Ένας πατέρας με τον οποίο ο γιος είναι σε απόσταση επί σειρά ετών. Μια μεγάλη, μυστηριώδης κυβερνητική οργάνωση με τεράστιες εγκαταστάσεις σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Και τέλος, μια πρόσκληση από το πουθενά για να επισκεφτεί ο γιος τον πατέρα και να πάνε για ψάρεμα στην λίμνη Greenlake. Πώς μπορεί να συνδέονται όλα αυτά; Βασικό κομμάτι σε κάθε περίπτωση είναι ο πρωταγωνιστής Johnathan Morris, ψυχολόγος στο επάγγελμα και γιος ενός μεγάλου επιστήμονα που διέπρεψε στην εν λόγω κυβερνητική οργάνωση. Καθ’ οδόν προς το σπίτι του πατέρα του, ο Morris βρίσκεται κυνηγημένος από ένα φορτηγό που ανήκει στην οργάνωση κι έπειτα από ξέφρενο κυνηγητό, το αυτοκίνητό του ανατρέπεται και βρίσκεται σε ένα χαντάκι. Φοβισμένος και μπερδεμένος, ο Morris προσπαθεί να φτάσει με τα πόδια πλέον στο σπίτι του πατέρα του για να κρυφτεί και -ίσως- να πάρει μερικές απαντήσεις. Εδώ είναι και το σημείο που ξεκινά το παιχνίδι.
Πρόκειται για μια περιπέτεια προοπτικής πρώτου προσώπου, δίχως μάχες, όπου ο παίκτης πρέπει να λύσει γρίφους με ή χωρίς τη βοήθεια αντικειμένων που βρίσκει στον χώρο αλλά και να αποφύγει το άγρυπνο μάτι των εχθρών. Ο βασικότερος ίσως μηχανισμός του παιχνιδιού είναι ο φακός του Morris, χάρη στον οποίο περιπλανιέται στα σκοτάδια αλλά και αναπληρώνει τη ζωή του – αν μείνει για πολλή ώρα σβηστός κι ο Morris «πνίγεται» από το σκοτάδι, αργοπεθαίνει. Το φως του φακού χρησιμοποιείται επίσης σε αρκετούς γρίφους, ενεργοποιώντας μηχανισμούς, για παράδειγμα, που επιτρέπουν στον παίκτη να προχωρήσει παρακάτω. Βέβαια, ο φακός τραβάει και το βλέμμα των εχθρών, οπότε θα πρέπει να ανάβει και να σβήνει με προσοχή, πάντοτε συνυπολογίζοντας και τη ζωή του Morris.
Χάρη στον φακό, δημιουργούνται κάποια ενδιαφέρονται σενάρια. Τραβώντας την προσοχή του εχθρού και κατευθύνοντάς τον προς μια κατεύθυνση, ο Morris μπορεί να ανοίξει ένα μονοπάτι και να τρέξει προς τον στόχο με σβηστό φακό, όμως ένας κακός υπολογισμός μπορεί να αναγκάσει τον παίκτη να ανάψει νωρίτερα από όταν πρέπει τον φακό για να προφυλάξει τον Morris κι έτσι όλο το σχέδιο να πάει στράφι. Κάπου εκεί όμως, βρίσκονται μερικά προβλήματα. Οι εχθροί έχουν τα καλύτερα ζευγάρια ματιών που έχουν υπάρξει στην ιστορία, ικανοί να δουν τον Morris από πολύ μακριά ή ακόμη και μέσα από έπιπλα και τοίχους σε κάποιες περιπτώσεις. Όταν συμβεί αυτό, δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής – σε κοντινή απόσταση τον χτυπούν, σε μεγαλύτερη απόσταση τον πυροβολούν (ακόμη κι αν πρόλαβε να κρυφτεί πίσω από κάτι, οι σφαίρες το διαπερνούν). Είναι πολύ εκνευριστικό και δε συγχωρούνται λάθη, όμως τουλάχιστον, τα checkpoints είναι γενναιόδωρα και συνήθως δε χάνεται τεράστιο κομμάτι προόδου.
Στο κομμάτι των γρίφων, δεν υπάρχει ιδιαίτερη σκέψη. Τα περιβάλλοντα συνήθως έχουν ελάχιστα πράγματα με τα οποία μπορεί να αλληλεπιδράσει ο Morris κι έτσι η επίλυση των γρίφων είναι απλώς θέμα του να εξερευνηθεί πλήρως κάθε δωμάτιο, ώστε οτιδήποτε χρειαστεί να υπάρχει στις τσέπες του πρωταγωνιστή. Ορισμένα είναι επίσης κατασκευασμένα με απίθανο τρόπο, σε επίπεδο που ξαφνιάζεται κι ο ίδιος ο Morris. «Μοιάζει με κωδικό», είπε φωναχτά, βλέποντας χαραγμένους τεράστιους αριθμούς κατά μήκος της βάσης ενός γραμμόφωνου. Πολλές φορές οι γρίφοι συνδυάζονται και με εχθρούς τους οποίους πρέπει να αποφύγει ο Morris, το οποίο συνήθως κινείται πιο πολύ στη σφαίρα του «εκνευριστικού» παρά της πρόκλησης. Καθώς περιεργάζεται κάποια αντικείμενα ο Morris, εκείνα στιγμιαία θα μεταλλαχθούν σε κάτι άλλο, μακάβριο. Ένα ραδιοφωνάκι μπορεί να γίνει νεκροκεφαλή ή ένα σημειωματάριο να γίνει μια κομμένη παλάμη. Είναι μια προσπάθεια για τρόμο, η οποία όμως ούσα πολύ συχνά επαναλαμβανόμενη, καταντάει πιο πολύ κουραστική ή κωμική.
Το σημειωματάριο του Morris είναι η μαγική γκατζετιά που του επιτρέπει να κρατάει φωτογραφίες, κείμενα, γράμματα ή ακόμη και ηχητικές κασέτες για να τα εξετάζει οποτεδήποτε θελήσει – φυσικά, μαζί του κι ο παίκτης. Μια έξυπνη ιδέα είναι η τοποθέτηση κάθε στοιχείου σε χρονοδιάγραμμα εντός του σημειωματάριου, ώστε με μια ματιά να γνωρίζει ο παίκτης το έτος στο οποίο αφορά το εκάστοτε στοιχείο. Μιας και το παιχνίδι έχει αρκετό μπρος-πίσω όσον αφορά στην πλοκή και τα στοιχεία, είναι χρήσιμο να υπάρχει μια τάξη σε όλα. Μια πλοκή που ξεκινάει με ενδιαφέρον, όμως σύντομα μετατρέπεται σε κάτι πολύ συνηθισμένο. Χωρίς να αναφερθούν spoilers, ας πούμε ότι το μυστήριο περιστρέφεται γύρω από παράξενες ανακαλύψεις στη λίμνη Greenlake, οι οποίες δικαιολογούν την ύπαρξη της κυβέρνησης εκεί μέσω της επιστημονικής οργάνωσης στην οποία ανήκε κι ο πατέρας του Morris. Υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία και μάλιστα το γεγονός πως ο Morris είναι ψυχολόγος παίζει ρόλο στην πλοκή, όμως εν τέλει δεν ξεχωρίζει κάποιο στοιχείο της. Αυτό που ξεχωρίζει είναι η ερμηνεία του ηθοποιού του Morris. Μιλάει ακατάπαυστα ακόμη και για τα πιο προφανή πράγματα, σε σημείο που παίζοντας με σίγαση ήχου το παιχνίδι γίνεται λίγο πιο απολαυστικό. Οι κραυγές του για ένα πέσιμο από ύψος περίπου δύο μέτρων είναι πιο δραματικές από στρατιώτες που δέχονται πυρά. Η αθυροστομία του και τα νεύρα προκαλούν νεύρα και στον παίκτη, καθώς συμπεριφέρεται σαν πεντάχρονο παιδί που μόλις έμαθε μια κακιά λέξη και θα την φωνάζει έως ότου τα πνευμόνια του βγουν από το στόμα.
Φαίνεται ξεκάθαρα πως πρόκειται για μια χαμηλού μπάτζετ παραγωγή, όχι μόνο από την ποιότητα των ερμηνειών, αλλά κι από τα γραφικά. Κάποια αντικείμενα έχουν αρκετά καλές υφές και ποιότητα, όμως κατά βάση, όλα δείχνουν πολύ… βασικά. Τα περιβάλλοντα είναι επίσης πολύ ανοιχτά και άδεια, με κάποιες προσπάθειες για πιο ξεχωριστά τοπία αργότερα στο παιχνίδι. Μοιάζει περισσότερο με παιχνίδι που θα ερχόταν στα τέλη της γενιάς των PlayStation 3 και Xbox 360 παρά σαν παιχνίδι που ανήκει στην επόμενή τους γενιά. Ο χειρισμός είναι εξίσου μέτριος με όλα τα υπόλοιπα, ενώ το γεγονός ότι απαιτούνται πέντε δευτερόλεπτα για μια στροφή 360 μοιρών δείχνει πόσο αργό ρυθμό έχουν όλα, πιθανώς σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα που όμως αποτυγχάνει. Επιπλέον, η παύση δεν είναι παύση – το παιχνίδι κυλάει κανονικά ενόσω είναι σε κατάσταση παύσης, κάτι που με τον δύσκολο τρόπο διαπιστώθηκε καθώς ο Morris ήταν ένα βήμα πριν τον θάνατο λόγω του σκοταδιού που υπήρχε όταν πατήθηκε παύση.
Αξίζει λοιπόν τις περίπου 5 ώρες που διαρκεί αλλά και τα χρήματά του; Η απάντηση βρίσκεται πιο κοντά στο «όχι» απ’ ότι στο «ναι», καθαρά διότι οτιδήποτε ενδιαφέρον επιχειρεί είτε μένει μισοτελειωμένο είτε δεν καταλήγει κάπου. Στο κομμάτι της παρουσίασης, δηλαδή γραφικά, ερμηνείες και μουσική, τα πράγματα είναι εξίσου μέτρια. Οι μοναδικοί ίσως που πραγματικά θα απολαύσουν το παιχνίδι είναι οι αθεράπευτα φανατικοί με το είδος της επιστημονικής φαντασίας, καθώς στην πλοκή υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα κομμάτια ενώ η σύντομη διάρκειά του το καθιστά ιδανικό παιχνίδι «του Σαββατοκύριακου».
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity