Όπως λέμε «τον έπιασε από μύτη».
Το σενάριο διαδραματίζεται το 2040. Μια χούφτα μηχανόβιοι με την ονομασία Polecats και αρχηγό τον Ben, που υποδύεται ο μακαρίτης Roy Conrad, εξαπατώνται από τον δόλιο Adrian Ripburger. Αυτός θέλει να τους χρησιμοποιήσει ως εξιλαστήρια θύματα στην προσπάθειά του να καθίσει στην προεδρική καρέκλα της Corley Motors. Σωστό σκουλήκι ο Ripburger, δεν θα διστάσει να κάνει τα πάντα προκειμένου να επιτύχει το στόχο του. Από εκεί και πέρα, η για πολλά χρόνια αγνοούμενη κόρη του Malcolm Corley, μια τυχαία συνάντηση και ένα wannabe ειδύλλιο μεταξύ δύο κόσμων που κινούνται σε διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις, αποτελούν κομμάτια του παζλ μιας ποιοτικής ιστορίας, αντάξιας του ονόματος LucasArts. Το παιχνίδι ανήκει στην κατηγορία των point-and-click adventures και παρόλο που το review έγινε στο PlayStation 4, η έλλειψη mouse δεν έγινε αισθητή σε καμία περίπτωση. Κάνοντας κλικ στην οθόνη, καταρχάς ο Ben κινείται από σημείο σε σημείο.
Μια χούφτα μηχανόβιοι με την ονομασία Polecats και αρχηγό τον Ben, που υποδύεται ο μακαρίτης Roy Conrad, εξαπατώνται από τον δόλιο Adrian Ripburger.
Αν όμως πρόκειται για κάποιο αντικείμενο ή πρόσωπο, τότε εμφανίζεται ένα ιδιότυπο user interface. Μέσω αυτού πραγματοποιούνται όλες οι βασικές ενέργειες, όπως η αλληλεπίδραση με αντικείμενα και η έναρξη συνομιλίας. Το gameplay είναι βασισμένο σε γρίφους. Η επίλυσή τους προϋποθέτει απόλυτη συγκέντρωση και παρατηρητικότητα εκ μέρους των παικτών. Όσοι δεν έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με το Full Throttle ή παρόμοια παιχνίδια θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα σε κάποια σημεία. Όμως γεγονός είναι ότι τίποτα δε στηρίζεται σε τυχαίες επιλογές, τίποτα δεν βρίσκεται έξω από τη σφαίρα της λογικής ενός ανθρώπου με μέσο IQ. Αυτό θα γίνει αντιληπτό από την πρώτη στιγμή που, βυθισμένοι σε απόγνωση, καταφύγετε σε βοήθεια. Το μυστικό για το ξεκλείδωμα των πάντων είναι η κατανόηση της εσωτερικής λογικής του παιχνιδιού. Συν ότι τίποτα από όσα βλέπετε δεν καταλαμβάνει τυχαία τη συγκεκριμένη θέση. Τίποτα από όσα ακούτε δεν λέγεται απλά για να ειπωθεί.
Αυτό σίγουρα πονάει.
Η αναβάθμιση στα γραφικά είναι εμφανής. Πατώντας απλά το touchpad του χειριστηρίου, ο οπτικός τομέας εναλλάσσεται μεταξύ της πρωτότυπης (η αλήθεια είναι ότι αδικείται όλο και περισσότερο, όσο πιο πολλές είναι οι ίντσες της οθόνης) και της βελτιωμένης απεικόνισης. Η δουλειά που έχει γίνει είναι τόσο καλή που ο χαρακτηρισμός «η ημέρα με τη νύχτα» δικαίως θα ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών. Επιπλέον, όπου ήταν δυνατό, με αριστοτεχνικό τρόπο και χρήση της αφαιρετικής μεθόδου, έχει διατηρηθεί ένα κομμάτι από τον retro χαρακτήρα του παιχνιδιού. Το ίδιο αναβαθμισμένος είναι ο ηχητικός τομέας. Τα rock και blues κομμάτια των The Gone Jackals χαϊδεύουν τα εγκεφαλικά νεύρα με μοναδικό τρόπο. Η επιλογή της μουσικής επένδυσης δεν θα μπορούσε να είναι πιο επιτυχημένη και ταυτόχρονα τα ηχητικά εφέ, όπως αυτά του κινητήρα των μηχανών, θα κάνουν τους παίκτες να νιώσουν, έστω και για λίγο, κουρσάροι της ασφάλτου. Ο καλλιτεχνικός τομέας ολοκληρώνεται με τα voice-overs που, για καλή τύχη όλων, ανατέθηκαν σε έμπειρους ηθοποιούς όπως οι Roy Conrad, Mark Hamil, Hamilton Camp, Kath Sousie και πολλοί άλλοι. Δίνεται η αίσθηση ότι οι ρόλοι ήταν κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα τους. Όσο για τον Tim Schafer, άξιος ράφτης. Έχοντας στη διάθεσή του πρώτης ποιότητας υλικά, φρόντισε να τα αναδείξει όπως τους έπρεπε.
Πρώην και νυν αρχηγός των Polecats.
Το όνειρο είχε μπει στο αυλάκι, όλα κυλούσαν ρόδινα, μέχρι που κάπου στη μέση του gameplay, πιο συγκεκριμένα στο Mine Road, η Double Fine Productions θέλησε να δείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο. Τρικλοποδιές στον εαυτό της; Χτυπήματα στους παίκτες κάτω από τη μέση; Μέχρι να ξεπεράσουμε το Mine Road μετρήσαμε ουκ ολίγα crashes και ο μόνος τρόπος επαναφοράς στην κανονική ροή ήταν η επανεκκίνηση της κονσόλας. Συν το εκνευριστικό input lag. Ο ορισμός του show-stopper; Ναι. Και κάτι παραπάνω. Βιασύνη εκ μέρους της ομάδας ανάπτυξης, μηδενικός έλεγχος και ασέβεια στο προϊόν και τους παίκτες. Το να υπάρχει αγωνία για το αν θα επανέλθει η δράση μετά από κάποια πτώση με τη μηχανή δυστυχώς αφαιρεί πόντους από μια προσπάθεια που, σε διαφορετική περίπτωση θα είχε όλα τα φόντα να χαρακτηριστεί εξαιρετική.
Η διάρκεια του Full Throttle είναι περίπου τρεις ώρες για όσους θυμούνται τι πρέπει να κάνουν και πολλαπλάσια για τους υπόλοιπους. Όσοι διαθέτουν PS Vita θα μπορέσουν να το απολαύσουν και εκεί δίχως να πληρώσουν επιπλέον χρήματα, μιας και ο τίτλος ανήκει υποστηρίζει cross-buy. Ακόμα, λόγω της υποστήριξης cross-save η περιπέτεια δεν σταματάει και συνεχίζεται ακριβώς από εκεί που την αφήσατε, είτε στο σπίτι, είτε καθοδόν. Τώρα, κάποια extras, όπως ο σχολιασμός από τους πρωταγωνιστές και κομμάτια από το concept art, το πιο πιθανό είναι να περάσουν απαρατήρητα. Παρόλα αυτά, δεν χάνουν το χαρακτηρισμό της προσθήκης. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ακόμα και 22 χρόνια μετά από την αρχική του κυκλοφορία, το Full Throttle διατηρεί ένα μεγάλο κομμάτι της λάμψης του.
10 απο μενα λογω θεματος και νοσταλγιας
Ε ναι ρε φίλε, έτσι. 10 με τόνο!