κατάφεραν να αποτυπώσουν την συμπεριφορά των όπλων στα διαφορετικά δεδομένα. Φυσικά έπρεπε να γίνουν οι κατάλληλες μετατροπές και τα περισσότερα όπλα είναι πλέον σε ένα μόνιμο upgraded status, σαν να έχει γίνει κάποιο από τα Synergies του προκατόχου του, ενώ τα ίδια τα synergies αποτελούν παρελθόν στον μεγαλύτερο βαθμό.
Διαβάζοντάς το, και αν κάποιος δεν είχε επαφή με το EntG, κάτι τέτοιο ακούγεται σίγουρα επίτευγμα, αλλά όσο να ‘ναι λογικό σε έναν βαθμό. Όταν μιλάμε όμως για τα όπλα του Gungeon, τα πράγματα εξετάζονται από ένα διαφορετικό πρίσμα. Για να δώσουμε κάποια παραδείγματα. Το Anvillain είναι ένα κουτί που πετάει… αμόνια. Το Mailbox πετάει φακέλους αλληλογραφίες και σαν τελευταία σφαίρα ένα glitterbomb. To Bullet, από την άλλη, είναι μια σφαίρα που πυροβολεί πιστόλια (!), τα οποία με τη σειρά τους πυροβολούν σφαίρες. Όπως καταλαβαίνουμε τα όπλα του Gungeon δεν είναι και το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα… συμβατικότητας. Και το πώς μεταφράστηκε η συμπεριφορά των όπλων, ο τρόπος που τα projectiles εμφανίζονται στην οθόνη, η τροχιά και η ταχύτητά τους, όλα έχουν σε γενικές γραμμές μεταφερθεί με μεγάλη επιτυχία. Τώρα, αυτό με τη σειρά του έχει κάποια μειονεκτήματα. Όταν παρακολουθείς την δράση με τον τρόπο αυτό, ορισμένα όπλα όπως το προαναφερθέν Anvillain, δεν έχουν ιδιαίτερη χρησιμότητα σε όλες τις περιστάσεις, αλλά αυτό επίσης διορθώνεται με έναν ακόμα έξυπνο τρόπο. Το κάθε run είναι blessed run. Ή αλλιώς, το όπλο αλλάζει κάθε λίγα δευτερόλεπτα. Στην αρχή ξενίζει, αλλά ο καινούριος ακόμα πιο arcade, spin-off χαρακτήρας του τίτλου δεν αργεί να βάλει τους παίκτες στο νόημα. Όταν όλα τα κομμάτια μπουν στη θέση τους, οι παίκτες θα καταλάβουν ότι εδώ η οικονομία στα πυρομαχικά δεν υπάρχει ούτε καν σαν concept, και πως όπως πριν, έτσι και τώρα η προσοχή εστιάζεται στον χαρακτήρα και το πώς θα αποφύγει τις σφαίρες, ταυτόχρονα πυροβολώντας προς την γενική κατεύθυνση των εχθρών. Είναι bullet hell, φυσικά, όπως θα πρέπει να θυμόμαστε.
Και έχουν γίνει ορισμένες αλλαγές και στο σύστημα ελέγχου που ευνοούν αυτή τη νέα φιλοσοφία και συμβάλλουν ακόμα περισσότερο στον arcade χαρακτήρα του ExtG. Όπως για παράδειγμα ότι πλέον η στόχευση αλλά και το shooting γίνονται (και) με τον αναλογικό μοχλό. Κάπως έτσι μπαίνει και το twin-stick shooting με έναν έξυπνο τρόπο στη συνταγή, και η αλήθεια είναι πως πολύ γρήγορα αποδεικνύεται μια εξαιρετική επιλογή, αφού με αυτόν τον τρόπο η δράση κυλάει ακόμα πιο ομαλά. Ή το multiplier, το οποίο όσο μεγαλύτερο είναι, τόσο καλύτερες είναι οι πιθανότητες για το επόμενο όπλο να είναι δυνατό. Κατά τα άλλα, όπως προαναφέρθηκε οι εχθροί, τα όπλα και αντικείμενα είναι σχεδόν τα ίδια, ενώ ο κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του διαδρομή να ακολουθήσει μέχρι το τελικό boss (στην πλειοψηφία της). Το κάθε run θα διαρκέσει πάνω κάτω 20 λεπτά μέχρι τον τερματισμό του, ενώ όποιος είχε παίξει αρκετά το Enter, θα βγάλει το Exit μέσα σε περίπου 20-30 προσπάθειες την πρώτη φορά. Όπως όμως όλοι ξέρουμε μέχρι τώρα, ο πρώτος τερματισμός δεν λέει και πάρα πολλά, αφού το πλήθος του περιεχομένου θέλει πολλά playthroughs για να αποκαλυφθεί. Θα πρέπει να σημειωθεί όμως ότι σαν απόλυτο μέγεθος, είναι αρκετά μικρότερο αυτή τη φορά.
Όπως και να ‘χει, το Exit the Gungeon είναι μια αρκετά διασκεδαστική πρόταση, ιδανικό όταν απολαμβάνεται σε μικρές «δόσεις». Όσοι ασχολήθηκαν με το προκάτοχό του, θα περάσουν ευχάριστα. Αλλά ακόμα και αυτοί που τώρα για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή με το Gungeon, είναι σίγουρο ότι θα βρουν αρκετά πράγματα για να τους κάνουν να επιστρέφουν. Ακόμα και αν οι επισκέψεις αυτές είναι μικρές σε διάρκεια.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity