Ο παίκτης χειρίζεται έναν αστροναύτη ο οποίος προσπαθεί να ολοκληρώσει αποστολή για χάρη μιας πολυεθνικής με όνομα Kindred Aerospace. Η συγκεκριμένη εταιρεία οργανώνει αποστολές σε όλο το διάστημα, με σκοπό να ανακαλυφθούν νέοι πλανήτες που θα μπορούν να κατοικηθούν από τους ανθρώπους. Μην πάει το μυαλό σας σε βαριές ατμόσφαιρες και μεταποκαλυπτικά σκηνικά. H virtual assistant του σκάφους (“The Javelin“) ονομάζεται E.Κ.O. πετάει τη μία ατάκα μετά την άλλη, μιας και δεν πιστεύει και ιδιαίτερα στις δυνατότητές μας, ενώ το πρώτο πλάσμα που βλέπουμε μόνο εχθρικές τάσεις δεν έχει. Μάλιστα, είναι τόσο γλυκό που δεν μας πάει η καρδιά να το σκοτώσουμε. Όχι ότι κάτι τέτοιο είναι εύκολο στα πρώτα λεπτά, μιας και το μοναδικό όπλο που έχουμε στο ξεκίνημά είναι μία κονσέρβα που περιέχει ένα μωβ υγρό που λειτουργεί ως άκρως δελεαστική τροφή για τα πλασματάκια. Τόσο δελεαστική και νόστιμη που αν την πετάξουμε πάνω σε ένα τερατάκι, τα υπόλοιπα θα πέσουν να το φάνε! Το «savage» της υπόθεσης αχνοφαίνεται ανάμεσα στα χρώματα και τα αστεία. Και τονίζουμε τη λέξη «χρώμα», γιατί η Typhoon Studios έχει φτιάξει έναν πολύχρωμο και διασκεδαστικό πλανήτη ονόματι AR-Y 26. Έντονο κόκκινο και μπλε, πράσινο αίμα που αφήνουν τα τέρατα, το οποίο παραπέμπει σε b-movies με εξωγήινους και γενικότερα το μάτι του παίκτη βρίσκει συνεχώς κάτι για να χαζέψει. Μπορεί να μην υπάρχει ένας χαοτικά τεράστιος πλανήτης, αλλά το art style είναι τόσο πετυχημένο, που οι 15 ώρες εξερεύνησης και περιπέτειας περνάνε πολύ ευχάριστα σε ό,τι αφορά τον οπτικό τομέα. Σε συνδυασμό με τις ατάκες και τον ατσούμπαλο εξερευνητή, βγάζει μία cartoonίστικη παιδικότητα στιλ World of Warcraft, κρατώντας όμως ένα μοντέρνο επίπεδο γραφικών.
Η μουσική είναι τίμια, με το βασικό κομμάτι country pop να μένει στο μυαλό του παίκτη και γενικότερα να έχει συνδυαστεί πλήρως με τον πλανήτη AR-Y 26. Σε γενικές γραμμές, όμως, πρέπει να πούμε ότι περισσότερο μας έμειναν τα ηχητικά εφέ στο μυαλό, παρά το soundtrack. Οι περίεργες φωνές δίνουν ακόμη περισσότερο χαρακτήρα στα διαστημικά πλάσματα που μοιάζουν με χοντρά πουλιά ή με τεράστιες πυγολαμπίδες, ενώ οι κραυγές του κεντρικού ήρωα, όταν πέφτει στο κενό ή όταν τον σκοτώσει κάποιο τέρας, κρατούν απαράλλακτο τον κωμικό χαρακτήρα του τίτλου. Θεωρούμε ότι ο χαρακτήρας που βγάζουν ο πλανήτης και οι εξωγήινοι συμβάλλουν στο μέγιστο βαθμό στο να κρατηθεί το ενδιαφέρον, αλλά και η ευχάριστη και πλακατζίδικη ατμόσφαιρα τύπου «πώς βρέθηκα εγώ σε αυτόν τον πλανήτη να με κυνηγούν όλα αυτά τα τέρατα;». Το ύφος του Journey To The Savage Planet χτίζεται όμως ξεκάθαρα και από το σενάριο και τη γραφή του. Το χιούμορ του είναι ισχυρό και μεταφέρεται είτε άμεσα από τη φωνή της E.K.O και των βιντεομηνυμάτων του CEO της Kindred, είτε έμμεσα με τα διαφημιστικά spots που παίζουν στην οθόνη του σκάφους ή τα ξεχασμένα μηνύματα από προηγούμενους εξερευνητές. Ναι, ο συγκεκριμένος πλανήτης έχει αρκετό παρελθόν. Υπάρχει και ένα μυστήριο που θα αλλάξει τη βασική ιστορία ή, για να το πούμε πιο σωστά, προσφέρει διαφορετικούς τρόπους ολοκλήρωσης του παιχνιδιού.
Ο βασικός στόχος του σιωπηλού εξερευνητή είναι να μαζέψει πληροφορίες για τον πλανήτη και να βρει αρκετά καύσιμα ώστε να μπορέσει να επιστρέψει επιτέλους στη Γη. Τώρα, το κατά πόσο ο παίκτης επιλέξει να επισκεφθεί τον κεντρικό ναό-πύργο από όπου ακούγονται ύποπτες κραυγές ή να βρει απλώς τα απαραίτητα καύσιμα και να γυρίσει με τη μία σπίτι του εναπόκειται στον ίδιο. Το παιχνίδι μπορεί να το ολοκληρώσει κανείς σε λιγότερο από 5 ώρες αλλά και σε 20+ αν θέλει να εξερευνήσει τα πάντα. Οι developers έχουν παραδώσει ένα setting με διαφορετικά τοπία και διάφορα primary και secondary missions. Σε συνδυασμό με το ότι όσο προχωράει το παιχνίδι, ο παίκτης ανακαλύπτει νέες ιδιότητες που του επιτρέπουν να σκαρφαλώσει (grappling hook), να πετάξει (jetpack) ή να χρησιμοποιεί διάφορα φρούτα με ειδικές ιδιότητες (εκρήξεις, δόλωμα, γλίτσες που κολλάνε κ.α.), το Journey to the Savage Planet προσφέρει μια ελεγχόμενη ελευθερία. Για να πάτε π.χ. στα ιπτάμενα νησιά πρέπει να έχετε δύο συγκεκριμένα upgrades. Από την άλλη, μπορείτε να βρείτε αρκετά καύσιμα για να γυρίσετε στον πλανήτη σας πολύ νωρίτερα και να μη τα δείτε ποτέ αυτά τα μέρη. Πρόκειται ουσιαστικά για λογική Metroid με αρκετά μεγαλύτερη ελευθερία ως προς το φινάλε και τον τρόπο που θα ολοκληρωθεί το παιχνίδι.
Αυτό το χαοτικό στιλ στηρίζεται και από την απουσία χάρτη, με τον παίκτη να βασίζεται στο ραντάρ του. Αυτό προσφέρει zoom και scanning για πλάσματα και φυτά ώστε να τα προσθέσει στην εγκυκλοπαίδεια και το planet report, σαν καλός και τίμιος εξερευνητής που είναι. Με τις κατάλληλες αναβαθμίσεις στο gear μας, η ζωή γίνεται ευκολότερη, τόσο από άποψη μαχών (blaster upgrades), όσο και από άποψη εξερεύνησης (αναβάθμιση του scanner για να βρίσκουμε συγκεκριμένα collectibles). Το βασικό όπλο είναι ένα laser gun και γενικότερα από άποψη gameplay δεν συναντήσαμε κανένα πρόβλημα. Το jetpack θέλει μία μικρή συνήθεια λόγω της φύσης του, ενώ το shooting κάνει τα βασικά. Δεν είναι ό,τι πιο διασκεδαστικό έχουμε δοκιμάσει σε επίπεδο gunplay, αλλά ακόμα και στα πιο απαιτητικά boss fights δεν συναντήσαμε δυσκολίες ή προβλήματα εξαιτίας του χειρισμού. Ο τίτλος έχει και αρκετά μικρά τμήματα με platforming και γρίφους, τα οποία βγαίνουν σχετικά εύκολα και, αν κυνηγήσει κανείς και τα κρυφά φρούτα που ανεβάζουν το HP και το Stamina Bar, το παιχνίδι συγχωρεί αρκετά. Με μονάχα ένα καθαρόαιμο όπλο, η ζωή ως παιχνίδι πρώτου προσώπου μπορεί να γίνει λίγο βαρετή, αλλά τουλάχιστον δόθηκε ουσία στα περισσότερα collectibles τα οποία προσφέρουν αναβαθμίσεις και έξτρα πληροφορίες για την ιστορία και τον κόσμο του παιχνιδιού.
Καλοδεχούμενο είναι σίγουρα και το γεγονός ότι κάθε περιοχή χαρακτηρίζεται από ένα κεντρικό Teleport Spot το οποίο δίνει τη δυνατότητα να επιστρέφετε στο αστρόπλοιό σας όποτε θέλετε, αλλά και να κάνετε γρήγορες μετακινήσεις μεταξύ των περιοχών. Τα briefings, οι αναβαθμίσεις, η δημιουργία νέου gear με ένα 3D Printer αλλά και η κατάθεση των πόρων που μάζεψε κανείς στις εκάστοτε περιηγήσεις του πρέπει να γίνονται εκεί. Αν πεθάνει ο αστροναύτης, κλωνοποιείται από το μηχάνημα του σκάφους και ξαναρίχνεται στη μάχη της εξερεύνησης. Τα πράγματα που είχε συλλέξει πρέπει να πάει να τα βρει στο σημείο όπου πέθανε, ώστε να μπορέσει να τα αποθηκεύσει στο The Javelin. Με ελάχιστο χρόνο φόρτωσης μεταξύ των teleport από περιοχή σε περιοχή και σχεδόν κανένα bug ή glitch στην έκδοση του Xbox One, το πέρα δώθε είναι άμεσο και καθόλου σπαστικό. Ό,τι πρέπει για εξερεύνηση, σωστά; Ναι και όχι. Το Journey To The Savage Planet κάνει πολλά σωστά, έχει ωραίες ιδέες, αλλά χάνει προς το τέλος και το meta game του. Εφόσον κάποιος ολοκληρώσει τις βασικές αποστολές του και προσπαθήσει μετά να βρει όλα τα collectibles με σκοπό να κάνει όλες τις αναβαθμίσεις και να έχει το καλύτερο gear, το παιχνίδι δεν προσφέρει το κατάλληλο κίνητρο. Κρυφά boss fights δεν υπάρχουν, οι εχθροί από ένα σημείο και μετά ανακυκλώνονται και γενικότερα πέφτει αρκετά η ροή. Θεωρούμε ότι οι περισσότεροι θα βγάλουν το παιχνίδι με 50%-60% των upgrades που θα μπορούσαν να έχουν κάνει και με τα μισά side missions ολοκληρωμένα. Κρίμα, γιατί σε αυτόν τον τομέα οι developers θα μπορούσαν να στήσουν λίγο καλύτερα τα πράγματα, ώστε οι 20 ώρες να είναι πλούσιες χωρίς να βγαίνει αίσθηση ανούσιας εξερεύνησης ή αναζήτησης των collectibles προς το τέλος.
Σίγουρα όμως δεν μας μένει αρνητική γεύση από το τίτλο, το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Η Typhoon Studios παρουσίασε ένα πολύχρωμο ταξίδι με έναν εξερευνητή που μοιάζει περισσότερο με κουρασμένο υπάλληλο τριτοτέταρτης διαστημικής εταιρείας, παρά με ήρωα ή space soldier, και όλο αυτό βγάζει αρκετό γέλιο. Το Journey To The Savage Planet έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ένα ευχάριστο 13ωρο και να σας φτιάξει το κέφι είτε με το σενάριό του, είτε με την οπτική του. Όποιος νιώθει κουρασμένος από μεγάλα open world games δεν θα τον πειράξει που θα δει (από άποψη gameplay) το μικρό ξαδερφάκι του Far Cry σ΄ ένα γαλαξιακό ταξίδι. Ίσα ίσα, θα εκτιμήσει την προσπάθεια ενός studio να δημιουργήσει ένα «μαζεμένο» παιχνίδι που είναι σίγουρα κάτι παραπάνω από ένα απλό διάλειμμα ανάμεσα στα 70ωρα games. Και αυτό το οφείλει σίγουρα στο χαρακτήρα του.
*Το παιχνίδι έχει και Co-Op Mode, στο οποίο όμως δεν μπορέσαμε να αφιερώσουμε χρόνο, μιας και δεν υποστηρίζει matchmaking. Aν δεν έχετε φίλους που έχουν το παιχνίδι, δεν μπορείτε να δοκιμάσετε το εν λόγω mode. Κρίμα.
Nαι παιδιά επενδύστε στον συγκεκριμένο τίτλο εχει ευχάριστη και ξέκουραστη ατμοσφαιρα (αν και λιγο τα boss αν δεν αναβαθμιστείς ειναι λιγο ζορίκα) σιγουρα ομως και με βαση του χαμηλό κοστος του αξίζει!! οσοι το τιμίσουν θα περάσουν ωραια.